ยัยแสบจอมจุ้น

-

วันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 21.09 น.

  4 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,147 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 21.54 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ภาพพต

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เมื่องานเลิกปุ้บฉันก็รีบปรีไปหายัยกิ้ฟที่สยามcoffee   เฮ้ยัยกิ้ฟฟฟฟฟ   อุ้ยตายตกใจหมดยัยลิลลี่นิ แหม่ยัยกิ้ฟขวัญอ่อนไปไ้น่ะย่ะ   แล้วไงล่ะย่ะคนที่เธอบอกตอนนั้นน่ะมีรูไหม   มีสิเดี่ยวแปปน่ะ

หน้าตาดีนิเดี่ยวแกทำตามที่ฉันบอกน่ะ  และเราก็วางแผนกันจนฟ้าเนี่ยมืดเลย   อุ้ยแกต้องไปแและเี่ดี่ยวคุณแม่กับพี่จินบ่นอ่าไปก่อนน่ะ    เครจ้ะบาย    และเราก็แยกทางกัน  แหม่แต่แผนยัยกิ้ฟก็หนักเอาเรื่องน่ะก็เล่นสะให้ฉันหางานทำที่เป็นที่เดียวกับคนนั้นน่ะเฮ้อไม่ลองไม่รู้เอาล่ะ  ตึก ตึก ตึก ว้าย โครม! อะไรเนี่ยสนสูงเป็นอีกแล้วหรอไงเอ้....ก็ไม่นิแล้วฉันล้มไ้ด้ไงอ่า  อุ้ยตายล่ะพอฉันมองหาคนร้ายก็เจอ อร้าย....คนนั้นนิ  เอ้าเจอกันอีกแล้วน่ะค่ะ (แอ้บเสียงนิดนึง)  ครับเป็นไรมากไหมครับผมนี่ซุ่มซ่ามจริงๆๆเลยชนคนสวยแบบเนี่ยไ้้ด้เนี่ย  อุ้ต้ะเจ้าเสหน์  เอิ่มค่ะขอบคุณที่ชมน่ะค่ะ  ครับคุณชื่ออะไรครับ   ลิลลี่ค่ะั แล้วคุณ...  ผมชื่อคีครับ  ค่ะชื่อสั้นจังเลยค่ะ  ครับ   คุณครับ  ค่ะ   คุณน่ารักจังผมขอมองใกล้ๆได้ไหมครับ   ฉันสตันไปเลยอ่าโดนชมแต่ไม่ทันจะตอบอะไรเขาก็โน้มตัวก้มหน้าลงมาหาต้นมะเขืออย่างฉันหน้าเราไกล้กันมากกกปากแทบทาบกันหน้าฉันเริ่มแดงขึ้นมากๆๆๆ ตื้นเต้นจังแต่มีบางอย่างหลุดออกมาจากปกเขาทำให้ฉันเกลียดแล้วอ่ะงอนคำนั้นคือ  ซะที่ไหนล่ะห่ะหน้าตาก็เฉยๆๆน่ะ  กรี้ดๆๆๆนายพูดว่าไรน่ะฉันจะฆ่านาย   5555ต้นมะเขืออย่างเธอเนี่ยน่ะจะฆ่าฉันรอหัวฉันขาวกอนและกัน5555   อร้าย มานี้เดี่ยวนี้เลยน่ะไอสุภาพบุรุษจอมปลอม  แน่จิงก็ฆ่าให้ไ้สิยัยต้นมะเขือพวง     ปั้งงงงง เฮ้ยเสียงไรดังวมาจากตัวยัยต้นมะเขือพวง    เมื่อคีหันมามองฉันก็ปรากฎว่าน่าอายที่ซูดดด ฉันวิ่งชนกระจกใสอ่า หน้าผากบวมเลยไม่สวยแล้วแง่ๆๆๆจะฟ้องพี่จิน

55555ไอจินน่ะหรอฟ้องเลยสิยัยต้นมะเขือ   นี้นายไม่กลัวพี่ฉันเลยหรอไงห่ะ   โอ้ยขี้เกลียดเถียงจริงๆๆเลยไปเี่ดี่ยวฉันไปส่ง  ไม่ต้องฉันกลับเองได้  อวดดีช่ะมัด  ว่าไงน่ะ  ป่าวๆๆงั้นเี่ดียวฉันไปส่งเธอและกันเพราะมันมืดแล้วส่วนรถเธอเดี่ยวฉันให้ไอจินมันมาเอาแล้วกันทีนี้ไปกลับบ้าน     ก็ด้ายยนี้ฉันเห็นแกหน้าฉันน่ะ(มันบวม)ไม่งั้นไม่ยอมแน่  

เมื่อถึงบ้านฉันไม่ยอมมองหน้าใครและรีบวิ่งขึ้ห้องให้เร็วที่สุด  ปั้ง  กรี้ดๆๆๆอะไรกันสุภาพบุรุษสุดหล่อของฉันทำไมเป็นแบบนี้ภาพพตที่แสนดีหายไปแล้วฮือออ  ก๊อกๆๆๆ   เอ้ใครเคาะประตู  แอ้ดดดเอ้าพี่จินมีไรกินข้าวป่ะเอามาให้   กินดิขอบคุณน่ากำลังหิวพอดีเลยแค่นี้ใช่ป่ะปิดประตูแล้วน่ะ  เดี่ยวยัยลิลลี่  ฮึ มีไรอีกหรอ   หน้าแกไปโดนอะไรมาบวมเชี่ยว    เอิ่มมมอ่อหนูล้มที่ร้านกาแฟอ่ะ   โห่ยัยซุ่มซ่ามเอ้ยแล้วเป็นไรป่าวพี่ทายาให้ไหม   ไม่ต้องจ้ะไม่เป็นไรแล้วแค่นี้น่ะหนูหิวแล้ว   อ่ออืมเครรร

เฮ้อโล่งอกโกหกเก่งน่ะเราเนี่นเอ้เป็นเรื่องดีป่าวหว่าช่างเถอะ อุ้ยหน้ากินอ่าใครทำน่ะ  อ่ำ อู้อร่อย  เมื่อทานอาหารอาบน้ำทำกิจวัตรอันไรสาระเสร็จก็เข้านอนทันทีขออย่าให้ฝันถึงนายคีเลย ห่าวววววzzzzzzz

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา