[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

14
ตามล่า หาให้เจอ พวกเอลซ่า

     หลังจากที่เมวิสได้ทราบข่าวเรื่องที่พวกเอลซ่าหายตัวไปในป่าแฟรี่ โดยวงแหวนเวทย์ที่มาคาลอฟนำมาทดลองการใช้งาน เนื่องจากเป็นเวทย์เก่าแก่ของมหาวิทยาลัยแฟรี่ เทล เมวิสจึงสั่งให้มาคาลอฟนำมาทดลองใช้ พวกเอลซ่าที่ได้รับคำสั่งจากผอ.เมวิสให้ไปฝึกในป่าแฟรี่ เทล แต่พวกเอลซ่าไม่เคยได้เข้าไปในฟป่าแห่งนี้ จึงหลงทางไปทางฝั่งที่มาคาลอฟกางวงแหวนเวทย์ย้าย 'มิติ' ไว้ และผลลับของเวทย์นี้ก็ยังไม่เคยมีรู้มาก่อน รู้เพียงแค่ เมื่อเริ่มทุกอย่างที่อยู่ในบริเวณวงเวทย์จะหายไป เหลือเพียงความว่างปล่าว

อีกด้านหนึ่ง

     กลางป่าเขาอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยพืชผลมากมาย ทุ้งหญ้าเขียวขจี ต้นไม้ ดอกไม้นานาพันธุ์ แสงตะวันอันเจิดจ้า สาดส่องไปที่ใบหน้าของเกรย์ เกรย์ลืมตาขึ้น เอามือบังแสงแดดที่ส่องกระทบตาของตน

     เกรย์หันมองไปรอบ ๆ ตัวและพบว่าตนนอนอยู่กลางทุ้งหญ้า เกรย์เริ่มสำรวจว่ายังอยู่ครบ32หรือปล่าว เมื่อสำรวจเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปด้านหน้าที่มีแม่น้ำสายหนึ่งไหลผ่าน

ซ่าาาา

     เสียงของน้ำที่ไหลผ่านไปอย่างไร่จุดหมาย ไหลไปตามทางที่ไหลผ่านไปได้ ฟิวววว สายลมพัดผ่านร่างหนาไป ต้นไม้ผิ้วไหวไปตามแรงลม ดอกไม้จากต้นไม้ร่วงหล่นไปในแมน้ำ เกรย์มองตามดอกไม้สีทองนั้นไป และต้องหยุดอยู่กับร่างบางที่สลบอยู่ริมแม่น้ำ

     "ลูซี่!" ผมร้องเรียกฃื่อของร่างบางที่นอนสลบอยู่

     ผมวิ่งเข้าไปอุ้มร่างบางขึ้นมาจากแม่น้ำ

     "ลูซี่ ตื่มสิ ลูซี่ ลูซี่" ผมพูดและตบแก้มลูซี่เบา ๆ เพื่อปลุกให้ลูซี่ฟื้นขึ้นมา

     "งัมๆ ขออีกห้านาทีน่า~" ลูซี่พูดขึ้นแล้วพลิกตัวหลับต่อ

     เฮ้อ... ผมถอนหายใจออกมา

     "ทำเอาเป็นห่วงแทบแย่แนะ" ผมพูดออกมาและแอบมองหน้าของร่างบาง เฮ้อ... ดูยังไง ๆ เธอก็น่ารักจริง ๆ เลยน่าาา

     ผมวางลูซี่ลงกับพื้น และเดินกลับไปที่แม่น้ำ หาปูหาปลามาให้ลูซี่

     ...เอ้ย! ไม่ใช่ ๆ ให้ตัวเองต่างหาก ใช่ ๆ กะ...ก็ผมหิวแล้วนี่ เพราะงั้นผมก็ต้องหาอะไรกินไง

T_T แล้วผมจะมาเถียงกับตัวเองทำซากอะไรเนี่ย

     ผมมองหาไม้ไผ่เพื่อนำมาเป็นที่หาปลา ผมเอาไม้แถวนั้นมาเหลาตรงปลายจนแหลมคม จากนั้นผมก็มองหาปลาในแม่น้ำ โอ๊! มาแล้ว ผมเล็งที่ลำตัวของปลาที่กำลังแหวกว่ายอยู่ในแม่น้ำ

ซูม!

     สำเร็จ โดนกลางตัวพอดีเลย เย้ ๆ หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ในมือขผงผมก็เต็มไปด้วยปลา(อันที่จริงก็มีอยู่สองตัวอะน่ะ)ผมเดินกลับไปหาลูซี่ที่ยังนอนอยู่ นี่เธอจะนอนไปถึงไหนเนี่ย ผมวางปลาในมือลงและก่อไฟขึ้น ผมเอาปลาเสียบไม้และเอาไปผิงไฟ ผ่านไปสักพักปลาก็สุกได้ที่

     "หะ...หอมจัง =+=" ลูซี่พูดแต่ตายังหลับอยู่

     ลูซี่คลานเข้ามาใกล้ผม ผมเลยเอาปลาย้างที่สุกแล้วไปที่จมูกของลูซี่ ลูซี่ทำจมูกฟิด ๆ แล้วอ้าปลาจะงับปลาแต่ผมชัก(ปลา)กลับก่อน

     "โอ้ย!" ลูซี่ร้องขึ้นเมื่อตนงับปากตัวเอง

     "ฮ่าๆๆ" น่าตลกจริงฮ่า

     ลูซี่หรี่ตามองผมแปลกๆ

     "โอ้ย! เลือดออก" ลูซี่ร้องขึ้น ผมรีบลุกเข้าไปหา "ล้อเล่นน่าาาา ฮ่าๆ " แล้วลูซี่ก็โฉกเอาปลาที่ผมถือไป

     "เฮ้ย!" ลูซี่จัดการยัดปลาใส่ปากตัวเอง

     หลังจากที่ผมและลูซี่กิน(ปลา)กันอิ่มแล้วผมก็เลยออกความคิดเห็นว่าควรจะตามหาพวกนัตสึ และผมกับลูซี่ก็ออกเดินทางไปตามริมแม่น้ำที่เจอลูซี่ไป

      ผมและลูซี่เดินมาได้สักพักก็เจอกับเอลซ่าและนัตสึที่นอนทับกันอยู่บนเนินเขาเตีย ๆ ผมจึงวิ่งไปปลุกพวกนั่น เอลซ่า ตื่ขึ้นมาและนัตสึก็ตื่นตาม

     "ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เกรย์ ลูซี่" ตื่นมาเอลซ่าก็ตั้งคำถามซะงั้น

     "ฉันก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าที่นี้ไม่น่าจะใช้โลกที่พวกเราแค่อยู่ เพราะป่านี่ดูแปลกตา โดยเฉพาะสีของใบไม้ที่เป็นสีน้ำเงินทั้นหมดนะ" ลูซี่ว่า และหยิบใบไม้ที่อยู่ข้างๆ ให้เอลซ่าและนัตสึดู

     "จริงด้วย ดูสิ เป็นสีน้ำเงิน ครายกับสีของผมแกเลยวะ เกรย์" นัตสึพูดและนำใบไม้ที่ถืออยู่มาเทียบกับสีผมของเกรย์

     "เออ จริงด้วย เหมือนเด๊ะเลย" เอลซ่าพูดขึ้น และทำหน้าสนอกสนใจ

    "พอ! พอได้แล้ว ฉันว่าพวกเรามาคิดกันดีกว่าว่าพวกเราจะอกจากที่นี้ได้ยังไง" ผมปัดใบไม้ออกและแสดงความคิดที่จะออกไปจากป่านี้

     "งั้นเดินตามลำธารน้ำสายนี้ไปแล้วกัน น่าจะเจอหมู่บ้านสักที่ละนะ" เอลซ่าเสนอความคิด ที่ผมเคยคิดไปแล้ว

     "เอางั้นก็ได้" แต่ก็ต้องทำอย่างนั่นอยู่ดี

ผ่านไป 30 นาที

     นี่พวกผมเดินมาได้แค่ 3 กิโลเมตรเองน่ะครับ (นี่พวกแกจะบอกว่าเวลาแค่30 นาทีพวกแกสามารถเดินได้มากกว่า3 กิโลเมตรหรอ ฉันยังทำไม่ได้เลยน่ะ : ไรเตอร์) (พวกฉันสามรถอะนะ : พวกเกรย์) ไอ้นัตสึก็พ่นพึมพำว่าหิว เอ่อ อันที่จริงเอลซ่ากับนัตสึก็ยังไงได้กินอะไรกันเลยนี่น่า พวกผมก็เลยหยุดพักกันข้างทาง หาปลาให้เอลซ่าและนัตสึกิน กินเสร็จก็ออกเดินทางกันอีกครั้ง เดินมาได้ไม่นานก้เจอกับหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านสีเงิน เป็นหมู่บ้านที่ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย พวกผมเดินเข้าไปในหมู่บ้านนั้น พอเข้าไปถึงก็เจอกับชายคนนึงแต่งตัวก็ธรรมดา แต่มีอาวุธที่ใหญ่กว่าตัวของชายคนนั้นเสียอีก เป็นเคียวอันใหญ่ เหมือนเสี้ยวจันทร์ ที่ส่อยแสงในยามค่ำคืน เขาเดินเข้ามาทางพวกผม และหยุดอยู่ตรงหน้าผม

     "นี่ พวกแกเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าพวกแกเลย-_-"

     "พวกฉันก็ไม่เคยเห็นหน้านายเหมือนกัน-*-" นัตสึตอบชายคนนั้น

     "อย่ามายอกย้อนฉันน่ะ ฉันถามแกก่อน"

     "แล้วทำไมฉันต้องตอบนายด้วย"

     "เพราะฉันคุมที่นี่อยู่ไง-*-"

     "อ๋อ ใหญ่ว่างั้น แต่พวกฉันไม่สนหรอกน่ะ"

     "หน๊อย! งั้นเจอนี่หน่อย"ชายคนนั้นว่าและยกเคียวขึ้นเพื่อตวัดพวกเรา

เคร็ง!

     ผมเลยหยิบมีดสั้นของตัวเองออกมากันไว้ และผลักเคียวออกไป ชายคนนั้นดูตกใจไม่ใช้น้อย แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ ได้แค่ยืนอยู่เฉยแล้วแสยะยิ้มที่มุมปาก

     "ฝีมือไม่เลวนี่ งั้นมาอยู่กับฉันไม่ละ ที่หมู่บ้านสีเงินนะ"

จากนั้นคนในหมู่บ้านก็ทะยอยกันออกมา และมองพวกเรา