หงส์แห่งบัลลังก์มังกร

บทที่๒

ท่ามกลางความเงียบสงัดที่เกิดขึ้นฉับพลันส่งผลให้ ชายหนุ่มผมสีแดงเพลิงนึกฉงนในใจ แต่ก็มิได้นึกเอะใจอะไร คิดว่าคงเป็นเรื่องธรรมดา

     เหตุที่ชายหนุ่มร่างใหญ่ผิวสีน้ำผึ้ง เดินเข้ามาในป่าแห่งนี้ก็เพราะเสียงของกู่เจิง ใช่

     ถ้าเขาฟังไม่ผิด

     นั้นเป็นเสียงบรรเลงเพลงจากกู่เจิง

     และจากที่ได้ฟัง เสียงบรรเลงนั้นเพราะจับใจ

     หายากนักที่จะมีใครบรรเลงได้ไพเราะขนาดนี้

     เสียงราวน้ำผึ้งรสหวานนุ่มลิ้น

     ทำใจคนได้ฟังสั่นไหวง่ายๆเลยทีเดียว!!!

     พรึ่บ!!!

     "หยุดเท้าของเจ้าไว้ตรงนั้น" เสียงดุกร้าวดังมาจากตรงหน้าเขา แต่กลับไม่มีผู้ใดปรากฏกายให้ได้เห็น

     "ถ้าไม่อยากสิ้นชีวาก็จงหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นเสีย" เสียงดุนั้นยังเอ่ยต่อ ก่อนร่างโปร่งบางในชุดแบบจีนสีม่วงอ่อนจะปรากฏกายออกมาให้ไดยลโฉมที่โสภาเกินกว่าเทพ

      "เจ้าเป็นใคร ใยถึงต้องมาห้ามข้าเล่า"

   “ข้าเป็นใครนั้นไม่สำคัญ มันสำคัญตรงที่ว่าเจ้ากล้าดียังไงกล้าเข้ามาบุกรุกถึงดินแดนต้องห้ามแห่งนี้!” เสียงเข้มว่าขานแล้วปรากฏกายให้เห็น พลางชี้พัดลายต้นไผ่ไปที่ชายผู้บุกรุก

     การที่ร่างโปร่งว่าอย่างนั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มร่างกำยำฉงนยิ่งหนัก เขาขยับเท้าเพียงเพื่อจะก้าวเดินไปหาร่างสวยตรงหน้า หากทว่า

   ฉึก!

     ‘ฟงจิน อย่า!!!’ เสียงวิหคสีเพลิงที่คอร้องเตือน

     ทว่าก็ห้ามไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเข็มพิษได้ปักเข้าไปที่หน้าอกด้านซ้ายของชายร่างกำยำ

     ‘ใยเจ้าต้องห้ามข้า’

     ‘ท่านผู้นั้นเป็นถึงโอรสแห่งสวรรค์ เจ้ามิควรทำร้ายเขาฟงจิน’

     ‘ข้าไม่เข้าใจ เหตุไฉนเจ้าถึงห่วงมันนัก’

     ‘โอสรแห่งสวรรค์ ก็เปรียบเสมือนเจ้าชีวิต ในเมื่อเจ้าเองก็ลงมายังโลกมนุษย์เจ้าก็เป็นคนของโอรสแห่งสวรรค์ มิควรทำร้ายผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าชีวิตของเจ้า’

     ฟงจินเงียบไปเมื่อได้ฟังดังนั้น ก่อนจะทันได้ไตร่ตรองอะไรให้ดี ร่างใหญ่กำยำที่อยู่เบื้องหาตนก็สลบลงโชคดีที่วิหคเพลิงช่วยไว้ได้ทัน ก่อนที่ฟงจินจะเป็นคนเดินเข้าไปพยุงองค์เอง

     “ข้าจักพาโอรสห่งสวรรค์ไปรักษา จากนั้นค่อยว่ากันอีกที”

     “อืม”

     สร้อยวิหคเพลิงกายเป็นวิหคเพลิงตัวใหญ่พอให้คนนั่งได้ ก่อนฟงจินจะพยุงฮองเต้ขึ้นไปนั่งด้านหน้าตน และประคององค์ไว้

     “รีบเถิดวิหค พิษนี้ใกล้จะแล่นเข้าสู่หัวใจฮองเต้แล้ว” ฟงจินเอ่ยอย่างวิตก แม้เขาจะเป็นคนทำเข็มพิษนั้นใส่องค์ แต่ด้วยความโมโหไม่ยั้งคิดทำให้พลั้งมือไป และลืมนึกไปว่ายังไงฮองเต้ก็เป็นถึงบุตรแห่งสวรรค์เหมือนตน เหตุใดพระองค์จะเขามาที่นี้ไม่ได้

     หากนี้เป็นลิขิตสวรรค์เขาเองต่างหากที่ควรจะเอาชีวิตให้พระองค์

       แต่ใครเลยจะรู้ว่าฮองเต้จะรู้จักที่นี้ดี และรู้จักฟงจินดีเสียด้วย!!!