Love Never Die

     1...

     2...

     ....

     10...

     เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้นช้า  ในใจเธอหวังลึกๆว่าที่ที่เธอเห็นนั้นจะไม่ใช่โลกข้างบนหรือข้างล่าง  เธอยังอยากจะเห็นโลกตรงกลางที่เธอควรอยู่  ถึงแม้ว่าความตายเป็นสิ่งที่ไม่น่ากลัวแต่การที่ต้องทนมองคนที่รักเธอร้องไห้นั้นมันช่างยากจะทำใจได้

     ภาำพตรงหน้าก็เธอเด่นชัดขึ้น  ตรงหน้าของเธอมีมือใหญ่ขาวซีดที่อาบไปด้วยเลือดแดงฉานไหลรินทำค่อยๆอาบโลมและทิ้งตัวลงบนเสื้อผ้าสีฟ้าตัดดำของเด็กสาว

     เธอเบิกตากว้างจ้องมือนั้นตาไม่กระพริบ  เสียงคลิกเบาๆดังขึ้น  โซ่ที่พันธนาการข้อมือเธอร่วงลงกระทบซี่กรงปล่อยให้มือขาวเรียวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยถลอกเป็นอิสระ  เด็กสาวผมดำหันเหลียวหลังไปมองผู้ที่ปลดพันธนาการและลดทอนความเสี่ยงให้แก่เธอ

     ชายหนุ่มผมสีเงินไม่แม้แต่จะหันลงมามองหน้าเธอ  เขาใช้มือข้างที่เหลืออยู่ดึงมีดออกแล้วซัดมันกลับคืนไปยังเจ้าของของมันอย่างแม่นยำ

     เสียงโหยหวนโอดครวญด้วยความเจ็บปวดดังระงมไปทั่วทั้งห้องลับปิดทึบแห่งนี้  กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งและเสียงสะอื้นเบาๆทำให้ที่ดูราวกับนี่เป็นโศกนาฏกรรมน่าสะอิดสะเอียนขนาดย่อม  แต่นั่นก็ไม่น่าสะอิดสะเอียนเท่าตุ๊กตาเลียนแบบมนุษย์ผู้มีใบหน้าเรียบเฉยแม้ว่าใบหน้าของมันจะแปดเปื้อนไปด้วยเลือดของมนุษย์ผู้ลุ่มหลง

     "นี่เรียกว่าไม่เป็นอะไร?" เดธถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาแกมประชดประชัน  นัยน์ตาสีเงินของเขามองสำรวจเด็กสาวในขณะที่มือทั้งสองก็พยุงให้เธอลุกขึ้นยืน  มนุษย์นี่ช่างไม่รู้จักประมาณตน

     "ก็ไม่เป็นอะไร" ซีเรฟส่ายหน้าเบาๆในขณะที่เหลือบมองชายหนุ่มผมดำที่ตอนนนี้ร้องจนไร้สุ่มเสียงแล้ว  สภาพของเขาน่าเวทนาเหลือเกินจะหาที่เปรียบ  มือสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดคู่นั้นพยายามจะไขว้ขว้ากุมมือที่ทำจากไม้ของตุ๊กตา  ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความเจ็บปวดอาบโลมไปด้วยเม็ดเหงื่อและน้ำตาที่พลั่งพลูกันออกมา

     นี่สินะ...  จุดจบของผู้ที่ไม่สามารถปล่อยวางได้เลย

     หลังจากสรุปตัวฆาตรกรโหดได้แล้ว  เด็กสาวและครอบครัวก็จากไปอย่างไร้ร่อยรอง  และเช้าวันต่อมาข่าวเกี่ยวกับการปิดคดีอันโหดเหี้ยมก็ขึ้นหน้าหนึ่ง  แต่มันก็มีบางอย่างที่ผิดไปจากความเป็นจริงที่ควรจะเกิดขึ้น...

     'ปิดคดีฆาตรกรรมโหด...

     ...ลอร์ดอาร์คเสียชีวิตอยู่  ณ  ที่เกิดเหตุ'

     "มันป็นไปได้ยังไง!" เสียงบ่นที่เต็มไปด้วยอารมณ์อันสับสนดังขึ้นพร้อมกับเสียงทุบโต๊ะที่ดังสนั่นหวั่นไหวราวกับว่ากะจะทุบให้พังก็มิอาจเกินไป  กระดาษหนังสือพิมพืถูกฉีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแทบจะกลายเป็นเศษฝุ่นผงก่อนจะถูกโยนเข้าเตาผิงที่ตั้งอยู่ในห้องทรงหนังสืบ  ใครบังอาจเขียนข่าวชุ่ยๆกล่าวหาว่าร้ายท่านแม่ของเขากัน  มันสมควรตาย!

     "เรื่องนี้ต้องมีอะไรแน่เพราะข้าไม่ได้ฆ่าเขา..." ชายหนุ่มผมเงินพึมพำเบาๆในขณะที่เอนตัวพิงชั้นหนังสือยักษ์ด้านหลังแล้วจับคางของตนอย่างครุ่นคิด  เป็นไปได้อย่างไร

     "คดียังไม่จบแต่เพิ่งเริ่มสินะ" เด็กสาวผมดำซึ่งนั่งขมวดคิ้วอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวยักษ์พูดขึ้นในขณะที่จุดไฟเผาจดหมายจนสิ้นธุลีผง "อาร์คคงจะช่วยบอกอะไรพวกเราได้หลายอย่างทีเดียว" เธอพูดในขณะที่สวมเสื้อโค้ตอันมีตรารูปมังกรกระดูกซึ่งมันบ่งบอกสังกัดราชวงศ์และตำแหน่งเป็นอย่างดี  และทุกคนที่เห็นตรานี้มักเรียกพวกเธอว่า 'ขุนนางจากอำนาจมืด'

     หน้าร้านสีดำอึมครึมร้านหนึ่งซึ่งติดป้ายสีทองเลิสหรูเอาไว้ว่า 'ความปรารถนาสุดท้าย'  ซึ่งอยู่ใกล้กับสะพานหินข้ามแม่น้ำสองฤดูจากเมืองทางตะวันออกไปยังเมืองทางเหนือ  ซึ่งชื่อของสะพานนี้ก็มาจากแม่น้ำที่มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

      น้ำในแม่น้ำนั้นใสราวกับไร้ตัวตนแต่ทว่าจับต้องได้  ใสจนสามารถมองลึกลงไปได้...  ไม่ถึงก้นหรอกเพราะแม่น้ำแห่งนี้ว่ากันว่าไม่มีก้น  ฝั่งของตะวันออกไปจนถึงครึ่งทางสะพานจะเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์  สัตว์น้ำ  สาหร่อยหลากสีหลากสายพันธุ์    ส่วนอีกฝากฝั่งหนึ่งนั้นแตกต่างกันโดยสิั้นเชิง  ผิวน้ำเป็นน้ำแข็งหนาที่น่าอัศจรรย์พอๆกับแม่น้ำแห่งนี้คือ  หากมนุษย์สัมผัสมันสลายและกักขังเอาไว้ภายใต้ผิวน้ำเย็นยะเยือก  ภายในแม่น้ำฝั่งทางเหนือนั้นไม่มีอะไรนอกจากน้ำแข็งและเศษซากที่ย่อยสลายไปจนเหลือเพียงโครง  และสิ่งน่าปลกอีกอย่างคือไม่ว่าสิ่งที่ตกลงไปในแม่น้ำฝั่งเหนือจะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือมนุษย์อะไรก็ตามวันรุ่งขึ้นก็จะกลายเป็นเพียงโครงกระดูกสีขาว

     ดังนั้นแม่น้ำที่ติดฝั่งของเมืองตะวันออกจึงได้ชื่อว่า"ธาราแห่งซีวิต"และแม่น้ำที่ติิดฝั่งเหนือก็คือ "ธาราแห่งการสูญสิ้น"  มันช่างให้อารมณืที่แตกต่าง  แต่ทว่าสายน้ำทั้ง2ก็มาบรรจบกันและสร้างเป้นทัศนียภาพที่งดงาม

     เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อประตูร้านซึ่งเป็นประตูกระจกขึ้นฝ้าถูกเปิดออกโดยมือเรียวที่สวมถุงมือหนังสีดำ  เด็กสาวผมดำกวงาดสาวตามองหาบุคคลที่เธอต้องการพบทันทีแต่ก็ไม่เลย...  สิ่งทีู่่ในร้านนี้มีเพียงโลงศพ  ถัง  ขวดแก้วเล็กๆที่ในผงสีเทาเป็นกระกายแวววาวอยู่บนชั้นหนึ่ง  เก้าอี้โยก2ตัวที่ทำจากไม้ดำ  หม้อต้มขนาดยักษ์และขวดโหลในของประหลาดๆมากมายบนชั้นอีกด้านหนึ่ง

     "ชาล็อต" ฉันต้องการคุยกับเธอ

(ยังมีต่อค่ะ)