ลิขิตรักสัญญาหัวใจ

ความสูญเสีย ก่อให้เกิดสิ่งใหม่ เมื่อคนสองคนผู้ผิดหวังจากรักแท้ต้องมาพบกัน

และโชคชะตาก็ผูกมัดทั้งสองไว้ด้วยสัญญาฉบับคนเมา เรื่องราวความรักที่แสนอลหม่านจึงเริ่มขึ้น

ชีวิตที่เคยหดหู่ เงียบเหงาของคน ๆ หนึ่ง เริ่มมีแสงสว่าง เมื่อเธอก้าวเข้ามาในชีวิต

เธอผู้ไม่เคยเชื่อในรักแท้ มาพบกับเขาเพราะความบังเอิญ ความบังเอิญจึงก่อเกิดเป็นความรัก

ความรักของคนที่คู่ไม่เคยได้รับ ความรักของพวกเขาจะจบลงอย่างไร ติดตามได้ใน

.......ลิขิตรักสัญญาหัวใจ......

บทนำ

                งานแต่งงานสุดอลังการถูกจัดขึ้นในโรงแรมใหญ่ระดับห้าดาวใจกลางเมือง โดยคู่บ่าวสาวคือคู่หวานที่ทุกคนคิดว่าเหมาะสมกันที่สุดในปีนี้ เพราะเจ้าสาวก็สวยหวาน เพียบพร้อมไปด้วยฐานะและชาติตระกูล ฝ่ายชายก็เป็นครอบครัวไฮโซที่มีชาติตระกูลเป็นถึงผู้ดีเก่ามาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า ทิ้งสมบัติไว้ให้มากมาย ทำให้งานแต่งงานงานนี้เป็นงานแต่งงานที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุดในรอบปีนี้ ทุกคนในงานคิดว่าคู่บ่าวสาวจะต้องมีความสุขในค่ำคืนนี้แน่นอน แต่ใครจะคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น

          “ว่าไงนะ เจ้าสาวหาย!!!” สามหนุ่มหล่อประสานเสียงขึ้นมาพร้อมกัน

          “หายไปได้ไง คนทั้งคน ไม่ใช่ตุ๊กตานะที่วางปุ๊บก็หายปั๊บ ลองหาดีหรือยัง น้องแต้วอาจจะเข้าห้องน้ำอยู่ก็ได้” หนุ่มหล่อหน้าตาบ่งบอกสัญชาติ ดวงตาเล็กรีมองผู้หญิงที่แต่งตัวในชุดสีฟ้าอ่อน เดาว่าหน้าจะเป็นเพื่อนว่าที่เจ้าสาวคนใดคนหนึ่งอย่างแน่นอน

          “แป๋มหาหมดแล้วค่ะ แต่ไม่เจอยัยแต้วเลยค่ะ ในห้องแต่งตัว ห้องน้ำ ที่ไหน ๆ ในโรงแรมก็หาหมดแล้ว ไม่เจอ เจอแต่...ไอ้นี่ค่ะ” แป๋มยื่นจดหมายซองสีขาวให้กับหนุ่มหน้าตี๋พร้อมก้มหน้าเหมือนกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง สามหนุ่มมองจดหมายพลางมองหน้ากันและเบนสายไปมองหนุ่มหล่อในชุดสีขาว ออร่าที่ประกายออกมาจากหนุ่มหล่อคนนี้ทำให้สาว ๆ ในงานสามารถละลายและสุดแสนเสียดายและอิจฉาว่าที่เจ้าสาวไปในคราวเดียวกัน ดวงหน้าหล่อคมคายที่รับเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลที่ดูนิ่ง ทำให้ภาพบุคลิกของหนุ่มหล่อดูสุขุม ดูแล้วหน้าค้นหา บวกกับคิ้วที่สีเข้ม จมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากเป็นรูปกระจับ ทุกอย่างองค์รวมดูเข้ากันไปหมด เป็นผู้ชายที่หล่อแบบเสร็จสมบูรณ์เข้าขั้นเพอร์เฟ็คแมนก็ว่าได้

          “อะ...แกอ่านดิไอ้ติณห์ จะได้รู้น้องแต้วเขาหายไปไหน เขาอาจจะลืมของแล้วกลับไปเอาก็ได้” ธนกฤตพูดเพื่อผ่อนคลายความเครียดในห้องนี้ให้เจือจางลง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไร เพราะเจ้าบ่าวยังคงนั่งนิ่ง ว่าที่เจ้าบ่าวนี้ก็คือติณห์ หรือติณภัทรฉัตรบริรักษ์ ซีอีโอหนุ่มหล่อเจ้าของบริษัทพีทีที ฮาร์ทไดมอนต์ กรุป บริษัทเพชรแห่งใหญ่ที่ถือว่าเป็นอาณาจักรเพชรที่ใหญ่ที่สุดที่ติดอันดับหนึ่งในสิบของโลก ติณภัทรได้พัฒนาบริษัทอัญมณีเล็ก ๆ กลายเป็นบริษัทที่ติดอันดับโลกได้ภายในระยะเวลาไม่ถึงสองปีที่เขาเข้ามาเริ่มทำงาน ไม่นานจากผู้ถือหุ้นอันดับสามของบริษัทก็เปลี่ยนเป็นผู้บริหารสูงสุด เขาคือผู้กุมอำนาจของอาณาจักรเพชรคนปัจจุบัน

          “แกไปยกเลิกงาน แล้วก็ขอโทษแขกให้ฉันด้วย บอกว่าเจ้าสาวเกิดเป็นลม หรืออ้างอะไรก็ได้ ให้ชื่อเสียงของฉัตรบริรักษ์กับทางน้องแต้วเสียหายน้อยที่สุด คุณลัดดาเรื่องนักข่าวให้คนจัดการให้ผมด้วย”ติณภัทรถอดสูทสีขาวออกและส่งคืนให้ลัดดา

          “แกจะไปไหนไอ้ติณห์”

          “กลับบ้าน ในเมื่องานแต่งไม่มีแล้วจะอยู่ต่อทำไม” ว่าที่เจ้าบ่าวกหนุ่มลุกขึ้นและเดินออกไปโดยมีเพื่อนที่มองหน้ากัน เหมือนกำลังประมวลความคิด

          “ไม่รู้ว่าพวกเราเป็นเพื่อนหรือเป็นเบ้มันกัน แกไปจัดการในงานนะไอ้ณัฐ ฉันจะตามไอ้ติณห์ไป เกิดมันโมโหขับรถพรุ่งชนเสาไฟเหมือนครั้งก่อนขึ้นมาจะแย่เอา” ธนกฤตหนุ่มหล่อคมเข้มเอ่ยและวิ่งออกไป เพราะนี่ไมใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ นี่มันหนที่สามแล้วที่เกิดเหตุการณ์ว่าที่เจ้าสาวหนีไปจนต้องล้มงานแต่ง ติณภัทรไม่ได้แค่เสียใจ แต่มันต้องโกรธมากแน่ ธนกฤตคิดและวิ่งตามไป ติณภัทรเดินมานั่งในรถในตำแหน่งคนขับในมือกำซองหมายฉบับนั้นไว้แน่น ก่อนจะหยิบมันออกมาดู แววตานิ่งสุขุมดูเยือกเย็น และมีความเย็นชามากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น

          “แต้วขอโทษ แต่แต้วแต่งงานกับพี่ติณห์ไม่ได้ แต้วคิดว่าแต้วจะต้องรักพี่ติณห์ได้ แต่แต้วรักเค้า แต้วขอโทษ ขอโทษพี่ติณห์ แล้วก็ขอโทษคุณป้าด้วยนะคะ” มือแกร่งกำกระดาษชิ้นนั้นและโยนมันทิ้ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

          “ว่าไง เจอตัวไหม อยู่กับใคร”

          (ครับ เหมือนเธอจะหนีไปกลับ เอ่อ....)