Fic B2ST Big Mama [JunSeung ft.Lee Joon] [Rate 20]

     Big MaMa – JunSeung’s Fiction

     “เรื่องที่ให้ไปจัดการเรียบร้อยดีใช่มั้ยอีจุน” เสียงหวานหากแต่ทรงอำนาจถามขึ้นโดยที่ไม่มองเจ้าของชื่อมือเรียวสวยลูบขนแมวเปอร์เซียสีดำสนิทแสนรักของตนเล่น แม้ท่าทางจะดูอ่อนโยนแต่ลูกน้องกลับดูไม่ออกหรอกว่าตอนนี้หัวหน้าของตนนั้นอยู่ในอารมณ์ไหน

     “เรียบร้อยดีครับนายแม่” อีจุนตอบอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าไม่กล้ามองเรือนร่างอันสวยงามภายใต้ยูกาตะสีแดงเพลิงที่หลุดลุ่ยลงมาอย่างน่ามอง ขาเรียวที่นั่งไขว่ห้างเผยให้เห็นต้นขาสวย ที่ไร้รอยตำหนิใดๆ

     ใบหน้าสวยค่อยๆ เงยขึ้นมามองลูกน้องที่เข้ามารายงานความคืบหน้า ยกยิ้มเล็กน้อยส่งให้ทั้งที่ลูกน้องยังคงก้มหน้านิ่ง

     “ดีมาก งั้นก็แปลว่าจุนฮยองจะยอมรวมแก๊งค์กับเราใช่มั้ย”

     “ครับ แต่มีข้อแม้อยู่อย่างนึงครับ”

     “ข้อแม้อะไร!” ร่างบอบบางแผดเสียงขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของลูกน้อง

     “นายแม่และพวกเราทั้งหมดจะต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่ปราสาทตระกูลยงครับ” อีจุนรีบตอบ เพราะเกรงว่านายแม่จะโมโหไปมากกว่านี้แล้วอีจุนอาจจะได้แผลกลับออกจากห้องส่วนตัวของนายแม่ไปอีกสองสามแผล

     “ว่ายังไงนะ?!”

     “ถ้าหากว่าเราไม่ยอมย้ายเข้าไปอยู่ที่ปราสาทตระกูลยง แก๊งค์ของคุณยงก็จะไม่ยอมรวมเป็นแก๊งค์เดียวกับเราครับ!”

     ร่างบางสูดหายใจเข้าจนเต็มปอด ก่อนจะส่งแมวแสนรักให้กับคนสนิทไปอุ้มเอาไว้ ก่อนจะเดินลงมาจากบัลลังค์เตี้ยๆ เข้ามาหาอีจุน นิ้วชี้เรียวสวยเชยคางอีจุนขึ้นเพื่อให้มองหน้าตน

     “งั้นก็ไปบอกหมอนั่นว่าชั้นยอมตกลง”

     “นายแม่ว่ายังไงนะครับ นายแม่จะยอมเข้าไปอยู่ที่ปราสาทหลังนั้นจริงๆ น่ะเหรอครับ”

     ร่างบางไม่ตอบในทันที จับหน้าอีจุนหันซ้ายขวาก่อนจะเหยียดยิ้มให้ลูกน้องคนสนิท

     “ชั้นก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหน ก็แค่ย้ายเข้าไปอยู่ที่ปราสาทตระกูลยง”

     “มันอันตรายนะครับนายแม่”

     “ไม่มีอันตรายสำหรับชั้นหรอกน่าอีจุน ถ้าชั้นไม่แน่จริงก็คงดูแลพวกนายไม่ได้หรอก...จริงมั้ย?”

     “แต่นายแม่ก็รู้ว่าหมอนั่นต้องการจะฮุบกิจการทั้งหมดของนายแม่เอาไว้ เพื่อที่ตัวเองจะได้ยิ่งใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ทั้งที่นายแม่รู้แบบนี้แต่ก็ยังยอมงั้นเหรอครับ!”

     “หึ! อย่าประเมินชั้นต่ำไปสิอีจุน เอาเป็นว่าไปบอกหมอนั่นว่าชั้นตกลง” ร่างบางปล่อยมือจากคางของอีจุน ยิ้มให้อีกครั้ง หันหลังให้ลูกน้องคนสนิทไม่คิดแม้แต่จะหยิบรอยผ่าของชุดขึ้นมาปิดไหล่เนียนของตัวเองดีๆ จนเผยให้เห็นปีกของพญาอินทรีย์ รอยสักที่เต็มแผ่นหลังเนียนนั้นชัดเจน

     “ครับ”

     “แล้วหลังจากนี้ชั้นจะพักผ่อน ห้ามใครเข้ามารบกวน”

     “ครับ”

     “ดีมาก รีบๆ ไปจัดการเรื่องที่ชั้นสั่งให้เรียบร้อยได้แล้ว”

     “ครับนายแม่” อีจุนรับคำเสียงหนักแน่นก่อนจะเดินออกจากห้องส่วนตัวของนายแม่ไป

     ร่างบางเดินไปอุ้มเอาแมวแสนรักขึ้นสู้อ้อมแขนอีกครั้ง ลูบที่ขนนุ่มสวยนั้นแผ่วเบา

     “แล้วเจอกัน ยง จุนฮยอง....”