ศึกท้ารักระหว่างประธานนักเรียน

มุมซ้ายก็หล่อ มุมขวาก็หล่อ มุมไหนก็หล่อพร้อมที่จะไปโรงเรียน ^_^

ก๊อกๆ

ฮึ่ย! มาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ย คนกำลังหล่อ -_- ^ ผมเดินไปเปิดประตูด้วยอารมณ์ที่นอยสุดๆ เมื่อวานทำกูเสียใจไม่พอใช่ไหม

“ รู้แล้วน่า...ว้ากกกกก!! =[]= ” เปิดประตูปั๊บผมถึงกับร้องอ่ะ ทะ...ทำไมมันถึงแต่งตัวแบบนี้!! เสื้อเชิ้ตลายดอกกับกางเกงขาสามส่วนสีส้มแสบตา นี่มันอะไรกัน! มันจะไปโรงเรียนหรือมันจะไปเที่ยวทะเลกันแน่ว่ะ =_=

“ ไปทะเลกัน ^ ^ ” นุว่าพลางเอื้อมมือมาจับมือผมไว้ ทะ...เที่ยวทะเลเนี่ยนะ ทำไมต้องไปวันนี้ด้วยวะ หาเรื่องหนีเรียนสินะ

“ พ่องมึงเถอะ วันนี้มีเรียนกูไม่ไป -_- ” และผมก็ทำการสะบัดมือออกพร้อมกับดันมันไปไกลๆ เตรียมเดินลงไปข้างล่าง แต่ทว่าคนตัวสูงกลับคว้าแขนผมไว้ซะนี่ พอผมหันกลับไปเท่านั้นแหละ ไอ้นุมันก็เอาผ้าเช็ดหน้ามาโปะที่จมูกผม เอ๊ะ! กลิ่นฉุนๆแบบนี้หรือว่า O.O! ผมที่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร สติก็ดับวูบ....

“ ขอโทษนะ...แวมไพร์ ”

( นุ say ’s )

หลังจากที่ไอ้เปี๊ยกมันสลบไป เพราะโดนผมโปะยาสลบ ผมก็อุ้มมันมาขึ้นรถที่ไอ้นัดเตรียมไว้ให้ตั้งแต่ไก่ยังไม่ตื่น เพราะเมื่อวาน...ผมดันไปพายัยงั่งที่มาบอกขอคบกับผมมาสร้างความสนุกทางกายที่บ้าน แต่ด้วยความที่ไม่รู้ว่าแวมไพร์จะกลับบ้านมาเร็ว แวมไพร์เลยมาเห็นฉากเด็ดเข้าให้ หลังจากที่แวมไพร์วิ่งลงไปชั้นล่าง ผมก็ไล่ยัยนั่นกลับไปกับบอกเลิกด้วยเสร็จสรรพ และทำไมผมต้องมาแคร์ความรู้สึกของศัตรูด้วยก็ไม่รู้ ยิ่งพอรู้ว่าเป็นวันเกิดแล้วมาเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด มันเป็นความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้ ผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ทั้งแคร์ ทั้งห่วง ทั้งกลัว....กลัวว่าจะเข้าใจผิด ผมเลยทำการไถ่โทษมันด้วยการพาไปเที่ยวทะเล และผมก็พอจะรู้ว่ายังไงมันก็ไม่มีทางไปหรอก ผมเลยทำการซ้อนแผน =_=

“ ถ้าแวมไพร์ตื่นขึ้นมา จะไม่โวยวายเหรอไอ้นุ J ”

ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่ชายที่เกิดก่อนแค่ 5 นาที หลังจากที่ยัดแวมไพร์เข้าไปในรถเรียบร้อยแล้ว ก็ถูกของไอ้นัดมัน ถ้าแวมไพร์ตื่นขึ้นมาจะโวยวายไหม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไม่เหลือ เด็กเรียนอย่างหมอนี่ไม่มีทางโดดเรียนหนีเที่ยวแบบผมแน่นอน -_-

“ ไม่เหลือหรอก แต่มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูกำหลาบเอง ”

“ หึ...สนใจแวมไพร์เหรอ ถึงได้แคร์ความรู้สึกเค้าขนาดนั้น ”

“ บอกไม่ได้หรอกว่าชอบรึป่าว...แต่ถามว่าสนใจไหม บอกได้เลยว่าสนใจ J ”

“ ฮ่าๆ มีหวัง....แม่ไม่ได้อุ้มหลานแน่ ”

พูดเรื่องอะไรของมัน =_= ผมเลิกสนใจไอ้นัด จัดการขึ้นรถและปิดประตูใส่หน้าพี่ชายตัวเอง เห็นผมยังงี้ผมมีใบขับขี่แล้วนะ ขับรถได้ตามสะดวกไม่ต้องกลัวตำรวจ และสถานที่ผมกำลังจะไปก็คือ...ทะเลที่เป็นเกาะส่วนตัวของครอบครัวผม ผมรวยนะจะบอกให้

สองชั่วโมงผ่านไป....

น้ำทะเลซัดขึ้นมาบนชายหาด บรรยากาศดีเยี่ยมแถมบ้านพักผมยังอยู่ติดกับทะเลด้วย ทำให้เห็นทะเลอย่างชัดเจน ผมออกมายืนที่ระเบียง ลมพัดโชยกลิ่นอายของทะเลตลลอบอวนไปหมด ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“ โอ้ย ~ ที่นี่มันที่ไหนวะเนี่ย T_T ”

ผมหันกลับไปตามเสียงก็พบกับแวมไพร์ที่ลุกขึ้นนั่งคลำหัวตัวเองพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก็แหงแหละ ตื่นมาก็พบกับสถานที่ไม่คุ้นชิน ยิ่งเป็นประธานนักเรียนพฤติกรรมดีเยี่ยม มารู้ตัวว่าโดดเรียนคงช็อคน่าดู -_- แต่ถ้าถามว่าผมแคร์ไหม....บอกได้คำเดียว ไม่แคร์! ผมเดินกลับเข้าไปในห้องพร้อมกับส่งยิ้มให้แวมไพร์ที่มองมาที่ผมอย่างเคืองๆ สงสัยยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อวาน

“ เรื่องเมื่อวาน....กูขอโทษจริงๆนะ ” ผมว่าพลางคว้าข้อมือแวมไพร์มาจับแต่เจ้าตัวดันสะบักมือผมออกและลุกขึ้นยืน

“ จะมาขอโทษทำไม มึงจะเอากับใครก็เรื่องของมึง แต่มึงไม่ควรพาใครมาเอาที่บ้านกู!!!! ”

และมันก็เดินเข้ามาผลักไหล่ผม แล้วเตรียมเดินออกไปข้างนอก แต่ทว่าผมกลับมือไวใจชั่วไปหน่อย คว้าหมับเข้าที่เอวของแวมไพร์ เอวเล็กชะมัด -_- ! เอิ่ม....ไม่ใช่หล่ะ ผมจับแวมไพร์เหวี่ยงลงไปที่เตียงก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมมัน แวมไพร์ผงะเล็กน้อยแถมยังดิ้นอีกต่างหาก อย่าดิ้นแรงนักสิเฟ้ย -_- ^ ผมจับข้อมือทั้งสองข้างของแวมไพร์ดันขึ้นไปเหนือหัว พอมันรู้ว่าตัวเองสู้ผมไม่ได้....มันก็หยุดนิ่ง

“ ปล่อยกู!!! ” แต่เริ่มแหกปาก เดี๋ยวปั๊ดจับจูบแมร่ง

“ ไม่ปล่อย! ”

“ ปล่อย! ”

ผมก้มลงประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนตรงหน้า ผมบดขยี้จูบคนตรงหน้าก่อนจะค่อยๆผ่อนแรงลง แวมไพร์ขัดขืดผมสุดๆ ผมเลยจัดการจูบให้หนักหน่วงยิ่งขึ้น จนในที่สุดแวมไพร์ก็หยุดดิ้นพร้อมกับน้อมรับกับจูบของผม ผ่านไปสักพักผมก็ค่อยๆถอนจูบแวมไพร์

เพียะ!

หน้าผมหันไปตามแรงตบของแวมไพร์ ผมจับแก้มตัวเองที่ถูกตบพลางมองไปที่แวมไพร์ หมอนี่....ตบผมทำไม แวมไพร์ไม่ได้พูดอะไรแต่ลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องผมไป   ผม...จูบแวมไพร์ทำไมนะ ทั้งที่ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น สั่งสอนงั้นเหรอ....แต่ในจิตใจของผมกลับโต้แย้งว่าไม่ใช่ ชอบ....ต้องเป็นเพราะคำนี้แน่ๆ บร๊ะเจ้า! ผมชอบคู่อริ =[]=!! ประท้วงสิไอ้หัวใจบ้า! แต่ไหงมันถึงเต้นรัวแบบนี้ฟะ! ออกไปเดินที่ชายหาดแก้เซ็งดีกว่า

สิบนาทีถัดมา.......

บัดนี้ผมกับแวมไพร์ได้มาเดินเรียบๆเคียงๆที่ชายหาด คงสังสัยหล่ะสิว่าทำไมผมถึงมาเดินกับแวมไพร์ได้ ก็เพราะว่ามัน....หนีผมมาเดินชายหาดน่ะสิ ผมเลยลากมันมาเดินด้วย

“ เกาะส่วนตัวบ้านมึงเหรอ ” เจ้าตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆผมเอ่ยขึ้น

“ อืม บ้านรวยอ่ะนะ ”

“ ถุย! ไอ้ขี้โม้ =_= ^ ”   มันว่าไม่พอตบหัวผมอีกต่างหาก มันน่าไหมเนี่ย

“ โม้พ่องมึงเถอะ เรื่องจริงล้วนๆ ” แล้วผมก็เอื้อมมือไปขยี้หัวมัน หัวเล็กชะมัด

“ ไอ้เชี่ยนุ!! ”

อะไรวะ อยู่ดีๆก็ตะโกน -_- ผมมองมันเป็นเชิงท้าทาย เอาสิ! จะด่าอะไร เดี๋ยวโดนคนหล่อจูบจะรู้สึก ^_^ นับวันผมเริ่มหื่นแฮะ

“ เอ่อ...หิวข้าว (_ _ ) ”

แป่ว! นึกว่าจะมีอะไร =_= ที่แท้ก็หิวข้าว จริงด้วยสินะมันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนี่หว่า ผมเลยจำใจต้องพามันกลับไปบ้านพัก ดีนะที่คุณป้าแม่บ้านเขาทำอาหารรอไว้แล้ว ไม่งั้นมีหวังได้วุ่นวาย ผมได้ลงมือทำกับข้าวกินเองแน่นอน

“ ตามสบายเลยนะค่ะ คุณหนู ^_^ ”

“ คร้าบ ป้าลักยิ้ม ”

“ แฟนคุณสวยดีนะค่ะ แต่เหมือนทอมเลย -_- "

“ เอ่อ.... แวมไพร์ไม่ใช่แฟนผมครับป้า -_-; "

หลังจากที่คุยกับป้าลักยิ้มจบ ผมก็เดินกลับไปหาแวมไพร์ที่โต๊ะอาหาร ซึ่งแน่นอนว่ามันลงมือสวาปามก่อนผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันน่าจับมาต่อยสักเปรี้ยง กินไม่เกรงใจเจ้าของบ้านเลย ยังมีการมายักคิ้วกวนอวัยวะเบื้องล่างอีก

“ รีบกินซะ จะได้รีบไปเล่นน้ำกัน " ผมว่าพลางตักข้าวขึ้นมากินหนึ่งคำ

“ ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน =_= "

“ กูเตรียมมาให้แล้ว "

“ ไอ้หอยขม! " แน่ะ! ด่ากูอีก -_-^

( แวมไพร์ say ‘s )

11:00 A.M

ตอนนี้ผมได้มานั่งเล่นอยู่กลายชายหาด ทะเลสีครามใสสะท้อนกับแสงอาทิตย์สวยงามน่าเล่น แต่ผมไม่มีอารมณเล่น -_-  หลังจากที่ถูกทำให้สลบตื่นมาอีกที ก็มาอยู่ที่เกาะส่วนตัวของบ้านไอ้นุซะงั้น และยิ่งมันมาทำนู่นทำนี่ให้ผม หัวใจผมก็ยิ่งฟูฟ่องล่องลอย รอบกายเป็นสีชมพู ทั้งที่บอกกับตัวเองให้เลิกคิด เพราะมันจะทำให้เราเจ็บปวด....แต่ใจผมกลับทรยศไม่ฟังกลายเป็นยิ่งถล่ำลึกลงไป ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งและทำไมผมต้องไปหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกันเองวะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ -_- ^^!!

“ เฮ้! ไอ้เปี๊ยกลงมาเล่นน้ำดิ!! "

เสียงโวกเวกโวยวายของคนตัวสูงที่ไปยืนอยู่ในทะเล ส่วนผมก็มองคุณนุที่โบกมือกวักเรียก เรื่องอะไรจะลงไป ใส่ชุดนักเรียนอยู่ ขืนลงไปก็เปียกอ่ะดิ และดูเหมือนไอ้นุมันจะหงุดหงิดเลยเดินขึ้นมาชายหาด เดินตรงมาหาผมที่นั่งอยู่ไม่ไกล ผมมองมันอย่างชิวๆ และมองออกไปที่ท้องทะเลอันแสนกว้างใหญ่ ในขณะที่ผมกำลังสนใจสิ่งรอบตัวอยู่นั่นเอง จู่ๆ ไอ้นุมันก็ซ้อนตัวผมขึ้น เฮ้ย! อุ้มกูทำไม =[]=!!

“ เฮ้ย! ไอ้เชี่ยปล่อยกู!! "

“ โอเคปล่อยก็ได้ "

ตู้ม!!

ขอบคุณมากที่ปล่อยกูลงทะเล -_- ^^ ไอ้สัส! เปียกหมดเลย ผมค่อยๆลุกขึ้นยืน น้ำทะเลลึกแค่ประมาณเอวผม ตรงนี้เป็นจุดน้ำตื้น ไม่ตรงกลัวจม แต่....ชุดนักเรียนของผมเปียกน้ำแนบกับลำตัวผม จนกลายเป็นว่าผมกำลังโชว์หุ่นภายใต้เสื้อนักเรียนสีขาว หึ....หุ่นดีต้องโชว์ =_= ผมถอดเสื้อนักเรียนออกและโยนขึ้นไปบนชายหาด ไอ้นุ! ขอแก้แค้นมึงหน่อยเถอะ! บังอาจมาทำกูตกทะเล ( ฟังดูเหมือนเลวร้าย -_- )

“ ไอ้นุมึงตาย! "

“ เฮ้ย! "

ผมตรงเข้าไปจับมันกดลงไปในน้ำทะเล ไอ้นุมันก็จับขาผมแล้วดึงจนผมสียหลักล้ม ไอ้ห่า! รังแกคนหล่องั้นเหรอ ยอมไม่ได้ -_- ^ ยังงี้ต้องเอาคืน!!

17:00 P.M

เล่นน้ำตั้งแต่เช้ายันเย็น คุณแม่บ้านของที่นี่ก็มาตามผมกับนุให้ขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า จะได้มาทานข้าวเย็นกัน อยู่กับน้ำมากจนตัวเปลื่อยหมดแล้วเนี่ย ผมเดินเข้าไปในบ้านพักในสภาพเปียกปอน ห้องน้ำ....ห้องน้ำอยู่ไหนวะ

“ หาอะไรของมึง "

ผมถึงกับสะดุ้ง หันกลับไปมองด้านหลังก็พบกับไอ้นุที่ยืนมองมาที่ผม   -_- อืม....เจ้าของบ้านก็มายืนอยู่ตรงนี้ ถามเลยแล้วกัน

“ ห้องน้ำอยู่ไหน " ผมถามมันเสียงเรียบ

“ จะอาบน้ำใช่ไหม งั้นไปอาบพร้อมกูเลยแล้วกัน "

“ หา =[]=! "

ผมยังไม่ทันได้แย้งอะไรก็โดนมันลากผมขึ้นไปชั้นสอง เฮ้ย! กูยังไม่ได้ตกลงเลยนะว่าจะอาบน้ำด้วย เฮ้ย! ไอ้เห็บหมาเอ้ย =[]= ^!

สิบห้านาทีผ่านไป....

สุดท้ายผมก็ต้องไปอาบน้ำกับมันจนได้ (_///_ ) มันเห็นหมดแล้ว สภาพอันเปลือยเปล่าของผม ( ก็ไอ้นุมันจับผมแก้ผ้าอ่ะ TOT ) หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมก็เดินออกมาอยู่หน้าบ้าน คุณป้าแม่บ้านเขาจะปิ้งบาร์บีคิวเป็นอาหารเย็น ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าไอ้นุมันจะจัดกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้ด้วย สายลมยามเย็นพัดกลิ่นอายทะเลมาจางๆ

“ คุณแวมไพร์ ช่วยป้าปิ้งบาร์บีคิวหน่อยนะค่ะ ^_^ "

“ ครับๆ “ ผมรับคำคุณป้าแม่บ้านก่อนจะเดินไปหยิบบาร์บีคิวมาปิ้งที่เตา ฮื้อ....หอมน่ากินชะมัด เห็นแล้วน้ำลายหยดเลย ( ทุเรศจริงนะนายเอกเรา : ไรเตอร์ ) ไม่นานนักไอ้นุก็เดินออกมาจากบ้านก่อนจะเดินมาช่วยผมปิ้งบาร์บีคิว ใช้เวลาไม่นานนักคุณป้าแม่บ้านก็เอาบาร์บีคิวที่สุกแล้วมาวางไว้บนโต๊ะ ให้ผมกับนุได้สวาปามกัน อ่ำ! อร่อยอ่ะ *O* ลมพัดเย็นๆพร้อมกับที่ท้องฟ้ามืด เสียงน้ำทะเลซัดเข้าหาฝั่ง ได้อารมณ์สุดๆ หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จผมก็เตรียมเดินเข้าบ้าน แต่ทว่าข้อมือผมกลับถูกไอ้เจ้าของบ้านคว้าไว้ซะนี่ =_= ผมหันกลับไปมองไอ้นุอย่างหงุดหงิด

“ มีอะไร " ผมถามเสียงเรียบ

“ ไปเดินเล่นกัน ^_^ "

“ ตอนนี้เนี่ยนะ " ดึกขนาดนี้ยังจะออกไปเดินเล่นอีก -_-

“ อื้ม ^^ "

ผมยังไม่ทันได้ตอบอะไร ไอ้นุมันก็จับมือผมแล้วพาเดินไปที่ชายหาด น้ำทะเลซัดเข้าหาฝั่ง ลมโชยๆ นุจับมือผมมาหยุดอยู่ที่ใต้ต้นไม่ใหญ่ และนั่งลงกับพื้นทราย ไอ้ห่านิ! จะนั่งก็ไม่บอก ผมเลยจำใจนั่งลงข้างๆมัน มองไปข้างหน้าก็เจอแต่ทะเล บรรยากาศรอบตัวเงียบมากจนน่าอึดอัด เหมือนกับมีใครสักคนจะพูดอะไรแต่ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยออกไปได้ ยิ่งอยู่ใกล้แบบนี้ใจผมก็ยิ่งเต้นรัว ให้ตายเถอะ! ทั้งที่บอกให้หยุดคิดแต่สมองมันกลับไม่ฟังเอาซะเลย

“ แวมไพร์ "

“ อะไร " ผมหันไปมองนุและเป็นจังหวะเดียวกับที่นุหันหน้ามาพอดี ทำให้สายตาของเราสบกันโดยบังเอิญ เอาแล้วไงเหตุการณ์แบบนี้.......

“ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ " จบประโยคนั้นไอ้นุก็โชว์สร้อยเงินที่มีจี้เป็นแหวนเงินเงา ผมมองของที่อยู่ในมือมันอย่างอึ้งๆ หรือว่าที่มันลักพาตัวผมมาที่ทะเล นี่เพื่อต้องการเซอร์ไพรส์ของขวัญวันเกิด ผมอึ้ง.....จนพูดไม่ออกเลย

“ กูใส่ให้นะ "

ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนที่นุจะขยับใบหน้าเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจซึ่งกันและกัน ผมค่อยๆหลับตาลง มีความรู้สึกว่าริมฝีปากตัวเองสัมผัสกับริมฝีปากของคนตรงหน้า....นี่ผมเผลอใผลไปกับจูบของคนตรงหน้าแล้วเหรอ.....ทำไมถึงเผลอไปกับสัมผัสนี้ของมันนะ