Secret Boy ขอโทษครับ ผม(ต้อง)เป็นซุปตาร์!!

                " ใช่ พี่จีซูไงจะใครล่ะ  "

          จากนั้นจีอึนก็ลากแขนพี่ชายไปอีกทางนึงแล้วคุยแบบเงียบๆ

     "พี่มาที่นี่ทำไม ทำไมไม่นอนเล่นเกมส์แต่งเพลงวาดรูปหรืออะไรอยู่ที่บ้าน"

     "นี่ยัยน้องเฉิ่ม นานๆพี่จะกลับมาที่บ้านก็จริง ให้อยู่แต่ในบ้านอย่างเดียวก็ไม่ใช่ป่ะ  ไม่มีใครอยู่บ้านซักคนน่าเบื่อจะตาย ออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้างจะเป็นไรไปช่ะมะ"

     "แต่ก็ไม่ใช่มาโผล่อยู่ที่นี่มั้ยล่ะ  ดูซิพวกที่ตามกรี๊ดพี่ยืนดีดดิ้นอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหนเลย พี่ทำให้โรงเรียนน้องวุ่นวาย รู้ตัวมั้ย??"

     จีอึนชี้ไปทางกลุ่มสาวๆนักเรียนนั่น แล้วจีซูก็ทำหน้ากวนๆมองไปทางกลุ่มสาวๆนั่นพร้อมกลับยิ้มแล้วยกมือบ๊ายบายให้สาวๆนั่น ทำให้พวกสาวๆนั้นกรี๊ดกันอย่างบ้าคลั่งกว่าเดิม

     " ไม่เห็นวุ่นวายตรงไหนเลยยัยเฉิ่ม พวกเค้าก็ดูน่ารักดีออก กรี๊ดพี่ดังมากอีกด้วย"

     "ก็นั่นแหล่ะที่วุ่นวาย วันนี้มันวันสอบวันสุดท้ายด้วย พี่จีซูรีบกลับเถอะนะๆ"

     " ไม่กลับ"

     "ทำไม??"

     "ก็ในเมื่อพี่ตั้งใจมารับยัยเฉิ่มน้องสาวของพี่กลับบ้าน เรื่องอะไรพี่จะต้องกลับก่อนล่ะ"

     "มารอรับกลับ?? ทำไมต้องมารับกลับด้วยห่ะ!!"

     จากนั้นสองสาวที่ยืนรอดูการสนทนาของสองพี่น้องนั่นก็แทรกขึ้น

     "เอ่ออออออ ขอโทษนะคะ พี่จีซู ของเราสองคนแทรกนิดนึงนะคะ ที่พี่พูดว่าน้องสาวนี่คืออะไรเหรอคะ??"

     "ใช่คะ พี่กับจีอึนเป็นพี่น้องกันแบบพี่น้องกันจริงๆใช่มั้ยคะ??"

     "ม่า.......!!!"

     จีอึนกำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรซักอย่าง ก็ถูกพี่ชายเอามือมาปิดปากไว้ พร้อมหันกลับไปพูดว่า

     "ใช่จ๊ะ ได้ยินไม่ผิดหรอก ยัยเฉิ่มนี่ น้องสาวแท้ๆพี่เอง "

     "ห๊ะ!!!  กรี๊ดดดดดดดด!!! "

     "จริงใช่มั้ยคะ อ๊ายยยยย แต่ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกฉันเลยห่ะ จีอึน!!! "

     "ใช่ๆ ทำไมเธอไม่เคยบอกพวกเราพวกเราเลย บอกพวกเราแค่ว่ามีพี่ชาย แต่ทำไมไม่บอกห่ะว่าเป็นพี่จีซูวง Secret Boy อ่ะ"

     "บอกไปฉันก็ไม่เป็นอันเรียนซิ ถ้าพวกเธอรู้พวกเธอก็จะมาถามฉันเกี่ยวกับเรื่องของพี่ เรื่องของลายเซ็น ไหนจะสารพัดสิ่งอีกและถ้าคนอื่นมารู้อีกล่ะ ไม่เอาอ่ะ ไม่ไหว วุ่นวาย"

     "จีอึนนนนน"

     "อ่าๆๆ ไม่เถียงกันโน๊ะ สาวๆ เอางี้เย็นนี้สอบเสร็จเดี๋ยวพี่พาน้องๆไปเลี้ยงไอติม แถวๆโรงเรียนเอามั๊ย?? อืมม ว่าแต่ชื่ออะไรกันมั่งเนี่ย ใส่แว่นเหมือนกันพี่ก็งงๆ"

     "ฉันชื่อพูยงคะ ส่วนยัยแว่นนี่ชื่อยากัน"

     "ทำไมต้องแนะนำตัวแทนฉันด้วยห่ะ??  คะชื่อยากันนะคะพี่จีซู "

     "ฮ่าๆๆๆๆ  "

     "อ่าาา เอาเข้าไปคะทุกคน อยากทำอะไรเชิญ ฉันอ่านหนังสือต่อล่ะ"

     แล้วจีอึนก็เดินกลับไปที่โต๊ะแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน แล้วพี่ชายตัวแสบของเขาก็เดินมายืนท้าวอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอ แล้วยื่นหน้าไปหาน้องสาวเขาใกล้พร้อมกับเอานิ้วดีดไปที่หน้าผากของเธอเบาๆ

     "เฉิ่ม สู้ๆนะ ตั้งใจทำข้อสอบให้ได้ เย็นนี้พี่มีเรื่องเซอร์ไพร์เราด้วยนะ"

     "พี่มาไม้ไหนอีกเนี่ย "

     "เอาหน่า สู้ๆ อีก 2 ชั่วโมงเจอกันนะน้องรัก"

     แล้วจีซูก็เอามือยีหัวหัวจีอึนเบาๆ แล้วหันไปพูดกับเพื่อนของจีอึนทั้งสองคน พร้อมกับหยิบแว่นดำขึ้นมาใส่ด้วยท่าเท่ๆ ก่อนจะเดินออกไปจากโรงอาหารนั่น

     "สอบเสร็จเจอกันนะสาวๆ"

     "คร๊าาาาาาาาาา "

          2 ชั่วโมงผ่านไป

     จีอึนก็ลงมาจากห้องสอบก็ลงมาเจอกับพี่ชายของเขาที่นั่งรออยู่ใต้ตึกพอดี และจีซูก็เดินมากอดคอน้องสาวเค้า

     "ปะน้องสาว ไปกินไอติมอร่อยๆกัน"

     "พี่จีซู!! เดี๋ยวก็มีคนถ่ายรูปไว้หรอก เอามือออก เดี๋ยวก็มีคนเข้าใจผิดว่าพี่ซุกหญิงไว้อีกอะไรอีก วุ่นวาย"

     "สนใจทำไมล่ะ เธอเป็นน้องพี่สาวพี่นะ จะแคร์ทำไม พี่น้องรักกัน ใครจะมองเป็นอย่างอื่นก็เพี้ยนล่ะ ไว้ข่าวออกมาจริงๆก่อนเหอะ"

     "มองในแง่ดีตลอดนะพี่เรา ให้มันได้อย่างนี้ซิ"

     แล้วทุกคนก็ไปขึ้นรถที่ลาดจอดรถที่จอดไว้ แล้วจีซูก็ขับออกไป แล้วก็ไปจอดกันที่ร้านคอฟฟี่ช้อปเล็กๆที่คนไม่ค่อยมีเท่าไหร่แห่งหนึ่งที่ห่างจากโรงเรียนไม่มากนัก ที่มีทั้งกาแฟไอติมแล้วก็เค้กมากมาย แล้วทุกคนทั้ง จีซู จีอึน พูยง แล้วก็ยากัน ก็เดินเข้าไปนั่งกันข้างในร้านมุมโซฟาด้านในสุด โดยที่จีอึนกับจีซูนั่งฝั่งเดียวกัน แล้วพูยงกับยากันนั่งฝั่งตรงข้าม

     "สาวๆอยากกินอะไรสั่งเลยนะเต็มที่ไม่ต้องกลัวอ้วน"

     "ไม่ต้องกินพวกเราก็อ้วนอยู่แล้วล่ะคะพี่จีซู ดูอย่างยากันซิตัวจะแตกอยู่แล้ว"

     "นี่เธอหันมากัดฉันทำไมเนี่ยพูยง"

     "ฮ่าๆๆๆๆ ตลกดีนะพวกเราเนี่ย"

     "ฮ่าๆ เอาล่ะจ่ะจะทานอะไรกันคะ พูยง ยากัน จะได้สั่ง พี่พนักงานเค้ารอออเดอร์นานแล้ว พี่คะของพี่เอาเป็นโกโก้ร้อนหวานน้อยกับบราวนี่เค้กเหมือนเดิมมั้ย??"

     "อุ๊บส์ ยังจำได้อยู่เหรอน้องรักของพี่ น่ารักที่สุดเลยน้องสาวพี่" แล้วจีซูก็หันไปบอกพนักงาน "ครับของผมตามที่น้องสาวผมบอกเลย"

     "พูยง เธอว่าพี่น้องคู่นี้น่ารักเนาะ มีสั่งให้กันด้วยอ่ะ "

     "ใช่แล้วยากัน ฉันไม่เคยเห็นยัยจีอึนมีมุมนี้เลยนะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา3ปีเนี่ย"

     "น้อยๆหน่อยพวกเธอ ก็ฉันเป็นน้องพี่นี่ไม่ใส่ใจก็แปลกล่ะ" แล้วจีอึนก็หันไปสั่งกับพนักงานของร้าน "ของฉันเอาเป็นไอติมช็อคโกแล็ตกับวนิลา ท็อปปิ้งเป็นสตอเบอรี่สดกับกล้วยหอม และก็เอาเป็นชาเขียวปั่น แล้วก็เครปเค้กอีกชิ้นนึงคะ"

     "หืมมม เฉิ่มไม่กลัวอ้วนเหรอ??"

     "ก็ชั่งซินานๆพี่จะมาเลี้ยงทั้งทีก็ต้องจัดเต็มกันหน่อย พวกเธอไม่สั่งล่ะ พูยง ยากัน"

     "ของฉันเอาเป็นไอติมสตอเบอร์กันวาฟเฟิลค่ะ แล้วก็น้ำส้มปั่นล่ะกัน"

     "ของฉันเป็นไอติมชาเขียว วนิลา ราดซอตคาลาเมล ซีเรียล และก็เค้กสตอเบอร์รี่และก็น้ำกีวีปั่นคะ เอาะๆ และก็เอาเค้กช็อคหน้านิ่มอีกหนึ่งคะ"

     "เธอสั่งเยอะกว่าฉันอีกนะ ยากัน "

     "นิดหน่อยหน่า "

     แล้วทุกคนก็นั่งรอของที่สั่งซักพัก จีอึนก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน

     "เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแปบนะ เดี๋ยวมา พูยง ยากัน ไปด้วยมั้ย??"

     " ไม่อ่ะฉันยังไม่ปวด"

     "ฉันก็ยังเลย"

     "โอเค พี่คะเดี๋ยวฉันมานะ"

     แล้วจีอึนก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ส่วนจีซูก็ทำท่ารุกรี้รุกรน ก่อนจะชะเง้อมองตามน้องสาวเค้าก่อนจะหันกลับมาคุยกับสองสาวแบบรุกรี้รุกรน

     "นี่สาวๆจ๊ะ พี่ขอถามอะไรพวกเราหน่อยได้มั้ย??"

     "ถามอะไรเหรอคะ"

     "เวลายัยเฉิ่มอยู่ที่โรงเรียนเนี่ยเป็นยังไงมั้งเหรอ?? อย่างเวลาอยู่ในห้องเรียนทำอะไร เวลาว่างทำอะไรอย่างนี้อะจ่ะ"

     "จีอึนเหรอคะ เวลาอยู่ในห้องเค้าจะตั้งใจเรียนมากๆเลยคะ ไม่สนใจอะไรเลยนอกจากอาจาร์กระดานเรียนแล้วก็หนังสือ ตั้งใจมากกว่าพวกเราซ่ะอีกคะ"

     "ใช่คะขนาดพวกเราสองคนก็ตั้งใจไม่แพ้จีอึนนะคะ แต่ก็ยังเทียบไม่ได้เลย"

     "ส่วนเวลาว่างหลังพักกลางวัน จีอึนจะชอบไปสวนหลังโรงเรียนตลอดเลยคะชอบหยิบหนังสือไปนั่งอ่านอยู่ตรงนั้นคนเดียวทุกวัน"

     "แล้วพวกเราไม่ตามไปเหรอ??"

     "ไม่คะ เวลาว่างพวกเราจะแยกกันไปอ่านหนังสือกันคนล่ะที่ และตอนเย็นก่อนกลับบ้านพวกเราถึงจะมานั่งติวหนังสือกันก่อนกลับบ้านอะคะ"

     "ตั้งใจเรียนกันจังเลยนะ แล้วจีอึนดูมีอะไรโดดเด่นนอกจากเรื่องหนังสือมั้ยอะ?? แบบพวกความสามารถพิเศษอะไรอย่างเงี้ย??"

     "ความสามารถของจีอึนเหรอคะ นอกจากเรื่องเรียนก็ไม่น่ามีนะคะ "

     "เห้ยๆๆ พูยง ฉันว่ามีนะ ก็กีฬาไง จีอึนเล่นกีฬาได้เก่งมากเกือบทุกอย่างเลยนะ แต่ให้ตายยังไงจีอึนก็ไม่ยอมเป็นนักกีฬาโรงเรียน บอกว่ากลัวไม่มีเวลาเรียน"

     "เรื่องนั้นพี่รู้อยู่นะ แล้วอย่างเรื่องร้องเพลงหรือดนตรีไรงี้ล่ะ?? แบบตอนเรียนวิชาดนตรีไรเงี้ยจีอึนเป็นไง"

     "เรื่องร้องเพลงเหรอคะ อันนี้พวกเราไม่เคยฟังจีอึนร้องเพลงหรือเล่นดนตรีซักครั้งเลยคะ เพราะเวลาเรียนชั่วโมงดนตรีจีอึนจะนั่งจดคอร์ดเพลงกับเนื้อเพลงตลอดไม่เคย ขึ้นมาร้องหรือเล่นดนตรีแบบจริงจังเลยคะ"

     "จะว่าไปก็มีอยู่ครั้งนึงนะคะ ตอนที่อาจารย์ดนตรีให้ยากันไปตามจีอึนมาที่ห้องพักครู ยากันแอบไปได้ยินจีอึนนั่งร้องเพลงและเหมือนจะนั่งเขียนๆอะไรด้วยนะคะ จีอึนร้องเพลงเพราะมากเลยคะพี่จีซูสงสัยเพราะอย่างนี้อาจารย์เลยมาตามไปที่ห้อง แต่ต่อจากนั้นก็ไม่รู้ว่ายังไงต่อนะคะ"

     "ใช่ๆ จำได้ล่ะมีอยู่ครั้งนึงที่ทุกคนต้องสอบร้องเพลงในห้อง วันนั้นจีอึนกลับไม่มาเรียน ทั้งๆที่ไม่เคยขาดเรียนเลย แต่กลับไปขออาจารย์สอบส่วนตัวนอกรอบแทน เพราะอะไรก็ไม่รู้"

     "เค้าเป็นอย่างนี้แหล่ะ จริงๆอะนะจีอึนร้องเพลงเพราะมากเลยแหล่ะ แต่จีอึนดันเป็นพวกขี้อายไม่ชอบแสดงอารมณ์ ไม่ชอบอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆมากไปหน่อยเท่านั้น"

     จากนั้นอาหารก็มาเสริฟพอดีและยังไม่ทันที่จะมีใครพูดอะไรต่อ จีอึนก็เดินกลับมาที่โต๊ะพอดี และทุกคนก็พร้อมใจกันเงียบ พร้อมกับเตรียมก้มหน้าก้มตากินของตรงหน้า

     "คุยอะไรกันอยู่เนี่ย ทำไมทำท่าทางแปลกๆกันแบบนั้น "

     "ป๊าวววววววว "

            ........The Next Episode........