PutDay' โทษที ไอ้นี่เมียผม

 

"อื้มมมมมม" ผมครางในลำคอก่อนจะปรือตาขึ้นตื่นจากการนอน "กี่โมงแล้ววะเนี่ย" ผมสถบออกมาแล้วมองไปรอบๆห้อง ห้องไอ้ตูนนี่หว่า อ้าวเห้ยแล้วเสื้อผ้าผมหายไปไหนว้ะเนี่ย วันนี้ต้องไปโรงเรียนด้วยนี่หว่า

"ตื่นแล้วหรอ?" ผมหันไปมองตามเสียงเห็นไอ้ตูนเดินมาแล้วทำไมมันใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดาล่ะนั่น

"กี่โมงแล้วว้ะแล้วทำไมมึงยังไม่เตรียมตัวไปโรงเรียนอีกเดี๋ยวก็สาย โอ๊ยย!" ผมพูดก่อนจะยันตัวขึ้นยืนแต่อยู่ๆสะโพกกับเอวก็เจ็บแปรบขึ้นมาทำให้ผมทรุดลงไปนั่งแหมะอยู่กับพื้น

"เฮ้ยๆ อย่าพึ่งลุกดิ่โจ กูไปอ่านในเน็ตมาเขาบอกว่าผู้ชายที่เพิ่งมีอะไรกันมันจะเจ็บจนเดินไม่ได้ให้นอนพักไปก่อน แล้วก็ต้องกินยาด้วย ส่วนโรงเรียนวันนี้ไม่ต้องไปเพราะมึงยังเดินไม่ได้ต้องพักผ่อนก่อน" อะ...อะไรน้ะ ผู้ชายที่...เพิ่งมีอะ อะไรกะกันงั้นหรอ?

"มึงมะ...หมายความว่าไง ไอ้ที่มึงบอกว่าผู้ชายที่เพิ่งมีอะไรกัน" มะ..มันคงไม่ใช่หรอก

"มึงก็คิดเองเด้ คะใครเขาจะมานั่งบรรยายให้มึงฟัง-/////-" เอิ่มมไอ้ตูนมันหน้าแดงด้วยล่ะ?(ใช่เวลาถามไหมนั่น--) "กะ...กูซื้อข้าวต้มปลามาให้แล้ว เดี๋ยวกูไปเอามาให้กินเสร็จจะได้กินยา" มันพูดรัวๆจนลิ้นแทบจะพันกันเสร็จมันก็เดินลิ่วๆออกไปเลย

 ว่าแต่เมื่อคืนนี้มัน......

'อ๊ะอ๊าาาา ตะ...ตรงนั้นอ๊าาาา'

'อื้อ อย่ารัดกูสิ่'

หน้าผมเห่อร้อนขึ้นมาแทบจะทันทีที่พอจะจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ ไอ้เสียงครางบัดสบนั่นมันอะไรกันว้ะ fuck!!! ผมทึ้งหัวตัวเองอย่างหัวเสียแต่ไอ้ตูนก็ดันเข้ามาเห็นการกระทำของผมซะก่อน

"ทำไรของมึงเนี่ย! ทึ้งหัวตัวเองทำซากแมวไรว้าาา" มันเข้ามาดึงมือผมออกจากหัวเลยทำให้ตอนนี้ผมกับมันอยู่ใกล้กันมาก จนผมได้กลิ่นน้ำหอมของมันอ่อนๆน้ำหอมที่ผู้ชายทั่วไปใช้กันแต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่ากลิ่นมันชวนให้ใจเต้นแรงแปลกพิกล

ตึก!ตัก!

"มะเมื่อคืน กูกับมึงเอ่อ...กันจริงๆหรอว้ะ" ผมกลั้นใจถามมันออกไปมันถอยห่างจากตัวผมไปสองสามก้าวแล้วหันหลังกับไปเพื่อที่จะหยิบถาดข้าวต้ม

"อืม" มึงตอบแค่อืมเนี่ยน้ะไอ้เพื่อนเวรรรรรรร

"แต่มึงกับกูเป็นเพื่อนกันน้ะเว้ย เป็นมาหลายปีแล้วด้วย" ผมพูดออกไปไอ้ตูนมันชะงักไปนิดนึงก่อนจะหันกลับมาวางถาดข้าวลงบนตักผมแล้วยิ้มให้

"กูก็แค่ช่วยมึงเพราะมึงขอไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น อย่าไปคิดมากลืมๆไปซะก็สิ้นเรื่องแล้ว กูกับมึงก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไหมล่ะ" พูดง่ายไปไหมไอ้สัส!

"............" ผมเงียบไม่มีแม้แต่เสียงใดรอดออกไปจากปากของผมซักนิด

"กูออกไปข้างนอกน้ะ มีไรก็เรียกแล้วกัน" มันพูดกับผมอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปทางเดิม ผมหยิบถาดข้าวไปวางไว้บนโตะหัวเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน

'กูก็แค่ช่วยมึงเพราะมึงขอไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น'

พูดออกมาได้ยังไงว้ะ!

 

 

 

"มึงจะไปจริงๆอ้ะ" เช้านี้มันถามผมด้วยคำถามนี้จนจะครบร้อยรอบแล้วตั้งแต่ที่ผมบอกกับมันว่า

'วันนี้กูจะไปเรียน'

"เออ! มึงเลิกถามกูซักทีดิ้ ไปกันได้แล้ว" ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พอมาถึงโรงเรียนลิซ่าก็เข้ามาหาผมทันที

"โจ เป็นไงบ้าง ยังเจ็บตรงไหนไหม" ผมยื่นมือไปลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนเหมือนเคยก่อนจะส่งยิ้มบางให้เธอได้หายกังวล

"ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องห่วงฉันหรอก" เธอโผกอดผมแน่นจนผมตกใจ ความชื้นที่ผ่านเสื้อเข้ามาทำให้ผมพอรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังร้องไห้

"ฉันตกใจหมดเลยคิดว่าพี่จะเป็นอะไรมาก รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหนทีหลังอย่าไปแบบนี้อีกน้ะ ฮืออ" น้อยครั้งที่เธอจะเรียกผมว่าพี่ถ้าไม่จริงจังจริงๆ

"ฉันไม่เป็นไรหรอกน่าอย่าคิดมากไปเลยอีกอย่างถ้าฉันไม่ไปสิ่แปลกมันเป็นคนที่ทำให้ลีเดือดร้อนน้ะ" ลิซ่าส่ายหน้าพรืดตอบเสียงอู้อี้อยู่กับอกผม

"ฉันเดือดร้อนแค่นี้พี่ไม่เห็นต้องไปเสี่ยงเลยนี่ ฮึกถ้าตูนไม่ไปช่วยพี่จะเป็นไงบ้างรู้ไหม?" เห้ออมันก็จริงล่ะน้ะ

"อ่าพี่เข้าใจแล้วๆ หยุดร้องได้แล้วน้ะน้องสาวพี่ไม่ได้ขี้แยนี่นา" เธอยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาลวกๆ 

"ฉันไม่ได้ขี้แยซักหน่อย ชิส์" เธอทำหน้างอนๆใส่ผมก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองพอดีกับที่ ตาแมนครูสอนคณิตเดินเข้ามาในห้องพอดี

"ไปซ่าที่ไหนมาล่ะห้ะ" ตาแมนมองแผลตามตัวผมกับรอยช้ำก่อนจะเอ่ยปากถามยิ้มๆ "เมื่อวานเห็นไม่มาก็นึกว่าจะหนีเที่ยวซะอีก หึ" แหม่ผมเป็นขนาดนั้นเลยหรอเนี่ยย

"วันนี้ครูจะมาสอนเรื่อง บลาๆๆๆๆๆๆ" พอตาแมนเดินไปที่หน้าห้องเพื่อที่จะสอนปุ๊ปพวกผมสามคนก็หาเรื่องคุยกันทันทีแและมันก็ไม่พ้นเรื่องของผมที่ไอ้เกอร์เปิดขึ้นมาด้วย

"ไอ้โจมึงหายดีแล้วหรอว้ะ? กูว่ามึงน่าจะหยุดพักผ่อนให้หายดีก่อนแล้วค่อยมาก็ได้" ถ้ากูไม่ห่วงน้องกูคงไม่ฝืนมาหรอกไอ้ตัวแดรกกกกกหญ้า

"เห็นไหมล่ะกูบอกว่าให้มึงอยู่บ้านก็ไม่ยอม" ได้ทีก็ถมกูใหญ่น้ะไอ้ตูน

"กูไม่เป็นไรแล้ว" ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะหันหน้าไปทางกระดานข้างหน้าห้อง......ซวยแล้วไงตรรรรรรรรรรรรรรู

"พวกแกสามตัวน่ะลุกขึ้น!" นั่นไงล่ะ

"โห่ อะไรอ้ะครูแมนพวกผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยน๊าาา" ไอ้เกอร์พูดขึ้นทันทีด้วยสีหน้ากวนส้นสุดๆ

"พวกแกคุยกันไม่ใช่หรือไงไม่ต้องมาเถียง นั่งเก้าอี้ลมไปเลยทั้งคาบ!" เฮ้ยยไม่เอาเก้าอี้ลมน้ะฉิบหายแล้ววว (เก้าอี้ลมคือให้ยืนย่อขาทำเหมือนนั่งเก้าอี้โดยที่ไม่ใช้เก้าอี้ซึ่งจะทำให้ต้องเกร็งขาและปวดเป็นอย่างมาก)

"ม่ายอ้าวววววววววววววววววว"

 

::Toon::

 อะไรว้ะเนี่ยโดนทำโทษตั้งแต่คาบแรกเลยเว้ย ปวดขาชิบเลย

โครม!

"ไอ้สัสเกอร์!" ผมหันไปตามเสียงดังเมื่อครู่ก็เห็นไอ้โจล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้นแล้วดีน้ะตาแมนมันไม่ได้ยินสงสัยคงจะโดนไอ้นุ๊กเกอร์มันถีบเอา ไอ้โจพูดเสียงต่ำก่อนจะเอาคืนมันด้วยการยันจนมันล้มลงไปบ้าง แล้วมันก็ลามมาที่ผมเมื่อไอ้โจมันหันมามองทางผมด้วยสายตานึกสนุก

ตุ๊บ!

"ไอ้โจ!" ผมพูดแค่นั้นก่อนจะผลักมันคืนบ้างผลักกันไปถีบกันมามันก็เลยกลายเป็นการแอบตาแมนเล่นกันซะงั้น

"นี่!!!! ยังไม่สำนึกอีกใช่มั้ยห้ะ งั้นก็นั่งท่าเทพบุตรไปเลยแล้วกัน!" อ้าวซวยแล้วไงหนักกว่าเดิมอีกโว๊ยยย

 

10นาทีผ่านไป

"โอ๊ยครูตะคริวกินนนนนนนนนนนน" ไอ้นุ๊กเกอร์มันร้องเสียงดังทำให้ตาแมนที่อยู่หน้าห้องหันมามองก่อนจะเดินเข้ามาหามัน

"เดี๋ยวฉันนวดให้ ไอ้ตูนจับขานุ๊กเกอร์ซิ" ตาแมนสั่งผมซึ่งผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย เรื่องของเรื่องอยากแกล้งไอ้เกอร์แหละครับ--

"โอ๊ยยยยยยยยยยย ครูพอๆมันเป็นหนักกว่าดะ..โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย" นั่นไงล่ะ ฮ่าๆ

"โจอี้ มานั่งทับมันไว้ซิอย่าให้มันดิ้น" นั่งทับหรอ? นั่งทับเนี่ยน้ะ!!!!!!!!!!

"คร๊าบๆ" ไอ้โจรับคำก่อนจะขึ้นไปนั่งค่อมบนตัวไอ้เกอร์ ไอ้เกอร์มันมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนมันจะกลายเป็นสีแดงไปแทน......แล้วทำไมมันต้องแดงด้วยฟร้ะ!!

ตุ๊บ!

ผมดึงแแขนไอ้โจลงมาจากตัวไอ้เกอร์มันมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจอย่าว่าแต่มันเลยทุกคนในห้องก็ด้วย....ผมเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแฮะ....ก็มันรู้สึกหงุดหงิดนี่หว่า

"อะไรของแกไอ้ตูนหรือว่า.......หึงหรือไง?" ตาแมนถามผมเสียงเจ้าเล่ห์ "พวกแกสองคนนี่ตกลงเป็นอะไรกัน หึ?" คะ...ใครมันจะไปตอบได้ว้ะ!

"ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครับ!!" ผมพูดเสียงดังก้มหน้าหงุดก่อนจะจับมือของไอ้โจแล้วลากมันออกมาด้วย

"เป็นไรของมึงเนี่ย แล้วนี่จะไปไหนเดี๋ยวตาแแมนมันก็ด่าอีกหรอก" ชั่งตาแมนมันเถอะ

"......" ไม่มีอะไรจะตอบครับ ผมก็ไม่รู้ทำไมถึงต้องลากมันออกมา

"ฮะ....เฮ้ยตอบหน่อยดิ่โกรธอะไรของมึงเนี่ย" อา....โกรธงั้นหรอ

"กูก็ไม่รู้" ผมตอบมันไป ลากมันมารู้ตัวอีกทีก็ขึ้นมาถึงชั้นดาดฟ้าแล้ว

ผมเป็นอะไรล่ะเนี่ยแค่ไอ้โจไปนั่งทับไอ้เกอร์ทำไมถึงต้องหงุดหงิดด้วยวะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ  แถมยังทำอะไรไม่คิดอีก

"มึงอ้ะพักหน่อยดีกว่า ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ได้มีเรื่องอะไรกูไม่รู้หรอก แต่ตอนนี้มึงอยู่กับกูเพราะงั้นก็ไม่ต้องคิดอะไรให้ยุ่งยากแล้ว เข้าใจ?" มันพูดก่อนจะคลี่ยิ้มบางพลางกดหัวผมลงไปนอนบนตักมัน "พักไปเถอะ เรื่องอื่นค่อยเอาไว้คิดที่หลัง อยู่กับกูไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรทั้งนั้นแหละ นะ"

ตึก!ตัก! ตึก!ตัก!

อะไรล่ะ? ทำไมแค่นี้ใจผมถึงได้เต้นแรงเสียงดังน่ารำคาญขนาดนี้ แค่นอนตักเอง เมื่อก่อนถึงจะนอนทับกันหรือถึงจะนอนกอดมันก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่

"อืม...ก็คงงั้นแหละ" ผมตอบสั้นๆก่อนจะปิดเปลือกตาลงพักตามที่มันบอกแต่เหตุผลจริงๆ.....ผมอยากสงบใจตัวเองที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกตอนนี้มากกว่า

ปัง!

"เฮ้ย! ไอ้ตูน ไอ้โจด้วยมีเรื่องแล้วว่ะ!"

 

 

....................................................................................

 

 

ผมลงมาที่ประตูหน้าโรงเรียนตามที่ไอ้เกอร์มันบอกเมื่อตะกี้ แล้วตอนนี้ก็มีคนใส่ชุดนักเรียนสีดำอยู่หน้าประตูโรงเรียนไม่ต่ำกว่าสามสิบคน เหอะจะมาหาเรื่องกันหรือไง

"มีธุระอะไรกับฉันงั้นหรอ?" ผมถามออกไปสีหน้ายิ้มแย้มซึ่งนั่นก็คงไปกระตุกต่อมเท้าของพวกมันด้วยนั่นแหละ

"แกน่ะใช่ การ์ตูน Devil ของ A.S.P หรือป่าว?" ไอ้การ์ตูนของ A.S.P มันก็ใช่อยู่น้ะแต่ Devil นี่มันจากไหนว้ะ? (A.S.P คือตัวย่อชื่อโรงเรียนน้ะจ๊ะ)

"ทุกอย่างมันก็ใช่อ้ะน้ะแต่ว่า Devil นี่มันมาจากไหน?" พวกนั้นมันมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะหันไปคุยกันแป๊ปนึ่ง แล้วทำไมมันต้องซุบซิบกันว้ะ--*

"มีเรื่องอะไรน้ะห้ะ!" ครูเอมาจนได้สิ่น่า

"ไม่มีอะไรหรอกครับแแค่แขกมาเยี่ยมเยือนน่ะ" ครูเอไม่มีปัญหาหรอกเพราะพวกนี้มันเข้ามาก่อนเองนี่นา หึ ครูโรงเรียนผมยอมใครเป็นที่ไหนล่ะ

"ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าได้ฉายามาน่ะ" ฉายา? Devil เนี่ยน้ะ ตลกเหอะ! ปีศาจของจริงน่ะ ไม่ใช่ผมหรอกมันต้องเป็นคนที่มีสายเลือดของแท้สิ่

"หึ อย่างฉันน่ะ Dark ต่างหากล่ะ"

"ก็แกไม่ใช่หรือไง การ์ตูน น่ะ" เออก็กูนี่แหละ!

"มันก็ใช่น่ะน้ะแต่ฉันน่ะไม่ใช่ Devil ปีศาจตัวจริงอ้ะมานั่นแล้ววววว"  ผมพยักพเยิดหน้าไปทางไอ้แจ็คที่เพิ่งจะเดินมาพร้อมกับพวกของมันด้วย มากันเกินครึ่งห้องสามเลยมั้งเนี่ย

 แจ็ค เป็นพรรคพวกของผมอีกคนหนึ่ง ซึ่งมีสายเลือดปีศาจของแท้อยู่ในตัว แต่ก็นะมีแต่พวกเดียวกันที่รู้หนิ ตอนที่รู้แรกๆก็ตกใจกันยกใหญ่เลย ไอ้แจ็คมันเป็นคนที่หล่ออยู่พอตัวหน้าออกไปทางฝรั่งซะส่วนมาก  สูง ขาว ดูดี เป็นที่นิยมในหมู่ผู้หญิง แต่มันเสือกอยู่แต่กับไอ้นิคคู่หูตัวเล็กของมัน ไอ้นิคมันก็เหมือนกับไอ้โจน้ะผมว่า ตัวเล็กน่ารักคล้ายผู้หญิง แต่นิสัยนี่คนละเรื่องเลยแมนซะพวกผมยังต้องยอมแพ้ แต่ก็น่ารักอยู่ดีล่ะน้ะถ้าเป็นไอ้โจ (  '///') เอ่อ...ผมคิดอะไรอยู่ว้ะ?

"มีเรื่องไรว้ะไอ้ตูน" ทันทีที่ไอ้แแจ็คเดินมาถึงมันก็อ้าปากถามผมแทบจะทันที

"อ่อ ไม่มีไรๆแค่แขกมาเยี่ยมถิ่นน่ะ หึ!"  ผมตอบกลับไปทั้งที่ยังยิ้มกวนตีนมองหน้าไอ้พวกนักเรียนชุดดำอยู่

"เป็นไงบ้างว้ะไอ้โจ โทษทีที่วันนั้นกูไม่ได้ไปช่วย" ถามเรื่องวันนั้นอีกแล้วจะช่วยลืมๆมันไปหน่อยได้ไหมเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย

"ไม่เป็นไรแล้วได้ไอ้ตูนช่วยไว้น่ะ" ไอ้โจมันตอบตามปกติแต่หน้ามันกลับขึ้นสีแดงก่อนจะเสหน้าหนีไปทางอื่น 

"นายน่ะหรอโจอี้ Whit ของ A.S.P สวยอย่างที่เขาว่าจริงๆๆด้วยนะ สมกับที่ได้ฉายาสีขาวเลยแฮะ" หัวโจกของไอ้พวกนั้นพูดขึ้นก่อนจะดึงแขนไอ้โจไปจนตัวของไอ้โจมันถลาไปชนเข้ากับตัวมัน ถึงจะสวยแแต่กูว่ามึงคิดผิดแล้วล่ะที่ทำแบบนั้น...

พลั่ก!!!

"อย่า-มา-จับ-ตัว-กู" ไอ้โจปล่อยหมัดไปกระทบหน้ามันอย่างที่ไม่ทันตั้งตัวก่อนจะพูดเน้นชัดทุกคำให้เข้าใจแล้วเดินกลับมายืนข้างผม

"โหยย♥ สวยดุซะด้วยย" มันขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากพร้อมกับแสยะยิ้มชอบใจ

"ฉันคิว Kevidemo แห่ง B.R.P มาเพื่อขอตัวๆกับ Devil ของ A.S.P

"อ่อ...ไอ้แจ็คเขาจะมาขอตัวๆกับมึงว่ะ" ผมหันไปพูดกับไอ้แจ็ค ความจริงผมก็รู้ว่ามันหมายถึงผม-- เหอะก็ผมบอกไปแล้วนี่ว่าผมน่ะ Dark ไม่ใช่ Devil

"แกนั่นแหละไม่ใช่ไอ้นั่น" หึ ให้มันได้แบบนี้เซ่

"งั้น...กูขอเปิดก่อนแล้วกัน!" ผมพูดก่อนจะส่งหมัดไปที่หน้ามัน มันเองก็สวนกลับมาไม่นานก็เกิดการตะลุมบอนขึ้นเพราะอีกฝ่ายที่เหลือจะเข้ามาลุมแต่อย่าหวัง เพื่อนผมมันไม่ใช่พวกที่จะยอมเห็นเพื่อนถูกลุมหรอก!

 จะว่าไปครูเอนี่นั่งดูสบายใจเฉิบเลยน๊าาาาาา --*

พลั่ก!พลั่ก!ตุ้บ!

"หึ! แค่นี้กูไม่ยอมหรอกน่ะ!" ไอ้คิวมันพูดก่อนจะชักมีดสั้นออกมา

"เล่นอาวุธเขาไม่ได้เรียกว่านักเลงหรอกน้ะไอ้หนู เขาเรียกว่ากุ๊ย" คิดหรือไงว่าผมจะกลัวไอ้ของแค่นี้

"ตูน!" ผมหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะ..

ปึก!

 ไอ้โจเข้ามาใช้แขนรับไม้หน้าสามที่อีกฝ่ายหมายจะตีหัวผมสุดแรงแถมยังมีตะปูอีกด้วยโดนเข้าไปมีหวังคงไม่รอดแต่ไอ้โจเข้ามาขวางซะก่อน.....สัสแขนเพื่อนกู!!!!

"สัสเอ๊ย.....จะตีหัวเพื่อนกูฝันไปเหอะมึง!" มันกุมแขนแน่นก่อนจะปล่อยทิ้งอย่างไม่สนใจเลือดสีแดงเข้มไหลเปรอะตามแขนแล้วยิ่งโดนแรงขนาดนั้นต้องหักแน่ๆ...

"ไอ้โจ....จะเข้ามาขวางทำไม!!!!" ปากผม....เผลอตวาดไปซะได้

"แล้วจะให้มันตีหัวมึงหรือไงกูไม่ยอมหรอก! Fuck!" มันตวาดกลับมาก่อนจะหันไปต่อยไอ้พวกหมาพวกนั้น

"มึง!" ผมหันไปมองไอ้คนที่ถือไม้หน้าสามเมื่อครู่ก่อนจะพุ่งเข้าไปแต่กลับไม่ทันใครอีกคน.....

"กล้าดีนี่ที่กล้ามาทำร้ายโจอี้ เพราะฉะนั้นเดี๋ยวฉันจะให้รางวัลความกล้าแล้วกัน" ไอ้คนที่พึ่งมาใหม่พูดรอดไรฟันอย่างโกรธจัดก่อนจะซัดหมัดลุ่นๆไปที่หน้าคนตรงข้ามอย่างจังจนทำให้มันล้มลงไปกองกับพื้น ไอ้หมอนั่นใช้เท้ากระทืบมือของฝ่ายตรงข้ามแล้วเตะเข้าไปที่ท้องไอ้เวรนั่นจนมันสลบไปเลย

"เฮ้ย! แกเป็นใครว้ะ" ผมถามมันออกไปท่าจะเก่งแฮะตัวก็สูงพอๆกับผมเลย

"เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน" มันว่า จะว่าไปสำเนียงมันดูแปร่งๆแฮะ

"เอางั้นก็แล้วกัน"

 

 

 

เห้ออัพจนจบได้ซะที ดองไว้ซะนานเลยงื้อออออออออ

คนมาใหม่จะเป็นใครลุ้นกันตอนหน้าน๊าาาาา (แอบบอกนิดนึงตอนหน้ามี NC ให้เรียกเลือดกันนิดนึงงงงงงงงงงมั้งอิอิ)  อย่าลืมเมนท์ให้ด้วยน๊าาาาา ไม่เมนท์ไรท์งอลจริงๆด้วยกิกิ