[ Love Secret ] รักในใจ

12

.

.

.

.

                    7:00 นาฬิกา

 

                    วันนี้ผมมาโรงเรียนแต่เช้าเลยครับไม่ใช่เพราะทุกทัมาสายนะ- - แต่แค่ตื่นเช้ากว่าปกติเพราะว่ามันหลับไม่ค่อยลงน่ะครับ อีกอย่างไม่อยากเจอหน้ามอสมันตอนนี้ด้วย ยังทำใจไม่ด้ายยTT   เฮ้ออออ  ตื่นเช้าๆยังงี้มันก็ดีเหมือนกันนะครับรู้สึกสมองปลอดโปร่งขึ้นเยอะเลยล่ะ 

                    ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยุ่ที่โต๊ะหินตัวประจำของกลุ่มผมคนเดียว เงียบดีแท้  ผมมองไปรอบๆก็เห็นนักเรียนบางกลุ่มที่มากันแต่เช้าเพียงนิดเดียว ถ้าโรงเรียนเรามีคนแค่นี้ก็ดีเหมือนกันแหะ ตอนพักกินข้าวจะได้ต่อแถวไม่นาน - -

                    ผมหยิบสายหูฟังสีขาวของไอโฟน5ขึ้นมาเปิดเพลงฟังคลอเบาๆหับบรรยากาสแล้วก็ฟุบหน้าลงกับกระเป๋าจาคอบแบนๆที่วางบนโต๊ะหลับตาลงเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา 

                    

                    .

                    .

                    .

 

                    $#$^%^&*&(*)*&(*_)(*_)(_%^&*&&)(*_)(&^&*%^%$*

    

                    เสียงดังซอกแซกของเด็กนักเรียนที่เริ่มเยอะขึ้นทำเอาผมต้องปรือตาเงยหน้าขึ้นมาดูรอบๆ ก็พบกับ โด่ นัท บอย เก้า ไอซ์ เต้ และก็มอส นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกับผม มอสที่นั่งอยู่เก้าอี้ตัวเดียวกับผมเงยหน้ามามองผมงงๆ อ่าวมันมากันตอนไหนวะ ยิ่งไอมอสผมยิ่งแปลกใจใหญ่เพราะทุกทีผมต้องไปปลุกมันแทบทุกครั้ง 

 

                    " อ่าว ไอห่าริน มาแต่เช้าเลยนะ "       เก้าทักขึ้น

                    " เออ กุมาถึงก็เห็นแม่งหลับไม่สนโลกอยู่คนเดียวและ "      

                    โด่พูดขึ้น ปกติในกลุ่มของพวกผมมีมันแหล่ะครับที่มาเช้ากว่าเพื่อน แต่วันนี้กูมาก่อนมึงเว้ย ฮ่าๆๆๆ   แต่ความคิดของผมก็นึกถึงเรื่องนึงออก

                    " เออไอควยโด่ มึงบอกกูมาเลยนะว่ามึงเอาเบอร์กูไปให้ใคร "     มันหันมามองผมแล้วยิ้วแหยงๆให้ - -*

                    " แห่ะๆ ก็เพื่อนบ้านมึงไม่ใช่อ่อไง เห็นมันบอกงั้นกูก็เลยให้ไปไม่ได้คิดอะไรง่ะ-0- "     

                    " ห่า ทีหลังจะให้ใครก็มาถามกุก่อนนะเว้ย เข้าใจมั้ย "     ผมชี้หน้ามองมันอย่างเคืองๆ

                    " รู้แล้วๆน่า   แล้วก็ชื่อกูที่มึงเรียกเมื่อกี้อ่ะขอร้องอย่าเติมคำนำหน้าชื่อกูอีกนะเว้ยย ความหมายมันจะเปลี่ยน- - "       หืม  อ๋อ หมายถึงควยโด่น่ะหรอ  -+-  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

                    " ควยโด่อ่ะนะ ก๊ากๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ  เออๆ รู้แล้วน่า "        ทั้งโต๊ะขำออกมากับชื่อที่ผมเรียกมัน   

                    " - -*เออ ห่า " 

                    " เออ แล้วทำไมวันนี้มึงมาไม่รอกูเลยวะ "     มอสถามขึ้น 

                    " เออ ทำไมวะ  มึงก็มาเองได้นี่ทุกทีก็ขับรถมาไม่ใช่ไง "     ผมบอก

                    " ห่า ป่านนี้กูยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ โชคดีที่มินโทรมาหาตอนเช้า "        มันบอกชื่อมินขึ้นมาทำเอาใจผมกระตุกวูบแปลกๆ  

                    " เห็นมั้ย ก็มีคนปลุกนี่ "         ผมบอกมันไปพลางถอดหูฟังออกแล้วยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมโทรศัพท์  เพื่อไม่ให้มันเห็นว่าผมสนใจมันมากเกินไป

                    " เป็นห่าไรวะ พวกมึงนี่ ไอมอสมึงก็สบายเหลือเกินนะ มีเมียคอยปลุกทั้งสองคนเลยเนี่ย อิจฉาแม่งจริ้ง "         บอยพูดขึ้นมาอย่างกวนๆ

                    " แดกตีนมั้ย- - "       ผมหันไปโชว์ฝ่าเท้าให้มัน มันเลยยิ้มแหยงๆแล้วชูมือขึ้นสองข้างอย่างยอมแพ้

                    " หึ ก็นะ "       มอสบอกอย่างไม่สน

                    " ก็นะห่าไรล่ะ มึงเป็นเด็กประถมหรือไง ต่อไปนี้กุจะไม่ไปปลุกมึงแล้วนะ "

                    มอสหันควับมาหาผมแล้วขมวดคิ้วมุ่น

                    " ไมวะ-0- "        ถามมาได้กูก็ลำบากใจเหมือนกันนะเว้ย เพราะว่าไปหามันบ่อยใจมันจะได้รับภาระเยอะเกินไงครับ  ฮิ้ววว   (เอิ่มไม่ใช่และ- -)

                    " ก็..... ก็.. ก็ มึงโตแล้วอ่ะถ้ากูไปปลุกบ่อยมึงก็จะเคยตัว พอโตไปก็จะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีไม่ได้ แล้วก็ตื่นเองไม่ได้ ความรับผิดชอบก็จะค่อยๆหายไป แล้วต่อไปอนาคตมึงจะไปทำไรได้วะ มึงนอนเองได้แล้วทำไมจะตื่นเองไม่ได้วะหะ หัดติ่นเองมั้งซะนะ เพื่ออนาคตจะได้ดีขึ้นบ้าง "           สาระมาเพียบครับ- -

                    " *0* "            << เอ่อ คือตอนนี้หน้าของแต่ล่ะคนมองมาที่ผมแบบนี้กันหมดเลยครับ 

                    " ไอรินเปลี้ยนไป๋*0* "       โด่ว่า

                    " มึงไปเอาคำพูดมาจากไหนวะสาระขึ้นเยอะเลย "      เก้าบอก

                    " เอ่ออ แหม่ ก็โตๆกันแล้วนะ ไม่ใช่เด็กแล้วนะเว้ยปีหน้าก็เข้ามหาลัย จะไปมัวจมปลักได้ไงวะ "     

                    ผมแกล้งบอกแก้เก้อไป จริงๆที่ผมพูดไปไม่ได้ต้องการให้มันมีสาระอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับแค่หงุดหงิดที่มอสมันต้องให้ปลุกอยู่ทุกวันๆตั้งแต่เข้ามัธยม เลยอยากให้มันลองเปลี่ยนนิสัยตื่นเช้าๆเองมั้งแค่นั้นเอง

 

                    " เหรอวะ "       เต้บอกพลางมองมาที่ผมอย่างจับผิด  

                    " เออดิ ไม่เห็นหน้าแปลกเลย "    

                    " สงสัยไอรินมันใกล้เข้าสู่วัยแตกสาวแล้วมั้งเลยมีสาระมากขึ้น "    ไอซ์ว่า ผมเลยบรรจงหัตขวาลงบนหัวทุยๆของมัน  ป้าบ!  ดีจริงๆที่นั่งอยุ่ใกล้มือ

                    " เจ็บนะ-0- "      สมน้ำหน้า:P

                    " ฮ่าๆๆๆๆ พอๆๆ สารงสาระอะไรกันล่ะรินมันก็แค่พูดเรื่องจริง ก็อย่างที่มึงน่ะแหล่ะต่อไปกูจะหัดตื่นเองแล้ว ต่อไปมึงไม่ต้องมาปลุกแล้วก็ได้ "      

                    มอสพูดขำๆ แต่ผมรู้สึกว่ามันไม่ขำด้วยเลย มันพูดเหมือนกับว่าต่อไปมึงไม่ต้องมาเอาใจใส่กูเหมือนยังเคยแล้วก็ได้ ผมรู้สึกเหมือนคำพูดของมันทำเอาเราเริ่มห่างเหินขึ้นทุกที ทั้งที่แต่ก่อนเราอยู่ด้วยกันแทบตลอด 24 ชั่วโมง ไปโรงเรียนก็ไปด้วยกันกลับบ้านก็กลับด้วยกันไปเที่ยวไหนก็ไปด้วยกันกินข้าวก็กินด้วยกันนอนบางทีมันหรือผมก็ไปนอนที่บ้านด้วยกัน จนตั้งแต่มันเริ่มมีแฟนตอนขึ้นมอปลาย มันกับผมจึงเริ่มที่จะสร้างระยะห่างมากขึ้นจนถึงตอนนี้มันคงจะคิดได้ละมั้งว่าผมก็เป็นแค่เพื่อนสนิทมันคนนึงไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันบ่อยขนาดนั้นก็ได้  

                   " อืม ก็ดี.. "      เฮ้ยๆๆ เสียงทำไมมันแพ่วลงวะ ผมรุ้สึกมีอะไรผิดปกติมากเลยเพราะว่ามันวูบๆอยู่ตรงที่ทรวงอก

                   มอสหุบยิ้มลงแล้วหันหน้าหนีผมไป ทำเหมือนไม่สนใจผมซะงั้น แต่หันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นตามปกติ  ผมคงไม่ได้รู้สึกไปเองใช่มั้ยครับ ว่ามันเริ่มจะเฉยชากับผม 

 

                   หลังจากที่เข้าแถวตอนเช้าเสร็จพวกผมก็เข้าเรียนตามปกติจนมาถึงช่วงพักเที่ยง ซึ่งผมกับเพื่อนๆก็นั่งกันอยู่โต๊ะเดียวกันอยู่แล้ว มีแต่มอสที่โดนมินลากไปนั่งกินข้าวด้วยกัน ปมเองก็ทำเป็นไม่สนใจกินข้าวอย่างปกติกับกลุ่มเพื่อนต่อ 

                   " น่าหมั่นไส้จริงๆเลยว่ะเนอะริน "         เต้พูดขึ้นแล้วหันมาหามผม

                   " หะ.. อะ..เออ  "          ผมที่กำลังคิดเรื่องของมอสอยู่ตกใจที่อยู่มันหันมาถามผมที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเดียว 

                   " มึงไม่เป็นอะไรนะเว้ย "     เต้ถามอย่างเป็นห่วง ผมจึงหันไปยิ้มบางๆให้มันเพื่อไม่ให้คิดมาก

                   " เปล่านี่  กูแค่หิวว่ะ "       มันขมวดคิ้วขึ้นทันที

                   " แน่ใจนะว่าหิว "       ผมขมวดคิ้วมองมันอย่างงงๆ

                   " กูพวกกูอ่ะเห็นมึงนั่งก้มหน้าเขี่ยข้าวมาจะ 10 นาทีแล้วนะเว้ย "     ไอซ์พูดขึ้นผมจึงเงยหน้าหันไปมองพวกมัน ที่ตอนนี้มันกำลังมองมาที่ผมเป็นตาเดียวอย่างสงสัย 

                   " แห่ะๆ หะ...หิวน้ำ ไปซื้อก่อนนะ "       ผมพูดแก้เก้อแล้วดันตัวลุกขึ้นเพื่อจะไปซื้อน้ำ โดยไม่หันไปมองข้างหลังเลยว่าพวกมันจะพูดอะไร   

                   ผมเดินมาจนถึงร้านน้ำข้างดรงอาหาร 

                   " โค้กแก้วนึงฮะป้า "       ป้าแกตักน้ำแข็งใส่น้ำแล้วยื่นมาให้ผม ผมก็รับไว้แล้วยื่นเหรีญ 10 บาทให้แกไป   แล้วเดินถือแก้วโค้กมานั่งตรงข้างๆร้านน้ำ

                   พึ่บ!

                    ผมหันไปมองคนที่เดินตามมานั่งกับผมอย่างงุนงง วึ่งก็คือไอเต้นั่นเองครับ

 

                    " เฮ้ย ริน มึงเป็นอะไรวะ พวกกูเป็นห่วงนะเว้ย "       มันนั่งข้างๆผมแล้วถามขึ้น ผมมองหน้ามันแล้วสื่อสายตาอย่างมีความหมายไปให้ ซึ่งมันเองก็คงจะเข้าใจดี

                    " กูแค่... เจ็บ... ว่ะ "         ผมก้มหน้ามองน้ำในแก้ว

                    " อืม  กุรู้ "          คำพูดของมันเล่นเอาผมเบิกตาโพล่งมองมันอย่างตกใจทันที มันรู้ รู้ได้ไง รู้เรื่องอะไร

                    " รู้? เรื่องไหน "    

                    " ทุกเรื่องแหล่ะ "    มันเอามือนุ่มๆของมันมาวางเบาๆลงบนหลังมือผม

                    " คือ กู...... "        ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยแหะ พูดไม่ออกอ่ะ*0* 

                    " กูว่ามึงตัดใจซะเฮอะนะ เรื่องมอสน่ะ "        มันบอกผมจึงใจกระตุกวูบกับคำพูดของมัน แสดงว่ามันรู้จริงๆล่ะสินะ

                    " ทำไม.. "      ผมมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ

                    " แหม่ คนบนโลกนี้มีตั้งเยอะแยะทำไมมึงต้องไปรักมันด้วยวะ กูไม่เข้าใจมึงเลยจริงๆนะริน ไปรักคนอื่นเฮอะว่ะรินกุขอแนะนำ อย่าไปหลงผิดกับมันเลย กุสงสารมึงจริงว่ะ "  

                    มันพูดขึ้นมาเล่นเอาผมตกใจเผลอบีบแก้วน้ำจนน้ำในแก้วแทบล้น

                    ป้าบบ!! 

                    หน้าของเต้แทบทิ่มลงกับโต๊ะโดยฝีมือของ.... 

                    " ไอเชี่ย! ไอซ์ ทำห่าไรของมึงเนี่ย "          พวกมันมากันตอนไหนวะเนี่ยทั้ง ไอโด่ เก้า บอย นัท แม่งมากันหมดเลยครับ

                    " สมองของมึงก็คิดได้แค่นี้แหล่ะเต้ เพราะมึงมันไม่เคยแอบรักใครไง "      ไอซ์ว่าเต้ที่นั่งทำหน้าบูดอยู่ตอนนี้

                    " พวกมึง..... มากันตอนไหนวะ "         ผมถามพวกมันเสียงแพ่วเบา ตอนนี้ใจผมตกไปที่ตาตุ่มแล้วครับ กลัวว่ามันจะรู้ความจริงว่าผมแอบรักมอสมัน

                    " ก็ตั้งแต่มึงเดินมาซื้อน้ำน่ะแหล่ะ "          เก้าบอกพลางพวกมันแต่ละคนก็นั่งลงที่โต๊ะ แล้วมองผมเป็นตาเดียว ผมที่ได้แต่ก้มหน้าก้มตามองแก้วในมือ 

                    " พวกมึงรังเกียจกูสินะ ที่กูเป็นแบบนี้น่ะ.... "      

                    ตุบ!! 

                    เสียงของเต้ทุบโต๊ะขึ้นเล่นเอาผมสะดุ้งมองมันอย่างตกใจ

 

                    " พวกกูยังไม่ได้บอกสักคำเลยนะรินว่าพวกกูรังเกียจมึง "        

                    " ใช่ ถึงยังไงมึงก็เป็นเพื่อนรักของพวกกูนะเว้ย กูไม่สนหรอกนะกับการที่เพื่อนแอบรักเพื่อนตัวเองน่ะ เพราะถ้านั่นมันมาจากใจของมึงล่ะก็ พวกกูก็เข้าใจ "      โด่พูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจังกว่าทุกที จนผมอดที่จะภูมิใจกับเพื่อนยังมันไม่ได้

                    " อืม ขอบใจนะ "        พวกยิ้มให้พวกมัน

                    " อืม ไม่เป็นไรหรอกน่า คิดมาก "          โด่ว่าพลางโอบคอผม

                    " ว่าแต่พวกมึงรู้กันตั้งแต่ไหนวะ "      

                    " ก็ตั้งแต่กูรู้จักกับมึงน่ะแหล่ะ "       บอยว่า 

                    " หะ! *0*  โกหกน่าา "        ผมตกใจมากที่มันบอกรู้มาตั้งนานแล้วแล้วทำไมมีแต่ผมที่ไม่รู้เลยล่ะเนี่ย

                    " โธ่ ไอรินเอ๋ยย มึงเป็นคนแสดงออกจะตายห่า "          ไอซ์ว่า

                    " ยังไงอ่ะ "    

                    " ก็อย่างเวลาไอมอสมันอยู่กับมิน หรือมันไปไหนมาไหนกับสาวที่มันควง มึงไม่รู้หรอกว่ามึงแสดงท่าทางยังไงออกมาบ้าง "      หาาา นี่ผมแสดงออกมาขนาดนั้นเลยเหรอครับ

                    " *0* "        

                    " ก็นะ ยังที่ไอซ์มันว่าน่ะแหล่ะ มึงจะมีท่าทีเหม่อๆ เศร้าๆ ไม่ก็หงุดหงิด "  เต้ว่า

                    " แห่ะๆ "       ผมเกาหัวเก้อๆ     ห่าเอ๋ยย ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ตกไหนแล้วเนี่ยT0T

                    " กุว่าเองมันก็ต้องรู้เหมือนกันน่ะแหล่ะ "       ม่ายยยยย

                    " อืมมม .... "        

                    " เอาน่าอย่าไปคิดมากเลย หนุ่มๆยังมีอีกตั้งเยอะแยะไป "       เต้ว่า

                    " ฟายยย พูดยังกะความรักมันจะเปลี่ยนง่ายๆ "     ไอซ์พลักหัวเต้จนมันหน้าแทบทิ่ม

                    " ก็มันจริงนิ  มอสมันก็มีเมียอยู่แล้ว มันคงไม่มานั่งคิดเรื่องของมึงหรอก "    เต้ทำหน้ายู่ใส่ไอซ์แล้วหันมาบอกผม

                    " เฮ้อออ กูก็ว่างั้นแหล่ะ แต่กูคงต้องขอเเวลาหน่อยว่ะ "      ผมบอกอย่างเศร้าใจ

                    " เอาน่า ก่อนอื่นที่จะต้องทำคือสร้างระยะห่างจากมัน แล้วรอดูท่าทีว่ามันจะเป็นยังไงต่อ "        ไอซ์บอกพลางลูบหัวผมเบาๆ  

                    " อืม กุก็ว่างั้นนะ ถ้ามึงไม่ลองสร้างระยะห่างกับไอมอส มันก็จะยังรู้สึกเหมือนมีมึงอยู่ข้างๆตลอดเวลา มันคิดจะทำอะไรก็ทำ บางทีการที่เราจะเห็นหัวใจของตัวที่มีต่อคนข้างกายชัดที่สุด ไม่ใช่ว่าต้องอยู่ใกล้กันที่สุดนะ บางทีมันอาจจะใกล้มึงมากเกินไปก็ได้มั้งเลยยังไม่เห็นใจของตัวเองที่มีต่อมึง "

                    นัทที่ร้อยวันพันปีนั่งสงบเสงี่ยมสุขุมมาตลอดพูดขึ้น เอาพวกผมอึ้งกันเป็นแถวเลยล่ะครับ

                    " สุดยอดครับ พี่นัทของเรานานๆทีจะพูดคำคม "       โด่ว่าโอบคอนัทกวนๆจนนัทมันทำหน้าเอือมๆอย่างรำคาญ

                    " เออว่ะ คมบาดใจกูชิป "       เก้าว่า

                    " ฮ่าๆๆๆ เออๆ แต้งกิ้วพวกมึงมากที่ให้คำแนะนำ "     ผมบอกขำๆ  

                   

                    เฮ้ออออ บางทีมันคงถึงเวลาที่ผมต้องลองเปิดใจรับใครสักคนเข้ามาบ้างแล้วสินะ  ใจนึงก็คิดยังงั้น แต่อีกใจนึงผมก็ยังตัดใจจากมันไม่ได้อยุ่ดีแหล่ะครับ

 

                    " ริน!!  "       เสียงตะโกนเรียกของบุคคลหนึ่งทำเอาพวกผมที่นั่งกันอยู่หันไปมองตาม  ก็พบกับต่อที่มันกำลังเดินมาหาผมแล้วดบกไม้โบกมือเรียก  

                    " ใครวะ "       เต้หันมาถามผม

                    " เพื่อนน่ะ "      

                    " นั่นมันเพื่อนบ้านมึงไม่ใช่ไงวะ "        โด่ที่พอจะรู้อยู่แล้วพูดขึ้น

                    " เออ "    

                   

                    " วันนี้กลับยังไงอ่ะ "       พอต่อเดินมาถึงตัวผมก็ถามขึ้น

                    " กูขับมอไซด์มาว่ะ "      

                    " เออ พอดีเลยวันนี้กุขอกลับด้วยนะ ไม่ได้เอารถมาว่ะ "         ผมขมวดคิ้วแล้วมองมัน

                    " ไมไม่เอามาวะ "

                    " อ่อ พอดี เอาไปซ่อมน่ะคาร์บูมันมีปัญหานิดหน่อย "

                    " เออๆ ได้ดิ แต่กูจะไปแวะที่อื่นต่อนะเว้ย "       วันนี้ว่าจะไปเดินห้างเล่นสักหน่อยน่ะครับเบื่อๆช่วงนี้

                    " เออ ไม่มีปัญหา "          

                    " งั้นกูไปเข้าห้องเรียนก่อนนะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วโทรหา "      ผมพยักหน้าเข้าใจ   มันว่าพลางโบกมือแล้วเดินกลับไปกับกลุ่มเพื่อนของมันที่ยืนรอมันเป็นกลุ่มอยู่ เพื่อนในกลุ่มของมันมองมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆด้วยล่ะ

                    

                    " เหห เพื่อนบ้านหรอ( - -) "        สายตาของเต้ที่มองผมอย่างจับผิด

                    " อะ.. อะไรเล่า มันเพื่อนข้างบ้านกู "         ผมรีบบอกออกไปอย่างร้อนตัว 

                    " ก็ไม่ได้ว่าไรนี่ "           มันยักไหล่กวนๆ    ซึ่งมันน่าถีบมากสำหรับผม- -

                    " เออ "

                    " เฮ้ยเข้าห้องเรียนกันเฮอะว่ะ ต่อไปวิชาไรวะ "       บอยหันไปถามนัทที่นั่งเงียบๆอย่างสุขุมนุ่มลึก    เอ่อ  คือ มึงเรียนมากี่อาทิตย์แล้ววะยังโง่จำไม่ได้อีก   เออ ว่าแต่วิชาต่อไปวิชาอะไรวะ

                    " วิทย์ - - "    คุณนัทบอก  ในกลุ่มเราจะว่านัทมันเป็นเด็กเรียนสุดเลยก็ว่าได้ ลองมาก็ผม(?)มั้ง  แต่ที่พึ่งได้มากสุดก็มีมันนี่แหล่ะ แล้วก็ไอซ์ ที่ดูเป็นผู้ใหญ่หน่อย คอยช่วยเหลือพวกผม 

                    " เออๆป่ะเฮอะว่ะ จะบ่ายแล้ว "        ไอซ์ว่า   

 

                    หลังจากที่เรียนกันจนออดดังวิชาสุดท้ายล้ว พวกผมก็เดินลงมาจากตึกชั้นเรียนเพื่อจะแยกย้ายกลับบ้านกัน  

                    " แล้ววันนี้มึงจะไปไหนต่อหรอวะริน "       โด่หันมาถามผม

                    " ก็กะจะไปเดินเล่นห้างหน่อยวะ มึงจะไปด้วยป่ะล่ะ "          

                    " อ่อๆ  ไม่อ่ะกูจะรีบกลับบ้านไปตีดอท "         

                    " เออๆ โชคดีเว้ย "      

                    " เออ กลับดีๆล่ะมึง "

                    " บาย "

                    " เจอกันพรุ่งนี้เว้ย "

                    ผมโบกมือให้พวกมันแล้วเดินมานั่งรอต่อใกล้ๆกับรถมอไซด์ของผม  

                    

                     ∼จะมีมั้ย สักคน มาเปลี่ยนชีวิต ของฉันเธอคือใคร ที่จะรักจริงไม่ทอดทิ้งกันอยากจะรู้...∼∼

 

                     สักพักก็มีเสียงเรียกเข้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ที่ผมกำลังกดเล่นเกมส์คุกกี้รันรอมันเพลินๆขึ้นมา

                    

                     " โหล "

                     ( เอ้อ กูเลิกแล้วนะมึงอยู่ไหนอ่ะ )        ต่อถามขึ้น

                     " กูรอตรงลานจอดมอไซด์อ่ะใกล้ๆกับรถอ่ะแหล่ะ "    

                     ( เออๆ เดี๋ยวอีกสักพักกุไปหา แค่นี้นะ )

                     " อืม "           

                     

                    พอวางสายจากมันเสร็จเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ปุีบก็ต้องตกใจหลังแทบหงายเข้าพุ่มไม้แน่ะ  ไอมอสนี่หว่า มันมายืนตรงนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย 

      

                      " เฮ้ย กูตกใจหมด มาไม่บอกว่ะ "            ผมพูดกับมันอย่างปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เพราะเดี๋ยวมันจะจับสงสัยเอาได้

                      " มึงเป็นอะไรของมึงวะริน "       สายตาอันเย็นชามองผม ที่ส่อแววอารมณ์ขุ่นเคืองได้อย่าง เฮ้ยๆๆๆ จะมาโกรธอะไรกูเนี่ย หรือว่าเมนไม่มาเลยหงุดหงิดวะ-0-

                      " เป็นอะไร เปล่า มึงน่ะแหล่ะเป็นอะไรมากป่ะ "    

                      " อย่ามากวน ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงพยายามจะหลบหน้ากูอยู่ "        

                      มันขมวดคิ้วมุ่นแล้วเดินมานั่งลงข้างๆผม     เหยยย อย่าใกล้มาก เดี๋ยวใจกูได้รับการกระทบกระเทือน

                      " กูเปล่านะ "          ผมโกหกคำโตมันไป

                      " เฮ้ออออ  มึงเป็นอะไรก็บอกมาเฮอะว่ะ กูเพื่อนนะเว้ย "      

                     มันถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายใจ    ก็ไอคำว่าเพื่อนเนี่ยแหล่ะที่กุไม่อยากจะบอกมึงอ่า เข้าใจกูหน่อยดิว้าTT 

                     

                      " ก็เพราะว่ามึงเป็นเพื่อนไงกูถึงไม่อยากบอก "        ในที่สุดผมก็พูดออกไปแล้วคร้าบบบบ T0T  โฮกกก 

                      มันมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยมองผมเหมือนกับว่า มึงหมายความไง อะไรงี้น่ะครับ

                       

                      " มึงหมายความว่าไงวะ "          นั่นไง ผมพุดไม่ผิดเลยใช่มั้ยครับ

                      " ก็..... หมายความอย่างที่พูดน่ะแหล่ะ "            ผมหลบสายตามันหันไปมองทางอื่น แต่มันก็ดันเอามือทั้งสองของมันมาจับหน้าผมให้หันไปหามันแล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ   หวาาา มึงอย่าทำยังงี้ดิว้า>//<   

                      " หมายความว่าไง มึงมองตากูแล้วพุดดิวะริน " 

                      " ปล่อยยย "        ผมพยายามดันหน้ามันออกห่างสุดแรง แต่มันก็ยังคงยื้อเอาไว้ จนผมเริ่มหมดความอดทน

                      " แล้วมึงจะมาสนใจอะไรนักหนาวะ ไปสนใจแฟนมึงนู่นไป! "        ไม่นะ*0*ปากบ้าพาซวยอีกและ  ไม่ๆๆๆๆ กูได้อยากให้มึงไปสนใจใครนอกจากกุเลยนะTT

                      " ทำไมวะ! มึงคงรำคาญกูมากสินะมึงถึงได้ชอบพลักไสกูขนาดนี้น่ะ ก็ได้! "

                      " ....... "         ม่ายยยยยย

                      มันว่าแล้วปล่อยผมออกให้เป็นอิสละแต่ตอนนี้หารู้ไม่ว่าใจของผมมันหล่นวูบหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

                      " ถ้ามึงต้องการระยะห่างขนาดนั้นล่ะก็ กูก็จะให้จนกว่ามึงจะพอใจเลย! "    

                      มันตะคอกใส่หน้าผมด้วยความโมโห แล้วมันก็กลับหลังหันเดินไปคร่อมมอไซด์ของมันสตาร์ทรถออกไปทันที   ใจข้างในผมอยากจะตะโกนออกไปเหลือเกินว่า มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะ  แต่ก็ ไม่กล้า ปล่อยให้มันไปอย่างช่วยไม่ได้ 

                      " ......... "          

                      รู้สึกสมองมันขาวโพลนไปหมดตื้อคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ  มันโหวงเหวงชอบกล จนผมรู้สึกหนาวขึ้นมาทั้งที่อากาศก็ร้อนจะตายอยู่แล้ว ตัวมันอาจจะไม่หนาวหรอกครับแต่ข้างในใจผมน่ะสิหนาวจนจะแข็งอยุ่แล้ว แบบนี้สินะที่เขาบอกว่ามีความรักแล้วมันจะรู้สึกหน่วงในใจ หึ คิดแล้วน่าสมเพช ซะจริง ผู้ชายอะไรกันอ่อนแอเกินไปแล้ว  

 

                      "  ริน! ริน ริน! รินเว้ยยย! "          ผมสะดุ้งหลุดออกมาจากพวังแล้วมองคนตรงหน้า

                      " เป็นอะไรของมึงวะกูเรียกตั้งนาน "          ต่อถาม

                      " หะ... อ่อ กูคิดอะไรเพลินๆไปหน่อยน่ะ แห่ะๆ "

                      ผมหัวเราะเก้อๆ มันขมวดคิ้วมองผมอย่างงงๆ

                      " ไม่เป็นไรแน่นะ "   

                      " เออ ไม่เป็นไรสักหน่อยน่า  ป่ะ ไปเฮอะ กูรอมึงตั้งนานมัวแต่ไปทำไรชักช้าวะ "           ผมบอกแล้วเดินนำไปขึ้นคร่อมมอไซด์ของผม

                      " อ่อ พอดีกุไปขี้มาว่ะ ฮ่าๆ โทษทีๆ "       - - 

                      " หุ้ย เออ เร็วๆเฮอะ "     

                      " คร้าบๆ "        

                      ต่อขึ้นมาซ้อนท้ายผมแล้วจับเอวผมไว้  ผมสะดุ้งขึ้นมานิดนึง เพราะหวนนึกถึงมอส ขึ้นมา  ผมสะบัดหัวไล่ความคิดออกไปให้หมดแล้วหยิบหมวกกันน็อกขึ้นมาสวม

                      " เอ่อ มึงอย่าจับเอวได้ป่ะวะ "         ผมหันไปบอกหัน มันเลยขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย 

                      " พอดีกูบ้าจี้น่ะ "         ผมบอกมันไปมันจึงพยักหน้าเข้าใจแล้วปล่อยมือจากเอวผม

                      " กูคงไม่ล่วงนะ "        มันพึมพำเบาๆข้างหลัง ผมได้ยินจึงอมยิ้มขำๆมันไม่ได้

                      " ห่า ฮ่าๆๆๆ มึงคงไม่ล่วงง่ายๆขนาดนั้นหรอกมั้ง แต่ถ้ากลัวให้จับข้างนึงก็ได้นะ "                

                      " อ่าเค "          แล้วมันก็เอาแขนข้างซ้ายมาโอบเอวผมไว้

                      " เฮ้ยๆ ให้จับไม่ได้ให้โอบเว้ย "          ผมตีแขนมันดัง เพี๊ยะ! 

                      " โห่.. เอาน่าๆ แป๊ปเดียวเอง รีบขับไปเฮอะ "      มันบอก

                

                      ผมก็ปล่อยให้มันจับไปยังงั้น  แล้วบิดคันเร่งไปข้างหน้า มุ่งสู่จุดหมายปลายทางคือที่ ห้างแถวๆนี้แหล่ะครับ

 

 

 

**********************