Dear seniors ปฎิบัติการรักรุ่นพี่สุดกวน ใสใส ยัยเด็กบ้า

การเรียนภายในห้องก็ไม่มีอะไรมากนัก ก็เปิดเทอมวันแรกอะน้ะ มีแต่การปฐมนิเทศเท่านั้น ส่วนเมโลดี้เพื่อนใหม่ฉันก็ดูใสซื่อ น่ารักแถมดูเรียนเก่งซะด้วย

ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง !!! เสียงนั่นก็คงเป็นเสียงสวรรค์สำหรับฉันสิ้น้ะ เพราะว่ามันเป็นสัญญาณพักเที่ยงฉันก็เพียงแค่นั่งรอรุ่นพี่สุดหล่อมาขึ้นมารับไปทานข้าวที่โรงอาหารเท่านั้น

เฮ้ออออ ไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลยยย 

" คิมเซจ้ะ เธอจะไปทานข้าวรึปล่าวว " เมโลดี้ถามฉัน

" ไปสิ้ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้วเนี่ยยยย - - "

" งั้นไปกันเถอะ ฉันก็หิวเหมือนกัน " เมโลดี้พูดพลางเก็บหนังสือเข้าไปในใต้โต๊ะ

" เอ่อออออ คือว่า เธอไปกินก่อนเลยน้ะ ฉันต้องรอรุ่นพี่ก่อนน่ะ "

" อ่ออ อื้ม งั้นฉันไปก่อนน้ะ ไว้เจอกันคาบหน้า " 

ถึงแม้การที่ฉันพูดไปแบบนั้นอาจจะทำร้ายจิตใจของเมโลดี้ แต่ฉันก็จำเป็นต้องทำจริงๆ ขอโทษน้ะเมโลดี้ ฉันได้แต่พูดกับเธอภายในใจ 

" มานั่งเหม่ออยู่ได้น้ะจ้ะ พี่หิวแล้วน้ะ ไปกินข้าวกันเถอะ เด็กน้อยยย " 

สิ้นเสียงพูดนั้นมันทำให้ฉันรู้เลยว่าเจ้าของเสียงเป็นคนที่ฉันรออยู่นั่นเองง 

" ค่าาาา - - " 

ฉันเดินตัวเกร็งตามรุ่นพี่เมอร์เมจไปโรงอาหาร น่าแปลกที่โรงอาหารที่นี่เงียบยังกะป่าช้าถึงแม้จะมีเด็กนักเรียนอยู่มากก็ตาม แถมร้านอาหารก็มีเยอะจนเดินดูทั้งวันไม่หมด 

"เธออยากกินอะไรล่ะ หึ เด็กน้อยย " 

" แล้วรุ่นพี่มีอะไรแนะนำบ้างละค่ะ เค้าเป็นนักเรียนใหม่น้ะ เค้าไม่รู้หรอกว่าอะไรอร่อยที่สุดง่ะ "

" เออเนอะ พี่ก็ลืมไป ขอโทดคร้าบบ คุณเด็กน้อยย "

ร้อยยิ้มของพี่เขาน่ารักที่สุดในสามโลกเลยยยยยยย 

และแล้วพี่เขาก็ชี้ตรงไปที่ร้านนึง ซึ่งมีนักเรียนต่อแถวกันเยอะที่สุดในบรรดาร้านอาหารทั้งหมด

" ร้านนี้แหละครับ เด็ดที่สุดแล้ว "

ฉันว่ามันก็เด็ดจิงๆน้ะ แต่ให้รอคงไม่ไหว 

' งั้นเธอนั่งรอตรงนี้ก่อนน้ะ เดี๋ยวพี่จัดการให้ " รุ่นพี่เมอร์เมจสั่งฉันพลางเดินไปที่ร้านนั้น

" ฉันก็ทำได้เพียงนั่งรอเขาแค่นั้นเอง "

ผ่านไปหนึ่งนาที พี่เขาก็เดินกลับมาพร้อมจานอาหารสองจาน 

พี่เขาทำได้ไงเนี่ยในเมื่อคิวมันตั้งนานแต่ผ่านไปแค่หนึ่งนาทีพี่่เขาก็จัดมาให้ได้ ฉันชักกลัวกะเขาแล้วล่ะ

" เอานี่ พี่จัดการให้เรียบร้อยแล้วน้ะ "

" พี่ทำได้ไไงค้ะ ทั้งๆที่คิวยาวขนาดนั้น '

" พอดี สาวๆที่อยู่ด้านหน้าเขาเสียสละให้น้ะจ้ะ "

แหมม ที่แท้ก็เพราะใบหน้าอันหล่อเหลานี่เอง ทำให้ฉันได้ทานอาหารรสเด็ดของที่นี่

" กินเถอะคร้าบบ อย่าถามมาก กินเยอะๆน้ะ จะได้สูง " รุ่นพี่สั่งฉันพร้อมน้ำเสียงกวนประสาท 

ระหว่างที่เรานั่งกินข้าวด้วยกันนั้น ก็มีเสียงนินทามากมายตามมาทั้ง " เด็กคนนั้นเป็นใครอะ "

" ทำไมพี่เมอร์เมจกินข้าวกะเด็กคนนั้นล่ะ " ทำให้อาหารที่อร่อยที่สุดของฉันจืดชืดลงเพราะการกินข้าวกับเซเลปสุดหล่อนั่นเอง

' กินเสร็จแล้วใช่ไหม ไปกันเถอะ พี่จะพาเธอไปส่งที่ห้องน้ะ "

" ไม่เปนไรค้ะ คิมเซไปเองได้ ขอบคุณสำหรับอาหารเที่ยงมื้อนี้น้ะค้ะ รุ่นพี่ "

" ด้วยความยินดีครับบบ "