หยาดฝนบนพื้นทราย

 “นี่นายกล้าบังอาจเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกันฉันแบบนี้ หรือว่าไม่รู้ว่าพูดอยู่กับใคร” ผ้าที่ปกปิดใบหน้าถูกลมที่พัดมาจากทางไหนไม่รู้พัดปลิวไปไกลเผยใบหน้าที่หวานหยดให้ชีครามินยาได้เห็นชัดๆ

“ปล่อยนะท่านชีค” เสียงหวานใสผิดจากเด็กหนุ่มทั่วไปทำให้ชีคหนุ่มชะงักพร้อมกับที่อัสมาสะบัดข้อมือออกจากมือหนาของชีครามินยาได้

ร่างบางยกมือขึ้นหมายจะตบหน้าชีคหนุ่มแต่ไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจเมื่อชีคหนุ่มคว้าข้อมือไว้ทันมือหนาบิดข้อมือบางไว้ด้านหลังมืออีกข้างโอบรอบร่างบางทำให้แขนแกร่งสัมผัสกับความนุ่มหยุ่นภายใต้ชุดแต่งกายของชายฮาบาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะกดร่างบางให้คุกเข่าลงกับพื้นทราย

“นายมันกล้าเกินไปแล้วนะ” วัสสวดีใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปากร้องให้คนตัวโตกว่าปล่อย มืออีกข้างของอัสมาเท้ากับพื้นทรายพยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการอีกครั้งแต่ไม่เป็นผล

หญิงสาวจึงเปลี่ยนวิธีการ จากมือที่เท้าบนพื้นทรายขยับขึ้นจับขาแกร่งพร้อมกับหยิกเต็มแรงจนชีคหนุ่มสะดุ้งด้วยความเจ็บจนเผลอปล่อยมือ อัสมาขยับกายลุกขึ้นหันหลังหนีแต่ช้ากว่าชีคหนุ่มที่คว้าร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดอย่างแรงความนุ่มหยุ่นปะทะกับอกแกร่งอีกครั้ง ครั้งนี้ชีคหนุ่มมั่นใจเต็มร้อยว่าคนในวงแขนเป็นผู้หญิงการลงโทษจากความอวดดีจึงเปลี่ยนไป

“ปล่อยผมนะ อุ๊บส์...อือ” ปากร้อนแนบลงมาบดคลึงปากอิ่มสีซีดอย่างลงโทษมือหนาที่จับแขนเรียวเปลี่ยนเป็นโอบกอดลิ้นสาก ใช้ความชำนาญให้อีกฝ่ายเผลอไผลเผยอปากรับจูบรุนแรงในคราแรกเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานเรียกร้องการตอบสนอง ลิ้นเล็กเริ่มโต้ตอบกลับอย่างติดๆ ขัดเพราะไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมีชายใดได้สัมผัสเธอลึกซึ้งขนาดนี้

กว่าชีครามินยาจะถอนจูบออกก็เล่นเอาสติของวัสสวดีแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง ลมหายใจเหมือนจะหายไปจากตัวเองชั่วขณะ ร่างบางทรุดลงไปกองกับพื้นทันทีที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ รอยยิ้มเย้ยหยันผุดขึ้นเมื่อได้ลงโทษคนอวดดีอย่างที่ใจปรารถนา

“อย่าได้บังอาจอวดดีกับคนอย่างฉันอีกจำไว้” กล่าวจบรีบผละหนีไปทันที วัสสวดีที่นั่งหมดเรี่ยวแรงค่อยๆ ลุกขึ้น ยกมือขึ้นถูกปากอิ่มของตนเองไปมาหวังลบรอยจูบที่ชีครามินยาฝากเอาไว้ น้ำเย็นจากโอเอซิสถูกกวักขึ้นมาล้างปากครั้งแล้วครั้งเล่าจนปากอิ่มบวมเจอยิ่งกว่าเดิม ในใจก็ร้องด่าทอชีครามินยาที่กล้าทำกับตนเองแบบนี้ “ท่านชีคบ้า คนบ้า บ้าๆ”