แอปเปิ้ลสื่อรัก

     หลังจากที่ออมกับทามได้ไปเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งก็ทำให้คนทั้งคู่ได้มีปากเสียงกันอีกครั้งแล้วทามก็ได้หลงรักเพื่อนสาวของออมซึ่งทำให้ทามต้องขอร้องให้ออมช่วยจีบ...

"น้องค่ะเช็คบิลค่ะ" เจนพูด...

"ทั้งหมด 2,050 บาทครับ" เด็กเสริฟที่ประจำโต๊ะของออมกับเจนพูด...

"น้องค่ะเดี๋ยวจัดข้าวต้มหมู กุ้งให้พี่หน่อยนะค่ะอย่างละ2กลับบ้าน" เจนบอกกับเด็กเสริฟ...

"ได้ครับ" เด็กเสริฟที่ประจำโต๊ะของออมกับเจนพูด...

"น้องครับเช็คบิล" ทามพูด...

"ทั้งหมด 1,800 บาทครับ" เด็กเสริฟที่ประจำโต๊ะของทามพูด...

"ไปกันเถอะ" เจนพูด...

"เดี๋ยวครับคุณเจน" ทามพูดพร้อมกับลุกขึ้นแล้วก็จับมือของเจนขึ้นมา...

"มีอะไรหรอค่ะ" เจนถามอย่างสงสัย...

"คุณเจนรู้ไหมครับว่าครั้งแรกที่ผมเจอคุณเจนเนี่ยผมก็รู้เลยว่าเนี่ยแม่ของลูกผมแล้วคุณก็จะเป็นคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตร่วมด้วยไปตลลอดชีวิต" ทามพูดพร้อมกับส่งสายตาหวาน ๆ ให้...

"แหวะจะอ้วกดราม่าสุด ๆ" ออมพูดพลางทำท่าเหมือนจะอ้วกออกมา...

"คุณเจนจะให้ผมพิสูจน์ยังไงก็ได้นะครับผมยินดีขอแค่คุณเจนยอมรับรักผมก็พอ" ทามพูดอย่างจริงจัง...

"เออ...เอาเป็นว่าให้ออมเป็นคนพิสูจน์ดีกว่านะค่ะพอดีงานเจนเยอะหนะค่ะไม่ค่อยว่างเดี๋ยวให้ออมรายงานก็ได้ค่ะว่าคุณทำได้หรือเปล่าเจนขอตัวก่อนนะค่ะ" เจนพูดพร้อมกับเดินไปที่ลานจอดรถ...

"เดี๋ยว" ออมพูดพร้อมกับเดินไปขวางตรงหน้าทาม...

"มีอะไรยัยเตี้ย" ทามพูดอย่างหงุดหงิด...

"นี่ฉันชื่อออมยะไม่ได้ชื่อเตี้ยเรียกให้มันถูกด้วยไม่งั้นฉันจะไม่ช่วยคุณ" ออมพูด...

"นี่คุณจะช่วยผมจริง ๆ หรอ" ทามพูดอย่างดีใจ...

"จริงดิแต่ฉันไม่รู้นะว่านายจะตกลงหรือป่าวเพรางานที่จะให้ทำเนี่ยหนักมาก" ออมพูด...

"หนักแค่ไหนผมก็จะทำเพื่อคุณเจน" ทามพูดอย่างจริงจัง...

"ได้...ฉันจัดให้" ออมพูดอย่างเจ้าเล่ห์...

"ว่าแต่คุณจะให้ผมทำอะไรหรอ" ทามพูดอย่างสงสัย...

"เดี๋ยวก็รู้" ออมพูด...

     หลังจากที่ออมได้ตกลงว่าจะช่วยทามจีบเจนแล้วออมก็ได้ไปขอเบอร์โทรศัพท์ของทามกับเด็กเสริฟในร้านโดนที่ทามไม่รู้ตัว...

     วันรุ่งขึ้น ณ บ้านของเจน...

"กริ๊ง..." เสียงโทรศัพท์ของทามดังขึ้น...

"ฮัลโหล" เสียงของออมดังขึ้น...

"ฮัลโหลสวัสดีครับนี่ใครครับ" ทามถามอย่างสงสัย...

"ฉันเองออม" ออมพูด...

"นี่คุณเอาเบอร์ผมมาจากไหนเนี่ย" ทามพูดอย่างประหลาดใจ...

"ฉันเอามาจากเด็กเสริฟที่ร้านคุณนั่นแหละ" ออมพูด...

"แล้วโทรมาเนี่ยมีอะไร" ทามพูด...

"ว่างไหม" ออมพูด...

"ว่างมีอะไร" ทามพูด...

"ออกมาเจอฉันหน่อย" ออมพูด...

"ที่ไหน" ทามพูด...

"ที่ร้านคุณนั่นแหละ" ออมพูด...

"ได้อีก1ชม.เจอกัน" ทามพูด...

"โอเค" ออมพูด...

     ไม่นานนักออมก็มาถึงที่ร้านอาหารของทาม...ออมเดินเข้าไปในร้านอาหารของทามแล้วก็มีเด็กเสริฟคนนึงเดินมาบอกกับออมว่า...

"เชิญทางนี้ครับ" เด็กเสริฟในร้านของทามพูด...

"ออค่ะ" ออมพูด...แล้วออมก็ได้เดินตามเด็กเสริฟไปเด็กเสริฟได้พาออมมาที่ห้องหนึ่งมันเป็นห้องอาหารสุดหรูที่มีไว้บริการลูกค้าที่ต้องการความเป็นส่วนตัว...พอออมเดินเข้าไปในห้องอาหารออมก็ได้พบกับทามที่กำลังนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจ...

"นั่ง" ทามพูด..."คุณมีอะไรจะคุยกับผมไม่ทราบ" ทามพูด...

"ก็เรื่องที่นายต้องพิสูจน์ให้เจนเห็นไง" ออมพูด...

"ว่าไงจะให้ผมทำอะไรว่ามา" ทามพูดพร้อมกับวางแก้วไวน์ลง...

"นายต้องไปต่างจังหวัดกับฉัน" ออมพูด...

"หะ...ไปทำไม" ทามพูดอย่างสงสัย...

"ไปสวนแอปเปิ้ล" ออมพูด...

"ไปทำอะไรที่สวนแอปเปิ้ล" ทามพูด...

"ไปพิสูจน์ความรักที่นายมีต่อยัยเจนไง" ออมพูด...

"แล้วคุณเจนไปด้วยไหม" ทามพูด...

"ไม่ไป" ออมพูด...

"คุณเจนไม่ไปผมก็ไม่ไป" ทามพูด...

"ก็แล้วแต่ฉันช่วยนายแล้วนะถ้าไม่ทำก็ตามใจฉันก็จะไปบอกยัยเจนว่าคุณเนี่ยไม่จริงใจนายลองคิดดูนะว่าถ้ายัยเจนรู้แบบเนี้ยจะคิดยังไงกับนายหมดธุระของฉันละฉันกลับก่อนนะ" ออมพูดพร้อมกับทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้องอาหาร...

"เดี๋ยวคุณ...ผมขอคิดดูก่อนนั่งลง" ทามพูดพลางทำหน้าเคล้งเคลียด...

"คิดช้า ๆ ก็ได้ฉันไม่รีบ" ออมพูด...

"ผมตกลงผมจะไปสวนแอปเปิ้ลกับคุณแต่มีข้อแม้ว่า...คุณต้องให้คุณเจนไปหาผมอาทิตย์ละหนึ่งวันโอเคไหม" ทามพูด...

"ก็ได้ตกลงตามนี้ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวโทรมาบอกว่าไปวันไหน" ออมพูดพร้อมกับลุกขึ้นแล้วก็เดินออกจากห้องอาหารไป...

"เฮ้อ...มีใครอยู่ข้างนอกไหมเข้ามาหาผมหน่อย" ทามตะโกนเรียกเด็กเสริฟ...

"มีอะไรครับ" เด็กเสริฟพูดพร้อมกับก้มตัวลงเล็กน้อย...

"เดี๋ยวผมจะไปต่างจังหวัดนะเรียกพลอยมาดูแลร้านแทนด้วยแล้วถ้ามีอะไรไม่สะดวกให้โทรหาผมทันที" ทามพูด...

"ได้ครับแล้วจะไปวันไหนครับ" เด็กเสริฟพูด...

"ยังไม่รู้" ทามพูดพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม...

"แล้วไปกี่วันครับ" เด็กเสริฟพูด...

"ไม่รู้เหมือนกันคงจะนานอยู่นะ" ทามพูด...

"กริ๊ง..." เสียงของโทรศัพท์ของทามดังขึ้น...

"ออกไปก่อนไป" ทามบอกกับเด็กเสริฟ...

"ฮัลโหล" ทามพูด...

"ฮัลโหลสวัสดีครับ" เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตูห้องอาหารที่ทามกำลังนั่งจิบไวน์...

"ใครครับ" ทามพูดพร้อมกับวางแก้วไวน์ลงแล้วทำหน้าสงสัย...

"หันหน้ามาตรงประตูแล้วคุณจะรู้ว่าผมคือใคร" ผู้ชายคนนั้นพูด...ทามทำตามที่ผู้ชายคนนั้นบอกแล้วทามก็ได้พบกับเมฆเพื่อนหนุ่มที่ไปเรียนอยู่ที่ปารีสนับปีจนทำให้ทามดีใจมากที่ได้พบกับเพื่อนสนิทที่สุดของเขาอีกครั้ง...

"Oh!!! เมฆ You กลับมาทำไมไม่บอก I จะได้ไปรับ" ทามพูดพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเมฆ...

"ไม่ I อยาก Surprise you" เมฆพูด...

"I ดีใจที่ You กลับมาเป็นไงบ้างอยู่ที่ปารีส" ทามพูด...

"Not good" เมฆพูด...

"Why?" ทามพูด...

"แอนนี่เขาทิ้ง I " เมฆพูดอย่างผิดหวัง...

"ไม่เป็นไรไม่ต้องเสียใจแค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ถึงตาย" ทามพูดปลอบใจเมฆ...

"อืม...ก็จริงงั้น I เลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า" เมฆพูด...

"แล้ว...You ทานอะไรมาหรือยัง" ทามถามเมฆ...

"ยังเลยว่าจะไปหาอะไรทานพอดี" เมฆพูด...

"งั้นไปสั่งอาหารร้าน I ทานไหม" ทามพูดชักชวนให้เมฆสั่งอาหารร้านของตน...

"จะดีหรอ" เมฆพูด...

"งั้น...เดี๋ยว I ลดให้ 20% ดีไหม" ทามพูด...

"ไม่เป็นไร" เมฆพูด...

"งั้นมื้อนี้ I เลี้ยง You เองเพื่อเป็นการต้อนรับ You กลับบ้าน" ทามพูด...

"ก็ได้มื้อหน้า I ขอเลี้ยง You เพื่อเป็นค่าตอบแทนแล้วกันนะ" เมฆพูด...

"โอเคไปสั่งอาหารทานกันดีกว่า I รู้สึกหิวแล้ว" ทามพูด...

     หลังจากที่ทามได้ตกลงกับออมทามก็ได้พบกับเมฆเพื่อนสนิทของทามที่ไปได้เรียนหมอที่ต่างประเทศเป็นเวลา 4 ปี แล้วเมฆก็ได้กลับมาที่กรุงเทพเพื่อที่จะมาเป็นหมอที่โรงพยาบาลของตัวเองตามที่ตกลงกับคุณพ่อเอาไว้...