เลห์เสน่ห์แวมไพร์สาว

เมื่อ100 ปีก่อ ที่ลอนดอน  10.00 am

" ลิเลียพ่อเรีกน่ะ "   " ค่าาา..จะไปเดี๋ยวนี้แหละ^^"   " ก๊อก ก๊อก ก๊อก "    

" เข้ามา "  "พ่อเรียกหนูมามีอะไรหรอคะ"  " คือว่าฉันจะบอกว่า....."    

"ว่าอะไรละคะ^^"  " หนูน่ะเป็น.....ครึ่งมนุษย์......ครึ่งแวมไพร์..."   " คะ.....คุณพ่ออย่าล้อหนเล่นสิ^ ^' "   " ฉันไม่ได้ล้อหนูเล่นนะลิเลีย.....ที่บอกเนี่ยเพราะว่าหนู..."   " คุณค่ะมีแขกคะ"

" รอนี่เดี๋ยวฉันมา "  พ่อของฉันเดินออกไปทำให้ฉันยืนอึ้งๆอยู่คนเดียวด้วยความสงสัยฉันจึงแอบฟัง

" ว่าไงขุนนางแห่งคระกูลเดมเฟอร์จะยอมมอบ....ลูกสาวให้ท่านเอเดนได้รึยัง???"

" คุณค่ะฉันไมายอมนะลิเลียไปเกี่ยวอะไรด้วย!!!"   "  ได้ไงคุณเดมเฟอร์....สามีของคุณต้องทำตามสัญญาสิ "  " คุณค่ะสัญญาอะไร!!!"    " ไว้ค่อยคุยกันทีหลังตอนนี้เราต้องห้ามพวกนี้ไว้" 

" ดูท่าจะไม่ยอมต้องใช้กำลังสะหน่อยแล้วถึงจะเป็นขุนนางก็เถอะแต่อายุก็ปาไป7000ปีแล้วนิคงสู้ไม่ได้นาน "      "ฟึ่บบ"  "ลูก/ลิเลีย!!!"   " พ่อแม่.....คุณจทำอะไร่อแม่ฉันน่ะ"  "ในเมื่อพ่อแม่ของคุณไม่ยอมผมก็ต้องใช้กำลังไปเอาตัวคุณหนูมาให้ได้ "  ฉันเห็นภาพที่พ่อและแม่ถูกโจมตีอย่ไม่มีทางช่วยฉันยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก  " ลิเลียนะ...หนีไปลูกลิ....เลีย ฟึ่บบบ"  ฉันเห็นแม่ล้มไปต่อหน้าต่อตา " ลิ....เลีย" จากนั้นท่านพ่อก็ล้มตามไปอีกคน " กรี๊ดดดดดดดด"  " เอาตัวคุณไป"

" ครับ "

"ฟึ่บ"  "โอ๊ยยยฝันนี้ทำฉันตกเตียงกี่รอบแล้วนะ"  " ฝันอีกแล้วหรอลิเลีย"