She is my ผู้หญิงฉันใครอย่าแตะ!!

ตอนเช้า

               ฉันตื่นขึ้นมาจากการเหน็ดเหนื่อย ยิ่งฉันมองหน้าลีวายที่นอนหลับข้างฉันอยู่ก้ทำให้นึกถึงภาพเมื่อคืน มีเพียงผ้าห่มผืนหนาๆที่ปิดบังเรือนร่างเปลือยของฉันที่เต็มไปด้วยรอยรักของลีวายเต็มไปทั้งตัวเหมือนคนเป็นโรคผิวหนังร้ายแรงเพราะรอยแดงช้ำมันตัดกับผิวขาวของฉันมากนะสิ ลีวายยังคงนอนซมไม่ตื่น และฉันก็ไม่อยากให้เขาตื่นขุึ้นมารังแกฉันอีกด้วย ฉันค่อยๆออกจากอ้อมกอดของเขาเบาๆเพื่อไม่ให้เขารู้สึกตัว แต่มันก็ไม่สำเร็จนะสิ หึหึ!!! เขารัดเอวบางๆของฉันให้นอนข้างเขาเหมือนเดิม.....

               'จะไปไหนยังเช้าอยู่เลยนะ หืม..' เสียงลีวายคลอเคลีย

               'จะไปอาบน้ำ' ฉันตอบสั้นๆเพราะยังงอนเขาอยู่เล็กน้อย

               'เป็นไรหรือเปล่า' ลีวายถามเพราะเห็นว่าสีหน้าและเสียงฉันฟังดูแปลกๆ

               'ปล่าว' ฉันยอมทิ้งตัวนอนข้างๆลีวาย

               'วายรักมินนะครับ จุ้บ' ลีวายออดอ้อนมินนี่แล้วหอมแก้มเธอ

               ' อืม' มินยังคงงอนเขาอยู่ เธอนอนพลิกหันหลังให้ลีวาย

               'เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย!!? มินบอกวายมาเหอะนะ' ลีวาย

               'ลีวายเห็นว่าเราเป็นอะไรหรอ? เราเป็นแค่ของเล่นจริงใช่ไหม เรา...เป็นคนสำคัญของลีวายบ้างรึเปล่า เราอยู่ในสถานะอะไรหรอ? คนรัก หรือ ของเล่น' มินนี่พูดเสียงชาใส่แล้วค่อยๆปาดน้ำตาออกจากข้างแก้ม

              'ทำไมพูดแบบบนั้นละ วายรักมินมากนะเราเป็นคนรักกัน มินไม่ใช่ของเล่น มินเป็นคนสำคัญเป็นทุกๆอย่างของวาย มินอยู่ในสถานะ.......' ลีวายเงียบไป 

             'ฮึก ฮือ ขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม' มินนี่

             'อะไรหรอ' ลีวาย

             '......ฮือ ฮือ ลืมเรื่อง..ของเรา..ทั้งหมดได้ไหม ฮึก! ฮือๆ' มินนี่กลั้นใจพูดมันออกมา

แล้วสลัดอ้อมกอดของลีวาย เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

Minnie Talks

               ฉันปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้า มองดูรอยแดงที่เต็มตัวไปหมดทุดซอกทุกมุมก็ยิ่งเสียใจ ฉันรักลีวาย รักมาก รักที่สุด แต่เขามีคนอื่นอยุ่แล้ว ฉันจะมีค่าอะไรอีกล่ะ แค่สถานะเขายังตอบฉันไม่ได้เลย น่าอิจฉาโรสจังเลยเนอะ ฮึก ฮือๆ

            ไม่ว่าจะขยับตรงไหนมันก็ปวดเมื่อยแล้วก็เจ้บไปหมด ไม่คิดเลยว่าลีวายจะทำฉันแบบนี้

End Talks

            ฉันอาบน้ำเสร็จก็นุ่งผ้าขนหนูออกมาเพื่อหยิบเสื้อผ้าที่กองตกอยู่ที่พื้นมาใส่ก่อน ลีวายเหลือเห็นรอยรักที่เขาฝากไว้แดงระนาวเต็มตัวฉันไปหมดเขาก็อดสงสารฉันไม่ได้จริงๆ TT

            'เจ็บมากไหม..' เขาถามพลางเอามือลูกตรงรอบแดงที่หัวไหล่ของฉัน

            'มะ..ไม่หรอก นายไปอาบน้ำเถอะ...' มินนี่พูดเสียงสั่นเครือ พอลีวายเดินหายลับเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เธอก็ปล่อยโฮเงียบๆพยายามกลั้นเสียงไว้ แต่ลีวายก็รู้เพราะเขาเเง้มประตูห้องน้ำและเห็นเธอ เขาก็อดสงสารและโกรธตัวเองไม่ได้เมื่อเขาทำเธอเจ็บมากขนาดนี้......

            ระหว่างที่ฉันแต่งตัวอยู่โทนสับมือถือเครื่องหรูของลีวายก็ดังขึ้น ฉันกะจะเอาไปให้เขา (ในห้องน้ำเนี่ยนะ) เผลอเห็นคนที่โทรมาคือโรสริน รูปที่ตั้งเป็นสายของฟ้าก็เป็นรูปคู่ที่ฟ้ากับลีวายดูสวีทกันมากเสียด้วย ทำให้มินนี่อดเสียใจไม่ได้.......แล้วลีวายก็ออกมาจากห้องน้ำพอดีเห็นมินนี่ยืนอึ้งอยู่ที่หน้าโทรสับอยู่เขาเลยหยิบโทรสับมาดู ก้รู้แล้วว่ามินนี่รู้สึกยังไง แล้วเขาก้รับสาย

            'ฮัลโหลครับ โรส'

           (ดาร์ลิ่งอยู่ที่ไหนค่ะ โรสจะไปหา)

            'อยู่ที่บ้านครับ โรสไม่ต้องมาหรอก'

           (ทำไมค่ะ ลีวายอยู่กับผู้หญิงคนอื่นหรอ?)

            'ใช่ครับ'

           (มันเป็นใครค่ะ ลีวายทำแบบนี้กับโรสได้ไงค่ะ โรสไม่ยอมๆๆ)

             'เดี๋ยวค่อยคุยนะครับ' ปิ้ป

           'ไปหาโรสเถอะ ไปง้อเขาซ่ะ ลีวาย' มินนี่พูดแล้วหลบตาแสดงถึงความน้อยใจ

           'ไม่ไปไหนทั้งนั้น เค้าจะอยู่กับที่รัก'ลีวายพูด

           'ไปเถอะไม่ต้องห่วง ฉันหรอกน้ะ ไปเถอะ แหะๆ' มินนี่พูดพลางเกลี้ยกล่อมให้ลีวายไป

           'ไปก็ได้ถ้าไม่ติดว่าโรสจะบอกพ่อนะ วายไม่ไปหรอก กลับมาเจอกันนะ' ลีวาย

           'อื้ม...' มินนี่พูดแล้วยิ้มแห้งๆเพื่อกลบเกลื่อนความเสียใจของเธอ

บ้านนีน่า

               'ห๊ะ!!! มินนี่เธอล้อเล่นงั้นเหรอ' นีน่าตกใจมากเมื่อมินนี่มาบอกว่าเธอจะไปต่างประเทศ

               'ฉันพูดจริงๆนะ ' มินนี่พยายามทำเสียงสบายใจ

               'เธอจะเพื่อลืมลีวายงั้นหรอ?? ฉันว่าเธอคิดดีๆก่อนนะลีวายเขารักเธอนะ'

               'ลีวายจะหมั้นกับโรสอย่างเป็นทางการ สิ้นเดือนนี้แล้วนะฉันอยู่ต่อไม่ได้หรอก'

               'เราต้องมีทางออกให้กับเรื่องนี้ แกอย่าหนีปัญหาเลยนะมิน สู้กับมันสิ'

               'ฉันไม่อยากให้เขาต้องถอนหมั้นเพราะ มือที่สาม อย่างฉัน'

               'แล้วแกจะไปนานเท่าไรว่ะ?'

               '2-3 เดือน หรือไม่ก็มากกว่านั้น' 

               'แล้วเรื่องเรียนล่ะ แกจะเอายังไง'

               'กะว่าจะย้ายไปเรียนคอสซัมเมอร์ที่นั่นเลย จะได้ถือว่าไปเรียนซัมเมอร์มากกว่าไปทำใจอ่ะนะ แหะๆ' ฉันยิ้มเจื่อนๆ

               'แล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะ'

               'มะรืนนี้หน่ะ ฉันไม่อยากให้ลีวายรู้ช่วยหน่อยได้ไหม'

               'จะพยายามนะ คิดถึงแกแย่เลย มิน' 

               '.....................' ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆไห้นีน่าไป

บ้านลีวายเวลา 20:00น.

              ก๊อก!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!!

            'มินเปิดประตูให้หน่อยครับ' ลีวาย

            ไม่มีเสียงตอบกลับ

            'มินๆวายเข้าไปเลยนะ'

             เมื่อวายเข้าไปเข้าก้พบว่าไม่มีคนอยู่เลย ข้าวของเสื้อผ้าของคนตัวเล็กก็ไม่มี เขาเหลือไปเห็นกระดาษวางอยู่บนหมอน........

            มินรักลีวายนะ ลีวายดูแลตัวเองดีๆนะ มินไม่อยู่เเล้วลีวายห้ามดื่มเยอะนะ ดูแลโรสดีๆด้วยล่ะอย่าให้เธองอนมาก ผู้หญิงเขาไม่ชอบผู้ชายหาเรื่องแบบลีวายรู้ไหม ลาก่อนนะลีวาย .....

                                                      จาก มินนี่

          'มิน....' ลีวายพูดชื่อมินออกมาหลังจากนั้นเขาก้โทรหาเธอ แต่ไม่มีใครรับสักสายเลย