THE VAMPIRE แวมไพร์พันธุ์อมตะ

กลิ่นเลือดอันเหม็นสาปโชยกระจายไปทั่วเมือง ชาวบ้านทุกคนต่างถืออาวุธแหลมไล่ล่าสิ่งมีชีวิตอมนุษย์ที่เรียกว่า "แวมไพร์" แวมไพร์คือจ้าวรัติกาล ผู้กระหายเลือดอันสดหวานจากต้นคอของมนุษย์แวมไพร์มีศรัตรูมากมายไม่ว่าจะเป็น "มนุษย์หมาป่า" หรือ"หมอผี"และเมื่อไม่นานมานี้มีมนุษย์คนหนึ่งได้แอบล่วงรู้ถึงจุดอ่อนของแวมไพร์ ในตอนนั้นมีแวมไพร์สองตนทะเลาะกันแวมไพร์ตนแรกผลักแวมไพร์ตนที่สองล้มลงบนแท่งเหล็กแหลม พอแวมไพร์ตนที่สองล้มลงแท่งเหล็กแหลมก็แทงจากด้านหลังทะลุออกจากกลางอก เลือดแสมไพร์ตนที่สองสาดกระจายไปทั่วพร้อมเสียงร้องโหยหวนอันเวทนาก่อนที่จะหมดล้มหายใจไป แวมไพร์ตนแรกเห็นจึงช๊อกมากเลยวิ่งหนีจากไปมนุษย์คนนั้นจึงได้เอาสิ่งที่เห็นไปบอกชาวบ้านในเมือง ทำให้มนุษย์เริ่มต่อต้านและฆ่าแวมไพร์ไปจำนวนมาก

"จับนังนั่นให้ได้!!!"ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งถือแท่งเหล็กไล่ล่าแวมไพร์เด็กผู้หญิงที่หนีตายอย่างไม่รู้ถึงจุดสิ้นสุด

"โอ๊ย!!!ปล่อยข้านะ!!"

"เสร็จล่ะ"ชาวบ้านคนหนึ่งได้กระชากผมเด็กสาวแวมไพร์ไว้แล้วจับล๊อกแขน

"แฮ่!!!!!!!!!!!!!!"เด็กสาวแวมไพร์ได้แยกเขี้ยวขู่อย่างเคียดแค้น

"ฤทธิ์เยอะนักนะนังเด็กผี!"ชาวบ้านชายชกรรฉ์ได้ตบหน้าเด็กสาวแวมไพร์จนปากแตก

"รีบๆเอาแท่งเหล็กแทงอกนังเด็กนี่เธอ เดี๋ยวมันหลุดไปแล้วจะยุ่ง"

"นั่นสิ"ชาวบ้านชายชกรรฉ์อีก3คนล๊อกตัวเด็กสาวแวมไพร์ไว้

"ปล่อย!!ปล่อยข้าฮือๆ"เด็กสาวแวมไพร์ลั่งน้ำตาออกมาด้วยความหวาดกลัว

"จะโทษก็โทษที่ตัวแกเถอะนังเด็กผี ดันเกิดมาเป็นผีช่วยไม่ได้"หญิงวัยกลางคนถือแท่งเหล็กเตรียมแทงทะลุอกเด็กสาวแวมไพร์

"ตายไปซะ!!!!"

"ไม่!"

ฉัวะ!

แต่ทันใดนั้นก็มีพลังหมอกสีดำฟันคอหญิงวัยกลางคนขาดออกจากบ่าก่อนที่จะแทงเด็กสาวแวมไพร์

"รังแกเด็กแบบนั้น ช่างเป็นผู้ใหญ่ใจดำเสียจริง"มีชายหนุ่มถือนาฬิกายืนมองพวกชายฉกรรฉ์ที่เหลือ

"เวรแล้ว! ราชันแวมไพร์!!"

"หนีสิโว้ย!!"

"รอด้วย..อ๊อก!"ชายฉกรรฉ์คนที่สามหนีไม่ทันถูกหญิงสาวปริศนาบีบคอหักคามือ

"พวกมนุษย์งี่เง่า"จู่ๆก็มีชายผมสีทองใช้มือข้างที่ใส่เหล็กทะลุงตัวชายฉกรรฉ์อีกสองคนตายคาที่

"ฮึกๆ"

"เธออยู่คนเดียวหรอ ครอบครัวเธอล่ะ"ราชันแวมไพร์ได้นั่งยองๆมองหน้าเด็กสาวแวมไพร์ที่กำลังร้องไห้สะอื้นด้วยความกลัว

"ฮือๆ"เด็กสาวยังคงร้องไห้โดยไม่ได้ตอยคำถาม

"คงโดนฆ่าแล้วสินะ"ชายหนุ่มผมทองเอาผ้าออกมาเช็ดมือเหล็กที่เปื้อนเลือดอย่างไม่แคร์ใคร

"เธอชื่ออะไร"หญิงสาวผมสีดำนัยตาสีฟ้าลูบหัวเด็กสาวแวมไพร์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ข้า...ข้าชื่อ เอลลี่ อัลโลเบล"เด็กสาวแวมไพร์เงยหน้ามองหญิงสาวที่ลูบหัวตนเอง

"มาอยู่กับพวกข้านะ เอลลี่"ราชันย์แวมไพร์ยิ้มใจดีให้เอลลี่

"ได้หรอ"

"ถึงจะไม่ได้เกิดครอบครัวเดียวกันแต่เรามีสายเลือดเดียวกันเพราะฉนั้นแวมไพร์ทุกตนคือพี่น้องข้า"ราชันย์แวมไพร์ยื่นมือให้เอลลี่ด้วยรอยยิ้มใจดีเช่นเดิม

"ตกลง"

"ฐานะ น้องสาวข้านะ"ราชันย์แวมไพร์อุ้มเอลลี่ขึ้นมาแล้วหันไปหาหญิงสาวผมดำและชายหยุ่มผมทอง

"เฮ้! ข้าช่วยเหลือพวกแวมไพร์ที่ยังเหลือรอดหลบหนีออกจากมืองนี้หมดแล้วนะ"มีชายหนุ่มผมสีขาวกระโดดมาอยู่ตรงหน้าพวกราชันย์แวมไพร์

"ดีมาก ไปกันเถอะพวกเรา"ราชันย์แวมไพร์เปิดนาฬิกาประจำตัวออกมาทำให้เอลลี่ ชายผมขาว ชายผมทองและหญิงผมดำเกิดแสงสีขาวรอบๆกายก่อนที่จะหายไปจากหมู่บ้านแห่งนี้ ตอนนี้ภายในหมู่บ้านก็เหลือเพียงแต่ ศพแวมไพร์ที่ถูกแทงตายอย่างสยอง ศพมนุษย์ที่ถูกแวมไพร์ฆ่าตาย คราบเลือดเปื้อนตามพื้นและบ้านเรือน มนุษย์ที่ยังเหลือรอดต่างโห่ร้องด้วยความดีใจที่ได้ไล่แวมไพร์ไปจากหมู่บ้านแห่งนี้ได้

ทั้งหมดนี้คือเรื่องราวเมื่อ500ปีก่อน และ500ปีปัจจุบันนี้แหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่อไปนี้....