เรียนๆรักๆ กูดันรักมึงเข้าแล้วซิ

Love Boy Friend เรียนๆรักๆ กูดันรักมึงเข้าแล้วซิ

By PATTYRfc

ติ๊ดๆ...ติ๊ดๆ...

และแล้วสิ่งที่ภาพเขียนหวังไว้ก็เป็นจริงเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายคู่ใจของภาพเขียนดังขึ้นมาขัดพอดี ทำให้ภาพเขียนแอบลอบถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความโล่งอกและรีบกดรับสายทันที

“ครับม๊า”

ภาพเขียนพูดกรอกเสียงใส่โทรศัพท์มือถือทันทีที่รับสาย

(“ภาพหรอลูก เรียนเสร็จรึยัง”)

เมื่อภาพเขียนได้ยินเสียงคนที่ตนรักมากที่สุดถามขึ้นด้วยความห่วงใยทำให้ภาพเขียนยิ้มออกมาในทันที

"วันนี้ไม่ได้เรียนครับม๊า พอดีอาจารย์ป้ากรณ์ไม่สบายน่ะครับ"

(“อ้าวหรอ แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า...แล้วจะกลับรึยังลูก?”)

แม่ของภาพเขียนถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะพอจะรู้จัก

"ไม่เป็นอะไรมากครับม๊าตอนนี้กำลังจะกลับครับ พอดีพวกไอ้ชิ ไอ้เชน มันลากมากินข้าวด้วยก่อนน่ะครับ" ภาพเขียนพูดบอกและเสมองธันวานิดๆก็พบว่าธันวาก็มองตนเองอยู่เช่นกัน (“งั้นขากลับม๊าวานแวะไปเอาหนังสือที่บ้านป้ามดแล้วมาหาม๊าที่ร้านด้วยนะ พี่วิวเขาจะให้เราเอางานไปให้เพื่อนพี่เขาน่ะ”) "ครับม๊า ได้ครับ เดี๋ยวภาพจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับ เอ่อ..ม๊าครับแค่นี้ก่อนนะครับ" ภาพเขียนเสยมองธันวาอีกครั้งก็พบว่าธันวาหันหน้าไปทางอื่นแล้วและต้องรีบหันกลับมาเหมือนเดิมเพราะธันวากำลังหันมามองเช่นกัน "เอ่อ...ไอ้ธันวา..กู.." ภาพเขียนเรียกธันวาโดยที่ไม่เงยหน้ามามองธันวาที่ตอนนี้กำลังมองภาพเขียนอย่างสงสัยแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาเพราะกำลังรอฟังภาพเขียนอยู่แต่ภาพเขียนก็นิ่งเงียบไป "มึงรีบไปหามีามึงเถอะ" ธันวาพูดบอกแล้วหลีกทางให้ภาพเขียนถึงแม้ว่าธันวาจะไม่รู้ว่าแม่ของภาพเขียนพูดอะไรก้ตามและก็ทำให้ภาพเขียนงงไปนิดเพราะไม่รู้ว่าธันวาได้ยินที่แม่ของตนพูดรึเปล่า "มึงรู้หรอว่าม๊ากูพูดอะไร" ภาพเขียนถามขึ้นอย่างสงสัยและก็ทำให้ธันวายิ้มมุมปากนิดๆแล้วก้มหัวลงมากระซิบที่ข้างหูของภาพเขียน "มึงจะรีบไปหาม๊ามึงตอนนี้หรือจะรอให้กูกดมึงในนี้เสร็จแล้วมึงค่อยไปล่ะ" เมื่อภาพเขียนได้ยินแบบนั้นก็รีบผงะออกห่างจากธันวาทันที "ไอ้บ้า..มะ..มึงจะกระเถิบเข้ามาทำเหี้ยอะไรเล่า ถอยออกไปเลยนะกูจะออกไปหาม๊ากู" ภาพเขียนพูดขึ้นเมื่อธันวากระเถิบเข้าไปใกล้ภาพเขียนมากขึ้นจนหน้าของทั้งสองห่างกันแค่ลมหายใจกั้นแค่นั้นเอง "ก่อนไป..มึงต้องมีอะไรแลกก่อนสิ กูถึงจะปล่อย" ธันวาพูดขึ้นอย่างมีเจ้าเล่ห์ ทำให้ภาพเขียนนิ่งไปแล้วถามขึ้นบ้าง "มึงจะเอาอะไรว่ามา...กูจะกลับ..อื้อออ..." ภาพเขียนพูดขึ้นและยังไม่ทันได้ตั้งตัวธันวาก็ใช้ช่วงที่ภาพเขียนเผลอ ประกบจูบทาบทับลงบนริมฝีปากเล็กของภาพเขียนทันทีทำเอาภาพเขียนที่ไม่ทันตั้งตัวอึ้งไปนิดและรีบยกมือขึ้นมาทุบลงที่อกแกร่งของธันวาไม่นานมือทั้งสองของภาพเขียนก็เลื่อนลงไปที่ข้างลำตัวอย่างหมดแรง (ซะงั้น และแล้วมันก็เป็นเช่นนี้จนได้ภาพเขียนไรท์ไม่ได้ตั้งใจน้าาาา: นัดตี้) ไม่นานธันวาก็ค่อยๆถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งและนั่นก็ทำให้ภาพเขียนได้สติและผลักอกธันวาแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำทันที (ง่ะไม่คิดจะทำอะไรธันวาหน่อยหรอภาพเขียน บอกก่อนเลยว่านัดตี้พึ่งแต่งแบบนี้เป็นครั้งแลกและไม่รู้เรื่องพวกนี้เข้าใจนะคะ:นัดตี้) "ไอ้ธันวา ไอ้บ้า แมร่งไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้เชี่ย เอ้ย!!จูบแรกกู โธ่...ไม่น่าเลย" หลังจากที่วิ่งออกมาจากห้องน้ำภาพเขียนสถบกับตัวเองอย่างโมโหและโอดควญเล็กน้อยเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าในชีวิตจะโดนผู้ชายด้วยกันขโมยจูบแรกของเขาไปอย่างหน้าตาเฉยและเมื่อเดินเข้ามาในร้านก็พบว่าเพื่อนของตนกำลังนั่งหน้าเครียดกันอยู่เพราะเป็นห่วงว่าธันวาจะทำอะไรภาพเขียนรึเปล่า "ไอ้ภาพ!!" เมื่อภาพเขียนเดินมาเกือบถึงโต๊ะเชนที่กำลังนั่งหน้าเคลียดเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าภาพเขียนยืนมองตนและเพื่อนๆอยู่ก็ทักขึ้นทำให้ กรณ์ ชิ เจมส์รีบหันไปมองทันที "ภาพเป็นไงบ้างวะ ธันวามันทำอะไรมึงรึเปล่า" กรณ์รีบวิ่งมาภาพเขียนถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะกลัวธันวาจะทำร้ายภาพเขียนเพราะเห็นว่าธันวากระชากภาพเขียนอย่างแรง "ยังอยู่ครบทุกส่วน มันไม่ได้ทำไรกูหรอกกรณ์ขอบใจมากนะเว้ยที่เป็นห่วง" ภาพเขียนบอกปัดๆเพื่อไม่ให้กรณ์กังวลไปมากกว่านี้ "พวกกูตกใจมากเลยที่จู่ๆไอ้ธันวามันก็ลากมึงไปที่หลังร้าน พอพวกกูจะวิ่งตามเข้าไปแต่เฮียเจ้าของร้านกันไว้ก่อน" เชนบอกและหันไปมองเจ้าของร้านอย่างเซ็งๆ "เออ ช่างมันเถอะ แต่ขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย ที่เป็นห่วงกู กูว่ากูกลับบ้านก่อนดีกว่าม๊าก็โทรตามแล้ว" ภาพเขียนบอกขอบคุณและบอกลาเพื่อนเพราะแม่ของตนโทรมาจริงๆ "เออ กลับบ้านดีๆนะมึง แล้วเจอกันเว้ย" เชนพูดลาบางหลังจากที่เงียบมานานทำให้ภาพเขียนที่เดินออกไปหน้าร้านหันกลับมาโบกมือให้แล้วเดินขึ้นคร่อมรถมอไซต์ของตนและขับมุ่งหน้าไปที่ที่แม่ตัวเองบอกทันที และหลังจากวันนั้นธันวาก็ไม่ได้เจอภาพเขียนอีก +++++++++++++++++++++++++++++ ขอกำลังใจหน่อยน้าาาาาาาาาาา +++ ++ + ขอบคุณที่เม้นน้าาาาาาาาาาาา