You make me crazy จะบ้าตาย!!หลงรักยัยปีศาจ

  จะเกิดอะไรขึ้นหากคุณชายมาดนิ่งตกหลุมรักสาวห้าวขาลุย-[ ]-???งานเข้าเเล้ว...เจอเเบบนี้คุณชายมาดนิ่ง

ถึงกับไปไม่เป็น ถ้าเขาอยากจะเป็นผู้ที่ครอบครองหัวใจของสาวห้าวคนนี้เขาจะต้องทำอย่างไร???

                                             ...ซอลฟา...
ตุ้บ...!!!
อ๊าก............!!!
"นี้...!!ซอลพอเเล้ว"
เสียงสาวน้อยร่างบางกำลังส่งเสียงเรียกเพื่อนของเธอที่กำลังซัดไอ่หื่นทำเอาซอลฟาหยุดมือที่จะกระเเทกหน้าไอ่หื่นเพื่อรีดเอาเลือดในหัวชั่วๆของมันออกมา
"ทำไมละเรย์...มันจับก้นเธอนะ -*-"
"เออ...ฉันขอบใจเเต่เเกช่วยหันไปดูหมอนั้นก่อนไหม-_-^"
ซอลฟาหันไปตามมือของเรย์นะก็พบคำตอบว่าทำไมเพื่อนของเธอจึงร้องห้าม ก็ดูสภาพไอ่หื่นนี้สิหน้าของมันปูดบวมด้วยกำปั้นของเธอจนตอนนี้สลบลงไปนอนกองกับเศษขวดเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว
"หึๆๆ"
ก็ใครใช้ให้มันมาจับก้นเพื่อนช้านนนนนคิดเเล้วก็อยากจะซัดมันอีกสักรอบเอาให้ติดดินเลยไอ่หื่นๆหน้าหม้อพวกนี้
"ซอลฉันว่าเรากลับกับเถอะนะ>_<"
"เออก็ดีฉันชักหมดอารมณ์เเล้วเหมือนกัน-*-"
ยัยเรย์นะพูดจบก็จัดการลากฉันออกจากผับชื่อดังให้ตามไปที่ลานจอดรถไม่รู้ยัยนี้จะลากฉันดีๆเป็นบางไหม
ยังกะลากควายไปไถ่นา ลากเบาๆก็ได้มันเจ็บนะเฟ้ย...!!!
"กุญเเจมา"ลากเสร็จก็ยื่นมือมาขอกุญเเจรถ
"ไม่ต้องถามว่าทำไมเพราะฉันจะขับเอง-_-+"ที่ยัยเรย์นะยื่นมือมาขอกุญเเจรถไม่ใช่เพราะอะไรเเต่ทุกครั้งที่ฉันมีเรื่องอารมณ์มันจะพรุ่งปรี๊ด.......!!! เป็นปรอทวัดไข้ยัยเรย์นะก็เลยกลัวว่าฉันจะพามันไปเเหกโค้งนะ^^
"เออเอาไปฉันก็ขี้เกลียดเเล้ว"
พูเสร็จฉันก็ยื่นกุญเเจรถให้ยัยเรย์นะ เเล้วเดินไปนั่งที่ไม่นานรถออดี้สีน้ำเงินลูกรักก็ออกตัวอย่างนิ่งนวลมุ่งไปยังเป้าหมายปลายทางคือบ้านของฉันเอง

ก๊อกๆ...
"คุณหนูคะ"เสียงคานะมือขวาของพ่อกำลังเคาะประตูปลุกฉันให้ตื่นจากฝัน...เรื่องอะไรจะตื่นคานะน่าจะรู้นะว่าเมื่อคืนฉันไปไหนมา-_- อ๋อลืมบอกไปว่าคานะเป็นผู้หญิงที่เก่งมากๆอยู่กับพ่อมาตั้งนานเเล้วถึงอายุจะน้อยเเต่ด้วยความสามารถของเธอทำให้ได้รับการไว้วางใจจากพ่อให้เป็นมือขวา เธอเหมือนพี่สาวของฉันคนหนึ่งเลยล่ะ^^
บ้านของฉันเป็นมาเฟียเก่ามาก่อนชื่อเสียงด้านนี้ก็ยังมีอยู่ยังคงอำนาจเเละอิทธิพลเเต่ในรุ่นหลังๆมีการ
เปลี่ยนเเปลงมาทำธุรกิจอย่างสุจริตไม่ได้รีดไถ่ใครหรือเรียกเก็บค่าคุมครองเหมือนรุ่นเก่าๆ สร้างสัมพันธไมตรีกับกลุ่มมาเฟียกลุ่มใหญ่ๆเเละกลุ่มเก่าๆ
ส่วนมากจะเป็นคนที่มาจากตระกูลเดียวกับฉันทั้งนั้น
ก๊อกๆๆ...
"คุณหนูคะ...ตื่นได้เเล้วคะนายท่านให้มาตามคุณหนูบอกว่าจะมีเรื่องคุยด้วยนะคะ"
".....????"
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรนักหน้าว้าาาาา
เเอด~
"ค้าาาา...พี่คานะซอลจะรีบลงไปเลยค้าา -*-"ฉันเดินออกมาด้วยสภาพหัวฟูๆหน้ายุ่งๆ
"ดีคะเเล้วอย่าเเอบไปหลับต่อนะคะ^^"
พูดเสร็จพี่คานะก็ยื่นมือมาขยี้หัวของฉันจนมันฟูยิ่งกว่าเดิม >_< โว้ย...หัวยุ่งหมด(เสียงร้องของเธอเเมนน่าดู^^)
พี่คานะชอบทำเเบบนี้เวลาฉันทำหน้ายุ่งใส่ ฉันโดนขยี้หัวเสร็จก็ถูกพี่คานะดันฉันให้เข้าไปในห้องนอน
เป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงที่ฉันอาบน้ำเเต่งตัว ที่ช้านี้ไม่ใช้เพราะขัดสีฉวีวรรณอยู่หรอกเพราะปกติฉันเป็นคน
อาบน้ำเร็วที่ช้าอยู่เพราะนั่งทำใจ...??? ฉันเดินออกมาจากห้องนอนเเล้วตรงไปยังชั้นล่าง
"อ้าว...ตื่นเเล้วเหรอซอล>_<"เสียงใสๆของยัยเรย์นะตรงมากระทบโสนประสาทของฉัน เเหมถามมาได้เนอะว่าตื่นเเล้วเหรอถ้าฉันไม่ตื่นคุณเธอจะเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้ไหมละ
"อืม พ่อให้พี่คานะปลุกบอกว่ามีเรื่องคุยด้วยนะ"
"เเล้วเเกเห็นพ่อปะ"ฉันถามเรย์นะขณะที่ยัยนี้กำลังลากๆๆฉันเข้าไปในห้องอาหาร
"นี้ฉันถามเเกว่าพ่ออยู่ไหนนะไม่ได้ให้เเกมาลากไปลากมา"
ฉันพูดในขณะที่ยัยเรย์นะก็ยังลากฉันต่อไป
"ฉันก็จะพาเเกไปหาคุณลุงไงละ"
ยัยเรย์นะเป็นญาติของฉันเองละคะยัยนี้อยู่บ้านเดียวกับฉันเราอยู่ด้วยกันตั้งเเต่เด็กเรียนโรงเรียนเดียวกันตลอดจึงสนิทกันมากที่สุดยัยนี้จะรู้ใจฉันพอๆกับที่ฉันรู้ใจยัยนี้ พ่อของเรย์นะเป็นน้องชายพ่อของฉันเองเราสองคนเกิดปีเดียวกันนะ^^ สาเหตุที่เรย์นะมาอยู่บ้านเดียวกับฉันเพราะพ่อกับเเม่ของเรย์นะเเตะยัยนี้ให้มาอยู่กับฉันเพราะเคยมีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อเเม่ของเรย์นะจะให้ยัยนี้ห่างจากฉันทั้งพ่อฉันพ่อเเม่เรย์นะกลัวว่าเราสองคนจะติดกันจนเเยกไม่ออกก็เลยจะส่งยัยเรย์นะไปเรียนต่างประเทศเเต่มีหรือยัยเรย์นะจะยอม ยัยนี้นะร้ายเงียบดื้อไม่ยอมทำตาม
สรุปว่ายัยเรย์นะก็ยังอยู่กับฉันเหมือนเดิมพ่อฉันเเละพ่อเเม่ยัยเรย์นะก็ไม่คิดที่จะเเยกฉันกับยัยเรย์นะอีก-0-
"นั่งลงสิเรย์ซอลยืนอยู่ทำอะไรละพ่อหิวเเล้วนะ-3-"
พ่องของฉันเป็นคนเเบบนี้เเหละจะขี้เล่นกับลูกๆหลานๆเเต่เวลาทำงานอยู่กับลูกน้องก็จะนิ่งๆขรึมๆส่วนมากคนที่จะเห็นมุมนี้จะเป็นคนสนิทมากกว่า-,-
"พ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับซอลเหรอ"
ฉันพูดเเล้วนั่งลงบนเก้าอี้ ที่จริงบ้านหลังนี้ฉันพึ่งจะย้ายมาอยู่ได้อาทิตย์เดียวเอง ฉันกับพ่อเเล้วก็เรย์นะจะอยู่ที่ญี่ปุ่นที่บ้านของตระกูล พ่อของฉันไปทำธุรกิจอยู่ที่นั้นตอนฉันเรียนอยู่ชั้นประถมพาฉันกับเรย์นะไปอยู่ด้วย
ก่อนที่ฉันจะย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นเราสามคนก็อยู่ที่ไทยมาก่อน การไปเรียนที่ญี่ปุ่นเรื่องภาษาไม่ใช้ปัญหาสำหรับฉันกับเรย์นะเลยเพราะต้นตระกูลเราเป็นมาเฟียอยู่ที่ญี่ปุ่นพ่อของฉันเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เเม่ของฉันเป็นคนไทย
จึงสามารถปรับตัวเข้ากับที่นั้นได้อย่างเร็ว จนฉันเรียนจบมัธยมปลายปีหนึ่งพ่อก็บอกว่าจะย้ายกลับไทยเพราะธุรกิจในญี่ปุ่นสามารถคงตัวในสภาพมั่นคงได้เเล้ว ฉันคิดถึงบ้านที่ไทยเหมือนกันนะพอได้ย้ายกลับมาก็นึกถึงตอนเด็กๆ^^
"อืม พ่อจะคุยเรื่องโรงเรียนใหม่ของซอลเเล้วก็เรย์^^พ่อให้คานะไปจัดการเรื่องโรงเรียนเเล้วอาทิตย์หน้าโรงเรียนก็จะเปิดเรียนเตรียมตัวด้วยละ"
"คะ-_-"ฉัน
"คะคุณลุง>_<"เรย์นะ
เหอะๆๆโรงเรียนใหม่งั้นเหรอน่าสนุกดีนี่
 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ^^ songyugyig เพิ่งจะหัดเขียนได้ไม่นานมีข้อติชมหรือเเนะนำ
ก็บอกมาได้ค้าาาา>_<