เซเรทีคอน มหาอาณาจักรแห่งรัก
เขียนโดย แม่หญิงพันปี
วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 22.21 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 11.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ความสุขของพี่น้อง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ณ มุมมุมหนึ่งของปราสาทแห่งวาโนลอน ร่างบางของสตรีผู้มีเส้นผมสีเงินยวงประกายม่วงอ่อนๆ ผู้เป็นเจ้าของดวงเนตรอันงดงามสีเขียวมรกตลึกลับอมฟ้าใสอความารีนอันอ่อนโยนหากเศร้าสร้อยในเวลาเดียวกัน ผิวพรรณสีขาวผุดผ่องดั่งหิมะอมชมพูกลีบซากุระ กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางมวลดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ยามราตรีนี้ดวงจันทร์คงท่อแสงสีนวลอาบร่างเธอ เธองดงามราวกับเทวีแห่งดวงจันทร์จำแลงกายลงมา หากใครมาพบเธอในสภาพนี้คงได้เอาไปเพ้อละเมอจนตายได้แน่ๆ ทำไมกันนะทั้งๆที่เธอเป็นถึง'ท่านหญิงแห่งวาโนลอน'และเป็น'พี่สาวของผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน'ตระกูลที่ใหญ่รองลงมาจาก'นีลีโอ วาฟฟาเมล'ตระกูลราชวงศ์ผู้ปกครองเซเรทีคอน มีอำนาจและสิทธิ์ขาดพอๆกับองค์ราชาเลยก็ว่าได้
แต่เธอกับดูเศร้าสร้อยเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลาเสมอๆ
"อ่า~ พี่หญิงท่านจะทำหน้าอมทุกข์แบบนี้ไปถึงเมื่อใด"เสียงทุ้มนุ่มหากเด็ดเดียวของ'ลาเซย์มอส วาโนลอน'ผู้นำตระกูลวาโนลอนคนปัจจุบัน'ท่านดรุคแห่งเซเรทีคอน'เอ่ยกับ'ไลเมย์แลค วาโนลอน'ผู้เป็น'พี่สาว'ของตน
"ไม่รู้สิ...บางที่อาจตลอดไป ท่านผู้นำ"ไลเมย์แลคหรือไลแลคเอ่ยตอบ นํ้าเสียงของเธอช่างนุ่มนวลอ่อนหวานและใสราวกระดิ่งแก้วต้องลมเสียนี้กระไร ลาเซย์มอสหรือลามอสน้องชายแท้ๆและคนเดียวของเธอ ขมวดคิ้วจนยุ่งไปหมด
"พี่อย่าเรียกผมว่า'ท่านผู้นำ'แบบนี้อีกนะขอรับ"ลามอสพูดด้วยนํ้าเสียงเข้มติดออกจะอ้อนไลแลค(ไม่)นิดๆ ไลแลคจึงหันมามองก่อนอมยิ้มน้อยๆ นับว่าเป็นสิ่งที่หายากเป็นอย่างยิ่งยวด
"ลามอส เจ้าโตแล้วยังมิเลิกอ้อนพี่อีกหรือ?"ไลแลคถามแบบกลั้นหัวเราะ ลามอสจึงเดินมานั่งข้างๆก่อนเอาหัวพิงหัวไหล่ของไลแลค ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีอ้อนของลามอส ไลแลคจึงเอามือลูบศีรษะของลามอสเบาๆเหมือนตอนเด็กๆ
"ลามอส เจ้านี้ยังทำตัวเป็นเด็กมิเลิกเสียจริง ต่างจากตอนที่ปะทะฝีปากกับพวกขุนนางต่างเมืองเสียจริง"ไลแลคเอ่ยอย่างขบขัน ลามอสแอบเบ้หน้าทำแบบตอนเด็กๆจนไลแลคอมยิ้ม
"ก็ตอนนั้นเจ้าพวกนั้นมันมาหาเรื่องกับเซเรทีคอนเองนี้ขอรับ"ลามอสเอ่ยเสียงเข้มหน้าตาขึงขัง จนไลแลคหัวเราะออกมาเบาๆ
"งั้นรึ แล้วใครกันละที่ไปวิ่งหนีดาบหนีธนูมาหลบหลังพี่เพราะไปกระตุกหนวดเสือร้ายแห่ง'โพเซนทรอย'รึ?"ลามอสแอบส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ
"ก็พวกมันบังอาจมาขอพบหน้าพี่หญิงนี้ขอรับ"
"ก็เลยไปต่อความยาวสาวความยืดกับ'เจ้าชายเนโร่'?"พอไลแลคเอ่ยถึง'เนโร่ เฟล วาเนบีล่า'เจ้าชายแห่งโพเซนทรอย ลามอสก็ปั้นหน้ายักษ์ทันที
"หึ! ไอ้เจ้าชายเนโร่มันบังอาจเองนะขอรับ!!!"
"แต่มาหลบหลังพี่นี้มันยังไงๆอยู่นะ" ใช่แล้ว'เจ้าชายเนโร่ เฟล วาเนบีล่า'คือบุคคลที่อยู่อันดับต้นๆที่มาตาม'จีบ' ไลแลค ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าคนอย่างท่านดรุคแห่งเซเรทีคอนผู้ที่ขึ้นชื่อเรื่องความหวงพี่สาวปานแม่งูจงอางหวงไข่ย่อมไม่ยอมยกพี่สาวให้ง่ายๆแน่นอนจึงมักค่อยขัดขวางอยู่เสมอ จนทั้งคู่ต่างไม่ชอบพอกัน เจอหน้ากันที่ไรต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งบาดเจ็บกับไปทุกที่...
"เฮ้อ...แล้วมาตามพี่มีอะไรรึเปล่า?"ไลแลคเริ่มเข้าเรื่องหลังจากที่ลงทะเลกันไปนานแสนนาน
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่กลัวพี่จะไม่สบายเพราะนํ้าค้างลงหัวเท่านั้นแหละไลแลค"
"อืม...งั้นเข้าบ้าน(ปราสาท)เถอะ"ว่าจบก็ลุกขึ้นพร้อมดึงลามอสให้ลุกขึ้นเข้าบ้าน(ปราสาท)เพื่อไปเข้าสู่ห้วงนิทรา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ