ถ้าหากวันนั้น มาถึง...

-20-

พอมาถึง

แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

พวกผมสะดุ้งกัน อาจารย์ซิ่งมาก่อนพวกผมอีกเลยขับรถวนรอบทุกคณะให้อาจารย์แกวิ่งตาม ขับช้าๆให้แกวิ่งทันบ้าง พอใกล้ก็เร่ง จนอาจารย์แกหยุดหอบแฮ่กๆ ผมถึงเอารถไปเก็บ แล้วก็พากันหยิบกล่องไก่ ลงมาตรงไปที่คณะ พวกพี่ๆหน้าเครียดกัน

“พวกนายนะมานี่ พวกเราประชุมกันตั้งแต่เช้าไม่ทราบว่าพวกแก ไปไหนกันมาครับ” พี่ว๊าก

“ไปต่อคิวรอซื้อของครับ เห็นพวกพี่ทำงานตั้งแต่เช้าเลย ออกไปซื้อนี่มาให้ครับ” ผมว่าแล้วทุกคนก็ยื่นกล่องไก่ทอดให้ พวกพี่ๆก็รับไปแบบงงๆ

“พวกพี่ก็หยุดแล้วพักก่อนสิครับ” แกรนพูด

“อืมขอบใจ” พี่ว๊ากพูด

“ฟังทางนี้ ตอนนี้พักเบรกก่อนให้เวลา 1 ชั่วโมงไปหาอะไรทานซะ แล้วกลับมาพบกันอีกครั้ง” พวกพี่ว๊ากพูดจบก็หันหลังตามด้วยเพื่อนๆ ที่ลุกเฮอย่างดีใจ

“พวกนายก็มากินด้วยกันสิ” พวกพี่ว๊ากพูดชวน

“กินแล้วครับ เลยแวะซื้อมาฝากพวกพี่ๆที่ตั้งใจทำงานกัน” ผมพูดทำเสียงหวานๆ

พวกพี่ๆยิ้ม หล่อๆส่งมา แกรนมันจับแขนแน่น 55555555 ชอบล่ะสิไอ้แกรน 

หลังจากนั้น ติ่งตดึงดึ้ง ประกาศขอพบนักศึกษาฝ่ายบริหารปี1ทุกคนที่ห้องประชุม

“เฮ๊ย วิงกี้ เราจะซวยอะไรไหม” ผมถามวิตกกังวล

“ไม่หรอกมั้ง” โต้ง

“ไม่สงสัยหรอ ทำไมถึงเรียกรวม” ผมว่า

“ถ้าเรียกพบแบบตัวต่อตัวเรา มีหรือเราจะไป” แกรนว่า

“ถูกต้อง แกรน งั้นเราไม่ไปแต่ยืนอยู่ห่างๆ จับตาจับหูฟังดีกว่า” ผมว่า

“งั้นไปนั่งข้างๆหน้าต่างป่ะ” วินว่า

“ป่ะ” ตอบ แล้วก็เดินดุ้มๆไป

“555 น้องวิงกี้เอ๋ย ไม่ได้แอ่มกุหรอกครับ” โต้งว่า

พวกเรามานั่งพวกเขาเช็ครายชื่อพวกเราก็เช็คด้วย เช็ดเสร็จก็ แอบออกมา ไม่ถึง5นาทีเสียงโหวกเหวกก็โวยวาย คือ อาจารย์วิงกี้ ตามตัวเราจริงๆนั่นแหละ เราแท็กทีมกัน จับไม้จับมือ แยกย้ายกันไป ส่วนผมพี่แม็กมารับถึงมหาลัย อาจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร

วันๆของผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ 55555

อาจจะมีเรื่องที่คิดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ได้ใครจะไปรู้ล่ะ ถ้าวันนั้นมาถึง...............ก็นล

ตอนนี้ก็สอบมิดเทอมแล้ว ดีใจที่สู้และสอบวันสุดท้ายแล้วด้วย พรุ่งนี้ไปฟังผฃสอบ กับรอรับรางวัลดีกว่า ฮุๆๆ

คือ คอมเม้นติสักนิดก็ได้นะค่ะ แล้วก็ ไม่ได้ลงนานแกะรหัสไม่ได้ พอดีลืมรหัส จนเมื่อวาน ให้แฮกเกอร์มาแกะให้