Dangerous รักอันตรายของนายมาเฟีย

     เช้าวันใหม่ที่แสนจะสดใสของฉัน  ฉันอายุ 22 ปี มีนามว่า เลม่อน มีพี่ชายชื่อว่า คอปเตอร์

พ่อกับแม่จากพวกเราสองคนพี่น้องไปได้ 10 ปีแล้ว ตอนนี้ก้มีแต่พี่ชายที่คอยเลี้ยงฉันมา พี่คอปรักฉันมากคอยดูแลฉันมาตลอด 

          "เลม่อนตื่นได้แล้ว  เดี๋ยวไปเรียนสายนะ" โอ้ยยยยยย ให้ตายเหอะพี่คอป จะเรียนทำไมกันคนจะหลับจะนอน

          "ขอนอนต่ออีก 5 นาทีได้มั้ยย ?? " พี่คอปเตอร์เดินมากระชากผ้าห่มออกจากตัวฉันไปแล้วดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ

          "นี่มันก็สายแล้วนะ  จะนอนไปถึงไหนกันครับคุณน้องงงงงงงงง" 

          "ชิขอนอนหน่อยก็ไม่ได้"  ง่วงนะเนี้ยยยยยยย  ไปเรียนอีกแล้วหรอ เบื่ออ่ะ

     พอลงมาข้างล่างพี่คอปเตอร์ก็จัดโตะอาหารไว้เรียบร้อยเลย  อ้อ  จะบอกให้นะพี่ชายฉันทำ    อาหารอร่อยที่สุดเลยแหละ  แต่ฉันก็ทำอาหารเป็นนะ  ก็พี่นั้นแหละที่สอนแต่ก็คงไม่เก่งเท่าพี่หรอก

พี่นี่ดีนะเรยนจบไปละ  ที่เหลือก็ทำงานอย่างเดียว แต่ฉันเนี้ยนสิเรียนเรียนยังไม่จบเหลืออีกตั้ง 1 ปี

          "วันนี้พี่คอปไม่ไปทำงานหรอ ทำไมไม่แต่งตัวอีกล่ะ" 

          "วันนี้ที่ทำงานหยุด  มีงานเลี้ยงตอนเย็นจะไปด้วยกันมั้ย " มีงานเลี้ยงด้วยหรอออ

โห สบายชมัด

          "ไม่อ่ะ มีนั้นกับเพื่อนคืนนี้"  

          "แล้วอย่าให้มันเมาล่ะ  เข้าใจมั้ย ?" พี่คอปทำหน้าโหดใส่ฉัน 555 คงเป็นห่วงฉันตามเคยแหละ

          "คร๊าบบบบบผม  จะไม่เมามาเด็ดขาดครับ!!! " พูดแล้วก็รีบเดินไปขึ้แท็กซี่ไปเรียน

     พอถึงมหาลัยสิ่งที่ฉันมักจะได้ยินเป็นอันดับแรกเลยก็คือ .......

          "ยัยม่อนมาสายตามเคยนะ  เร็วไปเรียนเลยเดี๋ยวไม่ทัน" แตงโมเพื่อนรักของฉัน เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เราเรียนอยู่มัธยม  จะเรียกว่าสนิทกันมากเลยก็ว่าได้

          "ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ เหลือเวลาตั้ง 3 นาที " แบบว่าฉันพูดออกมาได้หน้าตาเฉย -.-

          "พูดมาได้นะว่า ตั้ง 3 นาที  เร็วเลยตึกเรียนอยู่ไกลนะ" 

               หน้าฉัน --->> -.-

               หน้าแตงโม --->> ;(

     สุดท้ายก็จดซักทีการเรียนในวันนี้ (พรุ่งนี้ก็มีต่อ) T^T กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า

นึงถึงคืนนี้ต้องสนุกแน่ ๆ เพราะฉันจะได้เจอเพื่อนตอนเรียนมัธยมด้วยกัน คิดแล้วตื่นเต้นเป็นบ้าเลย

><