[Fic naruto] Secret ความจริง ที่ปิดบัง

    ท่ามกลางซากศพ คนตายหลายคน 

เนื่องจากเหตุใดก้ยังไม่ทราบ

มีเด็กสาว ผมสีชมพูยาวถึงกลางหลัง เสื้อที่เธอสวมใส่นั้น

เต็มไปด้วยเลือด ดวงตาสีมรกตของเธอเต็มไปด้วย น้ำตา

ใช่ เธอนั่งร้องไห้ ท่ามกลางสายฝน กับ ซากศพ 

และท่ามกลางคามมืดมิด  ที่มีเพียงแค่แสงจันทร์ 

เท่านั้นเอง

 

"ฮึก ฮือๆ พะ พ่อค่ะ ฮึก มะ แม่ค่ะ ฮือๆ"

'ซากุระ มะ มี ชะ.ชีวิตร...ต่อไปนะลูก

...อย่าได้เสียใจน่ะ  พ่อรักลูกนะ' เสียงพ่อของเธอก่อนตาย

เนื่องด้วยถูกแทง และ มีธนูหลาย อันที่เเทงเข้าในตัวพ่อ

"ฮึกๆ พ่อค่ะ มะแม่ค่ะ ฮึก นะหนู รัก..พ่อแม่น่ะค่ะ ฮือๆ ฮึก ฮือๆๆ"

 

"ตุบ!!"

 

ซากุระได้ยินเสียงบางอย่าง มาจากข้างหลังเธอ

เธอกลัวมาก กลัวจนตัวสั่น เธอจึงไม่กล้าหันไปมอง

 

"หมับ"

 

ใช่มีคนมาจับที่ไหล่เธอ แล้วกระชากให้เธอหันไปหาเขา

ชายที่มี ดวงตาสีดำที่สีเดียวกับผมของเขา

เสื้อผ้าใส่ชุดยูกาตะ สีดำ  มีดาบซามูไรอยู่ข้างกาย 

 

"นี่เธอ  ทำไมมาอยู่ในที่แบบนี้"

เด็กหนุ่มถามเธอ 

 

"ฮึกๆ ฉันน่ะ วิ่งตามหาพ่อแม่ แต่ก้ฮึก ฮือๆ"

ซากุระพูดแต่ก้ยิ่งเห็นภาพ พ่อแม่ โดนฆ่า

 

"ฉันเข้าใจ เธอคงเสียใจมากสิน่ะ"

เด็กหนุ่ม พูดพร้อม โอบกอดเด็กสาว

 

"ซาสึเกะ...ซาสึเกะ"

เสียงใหญ่ ตะโกนเรียกหาเด็กชาย

 

"ฮ่ะ พ่อ ผมอยู่นี่"

ซาสึเกะพูดขณะที่โอบกอดซากุระอยู่

 

"ซาสึเกะ แม่หนูนี่เป็นใครกัน"

ฟุงาคุผู้นำตระกูล อุจิวะ ที่มีอิทธิพลใน แคว้นโคโนฮะ  

 

"ครอบครัวเธอถูกฆ่า ครับ"

ซาสึเกะตอบ

 

"ฮ..ฮารุโนะ ซะ.ซากุระค่ะ"

ซากุระ ตอบในขณะที่สะอึกอยู่

 

"เธอ..ฮารุโนะ เป็นลูกของ คิซาชิ กับ เมบุกิ รึ"

ฟุงาคุ ถามด้วยเสียงที่หนักแน่น และ เยือกเย็น

 

"..."

ซากุระ เงียบ เธอพยักหน้า เบาๆ แต่ก้สะอึกอยู่

 

"เธอ! มากับฉันเดี๋ยวนี้" 

ฟุงาคุ พูดเสียงดัง พร้อม กระชาก ซากุระ จากซาสึเกะ

 

"ท่านพ่อ มีอะไรหรือครับ ทำไม ต้องกระชากเธอด้วย?"

"อย่ายุ่งไม่เข้าเรื่องซาสึเกะ !"

 

หลังจากนั้น ฟุงาคุก้กระชากซากุระ ออกจากซาสึเกะ

ซากุระ เธอพยายามขัดขืนฟุงาคุ เลยทำให้ฟุงาคุโกรธมาก 

เลยทำให้ ฟุงาคุ รวบตัวซากุระ มาแบก

 

"ฮึก ขอร้อง ท่านอย่าทำอะไรหนูเลย ฮือ หนู ฮึกฮึก กลัวแล้ว ขอร้องท่านอย่าทำอะไรหนูเลยฮึก ฮือๆ"

ซากุระ ร้องไห้ ขอความเห็นใจจากฟุงาคุ

 

แต่ก้น่ะ ฟุงาคุ ก้ไม่คิดจะเห็นใจซากุระเลย แม้แต่น้อย

 

"พ่อครับ ทำไมต้องเอาตัวเธอมาด้วย?"

ซาสึเกะที่ทนเห็นซากุระ ร้องไห้ไม่ได้เลย เอ่ยถาม พ่อของตน

 

"นำเธอไปสอบปากคำ"

"..."

 

ซาสึเกะเงียยทันที เพราะรู้ว่าพ่อของตน จะทำอะไร กับ ซากุระ 

 

ณ กรมตำรวจอุจิฮะ

 

"เธอได้อยู่ ในเหตุการณ์รึป่าว ฮารุโนะ"

ฟุงาคุพาเธอมาที่ห้องมืดพร้อม กับวางเธอที่เก้าอี้ แล้วต่อด้วยยิงคำถามใส่ ซากุระ

 

"มะฮึกไม่ค่ะ ฮึกๆ"

ซากุระได้แต่นั่งน้องไห้กับ คำถามที่ฟุงาคุถามเธอ กระตุ้นให้เธอต้อง  นึกถึงภาพ ครอบครัวของเธอตาย

 

"ท่านพ่อหยุดเถอะ ครับ เธอเป็นแค่เด็ก นะครับ" 

อยู่ๆ ก้มีเสียงปริศนาเอ่ยขึ้นหลังฟุงาคุ

 

"อิทาจิ ลูกมีอะไร แล้วใครให้เข้ามาในนี้"

ฟุงาคุ ถามลูกชายคนโตพร้อมทำตาดุใส่

 

"ซาสึเกะ เล่าให้ผมฟังหมดแล้ว เธอเป็นแค่เด็กเท่านั้น แค่พ่อแม่เธอตายเธอก้เสียใจจะแย่อยู่แล้ว 

แต่พ่อก้ดัน ไปยิงคำถามเธอแบบนั้น"

อิทาจิให้เหตุผล กับพ่อของเขา พร้อมเดินมาหาซากุระ 

 

"พี่เสียใจด้วยนะ เรื่องครอบครัวของเธอนะ"

อิทาจิเดินไปลูบหัวซากุระ พร้อมกับก้มลงไปกอดคนตัวเล็กที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่

 

"คุณค่ะ" 

และแล้วก้มีเสียงของผู้หญิง ที่มีผมสีดำยาวสลวยใบหน้าคล้ายคลึงกับซาสึเกะมาก 

 

"มิโกะโตะ...ซาสึเกะคงไปฟ้องสิน่ะถึงมากันทั้งแม่ทั้งลูกแบบนี้" 

ฟุงาคุพูดแบบเหนื่อยๆ เพราะลูกของตนดันไปฟ้องภรรยา และ ลูกชายคนโต อย่างนี้

 

"ใช่ค่ะ ซาสึเกะ บอกฉันเอง...คุณค่ะ สอบปากคำเด็กแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนค่ะ"

มิโกะโตะพูดแบบ เชิงตำหนิสามีตน 

 

"เอาล่ะๆ งั้นคุณบอกผมสิ จะให้ผมทำยังไง  ในเมื่อ คนในครอบครัวเธอตายหมดอย่างนี้"

ฟุงาคุเถียงมิโกะโตะ ด้วยเหตุผลที่เป็นจริง

 

"คุณสืบเอาเองไม่ได้รึไง ทีคดีอื่นๆยังยากกว่านี้คุณยังสืบได้เลย"

มิโกะโตะ โต้ด้วยเหตุผลง่ายๆและเป็นจริง เพราะกรมตำรวจอุจิวะ มีตั้งหลายคดีที่ยากกว่า นี้มากแต่ก้ยังสืบได้ จนไขคดีได้สำเร็จ

 

"..."

ฟุงาคุเถียงภรรยาตนไม่ขึ้น 

"คิคิ"

ซาสึเกะที่อยู่หลังแม่ของตนกลับขำ เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่า ไม่ว่ายังไงพ่อก้ต้อง เถียงแม่ไม่ขึ้นอยู่ แล้ว

 

"แล้วเรื่องเด็กคนนี้ละ จะให้เธอไปอยู่สถานที่ เลี้ยงเด็กกำพล้าเลยไหม"

ฟุงาคุถามภรรยาตน เพราะจนปัญาที่จะเถียง เลยเปลี่ยนเรื่อง

 

"อึก"

ซากุระ กลืนน้ำลายลงคอ เพราะ เธอเคยไปดู ที่สถานที่เลี้ยงเด็กกำพล้า เธอเห็นว่าเด็กพวกนั้น น่าสงสารมาก ที่ไม่มี พ่อแม่ให้ความอบอุ่น เธอไม่อยากเป็นหนึ่งในนั้น 

ตาสีมรกตของเธอ เริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า

 

"คะ.คุณ จะว่าอะไรไหม ถ้าฉันจะขอเลี้ยงเด็กคนนี้"

"แล้วแต่คุณสิ"

"..."

 

"มะไม่เป็นไรค่ะ นะหนูน่ะ อยู่คนเดียวได้ หนูนะ หนู..."

ซากุระพยายามกลั้นน้ำตาตนเองไม่ให้ไหล

ถึงเธอจะเคยอยู่กับพ่อกับแม่ ตลอด ก้เถอะ แต่เธอคิดตั้งนานแล้วว่า ถ้าไม่มีพ่อแม่อยู่ เธอก้จะอยู่ให้ได้ เธอจะทนให้ได้ เธอจะมีชีวิต ต่อไป

 

"ไม่ได้นะครับ ที่จริงน่ะ ผมน่ะอยากมีน้องสาวตั้งนานแล้ว ได้โปรดให้เธออยู่กับเรา ผมจะดูแลเธอเอง" 

อิทาจิเอ่ยพร้อมกับกอดซากุระไว้แน่น

 

"พี่ฮ่ะแล้วผมอ่ะ"

ซาสึเกะชี้มาที่ตนเอง แล้วทำแก้มป่องๆเหมือนงอนอิทาจิ 

 

"นายก้เป็นน้องชายฉันไง"

"พี่อยากให้ผมเป็นผู้หญิงหรอ"

"ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันมีน้องชายก้อยากมีน้องสาวด้วย"

 

ฟุงาคุและมิโกะโตะดูลูกทั้งสองของตน

ส่วนซากุระก้แอบขำไปนิดหน่อย แต่ไม่ได้ออกเสียง ขณะนี้น้ำตาของเธอแห้งแล้ว แต่ก้ยังมีขอบน้ำตาอยู่

 

"เธอซากุระ สินะ งั้นไปกันเถอะจ๊ะ"

มิโกะโตะไม่รอช้ารีบไปหาซากุระพร้อม กับ จับมือเธอให้เธอลุกขึ้น

"ปะ..ไปไหนค่ะ"

ซากุระถามเสียงตะกุกตะกัก

"ไปบ้านของเราไงล่ะ"

มิโกะโตะ ยิ้มหวานให้ซากุระพร้อมชี้มาที่ตนเอง

"บ้าน...ของเรา" 

ซากุระไม่มั่นใจที่จะคิดว่าตนเป็นครอบครัวเดียว กับผู้หญิงคนนี้

 

"จริงหรอครับแม่ งั้นเธอต้องเป็นน้องสาวชั้นนะ"

ซาสึเกะไม่รีรอ รีบไปหาซากุระทันที

"เอ่อ..."

"หนูควรเรียกฉันว่าแม่น่ะจ๊ะ เราคือครอบครัวเดียวกันนะ ^-^"

"ค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ คุณ แม่ ^^"

 

'ทำไมเค้าดีกับเราอย่างนี้นะ'ซากุระคิดในใจ

 

หลังจากนั้นฟุงาคุก้หยุดสอบสวนและแล้ว

มิโกะโตะเลยพาซากุระมาอาบน้ำ เพราะ

เสื้อผ้าและตัวของเธอเปรอะเปื้อนไปด้วย เลือด ของพ่อแม่เธอเอง 

 

ถึงตัวเธอจะดีใจที่มีแม่คนใหม่ แต่เธอก้อดไม่ได้ ที่จะเศร้า เมื่อเห็นรอยเลือดที่เสื้อผ้าของเธอ

 

''ซากุระ เนี่ยมีผิวนุ่มจังนะ'' 

"ขอบคุณค่ะ"

"รู้ไหม แม่น่ะ อยากมีลูกสาวน่ะ ตอนแรก มี อิทาจิ ก้เป็นลูกชาย เลยอยากมีคนต่อไปเผื่อ จะเป็นลูกสาว แต่ก้ได้ ซาสึเกะ มาดันเป็นลูกชายซะได้ เฮ้อ~ "

มิโกะโตะ บ่นกับชะตาชีวิตที่ไม่สมปราถนาเรื่อง ลูกสาว

 

ซักพักมิโกะโตะก้อาบน้ำให้ซากุระ และหลังอาบน้ำเสร็จ เธอก้จับซากุระ ใส่ชุดกิโมโน 

'ซากุระ นี่ดูยังไงด้น่ารักจัง' มิโกะโตัคิดแล้วยิ้มหวาน

 

ตัดมาทาง ฟุงาคุ

 

ฟุงาคุ อิทาจิ ซาสึเกะ 

อิทาจิช่วยฟุงาคุเรียงเอกสารและหลักฐานต่างๆใน ห้องทำงาน กลัดฐาน ที่หลงเหลืออยู่ในเหตุการณ์

ซาสึเกะ ก้ช่วยยื่นเอกสารให้อิทาจิ เพราะ คิดว่าถึงตนยังเด็กแต่ก้อย่างน้อย ก้ได้ช่วยงานครอบครัวได้

 

ส่วนฟุงาคุกำลังมาที่สถานที่เกิดเหตุ 

เพื่อมาเคลียกับ ศพ ของพวก ตระกูลฮารุโนะ

แต่ซักพัก้เขาก้พบหลักฐานสำคัญ ชิ้นหนึ่ง ที่มันจะ พอบอกตัวคนร้ายได้

 

ตัด ฉึบๆ พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ สัปดาห์หน้าจะมาอัพน่ะ ตัวน่ะ