[ Love Secret ] รักในใจ

10

 

.

.

.

 

                    วันนี้เป็นวันหยุดที่ผมจะนอนตื่นสายเป็นประจำเพราะว่าไม่ได้ไปโรงเรียน เลยไม่ได้รีบตื่น ผมหรี่ตาขึ้นมาเพราะมีแสงสว่างของดวงอาทิตย์เลดรอดเข้ามาจากผ้าม่านทำให้ลืมตาขึ้นมา นึกๆได้วันนี้มีนัดกับนพนี่หว่า ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา 10 โมงแล้วอ่อเนี่ย  อ่ะ มีข้อความไว้ด้วยนี่   

 

                   ' ไม่อยากโทรไปกลัวพี่ยังไม่ตื่น เดี๋ยวตอน 10 โมงผมไปรับที่บ้านนะครับ^^ '

 

                    อ่าว เฮ้ย 10 โมง นี่มันก็ถึงเวลาแล้วนี่หว่า 

                    ผมรีบลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว  สักพักก็มีเสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น 

                    

                    ออดดดด∼∼∼ออดดดดด∼∼ออดดดด ∼∼∼ออดดดดด ∼∼

                     

                    เออ รู้แล้วๆๆ กดอยู่ได้  สงสัยนพมารับแล้วมั้งผมเลยนุ่งผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำเปลี่ยนเป็นใส่บ๊อกเซ่อแทนแล้วเดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะไปเปิดประตูให้นพมันเข้ามาข้างใน แต่ก็ต้องชะงักทันทีเมื่อผมเห็นมอสมันกำลังยืนคุยอยู่กับนพหน้าบ้าน คุยอะไรกันนะ

                    " อ่าว พี่รินๆมาพอดีเลย "   เมื่อนพเห็นผมมันเลยโบกมือแล้วส่งยิ้มมาให้ ผมยิ้มตอบบางๆแล้วหันไปมองหน้ามอสที่มองมาทางผมนิ่งๆ ผมเลยไม่ได้สนใจมันหันไปหานพ

                    " มานานยัง "    

                    " เพิ่งมาเองครับ พอดีได้เจอกับพี่มอสพอดีเลยคุยกันนิดหน่อยน่ะ "  นพตอบ 

                    " อ่อ อืม เข้ามาก่อนดิ "   ผมว่าพรางเปิดประตูให้มันเข้ามาข้างในบ้าน นพเดินเข้าไปในบ้าน ผมจึงหันไปหามอสที่ยืนหน้าตาไม่รับแขกอยู่หน้าบ้าน

                    " วันนี้มึงจะไปไหนรึเปล่า "   ผมถาม

                    " ป่าว "    มันบอกสั้นๆแล้วหันหลังเดินเข้าบ้านไป อะไรวะ ทำไมต้องทำตัวเย็นชาใส่ผมด้วยเนี่ยไม่เข้าใจเลยจริงๆ  ผมไม่สนใจเลยเดินเข้าบ้าน

                    " ว่าแต่ทำไมพี่ไม่ใส่เสื้อผ้าให้ดีๆก่อนล่ะครับจะยั่วผมหรือไง "   พอเดินเข้ามาในบ้านนพที่นั่งรอบนโซฟาถามขึ้นพรางส่งสายตาเจ้าเลห์มาให้ ผมจึงจัดการโบกหัวมันไปหนึ่งที

                    " โอ๊ย!! ตีผมไมอ่าTT "   แหม่ แอ๊บแบ๋วจังนะมึง

                    " ก็กูเพิ่งตื่นมาเห็นข้อความพอดีเลยรีบไปอาบน้ำแล้วมึงก็กดออด กูเลยต้องลงมาเปิดประตูให้มึงเนี่ยไง "    ผมบอกมันอย่างหงุดหงิด มันเลยส่งยิ้มแห้งมาให้ผม 

                    " แห่ะๆ  พี่ก็หัดตื่นให้เช้าๆหน่อยสิฮะ "   มันว่า

                    " นี่มันวันหยุดกู จะตื่นกี่โมงก็เรื่องของกูป่ะวะ "   ผมบอก มันจึงยู่หน้า

                    " ผมว่าพี่รีบไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวผมจะอดใจไม่ไหวซะก่อน "  มันว่าพรางมองมาที่ผมด้วยสายตาหื่นๆ ผมเลยจัดการโบกไปอีกสักที

                    โป้ก!!

                    " อ๊าก!  เจ็บนะพี่ "   มันร้องโวยวายทันทีแล้วเอามือกุมหัวไว้ด้วยความเจ็บ 

                    " หึ สม มึงนั่งรออยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวกูไปใส่เสื้อผ้าก่อน "   ผมบอกมันเสร็จเลยเดินขึ้นไปบนห้องทันทีเพื่อท่เตรียมเสื้อผ้าไปข้างนอก  วันนี้ผมแต่งตัวตามสไตล์ของผมเองครับคือรองเท้าผ้าใบไนกี้สีส้มแก่กับกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลคู่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียว แล้วที่ขาดไม่ได้ก็คือหมวกแฟลชแคปสีเหลืองอ่อนของผม  

                    " โห พี่ แต่งซะเต็มเลยจะไปถ่ายแบบเหรอ "   พอเดินลงมาข้างล่างก็เจอพปากสุนัขแซว ผมเลยหันไปมองมันค้อน

                    " ไมวะ ก็กูชอบอ่ะ มันดูไม่ดีรึไง "   ผมหันไปเลิกคิ้วถามมัน                 

                    " ฮ่าๆๆๆๆ ป่าวหรอกครับ ก็น่ารักดี แต่ที่ผมจะบอกคือพี่ใส่ชุดไหนก็น่ารักทุกชุดแหล่ะครับ "  มันบอกแล้วมองผมยิ้มๆ ผมเลยตีแขนมันแก้เก้อ

                    " ฮ่าๆๆๆ ปากหวานตลอด ป่ะ ไปกัน "   ผมจับมือมันแล้วก็ลากเดินออกไปนอกบ้านมันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร  

                    " เอารถผมไปนะแล้วเดี๋ยวผมมาส่งพี่ที่บ้านเคป่ะ "   มันบอกแล้วเปิดประตูให้ผมเดินเข้าไปนั่งเบาะหน้าข้างคนขับ

                    " อืม "   ผมก็เดินเข้าไปนั่ง ดีเหมือนกันมีคนบริการให้ ฮ่าๆๆๆ มีรุ่นน้องมันก็ดียังเงี้ยแหล่ะครับ

                   

   

                    ประมาณครึ่งชั่วโมงมันก็ขับรถมาถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่ใหญ่โตมากที่เขาเรียกกันว่า สวนสัตว์- -   เอ่อ คือมึงจะพากูมาดูหมีรึไงครับ กูไม่ใช่เด็กนะเฟ้ย

                    " สวนสัตว์..? รมณ์ไหนเนี่ย "   ผมหันไปถามมันอย่างสงสัยขณะที่มันกำลังจอดรถเข้าที่อยู่ 

                    " ก็ผมอยากมาตั้งนานแล้วนี่ครับไมอ่ะ โรแมนติกดีออกเหมือนมาเดทกันเลย "

มันบอกอย่างมีความสุข

                    " หะ มึงจะบ้าหรือไง หุ๋ ปัญญาอ่อนชะมัด "  ผมสบทออกมาเบาจนมันหันมามอง ผมเลยแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้

                    " เอาน่า ตามใจผมหน่อยเฮอะ ป่ะ "   มันบอกลงจากรถไป ผมเลยต้องตรอมใจเปิดประตูรถเดินตามมันไป

.

.

.

40%

 

 

 

                     ผมกับนพเราเดินกันไปที่ต่างๆของซุ้มสัตว์ ที่เขาทีรั้วมีกระจกกั้นโชว์ให้ผู้ที่มาชมเอาไว้อย่างปลอดภัย แต่ก็มีสายตาผู้คนที่มองมาที่ผมกับนพต่างซุบซิบนินทากันอย่างสงสัยว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน ผมเลยใช้สายตาอาฆาตตะหวัดกลับไปมองพวกผู้หญิงกลุุ่มหนึ่งเลยสะดุ้งแล้วหันหน้าหนีอย่างไม่รู้ไม่ชี้ - -  ส่วนผมก็เหลือบมองนพที่เดินอยู่ข้างๆ นี่มึงไม่คิดจะสนใจเลยหรือไงวะ  

 

                     " นี่ นพ "    ผมเรียกมันตอนที่เรากำลังเดินไปที่รั้วหมีโคล่า มันเลยหยุดแล้วหันมาเลิกคิ้วมองผม

                     " ครับ? หิวแล้วเหรอ "    

                     " นี่มึงไม่รู้สึกเลยเหรอไงว่ามีคนนินทาเราอยู่อ่ะ "  

                     " ก็รู้นะ "   มันบอกอบ่างไม่แคร์ อ่าวไอนี่

                     " แล้วทำไมมึงยังทำเป็นไม่สนใจอยู่อ่ะ "   ผมมองมันนิดๆ

                     " ก็ผมไม่รู้จักเขานี่ครับทำไมต้องไปสนใจด้วยล่ะ พี่อย่าไปสนใจเลยป่ะ "    

 มันบอกแล้วจับมือผมให้เดินตามมันไป  

                      ความรู้สึกเหมือนมาเดทกันเลยแหะ ทำไมมันถึงชวนผมมานะไม่ไปชวนสาวๆน่ารักๆมาด้วยล่ะ มันก็ออกจะฮอตนี่นา ไม่น่าจะเลือกคู่ยากอยู่แล้ว  

                      ผมมองมือที่มันจับผมอยู่ เฮ้อออ อยากจะปัดออกอยู่นะแต่ก็ทำไม่ลง เพราะท่าทางไร้เดียงสาของมันเนี่ยแหล่ะ   

                      " เดี๋ยวเราเดินดูเสร็จแล้วไปห้างกันนะครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง "   มันบอกแต่สายตาก็ยังคงมองไปที่หมีโคล่าตัวหนึ่งมันกำลังกินใบยูคาลิฟตัสอยู่อีกสองตัวก็นอนหลับบนกิ่งไม้ น่ารักมากเลยล่ะ ผมมองพรางอมยิ้มกับภาพตรงหน้า  

                      " อืม "     

                      พอนึกอะไรออกผมจึงรีบเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทันทีแล้วควักเอาโทรศัพท์ไอโฟนขึ้นมา 

                      " นพ! "    ผมแกล้งเรียกนพที่กำลังสนใจหมีอยู่ มันหันมามองแว็บนึงผมจึงรีบกดชัตเตอร์ทันที

                       แชะ!! 

                       ฮ่าๆๆๆ หน้าอย่างเหวออ่ะ   มันมองผมด้วยสายตางงๆนิดๆ แล้วก็รีบใช้มือ  ขว้าเอามือถือผมไปดู มันยู่หน้ามองผม

                       " พี่อ่า จะถ่ายไมไม่บอกดีๆล่ะครับ ดูดิ ไม่ได้เก๊กหล่อเลย "   

                       " ไม่เอา พี่ชอบยังงี้มากกว่า แลดูเป็นธรรมชาติดี แต่หน้าเหวอไปหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ "     ผมบอกมัน อยู่ดีๆมันก็มายืนชิดตัวผมแล้วก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ....

                        แชะ!!! 

                        ผมเหวอทันทีที่มันกดถ่าย หันไปมองมันที่กำลังยิ้มอย่างผู้ชนะอยู่

                       " ผมกก็ชอบภาพนี้เหมือนกัน เดี๋ยวส่งมาให้ผมทางเฟสด้วยนะ ป่ะ ผมเริ่มเมื่อยแล้ว "    มันบอกแล้วจับมือผมเดินตามมันไป รู้สึกเหมือนตัวเองพาเด็กน้อยมาเที่ยวเลยแหะ แต่ต้องตามใจให้มันลากไปนู่นไปนี่ด้วยความเอาแต่ใจ

 

 

 

                        ผมกับนพตอนนี้นั่งกินซเวนเซ่นกันอยู่ในห้าง  มันพาผมมาเดินเล่นแล้วเลี้ยงข้าว เลี้ยงขนม วันนี้เป็นวันหยุดที่ฟรีของผมมากเลยล่ะ ไม่ใช่ฟรีอิสระ แต่เป็น ฟรีของกินนะครับ ตั้งแต่มาผมไม่เสียสักบาทเลยจริง รู้สึกเกรงใจมันยังไงไม่รู้

 

 

                        " เดี๋ยวอันนี้พี่เลี้ยงเอง "   ผมพูดขึ้นมขณะที่เรากำลังนั่งกินไอศครีมอยู่ มันเงยหน้ามามองแล้วยิ้ม

                        " ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง "   มันว่า ผมเลยขมวดคิ้วทันที

                        " นี่ นายเลี้ยงพี่มาเยอะแล้วนะ เพราะงั้นเดี๋ยวนี้พี่จ่ายเองดีกว่า เอาน่าแค่นี้เอง "   ผมบอก มันเลยจำใจพยักหน้าไป 

 

                        แต่แล้วผมก็รู้สึกเหมือนมีมนต์สะกดทันใดที่สายตามผมเหลือบไปเห็นมอสที่กำลังนั่งกินไอศครีมอยู่ในร้านกับมิน อยู่ตรงฝั่งตรงข้ามผมพอดี แต่รู้สึกเหมือนมันจะยังไม่เห็นผมนะ

                        " หืม ?  เป็นอะไรรึเปล่าครับ " นพเห็นท่าทีของผมถามขึ้น ผมเลยสะบัดหัวไล่ความคิดแล้วมองหน้ามันยิ้มๆ

                        " ป่าวๆ "   แล้วก้มกินไอศครีมของตัวเองต่อไป  แต่ก็ยังคงแอบมองมอสมันเป็นระยะๆ  

                        สงสัยจะมองมันมากไปหน่อยจนผิดสังเกตมั้งมันเลยรู้สึกตัวแล้วเหลือบมามองผม ทำเอาผมก้มหน้าหนีแทบไม่ทันแน่ะ ให้ตายเฮอะทำไมต้องมาเจอกันที่นี่ด้วยวะแถมมันยังมากะแฟนอีก  คิดแล้วก็เจ็บจี๊ด 

                        " ไปกันเถอะครับ "    นพหันมาบอกกับผม ผมก็พยักหน้าแล้วลุกไปจ่ายเงินที่เคาวเตอร์  แต่พยายามที่จะไม่หันไปมองทางโต๊ะมอสกับมินที่นั่งอยู่ 

                        " อ้าว นั่นมันพี่มอสไม่ใช่หรอฮะ "   อยู่ๆนพมันก็พูดขึ้นแล้วชี้ไปทางโต๊ะมอส 

                        " อะ..อ่าว หรอ บังเอิญจังเลยนะ "   ผมหันไปยิ้มแหยงให้มัน นพยิ้มบางๆมองผมแต่แว๊บนึงผมเหมือนจะเห็นสายตาเศร้าๆของมันยังไงไม่รู้ หรือผมจะคิดไปเองนะ ช่างเฮอะ  

                        " ไปทักเขากันมั้ยครับ "   นพถาม

                        " เอ่อ พี่ว่าอย่าเลย "   ผมบอกนพเลยมองหน้าผมอย่างสงสัย

                        " กลัวไปขัดจังหวะมันเปล่าๆน่า เราไปกันเฮอะ "   ผมแกล้งบอกมันไปแล้วจับมือมันลากให้เดินตามผมไป

                        " อ่อ ครับ "  

 

                        หลังจากเดินเล่นกันสักพักผมกับนพก็ซื้อตั้วหนังกัน แล้วก็ซื้อป็อปคอร์นเดินเข้าโรงไป 

                        " เรานั่งแถวไหนนะ "  ผมหันไปถามนพ มันจึงก้มมองตั้วในมืออีกรอบเพื่อความแน่ใจ

                        " E 13-14  ครับ "    มันว่าผมก็เดินไปนั่งตามที่เลขที่มันบอก แต่ก็ต้องชะงักกึกแทบทันทีเมื่อผมเห็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมเป็นใคร อ๊ากกก ทำไมต้องมาเจอกันอีกวะเนี่ย 

                        ผมจึงตีเนียนก้มหน้าก้มตาเดินไปนั่งข้างๆมัน ตามด้วยนพที่เดินตามมานั่งข้างๆผม

                        " พี่ริน อย่าลืมปิดเสียงนะ "    นพหันมาสกิดบอกผม  

                        " เออ รู้แล้วน่ะ "    ผมบอกมันแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดปิดเสียง 

                        

                        รู้สึกว่าตัวผมจะนั่งเกร็งมากเลยล่ะครับเพราะว่าข้างๆผมคือมอสที่มัน ไม่ได้หันมาสนใจผมเลยด้วยซ้ำ หรือว่ามันไม่รู้  แต่นั่งข้างๆยังงี้ไม่รู้ก็แปลกและ หรือว่ามันรู้แต่ทำเป็นไม่สนใจนะ 

                        " มอสคะ วันนี้มินไปบ้านได้มั้ย "    อยู่ผมก็แอบได้ยินเสียงมินกระซิบถามมอส ไม่ได้แอบดิ เขาพูดให้ผมได้ยินต่างหาก   หืม ไปบ้านหรอ ผู้หญิงประสาอะไรกันขอไปบ้านผู้ชาย ผมทำเป็นไม่สนใจกับเสียงที่ได้ยินมองภาพในจอใหญ่อยู่อย่างจดจ่อ แต่ความจริงในใจคิดตะเหลิดไปหมดแล้วล่ะครับ 

 

                        " เอ่อ คือ มอสไม่ว่างน่ะครับไว้วันหลังละกันนะ "    มอสกระซฺบบอกมินเบาๆ  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามินคงหึดหัดอย่างหงุดหงิดแน่ 

                        ขณะที่ผมวางมือบนที่ท้าวแขนสองข้างของผม ก็ต้องชะงักกับเมื่แขนผมดันไปโดนแขนมอสที่วางอยู่ข้างซ้าย แต่ข้างขวานพหลบใหเป็นของผมคนเดียวครับ ฮ่าๆๆ

                        มอสหันมามองผมแว๊บนึงแล้วก็หันกลับไปมองภาพในจอต่อ สรุปที่เข้ามาดูหนังเนี่ย จำแทบไม่ได้เลยว่าดูรู้เรื่องตอนไหนบ้าง บ้าจริง  แต่เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนรู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าครับ  ว่าตั้งแต่มานั่งเนี่ยนพมันไม่ทักเลยว่ามีมอสนั่งอยู่ข้างๆ หรือว่ามันไม่เห็นนะ แต่ใกล้ขนาดนี้จะไม่เห็นได้ไงวะ  

 

                        ผมหันหน้าไปมองนพที่มันยังคงไม่ละสายตาออกจากจอเลยแม้แต่ครั้งเดียว สงสัยสนใจดูแต่หนังมั้ง ผมเลยแกล้งเอามือไปบังหน้ามันไปมา มันเลยสะดุ้งขึ้นแล้วหันมาขมวดคิ้วมุ่นมองผม  ผมเลยกลั้นหัวเราะไว้เพราะว่าท่าทางมันน่าขำจริงๆ  ฮ่าๆๆๆ  

 

                        " เดี๋ยวเฮอะ นี่แกล้งผมเหรอครับ "   มันจับมือผมไว้แล้วก้มลงมากระซิบข้างหูเบาๆ จนรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที  

                        " ก็เห็นตั้งใจดุซะใจจดใจจ่อเชียวเลยอยากแกล้ง "   ผมกระซิบบอกมัน มันก็หันมายิ้มให้ผมแล้วส่ายหัวเบาๆ

                        " แล้วก็ ปล่อยมือได้และ "   ผมบอกมันแล้วดึงมือกลับ แต่มันยื้อเอาไว้ไม่ยอมปล่อย  ผมเลยหันไปแง่งเขี้ยวใส่มัน

                        " น่าครับ ขอจับจนกว่าหนังจะจบก็พอ แค่วันนี้เอง "   ผมกระซิบบอกอ้อนๆ  ผมเลยต้องจำใจยอมมันไป  เฮ้อออ เบื่อกับเด็กเอาแต่ใจจริงๆ

                       

 

                        พอดูหนังจบนพก็ขับรถมาส่งผมที่บ้าน แต่พอถึงบ้านปุ๊ป มันก้จอดหน้าบ้านผม แล้วหันมาจ้องหน้าผม ผมมองมันอย่างงงๆ

                        " มีอะไรอีกหรือเปล่า "   ผมถามมัน  มันก็ยังคงจ้องหน้าผมอยู่

                        " พี่รู้มั้ยว่าทำไมวันนี้ผมถึงชวนพี่มาเที่ยวกับผม "   นพถาม ผมก็ส่ายหัวมองมัน

                        " จะไปรู้มึงมั้ยล่ะ "   มันอมยิ้มบางๆมองผม

                        " ก็วันนี้อ่ะ  เป็นวันเกิดของผม "    มันพูดขึ้นมาแล้วหันหน้ากลับไป ผมหันมองมันควับทันที  อ่าว วันนี้วันเกิดมันหรอกหรอวะ ทำไมไม่เห็นรู้เลย ให้ตายสิไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรไว้เลยด้วย 

                        " อ่าว เหรอ ทำไมไม่บอกก่อนล่ะ จะได้เตรียมของขวัญไว้ให้ "  ผมบอกมัน นพส่ายหัวไปมา

                        " ไม่ต้องหรอกครับ แค่พี่มาเที่ยวกับผมก็ดีใจแล้ว "   มันว่า ผมจึงยิ้มให้มันแล้วเอื้อมมือไปตบไหล่มันเบาๆ

                        " งั้น อยากได้อะไรก็บอกพี่ละกันนะ "   มันมองผมแว๊บนึง แล้วพยักหน้า

                        " งั้นขอเลยได้มั้ยอ่ะ "   มันบอก จะเอาอะไรวะ ถ้าบอกอยากได้บ้านกูตบเลยนะ - -

                        " เออๆ จะเอาอะไรล่ะ แต่ต้องเอาที่กูให้ได้นะเว้ย "   มันมองมาที่ผมแล้วยกยิ้มขึ้น

                        " ผมขอจูบพี่หนึ่งทีได้มั้ยล่ะครับ "  หะ!!  มันว่าอะไรนะ จะ..จูบ อ่อ ผมมองหน้ามันอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง 

                        " เฮ้ยย กูหมายถึงของ "   ผมบอกมันอย่างเก้ๆกังๆ  อะไรของมันวะ เล่นเอาไปไม่ถูกเลย

                        "  นะครับ ก็พี่บอกเองว่าอยากได้อะไรก็ให้บอก ผมก็บอกแล้วนี่ไงว่าได้อยาก จูบ พี่อ่ะ "   มันบอกแล้วมองหน้าผมอ้อนๆ  ให้ตายเฮอะมาขอกันง่ายๆยังงีเลยหรอวะ จูบนะเว้ยไม่ใช่ เงิน ถ้าเงินก็พอได้อยู่หรอก แต่มันจะขอเงินไปทำไมกันล่ะเนอะเมื่อบ้านมันก็มีฐานะอยู่แล้ว

                        " เฮ้ยยยย มันจะดีเหรอ "   ผมมองหน้ามันอย่างไม่ไว้ใจ 

                        " นะครับๆ แค่ครั้งเดียวเอง อีกอย่างนี่ก็วันเกิดผมด้วย กลับบ้านไปต้องอยู่คนเดียวอย่างเดียวดายกับหมาอีกหนึ่งตัวเพราะพ่อกับแม่ไปทำงานอยู่ต่างประเทศ คงไม่มีใครมาฉลองวันเกิดให้ผมแน่ มีแต่พี่คนเดียวแหล่ะที่อยู่กับผมในวันนี้ "   มันบอกอย่างเศร้าๆ หือออ เล่นไม่นี้เลยเหรอวะ -0-   เออๆๆๆ ก็ได้เว้ยยย แค่จูบเองช่างเฮอะ คงไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว

                        " เออๆ ก็ได้ "   ผมบอกมันไปอย่างจำนน มันเลยยิ้มออกมาอย่างดีใจแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้ๆผมเรื่อยๆ

                        " เย้ งั้น เริ่มเลยนะครับ "   มันบอกแล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยจนจมูกเราสัมผัสกัน ผมหลับตาปี๋ทันที เอาวะแค่จูบเอง >¿<   พอผมเริ่มรับรู้ถึงสัมผัสนุ่มนิ่มที่ปากแล้วก็เม้มปากแน่นทันที แต่พอมันจูบอย่างแผ่วเบาทำเอาผมเริ่มเคลิ้ม ทำเอาผมเผลอเผยอปากออกรับความหวานอย่างช่วยไม่ได้ แต่พอผมลืมตาขึ้นก็ต้องเบิกตาโพล่งทันทีเมื่อผมเหลือบไปเห็นมอสมันกำลังยืนมองผมอยู่นอกรถ ด้านกระจกคนขับพอดี ผมรู้สึกตัวจึงรีบผลักนพออกอย่างแรงจนมันไปกระแทกกับประตู 

                        " โอ๊ย!! "   มันร้องออกมาด้วยความเจ็บแล้วมองหน้าผมอย่างตกใจ

                        " เอ่อ... ขะ..ขอโทษนะ พี่ไปก่อนล่ะ "   ผมฝืนยิ้มบอกมันไปแล้วโบกมือเปิดประตูลงจากรถอย่างรวดเร็ว 

                        " เดี๋ยวก่อนครับ!! "   นพตะโกนเรียกทางหน้าต่างของรถ ผมเลยชะงักเท้าหันไปมอง

                        " พี่ไม่เป็นอะไรแน่ใช่มั้ยครับ "   มันถามออกมากด้วยความเป็นห่วงผมเลยยิ้มให้มัน

                        " ฮ่าๆๆ ไม่เป็นอะไรสักหน่อย ไปได้แล้ว เดี๋ยวไว้จะซื้อของขวัญไปฝาก "  ผมบอกมันจึงพยักหน้าแล้วโบกมือ

                        " งั้นผมไปล่ะนะ แล้วก็ ขอบคุณมากนะครับ  บาย "  มันปิดกระจกแล้วขับรถออกไป   เหลือไว้แต่ความเงียบคลอบงำ กับสายตาที่เย็นเฉียบมองมา ทำเอาผมลอบกลืนน้ำลายลงคออยากฝืดๆ 

 

 

***************************

 

                 ค่อยมาต่อจ้า

                 ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ  [International] รักนี้...นอกสัญชาติ