THE RomeO ที่รัก:)

"แพนด้า ๆ แพนด้าฟื้นแล้ว"เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาก็มีคนพูดขึ้น
"ไหนๆ จริงๆด้วย ดีใจจังที่แพนด้าไม่เป็นไร"อีกคนก็พูดขึ้น
ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ที่ฉันจำได้คือฉันนอนบ้านกั้ดจังหนิแต่ที่นี่เป็นห้องมิฟฟี่
"โอ๋... แพนด้าาลูกแม่ไม่เป็นไรแล้วแม่อยู่นี้แล้ววว"แล้วคุณแม่ เอ้ยย!!!คุณหญิง
"เอ่ออ!!หนูไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ"แล้วตอนแรกฉันเป็นไรว้าา?
"หิวมั้ย เดี๋ยวพี่น้อยไปทำข้าวต้มให้กิน"พี่น้อยบอก
"ไม่หิวค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"ฉันบอก แต่ท้องเจ้ากรรมดันมาร้องซะก่อน
โครกกกก~~~
"งั้นน้อยหาอะไรมาให้แพนด้าทานแล้วกัน"คุณหญิงพูดขึ้น
"ค่ะ เดี๋ยวน้อยไปทำอะไรมาให้แพนด้าทานเองค่ะ"พี่น้อยบอกแล้วก็เดินหันหลัง
"เดี๋ยว!! น้อย"พี่น้อยหันมาทันทีเมื่อคุณหญิงเรียก
"ค่ะ?"พี่น้อยถาม
"แม่อยากจะให้แพนด้าลองทานอาหารฝีมือแม่ เดี๋ยวแม่ไปทำให้เอง รอแปปนะจ่ะ"คุณหญิงบอกแล้วก็เดินออกจากห้องไปกับพี่น้อย ตอนนี้ก็เหลือฉันกับมิฟฟี่ที่กำลังนั่งบนโซฟาหันหลังให้ฉัน
"เอ่อออ....นายไม่ต้องเป็นห่วงนะเดี๋ยวต่อจากนี้ฉันจะไปนอนบนโซฟาเอง แล้วกันนะ"ฉันบอก
"..."เค้ายังไม่ตอบ นั่งนิ่ง
"นายมานั่งตรงนี้เถอะ เดี๋ยวฉันไปนั่งตรงนั้นเอง"ฉันบอกอีก
"..."ไม่ตอบอีก
"ถ้านายไม่อยากคุยกับฉัน ฉันจะเงียบก็ได้นะ ถ้านายไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันจะไม่มาให้นายเห็นหน้าแล้วกัน"ฉันลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วก็เดินไปที่ประตู
"เดี๋ยว!!!!"เค้าบอกเสียงดัง ฉันสะดุ้งนิดๆ
"อะไรหรอ??"ฉันบอก
"..."เค้าก็ไม่ตอบอีก
"อ๋อออ..ฉันรู้แล้ว ฉันจะไม่เรียกคุณหญิงว่าแม่แล้วล่ะ นายไม่ต้องกังวลนะ ไม่เรียกว่าแม่แล้ว โอเคนะ"ฉันบอก
"ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น.."เค้าบอก แล้วเรื่องไรหว่า?
"เรื่องอะไรหรอ?"
"เรื่องที่ฉันด่าเธอน่ะ ฉันขอโทษ..."นี่ฉันฟังผิดรึเปล่าเค้าพูดว่าเค้าขอโทษฉันงั้นหรอ
"น...นายไม่ผิดหรอก ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษน่ะ ขอโทษนะ"ฉันบอก
"เธอน่ะไม่ผิด ฉันอ่ะผิด ฉันต้องขอโทษ"เขาเถียง
"นายต่างหากที่ไม่ผิด ฉันผิด ฉันต้องขอโทษ"ฉันเถียงอีก
"เทอไม่ผิด/นายไม่ผิด"เราพูดพร้อมกัน
"5555+"
"นายขำอะไรหรอ?"ฉันถาม เพราะจู่ๆ ตามิฟฟี่ก็หัวเราะ
"ขำเทอนั้นแหละ เทอชอบทำหน้าตลกตลอดเลย"
"ขำฉันหรอ ฉันต่างหากที่ต้องขำนาย นายอ่ะตลกกว่าฉันอีก"ฉันบอก
"พอเถอะฉันไม่อยากทะเลาะกับเทอแล้ว เทอน่ะขี้แง อะไรๆก็ร้องไห้หนีออกจากบ้าน"เค้าพูพลางลูบหัวฉัน
"นายรู้!!"ฉันบอก
"ใช่ คุมะบอก"อ๊ากกกก ตาคุมะผิดสัญญา ทรยศ
"ฉันไม่น่าบอก คุมะ เลย"
"เทอนี่ บ้าบิ่น ชะมัด ข้าวก็ไม่กินร้องไห้ ทั้งเช้า กลางวัน เย็น"
"เอ้า!! นายลองโดนด่าบ้างป่ะหล่ะ"
"ไม่ลองหรอก ยัยบ้า"เค้าบอกแล้วก็ดึงแก้มฉัน
"อ๊าาาาาาย เอ๊บบบบบ อ๊อยยยอ๊ะ"
(อ๊าาาาาาย เจ็บบบบบ ปล่อยนะ)
ก็อกกกๆๆ
"ข้าวต้มมาแล้วจร๊"แล้วประตูห้องก็เปิด มาพร้อมกับคุณหญิงที่ถือถาดข้าวต้มร้อนๆมา
"ขอบคุณค่ะ~"ฉันบอกพร้อมยกถาดมาแต่ก็ถูกแย่งซีนซะก่อน เพราะมิฟฟี่มายกไว้ก่อน
"กินให้อร่อยนะจ๊~~ แม่ทำสุดฝีมือเลยนะ"คุณหญิงพูด ก่อนที่จะไปที่ประตู
"เอ่ออ... คุณหญิงค่ะ"ฉันเรียกคุณหญิง
"บอกแล้วไงว่า ให้เรียกว่าแม่ห้ามเรียกว่าคุณหญิงหน่ะ"คุณหญิงหันมาบอก
"แต่ว่าา.."ฉันบอก
"ไม่มีแต่จ๊ะ ทานข้าวต้มให้อร่อยนะ"แล้วคุณหญิงก็เดินไป ฉันหันหน้ามองมิฟฟี่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย
"ขอโทษนะ แต่ฉันจะพยายามเรียกคุณหญิงว่าคุณหญิงแล้วกันนะ เพื่ออะหรๆจะดีขึ้น"
"ไม่ต้องหรอก เรียกว่าแม่เหมือนเดิมเถอะ"เค้าบอก
"แต่ว่า นายไม่..."
"ฉันไม่โกรธเธอแล้วล่ะ ตอนนั้นมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบน่ะ เลยเผลอพูดออกไป อย่าคิดไรมาก"เค้าบอกแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟา ฉันเลยเดินไปนั่งตรงข้าว เพราะมีถ้วยข้าวต้มอยู่ พอกินไปคำแรก ก็เพิ่งรู้ว่า คุณแม่ทำข้าวต้มอร่อยมากกก~~
"อร่อยมั้ยล่ะ? หายากแล้วนะที่แม่จะทำข้าวต้มหน่ะ ฉันกินข้าวต้มฝีมือแม่ล่าสุดก็ เกือบ 10 ปีแล้วอ่ะนะ"
"โห..ตั้ง 10 กว่าปีเลยหรอ"
"ใช่สิ เออ วันพรุ่งนี้เธอว่างมั้ย?"มิฟฟี่ถาม
"พรุ่งนี้วันเสาร์หยุดหนิ ไม่ได้ไหน ว่าง"ฉันวางช้อน แล้วตอบ
"งั้นพรุ้งนี้เทอไปกับฉันหน่อยนะ"มิฟฟี่บอก
"ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะ ไปได้หมด ยกเว้นผับนะ ฉันขี้เกียดไปแบกนายกลับ เพราะนายตัวหนักเว่อร์~~"ฉันบอก
"ฉันจะพาเทอไปตอนเช้านะ 9:00 โมงนะ"มิฟฟี่บอก
"อือ 9:00 โมงใช่มั้ย ได้ๆ"แล้วฉันก็หยิบช้อนมาตักกินต่อ
พอกินเสร็จฉันก็เอาถ้วยข้าวต้มไปล้างข้างล่างแล้วก็ขึ้นมาข้างบน ตอนนี้ยังเย็นอยู่ไม่ดึกมากก มิฟฟี่ก็เอาแต่นั่งเล่นiphonๆ อยู่บนเตียงฉันไม่มีไรทำเลยนั่งดูหนัง จบไป 3 เรื่อง มิฟฟี่ก็ยังนั่งเล่นiphonอยู่บนเตียงเหมือนเดิม
"นี่!! นายเล่นอะไรอ่ะ เห็นนั่งเล่นนานและ หนังจบ ไป3เรื่องแล้วเนี่ย"ฉันบอก
"เล่นcookie run อยู่เล่นป่ะหล่ะ"เค้าถาม
"ไม่เอา ฉันคิดว่ามันปัญญาอ่อน"ฉันบอก
"ไม่เล่นก็ตามจายยย.."เค้าบอกอีก ตอนนี้ก็เกือบ 2 ทุ่มแล้วฉันอาบนํ้าเสร็จก็ เอาผ้าเช็ดตัวผืนไหม่ไปนอนตรงโซฟา
"แพนด้า ไปนอนอะไรตรงนั้น"เค้าถามตอนที่ฉันนอนบนโซฟาได้สักพัก
"ฉันไม่อยากรบกวนนายนี่ห้องนาย นายก็ต้องได้นอนบนเตียง ฉันต้องนอนตรงนี้แหละดีแล้ว"ฉันบอกเค้า
"ไม่ต้องคิดมากกับเรื่องนั้นหรอก มานอนที่เดิมเถอะ"เค้าบอกอีก
"ไม่เป็นไร นายนอนไปเถอะ ฝัน- อ๊ายยย~ นายทำอะไรเนี่ยปล่อยฉันนะ ฉันจะนอนตรงนั้น"ฉันบอกจุ่ๆมิฟฟี่ก็มาอุ้มชั้นไปที่เตียง
"บอกดีๆไม่ชอบเองนะ นอนๆไปเลย ราตรีสวัสดิ์"เค้าบอกแล้วก็นอนหันหลังเหมือนเดิม ฉันเริ่มง่วงก็นอนเลย
.
.
.
8:00 ฉันตื่น ขึ้นมาอาบนํ้าล้างหน้าแปรงฟัน ตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ มิฟฟี่ตื่นก่อนฉันอีก แต่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยฉันเลยขแย่งเข้าห้องนํ้าก่อน พอทำอะไรเสร็จ ฉันก็มานั่งรอมิฟฟี่ที่โซฟาในห้องมิฟฟี่ที่อยู่นอกห้องนอนอีกที พอเรา 2 คนทำอะไรเสร็จ ก็ปาไป 9:00 โมงกว่าแล้ว ตอนนี้ฉันนั่งรถมิฟฟี่มาที่ๆนึง ไม่รู้ว่าบ้านใครแต่ใหญ่พอๆกับบ้านมิฟฟี่นั้นแหละแต่เล็กกว่าบ้านมิฟฟี่นิดหน่อย พอมาถึง มิฟฟี่ก็พาฉันลงแล้วให้ฉันเดินตามเค้าไป ดูเหมือนว่าเค้าจะมาบ่อยเพราะสนิทกับคนในบ้านนี้มากเลย ตอนนี้เค้าพาฉันยืนอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง สักพักเจ้าของห้องก็เปิดประตู เจ้าของห้องคือ คุมะ นั้นเอง
"อ้าว!! มาไวกันจังเลย เข้ามาก่อนสิ รอแปปนะ เดี๋ยวมา"แล้วคุมะก็เดินเข้าไปข้างในโดยมีชั้นกับมิฟฟี่เดินตาม
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"ฉันถามมิฟฟี่
"มาแปปเดียว เท่านั้นแหละ นั้นไงไอมะ มาแล้ว"สักพักคุมะก็เดินมา
"อะ เขียนให้แล้ว ไปให้ถูกหละไอมิฟ"คุมะส่งกระดาษมาให้มิฟฟี่ แต่ไม่รู้ว่ามันเขียนว่าอะไร
"ขอบใจมาก"พอเสร็จมิฟฟี่ก็ พาฉันออกมาจากบ้านคุมะ แล้ว สักพัก
"เทอ หยิบผ้าที่อยู่เก๊ะหน้าเทอมาปิดตาไว้ ใกล้จะถึงแล้ว"จู่ๆ มิฟฟี่ก็ให้ฉันเอาผ้ามาปิดตา เพื่อ!!! ฉันเปิดตามที่เขาบอก
"ผ้าสีชมพูนี่หรอ"ฉันถามเพราะชั้นเจอผ้าผืนนั้นพอดีมันเป็นผ้าขนาดยาวแต่สั้น งงๆละสิ
"ใช่!! ปิดตาไว้"แล้วฉันก็ทำตามที่เขาบอกตอนนี้มองไม่้ห็นอะไรทั้งนั้น พอสักพัก เค้าก็จอดรถ
"ถึงแล้วหรอ เปิดตาได้ยัง"ฉันถามทันทีเมื่อรถจอดสนิท
"เทออย่าเพิ่งเปิดตา แล้วก็รออยู่นี่แหละ"แล้วเค้าก็เดินออกไป สักพัก ประตูก็เปิดอีกครั้ง
"มาแล้วหรอ แล้วเปิดตาได้ยัง"ฉันถามอีก
"เปิดได้แล้วล่ะ"เค้าบอก ฉันก็รีบเปิดทันที
"เอ้านี่..ฉันให้ เพื่อเป็นการขอโทษเรื่องวันก่อน ฉันสัญญาว่าจะไม่ด่าว่าร้ายหรือทะเลาะกับเทอนะ"เค้าพูดพร้อมส่งกล่องใบขนาดดดด ใส่ หม้อ ขนาดเล็กๆกลางๆได้
"ฉันเปิดได้เลยรึเปล่าอ่ะ"ฉันถามเพราะ ตอนนี้ฉันรู้สึก ตื่นเต้นยังๆ ไม่รู้
"เปิดได้เลยสิ ของเทอหนิ"ฉันค่อยๆเปิดกล่อง ก็เจอกับ น่ารักมากอ่ะ ลูกหมาพันธุ์ชิสุ ทอย มีกระดาษเขียนไว้ว่า

'ถึง แพนด้า

ขอโทษที่ทำให้เธอไม่สบายใจนะ ฉันจะไม่ทะเลาะกับเธออีก

จาก มิฟฟี่'

"ขอบคุณมากนะ มิฟฟี่"ฉันบอกมิฟฟี่
"ไม่เป็นไรหรอก"มิฟฟี่บอก
"มันน่ารักมากเลย ดูสิ"ฉันบอกพลางเล่นกับลูกหมาขนปุยๆ สีขาว นํ้าตาล ดำ เทาๆ ตัวเล็กๆ มันน่ารักมากเลยล่ะ
"มันเป็นพันธุ์ เตี้ยนะ มันไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ พันธ์ุชิสุด้วยนะ น่ารักดี เลยให้ คุมะ มาซื้อให้ส่วนฉันจ่ายเงินกับมาเอาให้เทอ"
เค้าตอบ พลางเอามือมาลูบหัวน้องหมาด้วย น่ารักทั้งคนทั้งหมาเลย >/////<