Heat Blaze Black

นัตสึ:ความเดิมตอนที่แล้ว!!

ฉันท่านนัตสึสุดหล่อสุดเมพและไอ้บื้อชิโระ,ไอ้แว่น(โรคจิต)ซายะ,ไอ้ใจอ่อนโคจิ,ยัยแบนโนเอลและตัวประกอบฉากได้เดินทางเข้าไปที่ศูนย์ใหญ่แห่งองกรค์KOKเพื่อที่จะสมัครทีม(หรือกลุ่ม)สำหรับทำภารกิจและผจญภัยไปในโลกและในที่สุดฉันก็สามารถสมัครทีมเสร็จเรียบร้อยแล้วเฟ้ยยยยย

     ชิโระ:ขอค้าน.......ทำไมชั้นต้องชื่อเจ้าบื้อ

     นัตสึ:ก็แกบื้อนิหว่าช่วยไม่ได้

     ซายะ:ขอค้านเหมือนกันครับ!!ทำไมผมต้องมีคำนำหน้าชื่อว่าไอ้แว่นตลอดแถมไอ้วงเล็บนั้นมันอะไรน่ะ!!

     นัตสึ:ก็แกใส่แว่นนิหว่าแถมประวัติของแกยังดูจะโรคจิตและหื่นสุดๆเลยนิหว่า/เช็คสมุดบันทึกเรื่องลับๆของลูก(น้อง)ทีม

     โคจิ:แฮะๆที่จริงต้องเรียกว่าพวกเราสมัครเสร็จแล้วมากกว่านะ

     นัตสึ:ประเด็นมันไมได้อยู่ตรงไหนเฟ้ยยย

     โนเอล:ทำไมต้องมาล้อปมด้อยเรื่องความแบนของฉันมิทราบยะ!!!

     นัตสึ:หนวกหูน่ายัยอกไข่ดาว!!/ทำไมเจ้าหน้ากากเกย์นั้นถึงเอายัยนี้มาเข้าทีมตรูฟระ

กิลกาเมซ:อกกระดานน่ะยั่งยืนนะครับบบบ

     ไอจิ:ขอค้านด้วย!!!!ทำไมตูต้องชื่อจืดจางกว่าคนอื่นๆละอย่าบอกนะว่าลืมชื่อตูไปแล้วนะ

     นัตสึ:okงั้นกลับเนื้อเรื่องหลักกันล้วนนน

     ไอจิ:เฮ้บเดี่ยวเด่ะฟระอ้าก!!/โดนฉากทับ

                              ณ เมือง Dragon บนยอดเขาสูงยอดเขารัตติกาล

“กรี๊ดดด!!!”เสียงกรีดร้องแสบแก้วหูสุดจะเหมาะกับพวกสายซาดิสเอ้ยไม่ใช่เสียงกรีดร้องของสาวน้อย(อกแบน)คนนึ่งดังก้องกังวานไปทั่วยอดเขา”ยามะคุง!!ดูนั้นนั้นอะ!!ผีอะผี!!!TAT”เสียงสุดแสนจะแสบแก้วหูนั้นเป็นของโนเอลนั้นเองงง

     “ฮะฮะฮะไม่ต้องกลัวไปหรอกโนเอลจังนั้นน่ะก็แค่ต้มไม้บังเอิญสยองเหมือนผีอะนะ”พูดจบชายผู้อ่อนโยนและแสนดีโคจิชี้ไปที่ต้นไม้รูปร่างเหมือนผีให้โนเอลดู

     “ให้ตายสิยัยนี้ขี้กลัวเป็นบ้าเลยเฟ้ยยย”ชายปากร้ายและเลือดร้อนชอบสาวโนตมและเป็นมิตรกับสาวอกโตและวิถารนัตสึจอมหื่นพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจพร้อมกับใช้นิ้วก้อยของมือขวาแคะหูของตนเอง(นัตสึ:ตรูไม่หื่นเว้ยไอ้คนเขียนชอบดอง!!)อืมมมมเติมไปหน่อยว่าเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจหน่อยแล้วกันนะ

     “หนวกหูยะ!!แล้วใครกันละที่บ้ามารับภารกิจตะลุยบ้านผีสิงน่ะ!!คนสติครบถ้วนเขาไม่มารับภารกิจสยองๆนี้หรอก!!”โนเอลโวยใส่นัตสึที่บ่นถึงตัวหล่อนกลบความกลัวผีในช่วงแรกไปหมด

          “หนวกหูน่ายัยอกไข่ดาว!!เหตุที่ฉันมารับภารกิจนี้น่ะเพราะมันเป็นเรื่องที่สำคัญมากตั่งหาก!!”พอโดนโวยใส่นัตสึจังเริ่มแสดงความคิดเห็นที่แท้จริงของตนเองออกมา

     “อะเอ๋!!เรื่องที่สำคัญงั้นหรอ?!”โนเอลถึงกับช็อตสตั้นเพราะมนึกมาก่อนว่าคนอย่างนัตสึจะมีเหตุผลเป็นของตนเอง

     “ก็ภารกิจนี้มีข่าวลือน่ะ......”นัตสึหยุดเดินและนิ่งเงียบไปสักพัก

          “ข่าวลืออะไรละ!!”โนเอลถามด้วยความสงสัยอย่างมาก+เริ่มจะเชื่อใจนัตสึขึ้นมา

     “ก็......มีข่าวลือว่า....เจ้าของปราศาทบนยอดเขาที่พวกเรากำลังเดินทางไปใกล้จะถึงนี้น่ะเป็นแวมไพร์สุดโมเอะแถมโนตมเซ็กซี่สุด!!แถมเป้าหมายของภารกิจนี้คือเธอคนนี้สะด้วยพวกผู้ชาย(โรคจิต)สติดีๆที่จะไม่รับภารกิจกดแวมไพร์โมเอะเอ้ย!!จับแมวไพร์คนนี้กันละ!!”นัตสึกล่าวถึงเจตตา(หื่น+โรคจิต)ของตนเองแบบชัดเจน

     “เอาเวลา1นาทีที่นายพูดและเอาความเชื่อใจของฉันคืนมานะ!!”โนเอลแทบอยากจะหาปืนสักสิบกระบองยิงนัตสึทิ้งสะ พร้อมกับโวยใส่นัตสึอีกครั้ง

     “ทั้ง2คนไม่รู้สินะครับ....”ซายะที่นิ่งเงียบโดยปกติเขาจะเป็นตัวตบมุกได้พูดด้วยน้ำเสียงช้าๆแหบๆโดยเดินเข้ามาสะกิดนัตสึและโนเอลและก้มหน้าเอาไว้ตลอด”ข่าวลือที่ผมและคนในวงการข่าวสารได้ยินมาน่ะ...เจ้าปราศาทแห่งนั้นเป็นผีแวมไพร์แก่ๆหน้าเหี่ยวๆที่อายุหลัก100หรือหลัก1000ปีน่ะครับ....”ซายะยังคงพูดด้วยน้ำเสียงช้าๆแหบๆช่วยสยอง

     “...เฮือก...”นัตสึเริ่มขนลุกไปทั้งตัวพร่างกินน้ำลาย

          “แล้วก็.....ที่ปราศาทนั้นจะมีซากศพของเหยื่อมากมายที่ถูกฆ่าตายอย่างน่าสยดสอยงงงง”บรรยากาศรอบๆตัวเริ่มเป็นใจโดยในพื้นที่แถวนั้นแทบจะไม่มีแสงสว่างเลยบวกกับเป็นช่วงเวลาตอนกลางคืนประมาณ2ทุ่มเท่านั้น

     “อะ...เอ๋…”โนเอลเริ่มขนลุกไม่แพ้นัตสึโดยเธอเริ่มเหงื่อตกและสีหน้าที่เริ่มผวา

     “ไม่แน่นะครับ............”ซายะเริ่มยกหัวของตนเองขึ้นมาอย่างช้าๆในมือซ้ายของเขาถือบางสิ่ง”ว่าในปราศาทนั้นอาจจะมีพลังงานบางอย่างอยู่ก็ไปด้ายยยย!!!”ซายะใช้สิ่งที่อยู่ในมิอซ้ายยกขึ้นมาตรงระหว่างคางและกดสวิดของมันซึ่งมันก็คือไฟฉ่ายและแสงไฟก็ส่องเข้าที่หน้าของซายะโดยหน้าของซายะในตอนนี้ทั้งเหี่ยวและมีส่วนที่ขาดหายไปเลือดนั้นยังสดและคาไหลอยู่ตรงส่วนที่ขาดหายไปเลย(ตรงหัวซีกซ้ายเหมือนโดนตัดเป็นแนวเฉียงจะเฉลยท้ายบดว่าทำได้ยังไงน่อ)

     “...........กะ.......กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!”ทั้งนัตสึและโนเอลร่วมร้องพร้อมประสานเสียงกรีดร้องโครตจะแสบแก้วหูเลยเฟ้ย!!

     “กรี๊ดอะไรกันเจ้าพวกนี้...”ชิโระมองอย่างงงๆ(เองไม่ได้สนใจเห็นการแรกๆเลยชิมิ?)

     “ฮะฮะสงสัยพวกเขากำลังจะเล่นกันละมั้ง”โคจิก็อธิบายแบบไม่ตรงกับสิ่งที่พวกนั้นโดน(แต่ก็เหมือนกับเล่นกันนั้นแหละ)

     ชิโระ:.........เอ๋......เอิ่ม.....เมื่อ...........5......ชั่ว.....โมงก่อน....ถูกต้องใช่มะ?

            “ยินดีด้วยคะตอนนี้พวกท่านก็ได้สมัครเข้าเป็นเป็นทีม(กลุ่ม)ที่อยู่ภายใต้องกรค์KoKเรียงร้อยแล้วคะ”เจ้าหน้าที่หญิง(อก)ปานกลางแถมโลลิหน่อยๆประกาศบอกให้พวกนัตสึได้รับรู้

     “โอ้วววววที่นี้ความฝันของฉานนก็ก้าวเข้าไปอีก1ขั้นสะแล้ว!!”นัตสึโหร้องอย่างดีอกดีใจปานจะกินเด็ก

     “คุณผู้หญิงสนใจจะมาเดทกับผมไหมละครับ”ซายะเริ่มทำการตีหลี่สาวจ้าวหน้าที่อย่างไม่สนสายตาใคร

     “อือ.....ไม่ดีกว่านะ”สาวเจ้าหน้าที่ปฏิเสธอย่างเหนื่อยใจ

     “ว่าแต่........สมัครเสร็จแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ละเนี่ย”ชิโระที่เอาแต่ยืนเหม่อลอยตลอดเวลาเริ่มถาม

     “นี้นาย.....จะเหม่อก็ให้มีขอบเขตหน่อยสิ”โนเอลเหงื่อตกเล็กน้อยกับความเหม่อลอยของชิโระ

     “เอาละในเมื่อพวกนายสมัครกันเรียบร้อยและถ้าเดินจากตรงนี้ไปสักไม่กี่10เมตรทางทิศเหนือจะบอร์ดบอกภารกิจอยู่น่ะ”ไอจิบอกกล่าวกับพวกนัตสึพร้อมชี้ไปที่ตรงจุดที่มีบอร์ดภารกิจ”ภารกิจและงานที่คนปกติจะไม่สามารถทำให้สำเร็จได้จากทั่วโลกจะมาร่วมกันที่บอร์ดนั้นผ่านการยื่นคำขอต่อองกรค์KoKละนะโดยระดับของภารกิจจะเริ่มจากง่ายสุดDและระดับที่ยากที่สุดคือSSSที่ถ้าใครทำระดับนี้สำเร็จจะเก่งเอามากๆเลยละ”ไอจิอธิบายเกี่ยวกับความรู้เบื่องต้นเกี่ยวกับภารกิจ

     “งั้น!!ไปกันโลดดดดดด”เมื่อฟังจบนัตสึก็รีบชิ่งไปที่บอร์ดภารกิจ

     “รอด้วยสินัตสึ....”ชิโระที่เห็นนัตสึรีบวิ่งออกไปก่อนจึงรีบเดินตามไป

     “นี้พวกคุณน่ะเขาบอกให้ไปทางทิศเหนือนะครับไม่ใช่ทิศใต้!!!”ซายะร้องตะโกนใส่พวกนัตสึที่เดินหลงทิศไปอย่างอนาถารใจยิ่ง

     “ให้ตายสิเจ้าพวกนี้ไม่โตกันเลยหรือไงยะเนี่ย- -....”โนเอลมองพวกนัตสึอย่างหน่ายๆก่อนจะเดินตามไปด้วย

     “เดียวสิทุกคนอะ...ต้องขอบคุณมากๆที่ช่วยแนะนำพวกเรานะ”ก่อนที่โคจิจะตามพวกนัตสึไปเขาก็ได้โค้งให้กับไอจิพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนก่อนจะตามไปหาพวกนัตสึ

     “อ่า!!พวกนายก็โชคดีละ!!”ไอจิตะโกนพร้อมกับโบกมือลาพวกนัตสึก่อนที่จะเดินลับหายไปใน

ในด้านของนัตสึที่รีบวิ่งออกมาก่อน

     “ภารกิจงั้นหรอ!!ถ้าเป็นพวกมือใหม่ต้องเริ่มจากระดับอ่อนๆและเรียงไประดับโหดๆสินะแต่สำหรับฉันมันเริ่มจากระดับโหดๆก่อนอย่างแรกเลยเฟ้ย!!อ่าวเอ๋อ่าวเฮ้ย!!”นัตสึที่รีบจนเกินไปและในระหว่างที่เขาพูดคนเดียวนั้นก็บังเอิญวิ่งไปชนกับชายร่างใหญ่คนนึ่งเข้าอย่างจัง”โอ้ยยย!!เจ็บๆโทษทีๆ”นัตสึกล่าวขอโทษกับคนที่เขาพึ่งจะชนเข้าไป

     “หือ......อะไรงั้นไอ้หงอกนี้?”ชายร่างยักษ์ก้มลงมองนัตสึ

     “ไอ้หงอก!!!”ผมหงอนไก่ของนัตสึตั้งขึ้นบอกอารมณ์ของเขาในตอนนี้ว่ากำลังเริ่มโมโหโดยปรากฏรอยหยักบนใบหน้าของนัตสึด้วย

     “มีปัญหาหรือไงไอ้หนูเจ้าหงอกบ้านี้?”ชายร่างยักษ์เริ่มพูดจายั่วโมโหนัตสึต่างๆนาๆ

     “ไอ้หงอกแถมมีไอ้หนุด้วยนี้แก!!!”นัตสึรีบลุกขึ้นสีหน้าของเขาในตอนนี้โมโหสุดๆไปเลย

     “หืม......เหมือนว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแฮะ”ชิโระที่ตามมาทีหลังมองเหตุการณ์ระหว่างพวกนัตสึและผู้คนและผู้ที่เป็นนักสู้ขององกรค์KoKก็เริ่มเข้ามามุงดูกันแล้ว

     “ผู้ชายคนนั้น.....น่าจะอยู่ในกลุ่มผู้เฝ้าหลุดศพนะครับ!!”ซายะเริ่มกังวล”แย่แล้วพวกเราต้องรีบไปห้ามคุณนัตสึนะครับถ้าไปมีเรื่องกับคนในกลุ่มนั้นละก็”เมื่อพูดจบซายะพยายามจะแหวกฝูงชนเข้าไปพานัตสึออกมาแต่

     “อย่าดีกว่าน่า.....เดียวก็จบแล้วละ”ชิโระดึงแขนซายะเอาไว้พร่างจะบอกใบ้ให้ซายะและคนอื่นๆดูฝีมือของนัตสึ

     (“.............คนในกลุ่มของพี่งั้นหรอ....”)โคจิที่ตอนแรกก็จะไปช่วยพานัตสึมาแต่ก็ต้องเฝ้ามองอยู่และเริ่มในใจของเขา

     “แกนี้.......จู่ๆมาว่าคนอื่นว่าเจ้าหงอกและไอ้หนูคงเตรียมใจไว้แล้วสิท่า”นัตสึพูดด้วยน้ำเสียงที่มีน้ำโหสุดๆ

     “บ่นอะไรของแกฟระไอ้บ้านี้ถ้าไม่หลีกไปก็กระเดนไปสะ!!”พลั่นเมื่อชาวร่างยักษ์พูดจบตราสัญลักษณ์แห่งเวทย์ก็ปรากฏบนมือขวาของเขาและทำท่าเหมือนดึงบางสิ่งออกมานั้นก็คือสนับมือเหล็กที่ดีไซแบบแปลกแนวโดยมมีสัญลักษณ์ไม้กางเขนบนสนับมือนั้นและเมื่อตราสัญลักษณ์ของชายร่างยักษ์ค่อยๆเลื่อนหายไปเขาก็ใช้มือขวาที่สวมสนับมือนั้นชกเข้าที่หน้าของนัตสึแต่

     “....ไฟเยอร์แฟรซ!!”เมื่อหมัดขวาของชายร่างยักษ์กำลังเข้าพุ่งชนกับหน้าของนัตสึนั้นจู่ๆร่างของนัตสึก็หายไปจากที่เดิมแต่มีเปลวไฟอ่อนลุกขึ้นตรงจุดที่นัตสึเคยอยู่และในไม่กี่วินาทีนั้นเอง”มองไปทางไหนฟระไอ้พี่ยักษ์!!”

     “อะไรกัน!!”ชายร่างยักษ์ตกใจอย่างมากที่นัตสึหายไปจากและจู่ๆก็มีเสียงของนัตสึปรากฏอยู่เหนือหัวด้านหลังของเขาซึ่งชายร่างยักษ์นั้นกะจะหันไปทางนัตสึแต่ว่าคงจะเป็นไปได้เพราะว่า..

     “รับไป!!..ลูกเตะป๋าเถื่อน!!”ไม่กี่วินาทีเท่านั้นนัตสึได้รวบร่วมออร่าเวทย์ไฟสีแดงสดของเขาเอาไว้ที่เท้าขวาพร้อมกับใช้ส้นเท้านั้นกระแทกใส่กลางหลังของชายร่างยักษ์เมื่อเขาลอยตัวต่ำลงมาอยู่ด้านหลังของชายร่างยักษ์

          “อ้าก!!”ชายร่างยักษ์ร้องอย่างเจ็บปวดก่อนที่จะกระเด็นไปข้างหน้าในระยะ2เมตรและล้มลงนอนหมดสติ

     “นี้ยังถือว่าฉันอ่อนให้นะเฟ้ย.......แต่ฉันยอมไม่ได้ที่แกมามาเรียกฉันว่าไอ้หงอกและไอ้หนูหรอกนะเฟ้ยขอกระถืบให้หายแค้นใจหน่อยเถอะ!!”นัตสึถอดแขนเสื้อขึ้นเตรียมจะไปซ้ำเติมชายร่างยักษ์แต่

     “พอก่อนเถอะน่านัตสึคุงฮะฮะฮะ”โคจิที่ไม่รู้ว่าจู่ๆทำไมหมอนี้ไปโผล่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเข้าไปล็อคแขนทั้ง2ของนัตสึไม่ให้ไปทำอะไรชายร่างยักษ์คนนั้นอีก

          “ปล่อยนะเฟ้ยเจ้ายามะไอ้บ้านั้นมันเรียกฉันว่าหงอกทั้งๆที่ฉันก็มีส่วนที่มีผมสีดำอยู่แถมอายุฉันก็23แล้วนะเฮ้ย!!ปล่อยๆ!!”นัตสึพยายามดิ้นสุดริทแต่ก็ไร้ผลแน่นอน

     “อะไรละนั้น.....แค่แปปเดียวก็โค่นผู้ชายคนนั้นได้แล้ว...”ซายะเริ่มเหงื่อตกพร่างกลืนน้ำลาย

     “ไม่ใช่ว่าเจ้ายักษ์นั้นอ่อนหรอกนะ...แต่ว่าเจ้านัตสึนะ......”ชิโระยืนกอดอกพร่างหยิบชาเย็นกระป๋องออกมาจากเสื้อยูคาตะของเขาและเปิดดื่ม

     “ใช่แล้วละ......ชายคนนั้นชื่อเก็นเป็นคนของกลุ่มผู้เฝ้าหลุมศพที่นำกลุ่มโดยผู้ชายคนนั้น.......ฝีมือน่ะคนในกลุ่มนั้นทุกคนเรียกได้ว่าร้ายกาจหมดทั้งกลุ่มเลยละ...”โนเอลก็ตกใจในความ...ของนัตสึไม่แพ้ซายะเลย

     “นั้นก็เพราะ.....เจ้านัตสึนะ......เก่งเกินไปตั่งหากละ”ชิโระพูดไปพร่างดื่มชาเย็นไปด้วยอย่างสุขุม”ฉะนั้นไม่ต้องกลัวหรอกว่าเจ้านั้นจะเป็นพวกบ้าๆแค่อย่างเดียวแต่เรื่องความเก่งของเจ้านั้นฉันนยังไม่เคยเห็นใครชนะมันได้สักคน....”

     “ไอ้บ้านั้น!!!เอ๋?!”จู่ๆก็มีแผนกระดาษปลิวมาติดกับหน้าของนัตสึและเมื่อยามะปล่อยแขนของนัตสึนั้นเขาก็ได้หยิบกระดาษใบนั้นมาอ่าน

     “เอ๋?มันคืออะไรหรอนัตสึคุง”โคจิถามอย่างสงสัย

     “......ไอ้เนี่ยละ!!!”พอนัตสึอ่านจบเขาก็ยิ้มอย่างดีใจออกมาก่อนที่จะร้องตะโกนเรียกพวกชิโระซายะและโนเอล”เฮ้ย!!!!ฉันเจอแล้วละภารกิจแรกของพวกเรา!!”

     “....หืมไปได้มันมาได้ยังไงละนั้น......”ชิโระแหวกฝูงคนเข้าไปหานัตสึและตามหลังมาด้วยซายะและโนเอล

     “อือ.....สงสัยจะได้มาจากตอนที่คุณนัตสึอัดคุณเก็นจนกระเด็นและใบภารกิจนั้นที่คุณเก็นถือไว้ด้วยมือซ้ายพอคุณเก็นหมดสติเขาก็จะปล่อยมือซ้ายนั้นและมันก็จะลอยตามแรงลมมาหาคุณนัตสึและแปะกลางกะบาลพอดีไงละครับ”เมื่อซายะอธิบายเจ้าเขาก็ดันแว่นไปหนึ่งทีให้เท่ๆเข้าตัว

     “……ละเอียดโครต!!”โนเอลตกใจกับความละเอียดอ่อนของซายะเล็กน้อย

          “แล้วภารกิจนั้นมันให้ทำอะไรหรือนัตสึ?”ชิโระถามนัตสึอย่างสงสัย

     “ฮิๆพวกนายก็ลองอ่านดูเอาเองเลยสิ!!”เมื่อพูดจบนัตสึก็หันหน้าของกระดาษภารกิจมาทางพวกชิโระให้อ่านกันเอง

ภารกิจระดับS ตะลุยบ้านผีสิงแห่งเขารัตติกาล

เป้าหมาย:จับกุมเจ้าของปราศาทที่เป็นแวมไพร์ส่งให้กับทางKoK

รางวัลเมื่อทำเสร็จ:ค่าExpของทีมเพิ่ม150000 เงิน1000000เอเทซ

     “อะ......................อะไรกันเนี่ย!!!!!!!!!”โนเอลและซายะพร้อมใจประสานเสียงโหร้องอย่างตกใจสุดขีด

ยามะ:กลับมาในปัจจุบันนนนนนนนฮะฮะ

     “มาถึงสะทีนะครับเนี่ย....”ซายะบอกกล่าวกับทุกคนพร่างดันแว่นและมองปราศาทสุดแสนจะสยองที่อยู่ข้างหน้าของตนเอง

          “ให้ตายสิ!!สุดท้ายก็ต้องมาถึงปราศาทสยองนี้จนได้!!ไม่อยากทำมันเลยอะภารกิจนี้!!!”โนเอลเริ่มร้องโวยวาย

     “ฮะฮะใจเย็นๆก่อนน่าโนเอลจังมันก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่หรอกเนอะ”โคจิที่เหมือนจะใจเย็นสุดในหมู่เพื่อนหันไปถามชิโระ

     “อืม.....ถ้าเทียบกับศาลจ้าวแถวบ้านเก่าของชั้นยังหน้ากลัวกว่าละนะ....”ชิโระประณามอย่างได้โหดสึก

     “ฮิ!!!.....ok!!งั้นพวกเราก็..”นัตสึค่อยๆเดินไปนำหน้าทุกคนและเดินเข้าทางประตูยักษ์ของปราศาทและยิ้มอย่างดีใจ”งั้นภารกิจแรกของพวกเราปฏิบัติการได้เลยเฟ้ย!!”

          “โอ้!!!!!”ทุกคนร้องพร้อมเพียงกันและเดินตามนัตสึที่กำลังจะเดินเข้าไปเปิดประตูโดยนี้คือภารกิจแรกของตำนานบทนี้

            จบ

ผู้เขียน:อะแหม่ๆๆๆๆไม่ได้เจอกันนานหลังจากดองมานานเอ้ยบ่ใช่ก็จะมาพูดถึงเรื่องของการที่ซายะมีหน้าหล่อนๆแบบนั้นได้เน้ออออ

ในโลกแห่งเวทย์มนต์อะไรๆก็เป็นไปได้ทั้งนั้นวิทยาการที่ล้ำหน้าความมหัศจรรย์ของเวทย์มนต์ซึ่งสิ่งที่ซายะใช้ก็คืออุปกรณ์สำหรับแต่งหน้าที่จะทำให้หน้าของคุณเป็นยังไงก็ได้จะสวยจะหล่อจะเท่ระเบิดยังไงก็แล้วแต่เลยละแต่มันจำกัดเวลาแค่3นาทีเท่านั้น(ทำไมมันคุ้นๆ)งั้น!!เอาเป็นว่าเจอกันใหม่บทหน้านะบายบี้

นิยายจะอัพวันพุธหรือศุกร์ละนะเด้อออออ

ชอบก็ถูกใจอย่าลืมตามติดเอ้ย!!ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนน่าาาา