ถ้าหากวันนั้น มาถึง...

-9-

*มินทร์

                                  1 อาทิตย์ผ่านไป วันนี้ผมก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว คงไปเรียนได้แล้วสิน่ะ วันนี้วันพุธ ไปเรียนวันแรก งานอะไรที่ไม่ได้ส่งเดี๋ยวถาม ไอ้โต้ง ก็ได้

เวรไม่ทันๆๆๆๆ ในหัวมีแค่นี้ พอเปิดประตูมา กระดาษที่ถูกปามาโดย ไอ้แกรน ปุ!!!!!!!!!!!!!!  ติดหน้าผมเต็มๆไอ่แกรนหันมา

“เฮ๊ย มินทร์ ขอโทษๆๆ”มันรีบพูดแล้วดึงไปที่นั่งที่ ติดริมหน้าต่าง หลังสุดไอ้แกรน ขึ้นมา ไอ้วิน ถัดมาไอ้โต้ง และผม ด้านหน้าชื่ออะเล็ก

“เฮ๊ยมินทร์เรา5คนอยู่กลุ่มเดียวกันน่ะ” หรอ

“ใครอีกคนล่ะ???” ผมถาม

“ก็ที่นั่งหน้ามึงไง”โต้งว่า ผมหันไป

“สวัสดีครับ ผมชื่อ อะเล็ก”อะเล็กพูด

“ครับ ผมชื่อมินทร์” ผมว่า แล้วหันไปกระซิบกับโต้ง

“จะไหวหรอไม่เข้ากับเราเลย พูดเพราะชิบ” ผมว่า

“หรอ เดี๋ยว ดูๆไปเถอะ แล้วจะบอกว่าเราไม่เซียนเท่ามันเลย” โต้งว่า

“หรอยังไง” ผมว่า

“เออดูๆๆไป”โต้งพูด      สักพัก

“เฮ๊ยยย พวก มึง ใครเก่งเอาสมุดจด เล็กเซอร์ มาดูดิ จะช่วยไอ้เตี้ยเขียน” อะเล็ก

ว่าแต่ใครเตี้ยว่ะ ผมเงยหน้าขึ้นไปดู มันยักคิ้ว ผมหันมองรอบตัว ผมหรอ

ผมชี้ตัวเอง มันก็ยักคิ้วให้

“มึงว่าใครเตี้ย ไอ้อะเล็ก” ผมโวย

“ไม่รู้ กูว่าลอยๆ” อะเล็กว่า

“ลอย พ่อง มึงสิ แล้วมองหน้ากู หาสวรรค์วิมานหรอ” ผมว่า

“โอ๊ะ ขอโทด ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ” อะเล็ก

ผมเลยก้มลงไปจดต่อ สักพัก

“เอ้านี่ เล่มนี้เสร็จแล้วน่ะ” อะเล็ก

“ขอบคุณค้าบบบบบบบบบบบ” ผมขอบคุณ

ตามด้วยเพื่อนๆ ที่นั่งข้างหลังอีก สามคน 555+

“รู้สึกซึ้งในน้ำใจจัง” ผมว่าแล้วมองไอ้พวกที่อยู่ด้านหลัง

“ไม่เป็นไรตอนสอบมึงช่วยบอก หน่อยล่ะกัน ^_^ ”

“ไอ้.................................... -_- ” ผมอยากด่าดังๆเลย

พวกมันเลยพร้อมใจกัน “กูช่วยมึงแล้วน่ะ ไม่สำนึกบุญคุณบ้างเลย” ทำหน้าร้องไห้ ชิ........