รักว้าวุ่นของนายมาดนิ่ง

ในดินแดนลึกลับแห่งหนึ่ง  มีเทพองค์หนึ่งที่มีชือว่า  ฮัน อนยู เขากำลังพาคนรักของเขาหลบหนีอะไรสักอย่าง ฮัน อนยู  คุณจะไปไหน! อย่าทิ้งฉันไปนะ! อย่าทิ้งฉันไป!  ดาเนียฉันสัญญาว่าถ้าฉันจัดการทุกอย่างเรียนร้อยแล้วจะกับมาหาเธอ ฉันสัญญา   จริงนะ!คุณสัญญาแล้วนะว่าจะกับมาหาฉัน

ฉันสัญญา จบคำพูดคำสุดท้ายของอนยูก็วิ่งหายเค้าไปในป่าลึกลับแห่งหนึ่ง  

"ดาเนีย! ยัยดาเนีย! " เอ๊ะนี้มัน เสียงของยัยซันนี่นิ ทำไมละ?ทำไมเสียงยัยซันนี่ถึงเหมือนอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่เห็นมีวี่แววเจ้าของเสียงเลย?

"ไม่นะ! ไม่น้าาาาา   อย่าทิ้งฉันไป!" เฮ้ย~นี้ฉันฝันถึงเรื่องนี้อีกแล้วหรอเนี้ย เฮ้ย~ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเรื่องจริงเลยอะ?

  "ยัยดาเนีย!นี้แกฝันอะไรของแกอีกแล้วเนี่ย! อย่าบอกนะว่าฝันถึงเทพบุตรของแกอีกอะ"ยัยซันนี่คงชินแล้วสินะ ก็เพราะฉันฝันทีไรก็ฝันถึงเรื่องนี้แล้วเรื่องนี้อีก

"อืมใช่ฉันฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไม........" ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไรกันแน่?

ในขณะที่ดาเนียกำลังจะพูดต่อนั้น สายตาของเธอก็หันไปเห็นผู้ชายผมสีเขียวหน้าตาที่ดูเย็นชาคนนึ่ง และเธอก็คิดว่า ทำไมละ?ทำไม?เค้าถึงหน้าเหมือนคนในฝันของเธอละ?