14 DAY (รักเลิกลาตาย)

9.0

เขียนโดย LoveUnoona

วันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 20.19 น.

  14 ตอน
  6 วิจารณ์
  18.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 10.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

12) บ้านหลังเดิม (HOME ALONE)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

บ้านหลังเนี่ยเป็นบ้านที่ไม่มีใครซื้อหรือเช่าเพราะบ้านหลังนี้อยู่ไกลจากในเมืองมามาก แถมยังเป็นทางเปลี่ยวที่จะเข้ามาก็เข้ามายากมากๆ เป็นบ้านสวยๆเมื่อสมัย 5-6 ปีก่อน

 

เรื่องเริ่มขึ้น

 

มีป้ากับลุง คู่หนึ่งเดินทางมาเพื่อหาที่พัก เพราะแถวนี้เป็นทางเปลี่ยวอันตราย รถก็ไม่มี

จะกลับ ทั้งสองแกก็เหนื่อยมากแถมยังล้าไปหมด ทั้งตัว

 

เวลาตอนนี้ประมาณ 4โมงเย็นน่ะแม่ลุงแกคุยกับแฟนของแก หน้าหนาวนี่มืดแล้วเนาะคุณ นี่4โมงอยู่เลยคิดว่า 6 โมงเย็นล่ะ

ทั้งสองสามีภรรยาก็เดินมา

(แต่ทั้งสองไม่มีลูกเพราะว่าภรรยาของแกมีฮอโมนเพศชายมากจึงมีลูกยาก)

เอาหล่ะแม่!!!วันนี้ก็เหนื่อยมามากล่ะ เดินมาก็ตั้งไกล มีบ้านหลังนี้พอดีเราเข้าไปพักกันเถอะ

เดี๊ยวสิพ่อ!!!!! มันจะดีหรอ บ้านใครก็ไม่รู้ เจ้าของเค้าออกมาทำไง

 

สักพักโทรศัพท์ในบ้านก็ดังขึ้น จากข้างในบ้าน กริ้งๆๆๆๆๆๆ

นั่นไงแม่บอกแล้วว มีคนอยู่ในบ้าน!!!

เอาหน่า ลองเข้าไปถามเค้าหน่อย พระอาทิตย์ก็เริ่มจะตกลงมาและ

เสียงโทรศัพท์มันก็ยังอยู่!!!!

 

ไปล่ะพ่อจะลองไปดูล่ะแม่ รออยู่ข้างนอกน่ะ

มีใครอยู่ไหมครับ!!!

...                                                                                                   ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก

...แม่จะโทรหาใคร!!! (พ่อหันหลังไปหาแม่ แม่กำลังกดวางสายพอดี)                                  อ่าวก็ลองโทรถามว่าแถวนี้มีที่พักไหม เฉยๆ

สักพักเสียงโทรศัพท์ข้างในบ้านก็หยุดลง

ไปล่ะพ่อจะเข้าล่ะ แกเดินไปไม่ถามสิ่งใดแล้วในตอนนี้แล้วก็เดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น แต่ในบ้านมืดมาก แล้วแกก็หยิบไฟฉายจากในกระเป๋าออกมา แตาถ่านมันกำลังจะหมดแล้วก็เดินเข้าไป

ในบ้านมีใยแมงมุม เศษกระจกแตก เฟอร์นิเจอเก่าๆ

แกเลยเรียกเมียของแกเข้ามาในบ้าน แล้วลุงแกก็นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ตัวเก่าๆ แล้วบอกว่าคืนนี้เราจะมาพักกันที่บ้านนี้เลยดีกว่า

เดี๊ยวก่อนน่ะคุณพ่อ!!!

เจ้าของไม่อยู่จริงๆหรอ (ไม่หรอกมั้ง)

บ้านก็เก่าน่ะ (ไม่ต้องกลัวหรอก)

พ่อจะปกป้องแม่เอง!!!

________________________________________________________

 

20.30 น.

กลางคืนที่มืดมิด  ปกปิดด้วยความเหงา เสียใจเพราะเรื่องเศร้า  เราและเขาไม่เจอกัน 

อะไรอ่ะพ่อ!!! พ่ออ่านอะไรของเขาอยู่หน่ะ                                                         อ๋อ แม่ลองมาดูนี่สิ หนังสือมีหลายประเภทเลยแม่                                                    มีเรื่อง การเลี้ยงลูกเต็มไปหมดเลยแม่ดูสิ

หนังสือเกี่ยวศาสนาบ้าง วิทยาศาสตร์บ้าง ความเป็นไปได้บ้าง

นี่แม่เอานี่ไปอ่านเลย หนังสือเพื่อสุขภาพ

...พ่อ แต่นี่มัน เมื่อ10ปีก่อนแล้วน่ะ เนี่ย พ.ศ.2547 เนี่ย

เอาไปลองอ่านดูแม่ แก้เหงาๆ

 

สักพัก ในห้องครัวก็มีเสียงเหมือนคนกำลังทำครัวอยู่

 

เสียงอะไรอ่ะ!!!คุณพ่อหรอ

พ่อก็ยังอยู่จ๊ะแม่ หูแหว่วรึเปล่า 555

สักพัก ก็มีเพลงขึ้นมาจากทีวีในบ้าน ซึ่งอยู่ชั้นบน

เป็นเพลงภาษา ฝรั่งเศษ หลอนๆน่ากลัวๆ

 

พ่อ!!!ไปดูหน่อยสิแม่กลัว เสียงเพลงอะไรไม่รู้ดังมาจากชั้นบนของบ้าน

พ่อรักแม่ และอยากจะปกป้องจึงเชื่อฟังแล้วหยิบไฟฉายไป 1อันติดตัวไป

 

แกเดินส่องจากห้องหนังสือซึ่งอยู่ชั้นล่าง แล้วก็เดินออกไปตรงประตู

ห้องหนังสือ แลเวก็เดินต่อไปยังราวบรรได ซึ่งติดอยู่ใกล้ๆกันด้วยความมืด

 

ก็เดินต่อไป ตามบรรไดที่มี 10 ขั้นด้วยความกลัว

แล้วเสียงหั่นผักนั้นก็ดังขึ้นอีก แต่ไม่รู้ว่ามันดังขึ้นจากที่่ตรงไหน

 

ไฟฉายดันมาหมด แกยืนอยู่ที่ห้อง ทั้ง 4 บานประตู

เสียงเพลง ถูกปิดลง สักพัก พ่อแกก็นึกถึงความเหงา ทุกๆอย่าง

 

...สักพักก็มีคนร้องออกมาทางประตู จากห้องใดห้องหนึ่งของบ้าน

 

(จบ รอตอนที่ 13)

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา