The Fugitive (ชีวิตของผู้หลบซ่อน)

สวัสดีครับทุกคน ผมเป้นนักเขียนหน้าใหม่ที่พึ่งจะเอาเรื่องที่แต่งเองมาลงเว็บครั้งแรกน่ะครับ แต่ก่อนเคยเอาไปลงเว็บฝรั่งแล้ว แต่ว่าสุดท้ายก็หมดไฟแล้วเลิกไป ตอนนี้รู้สึกว่าอยากจะเขียนขึ้นมาอีกสักครั้งนึง แล้วก็คิดว่า ไหนๆก็เขียนมาเยอะแล้ว ลองเอามาดัดแปลงแล้วลงเว็บใหม่ เริ่มต้นใหม่ไปเลยดีกว่า  เรื่องที่ผมจะเขียนจะเป็นรูปแบบนิยายยาวนะครับ และอาจจะมีฉากที่โหดร้ายอยู่ไม่มากก็น้อยตามประสานิยายพจญภัย เพราะฉะนั้นก็ใช้วิจารณญาณในการรับชมด้วยนะครับ

 เอาหล่ะ ก่อนที่ผมจะพูดเกี่ยวกับตัวเรื่องหลักนั้น ทางผู้อ่านควรจะรู้เกี่ยวกับชนวนหลักของเรื่องก่อนนะครับ โดยเจ้าชนวนนี้ก็เริ่มจากการที่องค์กรอิสระแห่งหนึ่งที่มีหน้าฉากเป็นบริษัท cybernetics หรือที่เราเรียกกันบ้านๆว่า อวัยวะเทียมนั่แหละครับ จับผู้คนไปทดลองบิดเบือนยีนพันธุกรรมเพื่อสร้างอาวุธสงครามไปขายให้ผู้ที่สามารถจ่ายให้ได้ในราคาสูงสุด โดยคนพวกนี้จะถูกลักพาตัวจากโรงพยาบาลหรือที่อื่นๆเพื่อนำมาทดลองกับสารพิษชนิดหนึ่งซึ่งมีคุณสบัตรที่สามารถเปลี่ยนแปลงโครงสร้างยีนได้ อย่างเช่น ทำให้สายตาเฉียบคมเหมือนนกอินทรีย์ มีความยืดหยุดของแขนแบบงู หรือพละกำลังมหาศาลแบบช้าง ในตอนแรกนั้น ทางองค์กรได้เคยใช้นักโทษประหารชีวิตหรือเชลยที่จับมาได้ป็นหนูทดลอง แต่กลับกลายเป็นว่ามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รอดชีวิตมาได้ เพราะถึงสารพิษวิเศษนี้จะสามารถเปลี่ยงแปลงโครงสร้างของยีนได้ แต่ก็มีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตสูงจากการ reject หรือ สภาวะที่ร่างกายไม่สามารถทนรับความรุนแรงของพิษได้ และตายลงนั่นเอง แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อนำเด็กเล็กที่อายุไม่เกิน 10 ปีมาทดลองใส่สารพิษลงไปกลับมีผลลัพธิ์ที่น่าแปลกใจ เด็กๆนั้น ในช่วงที่ภูมืต้านทานและการเติบโตยังไม่สมบูรณ์ สามารถทนรับพิษได้อย่างดีเยี่ยม และโอกาสในการ reject น้อยลงกว่าผู้ใหญ่ถึง 90 เปอเซ็นต์ ทางองค์กรเลยเริ่มลักพาตัวเด็กที่ป่วยโรคร้ายแรงเช่น ลูคีเมีย หรือ มะเร็งระยะสุดท้ายออกจากโรงพยาบาลเพื่อมาทดลอง โดยหลอกทางผู้ปกครองว่า เด็กได้เสียชีวิตลงแล้วในห้องฉุกเฉิน การที่ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องนี้กำลังเกิดขึ้นทั่วประเทศนั้น ก็เป็นเพราะทางบริษัทหน้าฉากนั้น มี reputation ที่ดีกับทางสังคม เพราะได้ใช้เงินที่ได้รับมาจากการขายอาวุธสงครามและงบจากรัฐบาล เพื่อสร้างอวัยวะเทียมมาช่วยผู้ป่วยของทางโรงพยาบาลหลายแห่งโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย และก็มียาวิเศษที่เมื่อฉีดเข้าไปแล้ว ทำให้คนที่มีความผิดปกติทางพันธุกรรม อย่างเช่นตาบอด หรือหูหนวกนั้น สามารถใช้ชีวิตตามปกติเหมือนคนธรรมดาได้ ซึ่งยาวิเศษนี้ ก็คือเจ้าพิษดัดแปลงยีนนี่หล่ะครับ แต่นำมาใช้ในจำนวนน้อยนิดและผ่านการดัดแปลงมาแล้ว จึงทำให้รักษาโรคที่เกี่ยวกับพันธุกรรมได้  

  ในส่วนของเรื่องที่จะเขียนจริงๆต่อจากนี้เกี่ยวกับเด็กชายคนหนึ่งซึ่งถูกรถเมล์ชนจนขาแขนหักตอนอายุ 10 ขวบ และพ่อของเขาซึ่งเป็นนักวิจัยขององค์กรนั้นจึงพาไปรักษา ซึ่งหลังจากการรักษาแล้ว ผลข้างเคียงของยาพิษคือทำให้ตัวเอกจำเหตุการณ์หลังรถชนไม่ได้เลย ที่จำได้ก็มีแต่หน้าของคนในครอบครัวเท่านั้น ทางองค์กรเลยทำสัญญากับทางพ่อของตัวเอกว่าะให้อยู่ที่ facility นั้นแทนเป็นบ้านไปก่อน จนกว่าอายุจะครบ 15 ปี แล้วถึงจะปล่อยกลับบ้านไป และในระหว่างนั้น จะพยายามเรียกความทงจำกลับมาและทดลองการใช้ยาพิษเพื่อรื้อฟื้นความทรงจำที่หายไปควบคู่ไปด้วยกัน พ่อของเด็กไม่มีทางเลือกเลยจำต้องให้ลูกของตนอยู่ในการดูแลของทางองค์กร ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี และเด็กคนนั้นก็ได้เติบโตมาใน facility อย่างสมบูรณ์ และคิดว่านั่นคือบ้านของเขา โดยมีเพื่อนหลายคนเป็นเด็กที่ถูกทางองกรณ์พาตัวมาทดลองนั่นแหละครับ จนกระทั้งวันหนึ่ง วันที่ทางองค์กรจะปล่อยเขากลับบ้านหลังจากรื้อฟื้นความทรงจำมาได้ระยะหนึ่งแล้ว กลับมีกลุ่มก่อการร้ายบุกเข้ามาทำลายสถาณที่นั้น ทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นต้องหนีออกไป และพยายามค้นหาตนเองพร้อมกับแก้แค้นบุคคลที่ทำให้เขาต้องเสียบ้านไปครับ

โดยเรื่องหลักแล้วจะเขียนเป็นภาษาอังกฤษครับ แต่ผมจะพยายามแปลเป็นไทยให้เร็วที่สุด ขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้อ่านนะครับ โดยเรื่องนั้นจะเริ่มต้นหลังจากที่บ้านของตัวเอกของเราถูกบุกรุกโดยกลุ่มผู้ก่อการร้ายครับ

 เรื่องนี้แต่งเองเป็นภาษาอังกฤษนะครับ ตอนนี้มีเพื่อนอีกคนช่วยกันแปลเป็นไทยอยู่ ถ้าเจอใน Google ก็คือผมเอาไปลงเว็บอื่นมาก่อนครับ พอดีอยากเอามาแบ่งปันเลยมาเว็ปนี้ด้วย