THE RomeO ที่รัก:)

     "ยัยหลินปิง ขอบตาดำ!!!"แสบแก้วหูจังวะ ใครมาตะโกนอะไรซะดังเลย ฉันไม่หันไปมองพวกนกแก้วแล้วทำไม่ได้ยิน

"ยัยหมีบ้า!!!!" โอ๊ย เสียงก็แหลมยังจะตะโกนอีก น่ารำคานจิงฉันอาจจะคิดผิดก็ได้ที่โรงเรียนผู้ดีไม่มีใครจะทำตัวตํ่า และทำให้คนอื่นรำคาน ฉันรีบเดินจากจุดนั้นเพราะไม่อยาก ได้ยินเสียงอันน่ารำคานนี่อีกครั้ง

"อ๊ายยย~~~ทำเมินฉันหรอ ยัยแพนด้าหน้าปลวก"เอ๊ะ พวกนี้เรียกฉันหรอ

"เมื่อกี้ เธอเรียกชั้นหรอ"ฉันทำหน้างง แล้วชี้ตัวฉันเอง

"ยัยหน้ามึน เธอนี่โง่จริงๆ"

[ Maffi : Talk ]

"ยัยแพนด้าไปไหนเนี่ย ฟี่ เห็นยัยนั้นบ้างป่ะ"คุมะเอ่ยขึ้นพลางเดินหายัยมึนนั้น

"ไม่เห็น ยัยนั้นอาจจะเดินออกไปข้างนอกก็ได้"ผมตอบคุมะไป

"เทดดี้ว่า เราน่าจะออกตามหา ข้างนอกนะ เพราะเทดดี้คิดว่า จูเลียตอาจจะกำลังหา แพนด้าอยู่ก็ได้"

"ก็จริงอย่างที่เทดดี้พูดนะ ป่านนี้พวกจูเลียตคงรู้เรื่อง แพนด้า แล้วก็ได้นะ"พูห์พูดขึ้น

"ผมว่าเราน่าจะออกตามหากันเลยดีกว่านะครับ เพราะ ถ้าปล่อยให้ จูเลียตจัง กับคุณแพนด้าเจอกันเรื่องใหญ่เลยนะครับผม"โยกี้พูขึ้น

"งั้นพวกนายหากันเองและกัน ฉันจะกลับบ้านและ"ผมพูดพลางหยิบกระเป๋าพาดบ่า แล้วจะเดินออกไปจากห้อง

"เห้ย!! ชิ่งนี่หว่า ช่วยกันหาก่อนแล้วค่อยกลับไม่ได้หรอ"พูห์พูดขึ้น

"ไม่ได้ว่ะ เรื่องนี้สำคัญกว่า ทวดฉันบอกให้รีบกลับ ท่านจะบอกเรื่องอะไรสักอย่างนั้นแหละเมื่อเช้าฉันรีบออกมาเลยไม่รู้เรื่อง ไปล่ะ"

"แต่เทดรู้นะเรื่องอะไร พ่อมิฟฟี่บอกพ่อเทดไว้ คุมะก็รู้เพราะตอนนั้นคุมะก็อยู่ มันเป็นเรื่อง หม-"จู่ๆ คุมะก็วิ่งมาปิดปากเทดดี้ไว้ 

"กลับไปเลยไป เดี๋ยวเรื่องแพนด้าฉันจัดการเอง"

"เออๆ ไปล่ะ"ผมก็เดินออกจากห้องนั้นทันที ยัยหลินปิงต้องไปก่อเรื่องให้ทวดไม่สบายใจแน่ๆเลย เบื่อยัยมึนนี่จัง

ไม่รู้ทวดกับแม่ไปขุดยัยนี่มาจากไหน วันนี้ไปครายเครียด ผับA ดีกว่า เดี๋ยวค่อยโทรไปชวนพวกนั้นแล้วกัน

'ลาออกซะ ยัยปลวก'

'ฉันเพิ่งเข้ามาเหยียบที่นี่เป็นครั้งแรก แล้วไม่ถึง 2 ชั่วโมงเลยด้วย เทอบ้ารึเปล่าจะให้ฉันลาออกเนี่ย'

เฮ้อ~เบื่อจริงเลย พวกผู้หญิงทะเลาะกันเนี่ย ให้เดาเลยนะ เพราะ ผู้ชาย ชัว์ป้าบ!!

'จะลาออกมั้ย'

'ไม่ออก'

'ฉันจะถามเทออีกครั้งนะ ยัยแพนด้า จะออกหรือไม่ออก'แพนด้าหรอ คงไม่ใช่ยัยมึนหรอกนะ

'หึ เทอเล่นด้วย ผิดคนแล้วแหละ เบอรี่ บลูเบอรี่ จับมันไว้'

'เทอเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับ เชอร์รี่ แกงค์จุเลียตเองนะยัยบื้อ'

แกงค์จูเลียต กับ ยัยมึนหรอ งานเข้าล่ะ ถ้าแพนด้าเป็นอะไรเข้านะ เอ๊ะ !! ฉันจะเป็นห่วงยัยนั้นทำไม 

เพียะ!!!!! เพียะ!!!!! เพียะ!!!!! เพียะ!!!!! แพนด้าหน้าหันตามแรงตบของเชอร์รี่

"โอ้ยยย~~"เชอร์รี่บีบคางของแพนด้ายกขึ้นแล้วบีบแรงกว่าเดิมจนทำให้แก้มของแพนด้ามีรอยชํ้าขึ้น

"เชอร์รี่ ฉันขอตบยัยนี่บ้างสิ"

"ฉันด้วยนะคันมือพอดีเลย"

"ไม่มีปัญหาหรอกเพื่อน เสียดายนะยัยสตอเบอรรี่กับพรั้นเบอรี่ไม่อยู่น่ะสิ พวกนั้นตบฉันคงได้สะใจจริงๆ"

เพีย!!! เพียะ!!! เพียะ!!! เพียะ!!!

เพียะ!!!!! เพียะ!!!!! เพียะ!!!!! เพียะ!!!!!

"อาจาร์ครับ ทางนี้ครับทางนี้ มีคนตบกันครับ "ผมแกล้งพูดไปงั้นแหละ ให้พวกนั้นตื่นตัวหนี ไป

แล้วพวกนั้นก็หนีไปจริงๆ เหลือแพนด้าที่นอนกองอยู่ที่เดิม ดูเหมือนว่าเทอจะสลบไปแล้วมั้ง ผมรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางของ แพนด้ามาไว้บนตักของผม แก้มของเทอแดงเป็นรอยนิ้วมีรอยชํ้านิดหน่อย เลือดไหลทางปากนิดๆ ผมหยิบผ้าเช็หน้าของผมมาเช้ดที่มุมปากของเทอเบาๆ ผมใช้มือปาดนํ้าตาของเทอเบาๆ ตอนนี้คนอื่นๆ อาจจะอยู่ที่ห้องเรียน ผมจึงรีบอุ้มร่างบางของเทอกลับที่ห้องพยาบาลของโรงเรียน ดีนะที่หมอไม่ค่อยจู้จี้จุกจิกมาก เทอคงเจ็บมากเลยสินะ 

แล้วผมจะเป็นห่วงเทอทำไมเนี่ย!

"อะแฮ่ม อะแฮ่ม"คุณครูหัองพยาบาลทำเสียงขึ้นผมจึงหลุดออกจากผวัง

"มีอะไรรึเปล่าครับ"

"เป็นแฟนกับเทอหรอ"

"เปล่าครับ ไม่ใช่แฟนครับ"หน้าผมรู้สึกร้อนๆ จังแหะ

"ไม่ต้องเขินก็ได้ หน้าแดงเชียว"

"ไม่ใช่แฟนจริงๆครับ"

"อ่อ....แอบรักข้างเดียวสินะไม่น่าเชื่อ ว่าRomeO อันดับต้นๆ อย่างนายจะรักข้างเดียว"

"ไม่ใช่จริงๆครับ"เอ็ะ!!หรือว่าจะใช่ ผมรักเทอหรอ คงไม่หรอกมั้ง แต่เทอก็น่ารักดีนะ เอ๊ย!เฮ้ย !!ผมเป็นไรไปเนี่ย

โอ๊ย~~เพราะเทอยัยแพนด้า

[จบ Miffy : Talk ]