Lovely Sasang ซาแซง (ไม่) แกล้งรักกับดักยัยจอมดื้อ

4

Playful day

บ่อยครั้งที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย และแน่นอนว่าเราไม่อาจเข้าใจทุกเรื่องที่เกิดขึ้นได้อย่างกระจ่างแจ้ง มันต้องมีสิ่งที่เราไม่เข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย ฉันพยายามทำใจให้ชินกับเรื่องนี้ แต่ว่าบางทีมันก็น่าสงสัยเสียจนปล่อยข้ามไปไม่ได้จริงมั้ยล่ะ...ตอนนี้ก็เช่นกัน -_-;

“พี่แน่ใจนะคะ?” ฉันเอ่ยถามด้วยความกังวล ไม่รู้อะไรดลใจให้หนุ่มหล่อหน้าใสเจ้าของเรือนผมดำขลับ นัยน์ตาวาววับแสนซนคนนี้คิดอะไรบ้าๆ อย่างการ...ปลอมตัว!

“อื้ม! จัดเลย ^O^”

“=_=;”

เมื่อวานนี้เขาน็อคฉันด้วยข้อเสนอแปลกประหลาดอย่างการมาอยู่กินกับพวกเราชาวซาแซงค่ะ! =O= ฉันว่ามันชักจะพิลึกไปกันใหญ่แล้วนะ ศิลปินที่ไหนจะอยากลดตัวมาทำอะไรแบบนี้กันเล่า เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ อ่ะ

เจ้าตัวอ้างเหตุผลว่าเขาอยากรู้ว่าเราอยู่ยังไง มีชีวิตยังไงเพื่อจะได้เข้าใจพวกเรามากขึ้น... อืม ฟังไม่ขึ้นเลยว่ามั้ย -_-; เขาต้องวางแผนอะไรบางอย่างเอาไว้แน่ๆ บางทีเขาอาจจะยังข้องใจเรื่องวีรกรรมที่พวกฉันไปทำไว้ เอ่อ หมายถึงว่าเขาเข้าใจผิดว่าฉันเป็นคนทำอ่ะนะ T^T เขาอาจจะอยากตามมาเอาคืนก็ได้ ใครจะไปรู้

แต่ฉันก็ป้องกันตัวเองไปแล้วนะว่าฉันไม่ได้ทำ ทั้งยืนยันนอนยันจนเพลียไปหมดแล้วด้วย เขาเองก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจและดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรให้ต้องเคลียร์กันอีก แต่เจ้าตัวกลับบังคับขู่เข็ญให้ฉันจัดการแปลงโฉมเขาให้ได้ อะไรจะเอาจริงเอาจังขนาดนั้นนะ เขาทำตัวไม่เหมือนเทพบุตรสุดหล่อที่ต้องลอยอยู่บนฟากฟ้าเอาซะเลย =_=

พี่จีซุนบอกว่าหลังจากที่เขาโดนลอบทำร้าย เขาก็ถูกส่งตัวเข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วนเพราะขนาดก้อนหินที่ปามามันไม่ใช่เล่นๆ เลย เขาต้องเอ็กซเรย์สมองด้วยนะ =O=! แต่โชคดีที่ไม่เป็นอะไร แค่ต้องเย็บแผลไปห้าเข็มเท่านั้นเอง -_-; (เขาพูดว่า ‘แค่’ ได้หน้าตาเฉยมากอ่ะ ฉันล่ะเจ็บแทน T^T) หลังจากเสร็จเรื่องรักษาตัวแล้วท่านประธานก็เรียกเขาเข้าพบอีกครั้ง ท่านบอกจะให้พี่เขาพักรักษาตัว ตารางงานทั้งหมดจะโดนแคนเซิลจนกว่าพี่เขาจะหายดี ซึ่งการทำแบบนั้นมันย่อมกระทบกับอะไรหลายๆ อย่างแน่นอน อย่างน้อยก็รายได้ของบริษัทล่ะนะ เพราะพี่จีซุนน่ะตัวทำเงินอันดับต้นๆ เลยทีเดียว แต่เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะนอกจากพี่จีซุนแล้วยังมีพี่จุนกอลอยู่อีกคน รายนี้ก็โด่งดังไม่แพ้กันอ่ะนะ หมดห่วงไปหนึ่งเรื่อง ^^ ดังนั้นในระหว่างที่คุณชายเจ้าขาจะได้นั่งๆ นอนๆ อยู่เฉยๆ พี่แกก็เลยตัดสินใจออกมาร่อนเร่พเนจรกับฉันซะเลย -_-; ช่างเป็นการตัดสินใจที่บ้าดีเดือดจริงๆ อ้อ! เรื่องนี้เป็นความลับนะ พี่จีซุนโกหกทุกคนในบริษัทว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศสักพัก แม้แต่ผู้จัดการส่วนตัวยังเชื่อเลย แถมยังไปซื้อตั๋วให้ด้วยนะ =_=; (ตอนแรกก็กะว่าจะไปจริงๆ นั่นแหละ แต่พอมาเจอฉันก็เลยเปลี่ยนใจ) ฉันสงสัยว่าผู้ชายคนนี้ทำอะไรมากกว่าใช้คำพูดหรือเปล่า ทำไมถึงกล่อมทุกคนให้เชื่อเขาได้มากขนาดนี้ บางที...อาจจะเป็นวิธีเดียวกันกับที่เขาทำกับฉันก็ได้

‘ช่วยพี่เถอะนะ...น้า~’

=/////= ใครไม่ช่วยก็บ้าแล้ว! เล่นอ้อนกันระยะประชิดแถมยังทำแววตาน่าสงสารเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ อีก ฉันทนไม่ได้อ่ะ!

ฉันได้แต่ทอดถอนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ไอ้ดีใจน่ะก็ดีใจอยู่หรอก แต่ฉันรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องยังไงก็ไม่รู้ =_=; โอเคว่าฉันอาจจะคิดมากไปเองตามประสาเด็กรอบคอบหรือมันสมองของเดอะแก๊งค์ ความจริงแล้วมันอาจจะไม่มีอะไรในกอไผ่ก็เป็นได้ และฉันก็ควรจะทำใจยอมรับมันซะ แต่ให้ตายเถอะ! พี่เขามาอยู่ใกล้พวกเราแบบนี้มันก็มีแต่แย่กับแย่ไม่ใช่เหรอ ทั้งเขาเองก็จะไม่สุขสบายเหมือนเดิม แล้วฉันเองก็อาจจะไม่ปลอดภัย...หมายถึงหัวใจของฉันน่ะ =////= เขาคิดบ้าอะไรอยู่นะ ฉันอยากเฉาะหัวเขาออกมาดูเดี๋ยวนี้เลย ฮึ่ม!

ฉันมองคนที่ยังนั่งอมยิ้มอารมณ์ดีอยู่ตรงหน้าอีกครั้งด้วยความเป็นกังวล เฮ้อ~ ขอให้เขาปลอดภัยดีแล้วกัน หน้าที่ของฉันคือช่วยเหลือเขาให้สุดความสามารถก็เท่านั้นสินะ ฮึบ! มาลองกันสักตั้ง!!

[Special Part]

ย้อนกลับไปก่อนที่ทั้งคู่จะได้มาอยู่ด้วยกัน ณ ขณะนี้...

ชายหนุ่มเจ้าของโครงหน้าสมบูรณ์แบบ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักและผิวขาวอมชมพูแลดูสุขภาพดี ที่สำคัญคือผมดำเงางามที่ถูกพันรอบด้วยผ้าพันแผลเดินหัวเสียออกมาทางด้านหลังคอนโดฯ เพื่ออำพรางตนเองสู่สถานที่แห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากคอนโดฯ ของเขานัก

ณ ที่แห่งนั้นเขามักจะใช้มันสงบจิตใจหรือทำสมาธิอยู่เสมอๆ กลิ่นดอกไม้ป่าจากพงไพรนำพาเสียงจิตใจให้สงบลง อีกทั้งความสงบเงียบยังสร้างสมาธิให้เขาได้เป็นอย่างดี เขาจึงมักจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่อย่างลับๆ อยู่เสมอ และแน่นอนว่ามันไม่เคยมีใครรับรู้หรืออยู่คอยเขา จนกระทั่งวันนี้...!

ชายหนุ่มหยุดฝีเท้าของตนได้ทันก่อนที่เขาจะก้าวเข้าใกล้ใครบางคนไปมากกว่านี้ สารภาพตามตรงว่าหัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นว่าร่างนั้นเป็นผู้หญิง ในกรณีนี้ไม่ใช่ว่าเขากลัวผีหรอกนะ -_-; แต่มันเป็นเพราะว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นหนึ่งในซาแซงที่คิดร้ายกับเขาอยู่ก็ได้ ถ้าหากเขาโดนเจอตัวเข้าล่ะก็ เขาต้องแย่แน่ๆ

ชายหนุ่มลังเลที่จะก้าวต่อหรือถอยกลับ เขาได้แต่ยืนเงอะๆ งะๆ ดูท่าทีของอีกฝ่ายและภาวนาขออย่าให้เธอหันมาเจอตัวเขาเลย แต่แล้วสิ่งที่เขาไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้น

ด้วยน้ำเสียง...ท่าทาง...รูปร่าง...และกลิ่น...

ชายหนุ่มหยุดความหวาดกลัวของตนลงในทันที บัดนี้เขารู้แล้วว่าคนตรงหน้านี้เป็นใคร ซึ่งนั่นก็เป็นการเพิ่มความกล้าให้เขาอย่างน่าอัศจรรย์ ร่างสูงรอเวลาอย่างสงบจนกว่าคนตัวเล็กจะยุติการสนทนากับปลายสาย ถึงเวลานั้นเมื่อไหร่เขาจะขย้ำเธอให้เละไปเลย!

ในที่สุดเวลาที่เขารอคอยก็มาถึง ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเข้าไปเจรจากับเธอทันทีด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยวอย่างที่เขาเองก็ยังต้องตกใจว่าเขาไปปลุกเอาพฤติกรรมแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ เหตุใดจึงแสดงมันออกมาต่อเธอคนนี้ และเพราะอะไรถึงเป็นเธอ...?

ร่างสูงใช้เวลาข่มขวัญเพื่อเค้นความจริงจากคนตัวบางอยู่นาน แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับมีเพียงความซื่อสัตย์และรักเขาเหนือสิ่งอื่นใด ความรู้สึกลึกล้ำนั้นถ่ายทอดผ่านแววตาแสนหวานคู่นั้น เธอทำให้เขาอ่อนลงได้โดยไม่ต้องใช้กำลังโต้กลับใดๆ เลย อีกทั้งเจ้าตัวยังไม่มีท่าทีคิดร้ายต่อเขาอย่างที่เขาสงสัยเลยด้วย สิ่งเหล่านี้มันเกินพอแล้วที่จะรั้งเขาไว้ไม่ให้ทำร้ายเธอ

เธอทำให้เขาอยากเชื่อใจเธอ...อีกครั้ง

ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาคิดแผนบ้าๆ นั่นขึ้นมา แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ แต่เมื่อเขาต้องการจะตามหาคนร้ายให้เจอ เขาก็ต้องแฝงตัวเข้ามาอยู่ในดงซาแซงอย่างนี้แหละมันถึงจะถูก (คิดไปได้~) ส่วนคนที่จะมาทำหน้าที่รับผิดชอบวีรกรรมของเขาก็จะเป็นใครไม่ไม่ได้นอกจากยัยตัวดีที่เขาสนิทที่สุดในตอนนี้อย่างเธอ =_= ฟังดูเหมือนว่าคนตัวบางจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบขนาดนี้ แต่เปล่าเลย ชายหนุ่มรับรู้ได้ผ่านสายตาว่าเธอเป็นกังวลกับการตัดสินใจของเขา และนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาพอใจมากทีเดียว เพราะการที่เธอแสดงออกอย่างนี้ มันก็เท่ากับว่าเธอเป็นห่วงเขา เธอไม่ได้คลั่งไคล้จนไร้เหตุผลเสียทีเดียว ยิ่งเห็นแบบนั้นเขาก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ทำอะไรเขาแน่ๆ (กลายเป็นผู้ชายบอบบางไปซะแล้ว -_-;)

ชายหนุ่มเดินเนียนออกจากบริษัทแต่เช้าตรู่ เพื่อมาพักรักษาตัวอย่างลับๆ ตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้กับทางต้นสังกัด แต่หลังจากนั้นเขาก็แอบมาพบกับหญิงสาวคนนี้ ณ ร้านเสริมสวยแห่งหนึ่งซึ่งชายหนุ่มรู้จักกับเจ้าของร้านเป็นอย่างดีเพราะมาใช้บริการเป็นประจำ

เมื่อเข้ามาในร้านและเห็นคนตัวบางนั่งคอยอยู่ด้วยสีหน้าครุ่นคิดเขาก็แอบหัวเราะในลำคอโดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ตัว ทำไมกันหนอ...ทำไมเธอจึงน่าสนใจขนาดนี้ ความคิดแปลกใหม่ผุดขึ้นมาในหัวอย่างที่ชายหนุ่มเองก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ตอนนี้เขาสนใจเธอจริงๆ ^_^ ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้เธออีกนิดก่อนจะพูดทักทายอย่างเป็นธรรมชาติ ผิดกับอีกคนที่เหงื่อตกและหน้าแดงไปพร้อมๆ กัน เธอดูกังวลและดีใจจนเขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้จริงๆ

ผู้หญิงคนนี้นี่มันอะไรกันนะ ฮ่าๆๆ  

ชายหนุ่มคิดกับตัวเองก่อนที่เขาจะได้รับค้อนวงใหญ่ให้เป็นของแถม แต่ถึงเธอจะทำอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะหยุดการหัวเราะของเขาได้ กลับกันมันยิ่งทำให้เขาอยากหัวเราะมากขึ้นไปอีก นี่หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่า ยิ่งชอบก็ยิ่งแกล้ง...

ชอบเธองั้นเหรอ?

เร็วไปสิบปีน่า! ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้ากับตัวเองก่อนที่เขาจะเริ่มชี้แจงสิ่งที่จะทำในวันนี้ให้คนคอยได้รับรู้ หญิงสาวถึงกับช็อคเมื่อเขาพูดจบ อืม...อันที่จริงเธอสติหลุดตั้งแต่เขาเริ่มเฉลยไปได้ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้อ่ะนะ แหงล่ะ! เป็นใครก็ไม่อยากเชื่อหูตัวเองทั้งนั้นแหละ

แต่จะทำไงได้ ในที่นี้ไม่มีใครกล้าขัดใจเขาอยู่แล้ว และถึงจะกล้าเขาก็ทำให้ยอมได้อยู่ดี ^.< ลูกอ้อนของเขาได้ผลเสมอ ไม่มีคำว่าพลาดนะจะบอกให้ ฮิๆ

ในระหว่างที่ชายหนุ่มนั่งนิ่งให้เจ้าของร้านคนสนิทแปลงโฉมตนเองอยู่นั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองคนที่นั่งอยู่เบื้องหลังของเขาผ่านกระจกเงาด้านหน้า

คิกๆๆ

เขาต้องอมยิ้มและแอบหัวเราะในใจอีกครั้งเมื่อเห็นเธอทำสีหน้าเป็นกังวลผิดกับคนสร้างเรื่องอย่างเขาลิบลับ เขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอคนนี้เป็นซาแซงประเภทไหนกันนะ นอกจากจะไม่แสดงอาการโอเวอร์เมื่อเจอเขาแล้วยังควบคุมอารมณ์และความรู้สึกของตนได้อย่างดีเยี่ยมเลยด้วย อีกทั้งยังมีอาการเป็นห่วงเป็นใยเขามากกว่าตัวของเธอเองเสียอีก อ่า...เพราะแบบนี้แหละมั้งที่ทำให้เขาวางใจที่จะอยู่ใกล้ๆ กับเธอน่ะ

เอาล่ะ! ได้เวลาเล่นสนุกกันแล้วล่ะครับ ^O^

[End]

============================

อ่านแล้วเม้นท์จะเป็นพระคุณมากค่ะ 

ตอนต่อไปจะตามมาเร็วๆนี้

ทิ้งคอมเม้นท์ไว้หน่อยน้าาา พลีสสสสส