Lightning รักสายฟ้าแลบ

     เมื่อเบลล์เดินเข้ามาอย่างเหนื่อยหอบแล้วก็มานั่งที่ของเธอ ซึ่งอยู่แถวที่ 3 นับจากหน้ากระดาน อยู่แถวที่ 4 นับจากด้านซ้ายของห้องที่ซึ่งเป็นหน้าต่าง ครูจัด sitting planให้เป็นโต๊ะแบบคู่ แบบนี้

        I กระดาน I

[-][-] [-][=] [=][=]          [-] : โต๊ะนักเรียนหญิง [=] : โต๊ะนักเรียนชาย

[-][-] [-][=] [=][=]           1 : ที่นั่งมิแรนา

[-][1] [2][3] [4][=]           2 : ที่นั่งเบลล์

[-][-] [-][=] [=][=]           3 : ที่นั่งฟรังค์

[-][-] [-][=] [=][=]           4 : ที่นั่งแม็กซิส

เมื่อเธอมานั่ง มิแรนา(Miranna) เพื่อนสนิทของเบลล์ ก็กระซิบกับเธอว่า

          "ไปทำอะไรมา ทำไมท่าทางเธอแปลกๆ"

ก่อนที่เบลล์จะตอบกลับไป อาจารย์ไอรีนก็เดินเข้ามาแล้วก็ตะคอกอย่างดัง

          "Calebritta and Rachellia คุยอะไรกัน น่ารำคาญจริงๆ"

แล้วพูดต่อว่าเบลล์อย่างหงุดหงิด

          "Rachellia ก่อนที่เธอจะเอาเวลามาคุยกัน บอกกับฉันซิว่า ประมวลกฎประจำโรงเรียน Bilingual Development หมวดที่ 9 มาตราที่ 876 วรรคที่ 54 หน้าที่ 3,210 ว่าอย่างไร"

          "น..น..นักเรียนมีสิทธิ์มาสายไม่เกิน 4 ครั้งโดยไม่จำเป็น" เบลล์กระอึกกระอักที่ตอบคำถามของอาจารย์ไอรีน

          "ยืนขึ้น แล้วพูดให้ดังที่สุด" อาจารย์ไอรีนทำเสียงเข้มขรึม

          "นักเรียนมีสิทธิ์มาสายไม่เกิน 4 ครั้งโดยไม่จำเป็นค่ะ" เบลล์ลุกขึ้นตอบอย่างรวดเร็ว เสียงดัง ฟังชัด

          "ดี แล้วรู้ใช่ไหมว่าเธอมาสายกี่ครั้งแล้ว" อาจารย์ไอรีนถามด้วยน้ำเสียงลากยาว

เบลล์นั่งลงช้าๆแล้วก้มหน้าไม่พูดอะไร

          "เธอมาสาย 15 ครั้งแล้วนะ อีกแค่ 7 วันก็จะสอบอยู่แล้ว อย่ามาสายอีกได้มั้ย ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องออกจากโรงเรียนนี้" อาจารย์ไอรีนพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเห็นใจเบลล์

          "ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ" เบลล์รับคำพร้อมกับถอนหายใจ

++++ถึงเวลาเที่ยงพักกลางวัน++++

     พอเพื่อนทุกคนออกไปกันหมด เหลือแต่มิแรนากับเบลล์ มิแรนาจึงเปิดประตูหน้าห้องแล้วมองซ้าย มองขวาเพื่อให้มั่นใจว่า ไม่มีใครอยู่แล้ว เธอจึงถามเบลลอีกครั้งว่า

          "เบลล์ สรุปว่าไงเบลล์ยังไม่ตอบคำถามของเราเลยนะ"

          "ทำไมล่ะแนน สงสัยอะไรหรอ" เบลล์ทำหน้างงๆ

          "บอกว่า อย่าเรียกเราว่าแนนไง ให้เรียกว่ามิแรนา ไม่ก็ มิราน ไม่ก็ มิเร ไงล่ะ"

     แล้วเบลล์ทำท่าทางเดิมขาพาดโต๊ะ นังพิงเก้าอี้ มือไขว้หลัง ท่าทางกร่างน่าเกรงขาม ทำเหมือนเดิมที่เคยทำ เบลล์รู้สึกเบื่อเลยบอกกับมิรานว่า

          "ฉันล่ะเบื่อจริงๆ ทั้งแม่ ทั้งครู แล้วก็ญาติๆทุกคน ที่บังคับเราให้แต่งตัวเรียบร้อย ให้เป็นคุณหนูที่ดีของตระกูล Smithedward ซึ่งเป็นสกุลขุนนางในราชวงศ์ทิวดอร์แห่งอังกฤษ แล้วอพยพมาที่ USA แล้ว บลา บลา บลา คนพวกนี้จำกัดชีวิตฉันไปซะหมด"

     มิรานหายสงสัยกับสิ่งที่เบลล์ทำ "แหม นึกว่าคุณหนูจอมแก่น จะโดนอะไราเข้าสิงร่างซะแล้ว จะว่าไปแต่งหน้าดีๆ แต่งตัวดีๆ ทำผมซะหน่อยเนี่ย นางฟ้าเลยนะเนี่ย"

          เบลล์ลุกขึ้นแล้วตะโกนว่า "จะบ้ารึไง! แค่นี้ก็อยากจะอาละวาดให้บ้านแตกอยู่แล้ว กระแดะเป็นคุณหนู ทำตัวงี่เง่า ปัญญาอ่อน แล้วทรงผมนี่มันอะไรกัน" เบลล์แกะยางมัดผมออกแล้วก็ปล่อยผมให้หยิกๆฟูๆเหมือนเดิม

          "จ้าๆ แล้วเรื่องที่ว่าเธอกับฟรังค์ล่ะ" มิรานถามอีกครั้ง

          "คือว่า..." ก่อนที่เบลล์จะตอบอะไรเพิ่มเติม โรตริเกวซด์ก็ผลักประตูเข้ามาอย่างแรงแล้วเรียกทั้งสองคนที่อยู่ในห้อง "เบลล์ มิแรนา เธอสองคนเมื่อไหร่จะไปซื้อข้าวซักที วันนี้พักกลางวันแค่ครึ่งชั่วโมงนะ ออกไปซื้อเร็ว !" 

          "หวา! แย่แล้ว เหลืออีกแค่ 10 นาทีเอง ไปกันเถอะ เบลล์" มิรานทำสีหน้าตกใจก่อนที่จะชักชวนเบลล์ให้ไปซื้อข้าวกลางวันด้วยกัน

          "ไม่อ่ะ เซ็งอยู่ เธอไปซื้อให้ฉันด้วยนะ เอา Fish & Chips แล้วกัน ไม่อยากกินเยอะ" เบลล์สั่งให้มิรานไปซื้ออาหารให้ตัวเอง "ได้ๆ อ้อ ไม่สิ" ในขณะที่มิรานจะไป เธอเดินย้อนกลับมาแล้วย่อเข่าก้มตัวโค้งลงแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า "ค่ะ ได้เจ้าค่ะคุณหนูราเชลเลีย กระหม่อมฉันจะนำมาให้อีกสักครู่ค่ะ"     

     เบลล์สะดุ้งและก็งงจึงลุกขึ้นแล้วก็วิ่งไล่มิรานอย่างเร็ว "ทำอย่างนี้หมายความว่าไง ยัย Calebritta เดี๋ยวก่อน รอก่อนหมายความว่าไง นี่!" มิรานจึงรีบหนีจากเบลล์ไปอย่างเร็ว โรตริเกวซด์ที่เห็นเหตุการณ์จึงวิ่งนำไปก่อนหน้านี้แล้ว 

          "เบลล์ เดี๋ยวฉันจะไปบอกฟรังค์ว่า รีบขึ้นไปเร็วๆนะ เบลล์รออยู่นะ ㅋㅋㅋ"

          "โอ๊ยแนน ไม่ต้อง ไม่ต้อง ห้ามบอกฟรังค์เด็ดขาด อย่าน้าาาาาาาาาาา "

>< ***To be continued/Tsuzuku*** ^^