LINE bond of love

    "ดรึง......"เสียงปริศณาดังขึ้นจากโทรศัพท์พร้อมแสงอันระรัวปลุกแสงให้ตื่นนอนมาดูโทรศัพของเขา เป็นเสียงที่ดังขึ้นจากไลของแสง....เธอคนนั้นคือใครแสงพรางมองและคิดในใจ แสงเลยเปิดเข้าไปดูทามไลของเธอ แต่เะอนั้นไม่มีรูปที่ชัดเจนไม่มีการอัปเดตทามไลเลย  แต่ไม่รู้เพราะสิ่งใดเหมือนมีบางอย่างที่ทำให้แสงสนใจเธอคนนี่มาก อยากจะรู้จักอยากจะคุยเหมือนดังคุ้นเคยกันมานานทั้งๆที่แสงไม่เคยกระมั่งเห็นรูปเธอด้วยซ้ำ

     "หวัดดีคับ.....ยินดีที่รู้จักคับ....ชื่ออะไรหรอคับ...ผมชื่อแสงคับ"คำพูดอันแสนจะธรรมดาของคนเราที่จะทำความรู้จักใครซักคน แสงขมักเขม่นดุการตอบรับจากเธอคนนั้น จนลืมเวลาไปเลยว่าเข้าต้องรีบไปทำงาน รอแล้วรออีกก็ไม่มีการตอบรับจากเสียงปริศณานั้นอีกเลย พอดูเวลาอีกทีก็สายมากแล้ว แสงตกใจสดุ้งทันที รับไปอาบน้ำเพื่อไปเข้างานให้ทัน

     พอถึงเวลาทำงานแสงมักทำอย่างอย่างไม่ยู่สุขทำงานไปมองโทรศัพท์ไปแสงพึ่งรู้ความรู้สึกก็เมื่อตอนนี้นี่เองว่าทำใมคนเราถึงมั่วแต่มองโทรศัพท์เดินไปเดินมา แสงได้รู้ถึงอารมณ์นั้นแล้ว แต่ถึงแสงจะมองโทรศัพท์อย่างไร จะรออย่างไรก็ไม่มีการตอบรับมาจากเสียงปริศณานั้นอีกเลยจนเย็นจนค่ำ

     วันนี้แสงกลับมาถึงบ้านอย่างว่องใว เพื่อกลับมาช๊าตโทรศัพท์ให้เต็มก่อนมันจะหมดเพราะหวังว่าบางทีถ้าแบ๊ตหมอเมื่อเธอคนนั้นตอบมาเขาอาจไม่รู้ตัว แต่แล้วแต่ไรแสงก็ยังไม่ได้รับการตอบสนองต่อเสียงเสียงนั้น จนแสงคิดว่าคงไม่มีใครหรอกที่จะมาสนใจในอะไรก็ไม่รู้ที่ทักไป คงไม่มีใครตอบมาแน่ๆและแสงเลยตัดใจเข้านอนพร้อมนอนคลุ่มคิดถึงสิ่งที่เขาทำและเกิดขึ้นในวันนี้...."ไอเฟลค่ะ"