Love my brother ผมรักพี่ชาย

( โฮอินะ )

หลังจากที่ผมเคยมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพี่ธีมมาแล้วครั้งนึง นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว ผมก็ยังทำตัวปกติ พยายามจะไม่คิดอะไรเกินเลยกว่าความสันพันธ์ระหว่างพี่น้อง แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้

T^T ก็คนมันรักไปแล้วนี่ จะให้ทำไง

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ก้าซังกับโต้ซังก็ไม่อยู่บ้านไปเที่ยวกับทางบริษัท ภายในบ้านเลยมีแค่ผมกับพี่ธีมเท่านั้น ( ป้านานะขอพักร้อนไปหาญาติที่ต่างจังหวัด ) บรรยากาศภายในบ้านช่างเงียบเหงา พี่ธีมก็ยังไม่ตื่น ผมลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปที่ห้องครัว ป้านานะก็ไม่อยู่ สงกะสัยต้องอาหารเช้ากินเองซะแล้ว ผมเดินไปรื้อหม้อ ทัพพี ก่อนจะเดินไปรื้อของสดในตู้เย็น ทำข้าวต้มแล้วกันง่ายดี  =_=

ตึก.....ตึก......ตึก

" ทำ.....อะไรน่ะ =_= "

เคร้ง!

O.O! พี่ธีมตื่นแล้วงั้นเหรอ!!! ผมรีบก้มเก็บหม้อที่เผลอทำหลุดมือขึ้นมาวางไว้บนเตา ตักข้าวใส่หม้อ ใส่น้ำ แล้วต้ม -_-; ผมหันไปมองพี่ธีมที่กำลังยืนเกาหัวทำหน้าตาย ให้ตายเถอะ! มาไม่ให้สุ่มให้เสียง เดี๋ยวปั๊ดเตะหยอดหน้าเลยนิ -_- ^^^

" ป้านานะไปไหน " พี่ธีมว่าพลางเดินเข้ามาในครัวก่อนจะก้มลงมองมาที่หม้อข้าวต้ม

" ป้านานะไปต่างจังหวัดตั้งแต่เช้าแล้ว "

" ยังงี้ก็มีกูกับมึงอยู่กันแค่สองคนอ่ะดิ ^^ "

" อื้ม -_-; " แล้วพี่แกจะยิ้มทำไมฟะ

ในที่สุดข้าวต้มหมูสับก็เสร็จสักที อร่อยรึป่าวก็ไม่รู้ ยังไม่ได้ชิมเลยนิ ผมตักข้าวต้มเข้าปากพลางก็ดูทีวีไปด้วย อืม....ก็อร่อยดีนะ ^_^

" โฮอินะ! ไปสวนรถไฟกัน "

" หา =[]= " ผมที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากถึงกับชะงักกลางอากาศ มาอารมณ์ไหนของเขาเนี่ย จู่ๆก็มาชวนไปเที่ยว รึว่าข้าวต้มเราทำพิษ -_- ก็ไม่น่าจะใช่นะ ผมว่าพี่ธีมคงเมาอะไรสักอย่างอ่ะนะ

" ตกลงจะไปไหมเนี่ย -_- ^ "

" เอ่อ.....ป่ะ....ไปครับ (_ _ ) " เผด็จการที่สุด!

.........

.........

.........

.........

@สวนรถไฟ

สายลมพัดโชยมาเย็นสบาย บางคู่ก็นอนจู้จี้กันอยู่ที่สนามหญ้า บางคู่ก็นั่งจู้จี้กันใต้ต้นไม้ใหญ่ บางคู่ก็ไปปั่นจักรยานเล่นกัน มีแต่พวกมีคู่มาเที่ยวกันทั้งนั้น เห็นแล้วอิจฉาเฟ้ย =_=^ ทำไมพี่ธีมต้องพาผมมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ด้วยเนี่ย

" ไปปั่นจักรยานกันไหม " พี่ธีมหันมาถามผมพลางมองไปที่ร้านเช่ารถจักรยาน

" ตามใจพี่ธีมเลยแล้วกัน "

และในที่สุดผมกับพี่ธีมก็ได้จักรยานมาคนละคัน ของผมคันสีฟ้าของพี่ธีมคันสีเขียว ผมเข็นจักรยานมากลางถนนก่อนจะเริ่มออกตัวปั่นไป ฮ้า~ ที่นี่บรรยากาศบริสุทธิ์จัง ต้นไม้ใหญ่ก็เยอะ แดดก็ไม่แรงมากกำลังดี

" เฮ้ยๆ!!!! หลบดิ๊!!! "

ผมที่ยังไม่ทันหันไปมองคนพูด รถจักรยานของผมก็โดนเชี่ยวจนล้ม แถมไอ้คนที่ชนผมมันก็ขับรถจักรยานไปไกลแสนไกล ไม่เหลียวแลไอ้คนที่มันชนล้มเลยสักนิด ไอ้เด็กเวรT^T!!! ชนคนอื่นเขาล้มยังจะขับชิ่งไปอีก โอ้ย ~ เจ็บเข่าขะมัด TToTT ผมนั่งชันเข่าขึ้นมาดูหัวเข่าตัวเอง โอ่ย ~ เลือดใหลด้วย TT^TT

" โฮอินะ! เป็นอะไรน่ะ "

พี่ธีมที่ขับรถจักรยานตามหลังผมมา พอมาเห็นผมในสภาพนี้ก็รีบลงมากรถจักรยานเข้ามาดูผมทันที แถมพี่เขายังเอาผ้าเช็ดหน้ามาพันเข่าผมไว้อีก พี่จะใจดีไปถึงไหนคร้าบ ซึ้งน้ำใจจัง

T^T พี่ธีมค่อยๆพยุงผมให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะพาไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ พี่ธีมหยิบขวดน้ำออกมาก่อนจะใช้น้ำเทราดลงที่แผลผม

" โอ้ย! แสบ T^T~ "

" ทนหน่อยดิ เจ็บนิดเดียว "

พี่ธีมดุผมเล็กน้อยและก้มลงทำแผลให้ผมต่อ ผมแอบรอบมองใบหน้าด้านข้างของพี่ธีมอย่างเงียบๆ โครงหน้าได้รูป จมูกโด่ง ตาคม ทำสีหน้าเคร่งเครียดกับแผลที่หัวเข่าผม เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีนะ ^^

" เสร็จแล้ว นั่งพักก่อนแล้วกัน "

ผมพยักหน้าให้กับคำพูดของพี่ธีม นั่งเล่นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ใต้ต้นไม้นี่ก็ร่ม ลมก็พัดเย็นสบาย

" อ่ะ ข้าวกล่อง "

ผมยื่นมือไปรับข้าวกล่องมาจากพี่ธีม ส่วนพี่ธีมก็นั่งลงข้างๆผม

ตึกตัก.....ตึกตัก

อย่าเต้นแรงนักสิไอ้หัวใจบ้า จะเขินทำไมวะ พี่ธีมแค่นั่งข้างๆเอง -///- อย่าเต้นดังมากสิ เดี๋ยวไอ้คนที่นั่งข้างๆก็ได้ยินหรอก อ้างงงงงง ~ ( เพ้ออย่างหนัก )

" ไม่กินไง หน้าแดงอยู่ได้ "

" ทำไม....พี่ธีมถึงปล้ำผม "

พรวด!

" แคกๆๆ "

ผมเอ่ยประโยคนั้นออกไป พี่ธีมถึงกลับสำลักข้าว มันเป็นเรื่องน่าช็อคขนาดนั้นเลยเหรอ -_- แค่ถามตามความจริงเนี่ย พี่ธีมฉ้อนสายตามองมาที่ผม ถ้าผมตาไม่ฟาดไป ผมเห็นพี่ธีมหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ แถมดวงตายังเบิกโพลง พูดอะไรไม่ออก

" ช่างมันเถอะ " ผมว่าจบก็กินข้าวต่อ ยังไงพี่ธีมก็ไม่คิดอะไรอยู่แล้วหล่ะ

หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จพี่ธีมก็พาผมไปพายเรือคายัค

17:30 p.m

ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอมม่วง ผมกับพี่ธีมเดินเล่นกันอยู่ที่สนามหญ้า เดินชมวิวไปเรื่อยๆ พี่ธีมพาผมไปนั่งลงบนม้านั่งที่อยู่ห่างจากสระน้ำไปไม่มาก ยังมีคนพายเรือคายัคอีกเหรอเนี่ย

-_- ผมเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ

" สวยจัง " ผมพึมพำออกมาเบาๆ

" โฮอินะ.... "

ผมหันไปมองตามเสียงเรียกของพี่ธีม พี่ธีมเองก็หันมามองหน้าผม ใบหน้าของพี่อกเริ่มขึ้นสีเรื่อยๆ ใช้มือข้างซ้ายเกาแก้มตัวเองเบาๆ เสมองไปทางอื่น ผมว่า.....พี่ธีมกำลังเขินนะ บร๊ะเจ้า O.O! พี่ธีมเขิน!! หาดูยากนะเนี่ย

" มีอะไรเหรอพี่ธีม.... "

" กู....กู.....รักมึง (.///.  ) "

" หา O///O! "

อึ้งปนดีใจ พี่ธีมบอกว่า.....พี่ธีมรักผมงั้นเหรอ บ้าน่า! พี่ธีมเนี่ยนะรักผม

" กูรักมึงมาตั้งนานแล้ว แล้วที่กูปล้ำมึงอ่ะ ก็เพราะว่ากูรักมึง "

" พี่ธีมรักผมจริงๆงั้นเหรอ "

" พี่รักโฮอินะ " จบคำนั้นของพี่ธีม พี่แกก็ค่อยๆเสยปลายคางผมขึ้น ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ พร้อมกับกดริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากผม ลิ้นเราสองคนสัมผัสกันอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆทวีความร้อนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมโอนอ่อนไปกับจูบ จูบครั้งนี้เป็นจูบที่อ่อนโยนที่สุด และเป็น....จูบที่ผมชอบมากที่สุด เพราะมันเป็นจูบที่เกิดขึ้นจากความรักไม่ใช่การบังคับ

" ผมรักพี่ครับ พี่ธีม "

" เป็นแฟนกันไหม "

" พี่ไม่กลัวก้าซังกับโต้ซังรู้เหรอ "

" รู้แล้วไง แคร์ป่ะล่ะ "

" อิ....ตกลงครับ ^^ "

ผมรักพี่ชายคนนี้ที่สุดเล้ยยยยยยยย ^o^!!!!

( THE END )