สยบรักเจ้าชอยเพล์ลบอย

ยาฮู้ ในที่สุดก็มาถึงเกาหลีสักกะทีฉันมากับน้องสาวสุดที่รักของฉันอีซึล>_< น้องที่สุดแสนจะนาร้ากก ถึงอีซึลจะเป็นน้องก็เหมือนเป็นพี่อ่ะแหละเพราะอะไรน่ะหรอ...เดี๋ยวก็รู้^_^

"อึนบี ไปไหนต่อดี"   "เอ่อ...ไม่รู้สิT^T" สนามบินอินชอนใหญ่จะตายไปฉันก็ไปไม่ถูกอ่ะสิ

อ๊ะ ลืมแนะนำตัวฉันชื่อ คิมอึนบี สาวน้อยน่ารักสุดสวยฉันไปเรียนที่อเมริกากับอีซึลตั้งแต่เด็ก

เพราะพ่อกับแม่มีงานขยายสาขาที่อเมริกาน่ะ ครอบครัวฉันก็พอมีตังอ่ะนะ(อวดนิดนึง)ทำธุรกิจ

เกี่ยวกับน้ำหอมอ่ะนะ อยากรู้ความสวยของฉันใช่มั้ยละ>_<จัดไปอย่าให้เสียยย

ฉันมีผมสีดำขลับเป็นเงางามสูง167น้ำหนัก เป็นความลับ(เพราะน้อยจนหน้าอาย)

ผิวขาวดุจนมแพะหน้าอกก็เอ่อ งั้นๆแหละแต่ไม่เป็นไข่ดาวนะT^Tปากสีลูกพีชจิ้มลิ้มคิ้วสวยเค้าตาสวยด้วยจิบอกให้(เห็นมีคนบอกว่าฉันตาสวย)

ส่วนอีซึลเป็นเด็กที่แต่งตัวจะดูห้าวๆไปหน่อยแต่สวยนะจะบอกให้^0^ภายนอกเย็นชานะ

แต่ภายในอ่อนโยนมากๆๆเลยไม่มีใครรู้จักอีซึลมากไปกว่าฉันหรอกโฮะๆอ่าา ลืมไปเลย

อยากรู้หน้าตาของอีซึลแล้วใช่มั้ยละ ก็แบบว่า

ผมสีดำยาวประมาณกลางหลังผิวขาวเหมือนไข่มุกสูง168มั้งแก้มแดงระรื่นไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอาง

เลยละปากสีชมพูบางเฉียบส่วนหน้าอกก็แบบเอ่อ ไม่บอกนะ>_<

"อึนบีฉันว่า โทรหาป้าอุนซูดีมะไม่มีใครมารับด้วย"

"เห็นด้วยอย่างยิ่ง>_<"

"ทำไงดีป้าอุนซู ปิดเครื่อง-_-" "

"หาาา0[]o" ปะ...ปิดเครื่อง! ซวยแล้วฉันไปไม่เป็นนะ ทำไงดี อืมนึกคิด

ใช้สมอง ฮูเร่นึกออกแล้ววว

"อีซึล โทรหาคุณแม่สิไม่ก็คุณพ่อเมื่อสองเดือนก่อนพ่อกับแม่ก็เคยมาดูสถานที่นิ"

"เออเนอะ ทำไมฉันนึกไม่ออกละ=^="

"ฮัลโล แม่หรอพอดีหนูกับอึนบีไม่รู้จะไปไหนต่ออ่ะคะโทรหาป้าอุนซูป้าเค้าก็ปิดเครื่อง"

(เอ๋ พี่อุนซูน่าจะไปทำงานที่เซี่ยงไฮ้น่ะ แม่ก็พอจำที่อยู่ได้อยู่นะ)

"หาาา แม่ป้าอุนซูไม่อยู่แล้วจะเข้าบ้านยังไงละนี่ก็เย็นแล้วนะ"

(เออ นั่นสิบ้านหลังนั้นไม่มีใครอยู่ซะด้วย)

"ทำไงดีอ่ะแม่ T^Tหนูกับอึนบีไม่อยากนอนข้างถนนนะ"

(อีซึล ลูกก็จะบ้าหรอก็นอนที่โรงแรมสิ)

"แต่แม่ หนูกับอึนบี ค่าโรงแรมกับค่ารถก็หมดตูดแล้วววว"

(ห๊ะ! เงินตั้งห้าแสนวอนพวกแกสองคนเอาไปทำไรกันหมด) (ห้าแสนวอนเงินไทยก็ประมาณหมื่นสี่)

"ไม่รู้อ่ะ แม่โอนมาเถอะน้าาา ไม่งั้นหนูกับอึนบีต้องนอนข้างถนนแน่"

(เหอะ!ฉันจะบอกให้นะฉันจะโอนเงินไปแค่เดือนละครั้งเท่านั้นนับตั้งแต่วันนี้พวกแกสองคนจะได้รู้จักประหยัดบ้าง)

"ค่าๆแล้วแม่จะให้เดือนละเท่าไหร่"

(สามแสนวอน)

"เฮือก สามแสนวอน!แม่จ๋าาาพลีสๆๆนี่หนูกับอึนบีใช้ไม่เกินครึ่งเดือนก็หมดแล้วขอซักห้าแสนวอนนะๆๆ"

(พรุ่งนี้พี่อุนซูก็มาถึงเกาหลีแล้วเดี๋ยวฉันให้พี่แกโทรไปหาพวกเธอสองคนแล่ะกันส่วนเงินจะโอนไปให้ภายในสิบนาที สวัสดี!)

"แม่ว่าไงอีซึล^_^"

"คือแม่บอกว่า เอ่อ ป้าอุนซูไปทำงานที่เซี่ยงไฮ้น่ะกลับพรุ่งนี้ให้ไปค้างที่โรงแรมก่อน"

โหยยย ยัยอีซึลนึกว่าอะไรเห็นเดินหง่อยมา แต่เอ๊ะ เราทำเงินหายนิT_Tจะปค้างที่ไหนด้ายยย

แค่ค่ารถค่าโรแรมก็หมดตูดแล้วว

"แต่อีซึล เงินเราจะพอหรอออ" T-Tชีวิตเด็กสาวชั่งอาภัพ

"แม่บอกว่าจะโอนมาให้น่ะ"

"เย่ๆ>_<"   "แต่ว่านะ แค่เงินรายเดือนเท่านั้น"

"ก็ดีแล้วนิน่า"  "แต่เงินเดือนเราแค่สามแสนวอนเองนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกน่า เราจะได้รู้จักประหยัดไง*0*"

"เธอนี่มองโลกในแง่ดีจริงๆเล้ยยยไหนจะค่าขนม ค่าเรียน ค่าชุดนักเรียน ค่าเที่ยว ค่ากิน

และโดยฉเพาะค่าเที่ยว"

"ไม่เอาน่า คุณแม่ถึงจะดูดุๆแต่ก็ใจดีนะถ้าเราใช้ประหยัดๆท่านก็ให้เพิ่มเองแหละ^___^"

"ย่ะ แม่คนมองโลกในแง่ดี-_-" "

"ไปกดเงินกันเถอะ จะค่ำแล้ว"

สิบนาทีผ่านไปปป

เห้อออ อึนบีมองโลกในแง่ดีชะมัดและตอนนี้ยัยพี่แสนใจเย็นของฉันก็กำลังกดเงินสามแสนวอน

อยู่นั่นเองก็จริงอย่างที่อึนบีพูดถึงแม่จะดูดุๆแต่ก็ใจดีถ้าใช้ประหยัดๆเดี๋ยวก็ให้เพิ่มเองแหละ

- -"

"ว้าย!"  "นี่เธอ เดินระวังหน่อยเซ่"

"ขอโทษค่ะT^T"   "ออกจะสวยแท้ๆแต่ซุ่มซ่าม"  ไอบ้านี่กล้าด่าพี่ฉันหรอ

"นี่ไอบ้า แกกล้าด่าพี่สาวฉันหรอ ไอกาก!"

"ยัย นี่กล้าด่าฉันหรอ!"

"คิดว่านายเป็นใครห๊ะ!กลัวตายแหละ" ถึงจะหน้าตาหล่อขั้นเทพก็เถอะแต่นิสัยต่างจากหน้าโดย

สิ้นเชิง

"เห้ยยย ทำไรอยู่ว่ะ สาวๆรออยู่นะเว้ย" อยู่ๆก็มีผู้ชายผมทองๆหน้าหล่อโครตอีกคนนึงเดินมา

"ก็ยัยผู้หญิงสองคนนี่สิ ฉันแค่เดินชนยัยหน้าหวานนั่นแต่ก็ช่วยไม่ได้เองยัยนี่มาขวางฉันนะ

แล้วยัยผู้หญิงห้าวคนนี้ก็มาด่าฉันเฉย" พออีตาบ้าอีตาผมดำๆที่เดินชนอึนบีน่ะ ชี้มาทางอึนบี

ด้วยนิสัยขี้กลัวของยัยนั่น หลังจากไอผมดำนั่นชี้มายัยอึนบีเลยมาหลบที่ข้างหลังฉันซึ่งมันเป็นเรื่องปกติ "เห้ยชั่งสิว่ะชั่งไปเหอะน่า ไปหาของสนุกๆดีกว่า"

พูดจบไอผมทองนั่นก็มาลากอีตาผมดำไป

"ชิ"  "อีซึลๆ ตอนผู้ชายคนนั้นชนฉันเงินมันเลยหล่นอ่ะตอนนี้หายไปไหนหมดก็ไม่ยู้T^T"

โถ่เอ้ยยย "เฮ้ย พวกนายน่ะลืมไรไปรึเปล่า"

"อะไร"  "อีตานั่นชนพี่สาวฉันเลยทำให้เงินสามแสนวอนหล่นไปตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้พวกนายต้องรับผิดชอบ"

"ไรอีกว่ะ" อีตาผผมดำนั่นพูดมาอย่างหงุดหงิด

"ให้พวกเขาไปแล้วรีบๆไปดีกว่า" เหอะ นึกไรสนุกๆออกแล้วสิ

"ฉันไม่เอาสามแสนวอน"

"ก็ดีฉันจะได้รีบไป"   "แต่ฉันต้องการแปดแสนวอนเป็นดอกเบี้ย"

"ห๊ะ/ห๊ะ!" "หรือว่าไม่มีปัญญาจ่าย"

"มากไปรึเปล่า" "ไม่ให้ก็ไม่เป็นไร ฉันจะได้แจ้งตำรวจ"

"เหอะ" จากนั้นอีตาผมดำก็ไปที่รถหยิบเงินปึกนึงมาใส่มือฉัน

"หน้าตาก็ดี ไม่น่าจนเล้ยแล้วพี่สาวเธอน่ะเนียนมากเลยนะน้ำตาจะไหลอยู่แล้วฮ่าๆ"

"ไอบ้านี่!"

"นี่เธอ!"

                    โปรดติดตาม^___^