รักเธอใช่ไหม

                        โอ๊ยยยย!!! ทำไมฉันต้องโชคร้ายขนาดนี้เนี่ย!!!

               ฉันเดินออกมาจากต้าร์หลังจากที่เมื่อกี้เราคุยกัน รู้ว่าเราแอบชอบเเล้วยังจะมานั่งใกล้กันอีกฉันก็เขินเป็นเหมือนกันนะ>////< ฉันเดินมาและหยุดนั่งตรงระเบียงทำให้นึกไปถึงวันแรกตอนเข้ามาเรียน ม.4 วันนั้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรกของฉันในช่วงการเข้าเรียนชั้น ม.ปลาย

ฉันเคยเจอต้าร์มาก่อนหน้านี้แล้วแต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าเราจะได้มาเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เมื่อตอนเจอต้าร์ครั้งแรกนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่ออะไร คิดใช่มั๊ยล่ะว่าฉันเคยเจอต้าร์ได้ยังไงก็เพราะว่าฉันดันเดินชนเขาแล้วในมือฉันนั้นมีแก้วน้ำอยู่ก็เลยหกเลอะเทอะจนเขาเปียกเปื้อนไปหมด แล้วที่นี้ก็ยังไม่กล้าไปทักต้าร์เขาหรอกเพราะว่าเขินน่ะ เอ่อคือฉันจะเขินทำไม ก็เพราะฉันตกหลุมรักเขาไง และที่อยากจะบอกอีกอย่างฉันไม่เคยมองใครหรือชอบใครมาก่อน "ต้าร์" เป็นรักครั้งแรกของฉัน ความจริงแล้วถ้าฉันไม่บอกความในใจของฉันให้เขาได้รับรู้คำว่า"เพื่อน"มันก็คงไม่หางเหินขนาดนี้ ก็เพราะใครทำไมน่ะหรอก็ใยเพื่อนตัวดีทั้ง4คนนั้น มันดันให้ฉันบอกไปเลยว่าคิดยังไงกับเขากันแน่  

ผลสรุปที่ออกมาน่ะหรอฉันก็ถูกต้าร์ปฏิเสธไง ฮือๆๆๆอยากจะร้องไห้ (ร้องไห้ไปแล้วด้วยซ้ำ) แต่ก็ไม่เป็นไรนะบอกกับตัวเองว่าเขายังไม่สนใจเราวันนี้วันหน้าหรือมันต้องมีสักครั้งที่เขาต้องรักฉัน และถ้านายมาตกหลุมรักฉันบ้างฉันจะเล่นตัวบ้างคอยดูสิ  

"ยัยเฟย์มานั่งคิดถึงใครตรงนี้จ้ะ" อายถามฉัน

"บ้าหรอ ทำไมจะต้องมานั่งคิดถึงใครด้วยหล่ะ แล้วอีกอย่างก็ไม่มีใครให้คิดถึงด้วยซ้ำ " ฉันตอบ

"ก็นึกว่ามานั่งคนถึงวันนั้นซะอีก" อายพูด

"วันไหนหรอ วันอะไรแล้วทำไมฉันต้องมานั่งคิดถึงวันนั้น"ฉันตอบ

"ก็วันที่เธอสารภาพรักกก เอ่ยยไม่ใช่ ก็วันที่เธอบอกว่าชอบต้าร์ไง หรือว่าเธอลืมวันนั้นไปแล้วห่ะ? ว่าเคยถูกเขาปฏิเสธ"ยัยอายพูด 

"ฉันไม่เคยลืมหรอกว่าฉันเคยถูกเขาปฎิเสธ แต่บางทีก็เห็นใจกันบ้างสิ คนเค้าพึ่งสารภาพรักและอีกอย่างฉันก็ไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนด้วยจนมาเจอเขา? นายต้าร์" ฉันใส่เป็นชุด

"พอๆๆเลย แหม่เข้าประเด็นนิดเดียวยาวเป็นห่างว่าวเลย ไปกินข้าวกันเถอะ " ยัยอายพูด (ไอ่เราก็นึกว่าเป็นหวงที่ไหนได้นางหิวข้าว ชิชิ)

"อืม ไปสิ " 

ปล. ฝากด้วยนร้าาา  เสร็จแล้วตอนที่สองงง ><" ถ้าพิมพ์ผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ