PutDay' โทษที ไอ้นี่เมียผม

 

 

 

[Kevin]

 

 

"อื้มมมมมมมมม" ผมพลิกตัวจากการตื่นนอนยื่นแขนออกไป

หวังจะกอดอีกคนที่เมื่อคืนควรจะอยู่ด้วยกันแต่กลับคว้าได้แต่

อากาศเท่านั้น ไปไหนของเขานะ

 

 

        ผมยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะต้องมองไปรอบๆเตียงคิง

ไซน์นี่อีกครั้งเพราะสภาพมันไม่ต่างอะไรกับโจรบุกบ้านเลย

อย่าบอกนะว่าไอ้พลังเวรนั่นตื่นขึ้นมาเมื่อคืนน่ะจะว่าไปผมก็

จำเรื่องเกี่ยวกับเมื่อคืนไม่ได้เลยนี่หว่า

 

 

"คิวจะเป็นไรป่าวว้ะ" ผมพึมพรำกับตัวเองเบาๆก่อนจะสำนึก

ขึ้นได้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป

 

 

             ผมอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้วออกมาบ้านคิว

ทันทีเพราะผมติดต่อมันไม่ได้เลย ทั้งข้อความ โทรสัพท์

เฟซบุค

 

 

ปี๊น ปี๊นนนนนนนนนนนน

 

 

              เสียงแตรรถดังสนั่นได้สองสามทีก็มีสาวใช้เดิน

ออกมาจากตัวบ้านที่ใหญ่โตและหรูหรา

 

 

"คิวล่ะ?" ผมถามเรียบๆ เธอมองหน้าผมนึดนึงก่อนจะตอบ

 

 

"คุณหนูไปสนามบินตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"  อะไรนะ?

 

 

"สนามบิน? คิวที่ไปไหน" เค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก

ในการถาม

 

 

"อเมริกาค่ะ" ผมที่แทบจะหมดแรงตั้งแต่แรกถึงกลับเข่าทรุด

ลงไปนั่งกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำตอบ

 

 

"คุณเควินค้ะ คุณเควินเป็นอะไรหรือป่าวค้ะ"

 

 

"คิวไปอยู่ที่เมืองไหน?"  ผมไม่ได้ตอบอะไรและยังคงนั่งอยู่

แบบนั้นพร้อมกับถามออกไปแทนที่จะตอบ

 

 

"คุณหนูไม่ได้บอกอะไรไว้เลยค่ะ แล้วก็สั่งห้ามให้คนที่รู้บอก

ด้วยค่ะ" เธอตอบออกมาเบาๆก่อนจะแสดงสีหน้าแบบเห็นใจ

 

 

          ผมทำผิดอะไร? ทำไมไม่อยู่พูดคุยกันให้รู้เรื่องก่อน

ทำไมถึงทิ้งผมไว้แบบนี้ล่ะ? หมอนั่นเคยบอกกับผมไม่ใช่

หรือไงว่าจะอยู่เคียงข้างผมน่ะ แล้วทำไมถึงได้ทิ้งผมไปโดย

ไม่บอกอะไรเลยล่ะ ทำไม? ตอนนี้ในหัวผมมีแต่คำถามที่มี

แต่มันเท่านั้นที่ตอบได้...........

 

 

    'ปีศาจ'อย่างผมจะมีความรัก.....ไม่ได้เลยหรือไงนะ?

 

 

1เดือนต่อมา

 

 

"เฮ้ยไอ้เคมึงจะแดกเหล้าอีกนานมั้ยว้ะ?" ไอ้แจ็คคนที่เป็น

ทั้งหัวหน้าและเพื่อนของผมถามขึ้นเสียงดุๆมันนั่งอยู่ในห้อง

ผมบนเก้าอี้ตรงกันข้ามแถมยังมีไอ้นิคเมียสุดที่รักของมันนั่ง

อยู่บนตักด้วย ไอ้สองคนนี้แมร่งก็รักกันดีจริงๆเป็นมนุษย์กัน

ปีศาจแท้ๆทำไมผมไม่เป็นแบบมันบ้างว้ะ

 

 

"นั่นดิมึงมานั่งหงอยเป็นหมาเหงาอย่างงี้เมียมึงจะกลับมาหา

มั้ยล่ะ ถ้ามึงไม่ไปตามเขากลับมา" คราวนี้ไอ้นิคบ้างครับมัน

อ้ะชอบเทศผมอยู่เรื่อยอย่างกับมันเป็นแม่ผมซะงั้นแหละ

 

 

"จะให้กูไปตามที่ไหนล่ะ" ผมพูดเสียงอ่อยๆอยู่น้ำตาผมก็รื้น

ขึ้นมาซะงั้น

 

 

"กูพึ่งรู้ว่าปีศาจมีน้ำยาแค่นี้ แมร่งห่วยว่ะ" แหม่ไอ้นิคครับได้

ทีข่มกูใหญ่นะครับ

 

 

"คุณภรรเมียครับ ถ้าจะด่าก็อย่ามาเหมารวมสิครับ ปาพร่อย

แบบนี้สงสัยต้องทำโทษแล้วมั้ง หึๆ" ไอ้นิคโดนแล้วไงมึงผัว

มึงต่อมหื่นกำเริบแล้ว

 

 

"อะ..อะไรของมึง ทำโทษอะไร" ไอ้นิคมันถามเสียงขัดๆ

 

 

"เดี๋ยวก็รูุ้พ่อจะเล่นให้ร้องดังๆไม่เป็นภาษาเลย!  ไอ้เคกูขอ

ยืมห้องมึงหน่อยน้ะ หึๆ" เหมือนกูขัดได้อ้ะ ขืนไม่ให้พวกมึง

ก็คงเล่นกันตรงนี้แน่ๆ--

 

 

"ตามสบาย" ผมตอบสั้นๆ ไอ้นิคหันมามองผมขวับ

 

 

"ไอ้เหี้ยยยยยย ไม่ช่วยกูเล๊ยยยยยยยย" มันร้องเสียงหลง

ก่อนที่จะโดนไอ้แจ็คอุ้มพาดบ่าเข้าห้องไป หลังจากนั้นผม

คงไม่ต้องอธิบาย==

 

 

    ไอ้คิวกูจะไปตามหามึงได้ที่ไหน คิดถึง.....กูรักมึงนะ

 

 

 

      ตอนนี้มันสั้นไปหรือปล่าวหว่า?   ถ้าอยากอ่านคู่นี้ต่อ

รอเรื่องหน้านะจ๊ะ เอามาโฆษณาเรียกน้ำย่อยกันก่อน2ตอน ฮ่าๆ   จะสงสารใครดีเนี่ยระหว่างเควินกับคิว ยังไงก็เมนท์กันด้วยน้าาาา  แล้วก็ขอบ

คุณสำหรับทุกเมนท์ที่ผ่านด้วยน้ะจ๊ะ  ชอบคนอ่านรักคนเมนท์ จุ้บๆ