I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย'

เขียนโดย ปากกาสีคราม

วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

12 ตอน

7 วิจารณ์

17.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2557 20.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย' [บทที่1]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

'เมื่อรอยน้ำตาและความบาดหมางเกิดเป็นความรักที่ยากจะตัดใจ.......'

ติดตามได้ใน

I am first 'ฉันจะเป้นที่หนึ่ง ในใจนาย'

....................................................................................

บทที่ 2

หมาป่ากับหมาบ้าน

ผ่านมาหลายปีแล้ว พ่อก็ยังหื่นเอ้ย!ใจดีไม่เคยเปลี่ยน ก็คงมีแต่แม่เนี่ยแหละที่ค้านไม่ให้ผมไปรียนต่อที่เมืองนอก เพราะห่วงลูกชายเสียเหลือเกิ๊น แต่ผมเองก้ไม่แปลกใจนะเพราะว่าลูกชายนี่นา ถ้าจะไม่ให้หวงก็แปลกเสียอย่างยิ่ง เพราะผมเองก็เรียนเก่ด้วยเลยเป็นเป้าสายตาพวกมาเฟียเสยอย่างยิ่งแต่โชคดีที่ผมมี เจ้าถิ่น เพื่อนผมที่พ่อมันเป็นมาเฟียอยู่ที่ญี่ปุ่นมันเป็นลูกครึ่งน่ะครับผมเลยสบายไปมีคนคุ้มครองแล้วอีกอย่าง มันมันสนิทกับผมมาก เรารู้จักกันตอนแม่พาผมกลับไปเยี่ยมบ้านพาผาไปไหว้ตากับยาย ผมไปเดินเล่นแล้วโดนคนรังแกเข้ามันก็เลยให้ลูห้องพ่อมันช่วยจัดการให้ ผมก็เลยไปรู้จักกับมันตอนนั้นแหละครับ...........

"นี่ลูก เก็บของครบหรือยังจ๊ะ เอาบัตรประชาชนไปด้วยนะ แล้วก็วันไปน่ะ บอกยายด้วยนะ แม่น่ะโทรไปหายายว่าให้หนูไปพักที่บ้านยาย มนก็ใกล้ที่เรียนพอสมควร อ้อ......แม่มีข่าวดีจะบอก...."ร่างเล็กเอ่ยแต่ยั้งไว้ให้ร่างสูงลุ้น

"อะไรครับแม่"ร่างสูงเอ่ยถาม

"ใบไผ่จะไปกับลูกด้วยไงจ๊ะ พ่อเขาก็อนุญาตแล้วด้วย อย่าทิ้งน้องนะลูก ดูแลน้องเขาด้วย ยังไงเขาก็น้องเรานะ"ร่างเล็กเอ่ยอย่างห่วงๆ

"นี่แม่ครับ ใบไผ่น่ะเกิดห่างกับผมแค่ไม่กี่เดือน มันดูแลตัวเองได้หรอกครับ"

"นี่แหนะ!ลูก ไม่เอานะคะ ไม่เรียกน้องแบบนั้น มันไม่ดีนะ"ร่างเล็กเอ่ยพลางเอามือตีลูกชายของตนเองอย่างเอือมๆ

"แม่ครับ ผมเจ็บนะ เดี๋ยวผมก็บอกพ่อหรอก"ร่างสูงเอ่ยขู่ แต่พ่อของเขาเองก็แกล้งแม่ของเขาบ่อยไปเขาจึงไม่คิดอะไรมาก

"ไม่ต้องมาขู่แม่ เก็บกระเป๋าได้แล้ว"ร่างเล็กเอ่ยก่อนเดินออกไปจากห้อง

"แม่นี่ น่ารักอย่างที่พ่อบอกจริงๆนะเนี่ย ขี้งอนเสียด้วย"ร่างสูงพึมพำก่อนเก็บกระเป๋าเข้าที่พร้อมออกเดินทางพรุ่งนี้

บ้านใบไผ่

"พ่อ ผมไปเรียนต่อนะ ไม่ได้ไปรบ พ่อจะให้ผมเอาของพวกนี้ไปเพื่อ"ร่างเล็กที่ยืนเอาของที่พ่อของเขายัดใส่กระเป๋าไปให้ ทั้งปืน มีด หรืออะไรมีกมากมายที่ใช้ป้องกันตัวได้

"ก็พ่อห่วงลูกนี่ ยิ่งไปพักบ้านคนอื่นด้วย พ่อยิ่งห่วงใหญ่เลย เอาไปด้วยนะลูกนะ"ร่างสูงของพ่อที่พยายามกล่อมเจ้าลูกชายตัวดีให้เอาของพวกนี้ไปด้วย

"นี้คุณคะ ลูกน่ะเป็นผู้ชายนะคะ ไม่ใช่ผู้หญิงทำไมต้องห่วงเสียขนาดนั้น แล้วลูกเราก็ไปพักบ้านของเพื่อนพี่ชายคุณนะ ไว้ใจเขาได้อยู่แล้ว"

"ใช่ครับพ่อ อีกกอย่าง ผมเนี่ยเคยเรียนมวยไทยนะ รับรองว่าสบาย"

"ให้มันจริงก็แล้วกันไอ้ลูกตัวแสบ"ร่างสูงพูดพลางเอามือขยี้ผมลูกตัวเอง

..................................................ญี่ปุ่น...................................................

"ยายครับหวัดดีครับ"ร่างสูงเอ่ยทักทายยายของตน

"อ้าว เจแปนมาแล้วหรอ ไหนบอกว่าจะมาถึงตอนบ่ายๆไง"เสียงของผู้หญิงวัย70ได้เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหน้าหลานชายสุดที่รัก

"ก็พอดีผมกะเวลาผิดไปนอดนึงน่ะครับ ยายครับ นี่ ใบไผ่ เพื่อนผมครับ ใบไผ่ไหว้ยายฉันสิ"

"สวัสดีครับ คุณยาย"ร่างเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมยกมือไหว้ยายของร่างสูง

"นี่ไปเก็บของนะแล้วเดี๋ยวฉันพาไปหาอะไรกินด้านนอก แล้วไม่ต้องถามอะไรทั้งสิ้นด้วยนะ"

"อืมม.....เข้าใจแล้ว"

ณ ย่านรานอาหาร