The Crazy Love รักบ้าๆ ซ่า ฮา เกรียน

ติ๊กก  ติ๊กก ติ๊กก  ติ๊กก เสียงนากาปลุกแบบธรรมดาบอกเวลาควรตื่นตอนตรีสามดังขึ้นซึ่งมันไม่ได้กระทบกระเทือนผิวกำพร้าของฉันเลยด้วยซ้ำ ด้วยนิสัยรู้ทันตัวเอง จึงต้องมี

โครม ตูมม  ปัง %..~..!..@..#..$..%..^..&..*..().._..+..  }..{..“..:..?>..<..?..”…เสียงนาฬิกาที่สามารถปลุกฉันทำงานขึ้นหลังจากเสียงนาฬิกาปลุกแบบธรรมดาดังจนหยุดไป แล้วฉันยังไม่ลุกขึ้น โดยการเดินมาจับฉันทุ้มลงพื้นแบบเบาะๆหนึ่งที ตามด้วยปาระเบิดเหม็นตราอึอูฐ ตามด้วยการยิงกระสุนแสบจี๊ดตราเสือเล่นหมากรุก เอ๊ะ!! ฉันบอกรึยังว่านาฬิกานี่คือหุ่นยนต์กรินดี้โลว์น่ะที่โผล่มาจากตู้ปลานะ จะคอยทำหน้าที่เหมือนผู้จัดการฉันเลย

O_o เฮือก ฉันตกกะใจ ดีดตัวลุกขึ้นมาตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ เมื่อเห็นหุ่นยนต์กรินดี้โลว์กำลังจะกัดฝ่าเท้าฉัน

“ฮ้าวววว!~  *O*  ตื่นแล้วจ๊ะ” ฉันพยายามสะบัดเจ้าหุ่นยนต์กรินดี้โลว์ออกไปจากบาทา

“ตังเม..ก็รู้ว่าต้องตื่นตอนตรีสามตรงนี่มันเลยมาสองนาทีสามสิบสี่วินาทีแล้วทำไมไม่รู้จักตื้นฮะ  คิดมั้งไหมว่ามันอาจสายได้ สมองนะมีไว้กั้นหูรึไง ~!@#$%^&*()_+}{“:?><” เมื่อการเทศนาจากเจ้ากรินดี้โลว์เริ่มขึ้นฉันก็ออกสตาร์ทลุกออกจากเตียงเดินไปแปลงฟันและอาบน้ำโดยที่มีเจ้ากรินดี้โลว์ลอยตามมาและเทศนาต่อกันจนอุจจาระหูกับอุจจาระตาของฉันสามารถมาวิ่งเล่นไล่จับกันได้แล้ว อย่างนี้ต้องจัดการจับเจ้ากรินดี้โลว์ยัดใส่อ่างน้ำเจ้าเก่า ซึ่งฉันออกแบบให้เป็นที่อยู่ของเจ้ากรินดี้โลว์  อาจจะดูเหมือนตู้เลี้ยงปลาแต่ก็สวยใช้ได้ แต่เจ้ากรินดี้โลว์ก็ยังคงเทศนาต่อไปได้ นี่ก็ตรีสามห้าสิบสี่แล้วที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแต่ยังไม่พร้อมที่จะก่อกวนต้องจัดเก็บข้าวของที่ต้องใช้ที่เกราะผีเสื้อสมุทรโดยเพราะกระเป๋าจอมก่อกวน

ณ หน้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์

                นี่ก็เป็นเวลาตรีห้ากว่านิดๆซึ่งเป็นเวลาที่รุ่นพี่นัดไว้ แต่ฉันก็แอบเหลด เหล่าเพื่อนๆและรุ่นพี่ที่ตรงต่อเวลามากันครบแล้ว และกำลังเช็คชื่อเตรียมขึ้นรถทัวร์สามคันที่จะพาไปที่เกราะผีเสื้อสมุทร เพียงแต่ทำไมตอนนี้คนเช็คชื่อกลายเป็นพี่จองเบที่ทำหน้างัวเงียอ่อนเพลีย งงอุจจาระตายังงั้น ว่าแล้วฉันก็รีบตรงดิ่งไปต่อแถวเลยและระหว่างที่รอคิวนั้นฉันก็ค้นหาอุปกรณ์ที่จะช่วยปลุกพี่จองเบจากอาการยังงี้ก่อน

                “สวัสดี ตังเม”

เอ๊ะ! ใครทักหว่า เพิ่งมาอาศัยชายคาร่มต้นมะเขือเปราะเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ดังจังแหะเรานี่ สงสัยเพราะวีรกรรมของเราแน่เลย แหะๆ พอฉันหันหลังไปตามเสียงที่ทักขึ้นก็พบกับยัยเหม่งสะท้อนและยัยเหยินทะลุโลกเมื่อวานนี่หน่าที่จับสัตว์น้อยน่ารักไล่กวดเพื่อนคนอื่น ว่าว!! ยังงี้สิไปกันได้

“อืม สวัสดีเช่นกัน ^^”

“เราชื่อมิ้มนะ ส่วนนี้ฟ้า แล้วนี่อุปกรณ์อะไรอีกล่ะ ดูน่าสนุกจัง เราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันกับฟ้านะดูเธอตั้งแต่เมื่อวานแล้วฉันว่าเราน่าจะเข้ากันได้ดีนะ ^^”

“จ๊ะ ดีจังมีคนที่สามารถไปกับตังเมได้  ธรรมดาตังเมก่อกวนคนอื่นซะ เขาพากันกลัวตังเมกันหมด”

“อย่าว่าแต่ตังเมเลยมิ้มกับฟ้านะย้ายมาจากที่เดียวกัน และแน่นอนเลยว่า มิ้มกับฟ้านะก็ชอบก่อกวนจนไม่สามารถนับโรงเรียนที่เราย้ายเพราะโดนข้อหาก่อกวนเกินเหตุมาได้”

“วะ ฮะ ฮ่า สงสัยเราเข้ากันได้อย่างแรงเลย”

และแล้วฉันก็สามารถดึงดูดคนที่ก่อกวนมาได้สองคน อย่างนี้มหาวิทยาลัยก็สามารถดำรงอยู่ได้ยาก และเราก็มีเพื่อนเพิ่มอีกตั้งสองคน  ยังงี้สิน่าสนุกยกกำลังสามเลย

“อุปกรณ์นี่คือ สเปรย์เฟรสซี่ตรา อีโต้แก้วหน้าม้า มีสรรพคุณทำให้ผู้ที่มีอาการอ่อนเพลีย งัวเงีย ขี้เซา เมาสุรา งงอุจจาระตารู้สึกสดชื่นแจ่มใสขึ้นมาได้ เพียงพ่นสเปรย์นี่ใส่หน้าตัวเองครั้งเดียวเท่านั้น  ฉันใช้บ่อยเวลาที่ฉันเข้าเรียนจะได้ไม่แอบหลับไง”

“อืมน่าสนุกดีแหะ” มิ้มและฟ้าพูดขึ้นพร้อมกันเมื่อมาถึงคิวของฉันรายงานตัวและเตรียมขึ้นรถ ฉันมายืนต่อหน้าพี่จองเบ ซ่อนสเปรย์ไว้ข้างหลัง แล้ว

“สวัสดีค่ะพี่งงอุจจาระตา ยังไม่ตื่นหรอค่ะ น้องชื่อวายุภัทรค่ะ”

“ครับ”พี่จองเบก้มหน้าขีดถูกข้างหน้าชื่อของฉันพอพี่จองเบเงยหน้าขึ้นก็

“นี่ค่ะ เพ่จะได้ตื่น” แล้วฉันก็จัดการพ่นสเปรย์ใส่หน้าพี่จองเบครั้งเดียวใหญ่ๆ  โดยที่มีมิ้มกับฟ้าจ้องดูอย่างสนใจ

“อะไรครับเนี๊ย” พี่จองเบถาม ดูหน้าตาก็ตื่นแล้วทันที อิอิ ได้ผลดีอยู่แล้ว

“^_^” แล้วฉันก็มายืนรอมิ้มกับฟ้าที่หน้ารถ

“เจ๋งว่ะ ดูแล้วพี่เขาตื่นจริงๆแฮะ อยากลองมั้งอ่ะ”

“ได้ซิ” แล้วฉันก็ส่งสเปรย์ให้มิ้มไป  มิ้มก็จัดการพ่นใส่หน้าฟ้า แล้วฟ้าก็พ่นใส่หน้ามิ้ม ก่อนจะคืนมาให้ฉัน

“เจ๋งอ่ะ เหมือนตื่นเลย” ฟ้าเอ่ยขึ้น และทำตาวิ้งๆ

“บ้า แล้วแกไม่ตื่นอยู่รึไงฟ้า  แหม เหมือนตื่นเลย ” มิ้มทำหน้าเอือมระอา

                “น้องทุกคนเชคชื่อแล้วขึ้นรถเลยครับ ข้าวของก็เอามาใส่ช่องเก็บของนะครับ ของสำคัญๆก็เอาติดตัวไปด้วยนะครับ”พี่ป๊อปปี้ถือโทรโข่งสีแดงอันเดิมประกาศ ฉัน มิ้ม และฟ้าก็ยกข้าวของมาใส่ช่องเก็บของ

                “สวัสดี ใช่ตังเมปะ สวัสดีมิ้ม ฟ้า” ใครทักหนอ

                ( -_-)( -_-)( -_-) --> (^_^ )(^_^ )

                “อ้าว!! สวัสดี ใช่ นี่แหละตังเม ตังเมนี่กวาง นู้นอัมนะ เรารู้จักกันตั้งแต่เมื่อวานตอนเข้าไปในเขาวงกตนะ”

                “อืม สวัสดีจ๊ะ” ที่แท้ก็ยัยห้อยชนิดแบบกระพือตามลม พั๊บ พับ กับยัยขาถ่างขนจมูกยื่น ที่จับสัตว์น้อยน่ารักไล่กวดเหล่าบรรดานักกรี๊ดทั้งหลาย นี่เอง

                “เราเป็นเพื่อนกันนะ เราคงเข้ากันได้แน่เลย”ยัยขาถ่างขนจมูกยื่นหรืออัมพูดขึ้น

                “ดีซิ บัดนี้เราก็มีเพื่อนใหม่สี่คนแล้วซินะ ดีจังเลย”

                “ไปเถอะ กวางว่าเรารีบขึ้นไปจองที่นั่งกันเถอะ ขอหน้าๆนะ กวางชอบนั่งหน้า”

                (-_-)( _ _ )(-_-)( _ _ )(-_-)( _ _ )(-_-)( _ _ )

ทุกคนพยักหน้าแล้วเดินขึ้นรถโดยที่มีฉันเดินนำ  เมื่อขึ้นมามีที่นั่งสามคนสองข้าง แถวหน้าสุด และมี ยัยหน้าสิวเหมือนทางลูกลังที่จับเขียดน้อยคอยรักแกล้งเพื่อนๆเมื่อวาน นั่งอยู่ริมสุดหน้าต่างที่นั่งแถวหน้าสุดข้างขวา กำลังมองไปข้างนอก ซึ่งยัยหน้าสิวกำลังส่งสายตาวิ้งๆ ให้ห้าหนุ่มรุ่นพี่ K-OTIC ที่ยืนทำหน้าหล่อรอน้องๆขึ้นรถกันจนหมด โดยที่มีความหวังว่าใครซักคนจะหันมาขอเบอร์ยัยหน้าสิวบ้าง พลางทำตัวให้ดูน้าสนใจ ยึ้ย! เห็นแล้วอุจาดตา  อยากจะเข้าไปเตะคอซักป๊าบ ผู้หญิงอะไรทำท่าทีไม่รักนวนสงวนตัวเยี่ยงหญิงไทยบ้างเลย  

“สวัสดีนัส นั่งด้วยนะ” กวางพูดและยิ้มให้อย่างดูเท่าเทียม

“จ๊ะ” ยัยหน้าสิวหรือนัสตอบทั้งๆที่ยังไม่ละสายตาจากห้าหนุ่มนั้น

กวางกับอัมก็อาสานั่งข้างๆ ยัยหน้าสิว ส่วนฉันก็รีบแจ้นไปนั่งริมหน้าต่างข้างซ้ายก่อนที่มิ้มกับฟ้าจะมานั่งข้างๆ

ด้วยนิสัยชอบนั่งริมหน้าต่าง และเป็นโรคแพ้แอร์รถอย่างหนัก หากไม่กินยาแก้แพ้ทุกอย่างตราแรดกระทืบโลงมาละก็ของเก่าวิ่งย้อนศรแน่  หากเวลาใดได้ขึ้นรถแล้วไม่พ่นสเปรย์เฟรสซี่อีกก็เป็นต้องหลับสลบไสลตั้งแต่ยังไม่สตาร์ทแน่นอน  ดีนะที่หุ่นยนต์กรินดี้โลว์บัญชาการมาหมดเลยครบเซตแล้ว  ทั้งสดชื่นแจ่มใสไร้ความง่วง หมดสิ้นซึ้งของเก่าย้อนศร  พอฉันได้ที่นั่งที่เหมาะและควร พร้อมกับเตรียมพร้อมการก่อกวนได้แล้วก็สบายใจละหว่า นั่งไขว่ห้างกระดิกเท้า ดิ๊กๆ สบายใจเฉือบ

                “มาแล้ว” ยัยหน้าสิวพูดขึ้นพร้อมกับหมุนหน้าสิวของเธอจากหน้าต่างทวนเข็มนาฬิกามายังประตูหน้าข้างหน้าฉันปรากฏหนุ่มหน้าหล่อห้าคนสำหรับคนอื่นกำลังเดินขึ้นบันไดรถมา  ฉันหันไปมองยัยหน้าสิวอีกที แหม ทำหน้ายังกับได้เกิดบนสวรรค์งั้นเหละ

                “อ้าว! สวัสดีครับน้องตังเม”พี่ป๊อปปี้เอ่ยทักขึ้นและยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ให้ฉัน อุแว้  ชอบตายล่ะ แต่ก็น่ารักดี

                “ดีจ้าน้อง นั่งสบายเชียวนะ” อะ พี่เขื่อนทักงี้ ฮิฮิ  ฉันลืมเปลี่ยนท่าตั้งแต่เมื่อกี้ จึงต้องรีบเปลี่ยนจากท่า นั่งไขว่ห้างกระดิกเท้า ดิ๊กๆ สบายใจเฉือบ เป็นท่านางแบบฮอลลี้วู้ด ทันที

สี่หนุ่มที่เหลือรีบกล่าวตามท่านประธาน แล้วเดินตามท่านประธานไปนั่งที่นั่งหลังสุดที่ประจำ ไม่ซิสามต่างหากนายหน้าลิงธนูไม่พูดซักคำแต่กลับทำหน้ากวนใส่  อย่างนี่มันต้อง ไดนาไมรสอึค้างคาว วะ ฮะ ฮ่า

                “ไอ้ อ้อง อ้า(ไอ้น้องบ้า)”

นายหน้าลิงธนูรีบแจ้นตามเพื่อนไป แต่ยังคงคาบไดนาไมรสอึค้างคาวไว้  ไปให้พี่ป๊อปปี้เอาออกให้ แต่เสียใจพี่ป๊อปปี้และบรรดาเพื่อนๆพากันขำกลิ้งไปเป็นทางสามร้อยกิโลแม้ว  ไดนาไมรสต่างๆของฉันนะทำงานตั้งแต่โดนคาบจนกว่าจะได้ก่อกวนหนึ่งครั้งแล้วจึงหยุดทำงาน พี่ก็ลองเลียลิ้มรสอึค้างคาวสักครั้งซิ จะได้ไม่นานนัก ฉันแอบเห็นมิ้มกับฟ้าหันหน้าหัวเราะให้กันอย่างเมามันด้วย

“เธอชื่ออะไรหรอ”ยัยหน้าสิวทักฉัน

“นี่ไม่ได้ยินที่พี่ป๊อปปี้เรียกรึไงยัยหน้าสิว  ฉันชื่อตังเมเฟ้ย และที่สำคัญทำไมทำหน้าตาได้ดูน่าดีดหูยังงั้นหะ เราเป็นผู้หญิงไทย ไม่ว่าสมัยไหนก็อย่าได้ตามแนวชาติตะวันตกรู้ไหม หัดรักนวนสงวนตัวมั้งก็ได้ ไม่คิดมั้งเลย ถ้าใครมาเห็นเข้าเขาจะว่าไม่ดีนะ ~!@#$%^&*()_+{}:<>?[];’/ ”ฉันก็เทศนายาวเป็นรถไฟสายเอเชีย(มีที่ไหน -_-^)เลยซิครับพี่น้อง

“ฮิ เค้าชื่อ นัส นะตัว ตัวเปงแฟนกะพี่ป๊อปเค้างะ” ยัยหน้าสิวตอบหน้ารื่น

“นี่ฟังมั้งไหมหะ พูดนะ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา  เข้าหูหมาทะลุหูแมว เรียนมามั้งรึเปล่าหะ มารยาทไทยนะ และที่สำคัญฉันไม่ได้เป็นแฟนใครทั้งนั้น แล้วเป็นคนไทยหรือป่าวหะ ทำไมไม่ใช้คำในภาษาไทยที่น่าภาคภูมิใจให้ถูกต้องมั้งหะ”

“จ๊ะ” หะ ตอบแค่นี่เหรอ นี่ฉันเทศนาซะตั้งยาวตอบแค่เนี๊ยนะ ยัยบ้าเอ้ย!! แล้วฉันก็ละสายตามาจากยัยหน้าสิวที่แสนจะหน้าเอือมระอาลัยอาวรณ์ โดยที่มีคนอื่นๆนั่งอึ่ง ทึ้ง เสียว ไปตามตามกัน 

“เราอยากรู้จักตัวอ่ะ” ยัยหน้าสิวหันมาพูดกับฉัน

“แล้วไง” ฉันตอบไปกวนๆ

“อืมเราเป็นเพื่อนกันนะ” ยัยหน้าสิวพูดง่ายไปไหมย่ะ ถึงฉันจะชอบสิ่งแปลกใหม่แต่ก็เลือกนะย่ะ ชิ

“เออ” อ้าว สรุปตกลงว่างั้น

แล้วหนทางอันยาวไกลก็ทำให้ฉันรู้ว่าเป็นเพียงไม่กี่คนที่นั่งหน้าตาดีอยู่ นอกนั้นเป็นอันหลับ นำลายยืด อุจจาระมูกโปร่ง  ฮิ้ว!! ยังงี้มันต้องแกล้ง ฉันหันหน้าไปสำรวจรอบคันรถ พบว่า มีฉัน มิ้ม ฟ้า และพี่จองเบที่นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่ท้ายรถรวมแล้วสี่คนที่ได้รับสเปรย์เฟรสซี่พ่นหน้าไป  อ๋อ! และคนขับรถที่หน้าดูงัวเงียมากกำลังขับไป ยกกาแฟขึ้นดื่มไป นับแล้วไม่ต่ำกว่าสิบกระป๋อง  ฉันลุกออกจากที่นั่งเดินไปนั่งข้างข้างคนรถ และจัดการพ่นสเปรย์เฟรสซี่ให้ โดยที่เขาไม่รู้ตัวซักกระติ๊ดนิดเดียวแล้วกลับมาหามิ้มกับฟ้า  ไม่งั้นมีหวังที่จะเป็นไปได้หนึ่งร้องเก้าสิบเจ็ดเปอร์เซ็นต์เต็มหนึ่งร้อย ว่า ถ้าไม่ทำอย่างนี้ชาวคณะจะได้พุ่งลงข้างถนนตรงสู่เมรุมาศวัดห้วยเป้ง (อยู่ตรงไหนของโลกเนี๊ย -_-^)  เมื่อเห็นท่าทีว่าปลอดภัยขึ้นมาแล้วก็ได้เวลาอันเป็นสมควรฤกษ์ที่จะออกปฏิบัติการแกล้งคนแล้ว อิอิ

“มิ้ม ฟ้า อยากแกล้งคนแล้ว จะร่วมมือป่ะ”

“ได้หรอ”

“ได้อยู่แล้ว เราเพื่อนกันนิ”แล้วฉันก็คว้ากระเป๋าตั้งท่าเตรียมพร้อม แต่มิ้มคว้าแขนฉันไว้

“แต่พี่จองเบยังไม่ได้หลับนะ มีหวังโดนแจ้งความ” ฟ้าบอกพรางส่งสายตาให้มองไปทางพี่จองเบ

“ฮิฮิ มีสเปรย์เฟรสซี่  ก็ต้องมีกบช๊อคโกแลตหลับ ต้องนี้  กบช๊อคโกแลตหลับ ซึ่งมีรูปร่างหน้ากินรูปกบ ขนาดเท่าของจริง สรรพคุณ ใครได้รับประทานจะทำให้หลับเป็นตาย แบบว่าถีบตกนรกก็ไม่รู้สึก รับประกันสามชั่วโมง มิ้ม ตังเมยกให้มิ้มจัดการนะ”

(^^)(_ _)(^^)(_ _) “จ๊ะ”

จบการบรรยาย ฉันก็ส่งกบชอกโกแลตหลับให้มิ้ม มิ้มจัดการเดินไปหาพี่จองเบแล้วยื่นกบช๊อคโกแลตให้  เมื่อพี่จองเบรับไปก็ยิ้มหวานให้ทีหนึ่งก่อนจะจัดการกับกบช๊อคโกแลตทีเดียวหายไปครึ่งตัว และยัดเข้าไปหมดตัวที่เหลือ มิ้มยิ้มให้ทีหนึ่งก่อนจะเดินกลับมา

“5..4..3..2..1..”

พรึบ “ครอกกก ฟี่” วะ ฮะ ฮ่า สำเร็จไม่ผิดเพี้ยน  พี่จองเบหลับทันทีเลย

“เจ๋งอ่ะทำได้ไงเนี๊ย” ฟ้าเอ่ยเชยชมฉันยกใหญ่

“เฮ้ย! มิ้มว่าเราน่าจะมีรูปไปแบล็คเมย์ นะ” มิ้มคว้ากล้องถ่ายรูปขึ้นมา

“ดีเลย จัดไปเลยมิ้ม”ฟ้ากับฉันตอบพร้อมกัน แล้วมิ้มก็ออกปฏิบัติการทันที

พอมิ้มกลับมาสมทบแล้ว ฉันก็จัดการคว้ากระเป๋าแล้วเอาไดนาไมรสพริก รสอึค้างคาว รสอุจจาระมูก รสอุจจาระหู รสพริกไทยดำ รสอ้วก รสผักกาดดองต้มเละๆ น่าเอียนสุดๆ และรสอื่นๆให้มิ้มกับฟ้าเอาไปแกล้งทุกคนในรถ เมื่อฟ้ากับมิ้มรับไปแล้วจัดการให้คนอื่นๆคาบไว้  ส่วนฉันก็ไม่ได้อยู่เฉย ฉันเดินดุ่มๆมาที่ที่ท้ายรถที่มีที่นั่งเป็นของหนุ่ม K-OTIC  ดูแล้วแต่ละคนก็หน้าตาดูดีมากเลยนะเนี๊ย สมแล้วที่เป็น เดอะซุปเปอร์ไอดอล ระดับประเทศและต่างประเทศด้วยมั้งเนี๊ย พี่โทโมะนอนริมสุดฝั่งซ้ายพิงไหล่พี่เขื่อนที่นอนน้ำลายยืดอยู่ข้างๆ พี่ป๊อปปี้นอนดูแล้วใช้ได้เลย นอนมือซ้ายทับมือขวาวางไว้ที่หน้าหัวเข็มขัด สงสัยจังถ้ามือมันดันหล่นลงไปอีกเล็กน้อยคง จึ๊ย! ก็ของเขาเองคงไม่รังเกียจมั้ง  พี่จองเบนอนหันข้างมือเกาะพนักพิงไว้ แถมยังทำหัวผงกๆ ส่วนนายรุ่นพี่หน้าลิงธนูเคนตะก็นอนกอดอกน้ำลายหยด ติ้ง ติ้งอยู่

“ตังเม” มิ้มทัก ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

“ฮะ”

“ 5 คนนี้จะจัดการเองอ่ะป่าว เราขอไปนั่งรอดีกว่า ไปล่ะน่ะ” ฟ้าพูดแล้วพามิ้มไปนั่งที่

ฉันหันมาคิดนิดหน่อยว่าควรทำยังไง ถึงจะสนุก ปิ๊ง! กู๊ดไอเดียพุ่งปรี๊ด ฉันคว้ากระเป๋ามาหยิบกระป๋องคันตราหมามุ้ยเรียกพี่ มาพร้อมเจาะรูและเชือกเส้นเล็กๆมาแขวนกระป๋องคันไว้เหนือหัวของพี่เคนตะแล้วโยงขึ้นไปตามที่แขวนของที่ไม่ได้แขวนอะไรมาผูกไว้ที่ข้อมือของพี่จองเบ ถ้าพี่จองเบตื่นจะต้องเอามือลงจากพนักพิงอยู่แล้ว มันจะดึงกระป๋องคันขึ้นไปชนกับเพดานข้างบน กระแทกผงคันลงมาใส่นายรุ่นพี่หน้าลิงธนู ฮิฮิ แล้วก็จะคันทันที อะอ๋า ลืมได้ไง ต้องนี้ แตรระเบิดควัน ตรา  อุนจิชะมด วางลงที่ตักของตาหน้าลิงธนูเคนตะเมื่อตานี่คันก็ต้องลุกขึ้นเกาแน่ พอแตรระเบิดควันตัวแม่หล่นกระแทกพื้น  แตรระเบิดควันก็แบ่งตัวออกและกระจายแบ่งตัวไปทั่วรถ อิอิ แค่นี้แผนการก็เพียงพอแล้ว ฉันเดินกลับไปนั่งที่ตามเดิม มิ้มกับฟ้าหยิบแตรระเบิดควันที่มันวิ่งมาใต้ที่นั่งขึ้นมานั่งดูกันอย่างงงๆ

“นี่อะไร”ฟ้าถามขึ้น

“แตรระเบิดควันนะ มีสรรพคุณใช้ก่อกวนเบื้องต้น เมื่อตัวแม่หล่นกระแทกอะไรซักหน่อย  มันจะแบ่งตัวเป็นตัวลูกหลายๆตัวในบริเวณระยะทาง 10 ตารางเมตร เมื่อกดตัวแม่เหล่าตัวลูกและตัวแม่จะกระโดด ส่งเสียงแตร และระเบิดควันไปทั่วบริเวณนะ และเมื่อเวลาผ่านไปห้านาทีมันจะทำลายตัวเอง”

“อืม งั้นมันก็ระเบิดใส่เราดิ” มิ้มทำหน้ากลัวๆ

“แน่นอน แต่กว่าจะถึงตอนนั้นเราก็ลงรถไปแล้วมั้ง”