กับดัก เด็กบ้านนอก

     กับดักเด็กบ้านนอก

               กลิ่นควันกลิ่นธูปคลุ้งไปทั่วองค์พระประธาน 'ไอ้เปลว' ก้มลงหยิบไม้เซียมซีสีแดงสดบนพื้น แล้วอาศัยร่างใหญ่เดินแหวกฝ่าฝูงคนไปค้นหากระดาษ ทำนายดวง

‘เซียมซีใบที่ ๒๓ ....พระพิรุณเจ้าจัดพัดสัตว์สองขา  ที่สูงค่ามาเคียงคู่ตุนาหงัน...’

อ่านได้แค่นั้น ไอ้เปลวก็หน้าแดงกล่ำคิดไปไกล … คนซื่อบรรจงพับกระดาษใบบางใส่กระเป๋ากางเกง.. หัวใจหนุ่มโสดมันเต้นแปลกๆ ยี่สิบกว่าฤดูฝนที่ทนหนาวเพียงลำพัง ชายหนุ่มหันไปมองพระประธาน องค์ท่านยิ้มละมุน ใบหน้าผ่องพักต์พาให้ไอ้เปลวเผลอรับยียิ้มกว้างตามไปด้วย

"ให้พรไอ้เปลวสินะขอรับ? เข้าพรรษาปีนี้กระมั้งที่พระคุณท่านจะส่งนางฟ้านางสวรรค์มาโปรดไอ้เปลว.."

***

               แว่นกันแดดสีน้ำตาลเข้มที่คาดอยู่บนหัวทุยๆ ถูกเลื่อนลงมาสวมลงบนกรอบหน้า ..ปิดเกือบครึ่งใบหน้าสีเนียนน้ำผึ้ง .. 'คุณปุ๊ก' เกือบจะสำลักควันธูป ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะจุดเทียนนมัสการแต่ที่ทำได้ดีที่สุดก็แค่ เดินไปไหว้ไปแล้วเอาดอกไม้กำใหญ่ วางไว้ในกระถาง ...เดินไปจนเกือบจะได้วางดอกไม้ เท้าเปล่าถึงได้สะดุดไม้สีแดงสดบนพื้น ถามเพื่อนที่มาด้วยกัน ถึงได้รู้ว่าอันนี้เรียกว่า ‘เซียมซี’  มีไว้ทำนายดวงชะตา ..

‘เซียมซีใบที่ ๖ ....ระหกระเหิร เหมือนโนราห์ดุ่มเดินตามพรานป่า .....หมดทุกข์หมดโศกเพราะโชคพา..ดวงชะตาขีดบรรจบพบคู่ครอง...’

คุณปุ๊กยิ้มกว้าง ..ส่ายหน้าระอากับคำพยากรที่เหมือนชี้นำว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดพลาด... คู่ครอง?? ..คู่ครองที่ไหนอีก? จะเอาอะไรอีกกับการแต่งงานที่ล้มเหลวมาเกือบสามครั้ง?! คิดไปก็เท่านั้น คุณปุ๊กขยำเศษกระดาษนั้นใส่กระเป๋าเสื้อเชิ้ต แล้วเร่งเท้าก้าวเดินตาม พวกเพื่อนๆ ที่ต่างแยกย้ายหาซื้อของว่างในงานวัด...

.

.

.

..ชั่วเสี้ยวที่สวนคลาด ไม่มีใครรู้หรอกว่าพระพายท่านพัดผ่านบุพเพเพียงแค่ให้คนสองคนได้ใกล้ ใกล้เสียจนท่ามกลางคนที่พลุกพล่านช่วงไหล่ของคนสองคนนั้น ..เกือบจะใกล้จนเกยกัน..