BelPheGor เด็กเกรียน นรกส่งมาลุย

     ณ โรงเรียนมัธยมปลาย อิชิยามะ (ช่วงพักกลางวัน)

"ให้ตายเถอะ วันนี้มันอะไรของมันนักหนา "อาคาชิบ่นพรางหยิบกระเป๋าตัวเองแล้วเดินไปหวังจะไปซื้ออาหารเที่ยง

"โย่ว! วันนี้กินข้วด้วยกันมั้ยเพื่อน! "มีชายคนนึงเดินเข้ามาตีสนิทอาคาชิ

"เห้ย.... ใครเพื่อนเอ็งวะ ไอกุ๊ยนี่ "อาคาชิเห็นไปหาชายคนนั้นแล้วทำหน้าดุใส่

"ขะ...ขอโทดคร๊าบพี่คร๊าบ !! "ชายคนนั้นรีบวิ่งหนีแบบรนๆในทันที

" อะไรของมันวะ ไอ้บ้านั่น" อาคาชิหันไปดูชายคนนั้นที่รนอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วพูดกับตัวเอง

"นี่ๆ อาคาจิน เค้าหิวแล้วน้า~ " เบลเฟกอลที่นอนอยู่ในกระเป๋า ได้เปิดกระเป๋าออกมาแล้วทำท่างัวเงีย แล้วพูดขึ้น

"จ้าๆ จะหาให้กินเดี๋ยวนี้แหละ รอก่อนละกัน "อาคาชิพูดตอบพรางทำหน้าเฉยๆ ก่อนที่จะเดินไปที่ร้านขายอาหาร(ร้านสหกรณ์ในอิชิยามะ)

ณ หน้าร้านขายอาหาร

"เห้ยๆๆๆ นั่นของอั๊วะเว้ย ...ไอ่สลัดนี่ของตู ... อย่ามายุ่งนี่ของข้า !! "มีเสียงการแย่งอาหารกันที่หน้าร้าน

"เห้ยๆ ช่วยถอยไปหน่อยเดะวะ "มีเสียงกวนๆของชายคนนึงเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับคนที่มากับเค้าอีกนับสามสิบคน

"เห้ยนั่นมัน... อะไรกันเจ้า... มาแล้ว... มันมาแล้ว สุดโหดแห่งอิชิยามะ ผู้ที่ได้ฉายาขาปีศาจ" ทุกคนที่อยู่หน้าร้านพากันสั่นกลัวคนที่อยู่หลังสุด(ไม่ใช่คนพูดกวน)และนั่งลงที่พื้น ราวกับเป็นการคำนับ

"เหอะ... ไอ่พวกสวะอ่อนแอ" ชายอีกคนที่อยู่ด้านหน้าพูดขึ้น และทุกคนที่เดินมานับสามสิบนั่นเริ่มต่อแถวเรียงยาวให้คนที่อยู่หลังสุด "เชิญครับ ท่านยมทูต "ทุกคนที่ต่อแถวน้อมตัวและกล่าวคำนั้นขึ้นพร้อมกัน

"นี่ ....มาสเตอร์ ...ชั้นขอโซบะห่อใข่หนึ่งที่!! มาสเตอร์ .... ชั้นขอโซบะห่อไข่ทีนึง !!"ทั้งอาคาชิและชายที่ถูกเรียกว่ายมทูตต่างสั่งองอย่างเดียวกัน ซึ่งก็เป็นอันสุดท้ายแล้วด้วย

"ยมทูต :เห้ย..ไอหนู อาคาชิ: นี่ของชั้น... "ต่างคนต่างพูดแต่อาคาชิทั้งพูดและมือก็จ่ายตังค์และเฝหยิบของมา ทำให้คนที่น้อมตัวกับพวกที่คำนับอึ้งและตะลึงในความเกรียนไปตามๆกัน

"เห้ยเดี๋ยวก่อนซิเอ็ง... อั่กก!!" ยังไม่ทันจะพูดจบชายที่ถูกเรียกว่ายมทูตก็โดนอาคาชิซัดปลิวไปติดตู้ขายน้ำ... "ก็บอกไปแล้ว ว่านี่ของชั้น "อาคาชิหันมาแล้วพูดอย่างเท่ห์

"แก.. ตาย ... อย่าอยู่เลยเอ็ง ไอ้บ้าเอ้ย !! "ทุกคนที่น้อมตัวเคารพวิ่งเข้าไปหาอาคาชิกันหมด แต่พวกที่คำนับรู้ถึงความน่ากลัวของอาคาชิดีเลยไม่ไป

" ... เห้ยๆ อย่ามากวนเวลาที่คนกำลังป้อนข้าวอยู่ซิวะไอ้สลัดนี่ "อาคาชิโยนกรัเป๋าที่มีเบล้ฟกอลอยู่ กับโซบะห่อใข่ขึ้นฟ้า แล้วอัดเรียงตัว ...

"บวกมันเลย พวก!! ....อั่ก อั่ก อุ่ก เฮือก! " มีคนตามไปเสริมอีกราวสิบคน.. แต่ก็โดนซัดร่วงหมด

"....หึ " อาคาชิรับสิ่งที่โยนขึ้นไปทั้งหมดอย่างเท่ห์ แล้วเดินไปที่อื่น "เดี๋ยว...ก่อน.. "ชายที่ถูกเรียกว่ายมทูตค่อยๆลุกขึ้นแล้วบอกให้อาตาชิหยุดเดินก่อน

"อะไรอีกล่ะ?? "อาคาชิหันกลับมาด้วยแววตาที่เยือกเย็น

" ชั้น..ชั้นยังไหว....เว้ย.. " หลังจากลุกขึ้นได้เขาก็พุ่งตรงไปทางอาคาชิทันที "ตายซะ ..."เขายกเท้าขวาขึ้นเหนือหัวอาคาชิ "..เห้ย!! นั่นมัน ใช่แล้วล่ะ "มีชายคนนึงที่นั่งกินอาหารอยู่ในร้านะดขึ้นอย่างตกใจ "ไม่นึกเลยว่าจะได้เห็น .. เจ้าหนุ่มปี2คนนั้นก็ไม่ธรรมดา แจ่ว่าก็คงจะหลบไอ้นั่นไม่พ้นหรอก น่าสงสารจังนะ.. ที่ต้องมาเจอกับ 1ใน4มัจจุราชผู้ปกครองทั้ง4ของอิชิยามะ ... คุณคินซากิ เจ้าของฉายาขาปีศาจ!!... "มีชายอีกคนที่นั่งข้างกันพูดขึ้นมาแนววิจารย์และบอกว่าชายคนนั้นคือใคร อกร่งแค่ไหน

"ข้าน่ะก็ไม่ได้แค้นอะไรเอ็งหรอก แต่ว่า ... อย่าอยู่เลย!! พรึบ ; "ชายที่ชื่อคินซากิ หลังจากพูดจบเขาก็ฟ้าดทั้งขาลงมาหวังตอกส้น

"หมับ... อะไรนะ ตายงั้นเหรอ อย่าพูดให้ขำหน่อยเลย อย่างแกน่ะ มันไม่ใช่ยมทูตหรอกเว้ย!! "อาคาชิจับคินซากิไว้แล้วพูดอย่างเท่ห์ "อย่างเอ็งน่ะ... มันก็แค่ มันก็แค่ มันก็แค่ไอกุ๊ยเท่านั้นล่ะฟร๊ะ!!! "อาคาชิพูดไปด้วยพรางจับขาแล้วเหวี่ยงคินซากิหมุนรอบๆไปมา แล้วก็ปล่อยมือ ทำให้คินซากิลอยไปไกลจนตกบันได และถไลลงไปจนถึงขั้นสุดท้าย

"ละ.. ลูกพี่ .. คุณคินซากิ!! "ทุกคนที่โดนซัดต่างลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาคินซากิ 

เอาล่ะ จบซักที... ให้ตายเถอะ มันอะไรนักหนาฟร๊ะวันนี้ "อาคาชิเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า "เอาล่ะ ได้เวลา...อ้าวเห้ย!!! 0[]0 "อาคาชิเปิดกระเป๋าเพื่อจะเอาเบลเฟกอลออกมากินข้าว แต่เบลเฟกอลกลับเริ่มน้ำตาคลอ (สัญญาณอันตราย) 

"เวรแล้วๆ ..ไม่ทันแน่ แม่มเอ้ย ทำไงดีๆๆๆ "อาคาชิรนหนักเมื่อเห็นแบบนั้น "ก็บอกว่า... หิวแล้ว.. ไงเล่าาา แง ๆ ๆ ๆ!!! "เบลเฟกอลร้องให้ออกมาพร้อมกับมีไอสีดำลอยออกมารอบๆตัว พุ่งเข้าไปหาอาคาชิและทะลุร่างเค้าไป "อ๊ากกกก!!! @[]@ ขอโทดคร๊าบ!!! "อาคาชิร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดจากภายใน

...จบ...

"นี่มันวันอะไรของมันนักหนาฟร้าา~!!! จ๊าาาก!!!"