ลั่นระฆังวิวาห์…จับมารยายัยเพจลวง

"เห้ย ยัยนั่นเป็นใคร"เวรแล้วทำไมยัยหน้าจืดถึงพูดแบบนั้นเนี่ย
"ไอวัฒ แกทำเค้าท้องได้ไงว่ะไหนบอกว่าป้องกันทุกครั้ง"
"พ่อผมไม่เคยเจอหน้ายัยนี่เลยเรื่องอย่างนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง"หน้าจอโทรทัศน์เป็นภาพของยัยไฮโซน้ำหวานผู้นำแบรนด์กระเป๋าหนังควาย(?)บีบน้ำตากล่าวหาว่าผมทำท้อง
"นี่ไม่มีใครเค้าเชื่อแกหรอกนะไอวัฒ…แล้วหนูหวานเค้าต้องการความรับผิดชอบ"แล้วเกี่ยวไรกับผมเนี่ยผมไม่ได้ทำแล้วจะให้รับผิดชอบเนี่ยนะ
"พ่อไปเข้าข้างยัยปลาร้านั่นทำไมปากมีแต่หนอนโกหกหน้าด้าน"
"หนูหวานเค้าลือกันให้ลั่นว่าเป็นคนดีมีวินัยแม่บ้านแม่เรือน"คนดีประเทศไหนเค้าใส่ร้ายว่าคนไม่รู้จักทำท้อง
"โถ่พ่อคนแบบนั้นมีเป็นร้อยผมหาให้ใหม่ก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นยัยนี่"ผมชี้ไปที่โทรทัศน์จอแบน
"แต่แกต้องรับผิดชอบในสิ่งที่แกไปปล่อยไว้"
"ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่มีวันรับผิดชอบในสิ่งที่ผมไม่ได้ทำ"
"พูดไปอย่างนั้นใครเค้าจะเชื่อพ่อยังไม่เชื่อเลย เพลย์บอยอย่างแกกับกุลสตรีไร้ข่าวฉาวแบบหนูหวานคนเค้าจะคิดยังไง"สรุปนี่พ่อเห็นมันเป็นเรื่องเล็กๆใช่มั๊ยเซ็ง…
"คนเค้าจะคิดยังไงก็เหอะแต่ว่า-"พ่อส่งสัญญาณมือให้ผมเงียบแล้วชี้ไปที่โทรทัศน์
'หวานไม่ต้องการอะไรนอกจาก…การแต่งงาน' เห้ยยัยบ้าเธอพูดอะไรออกมาเนี่ย เธอเหรอผู้หญิงที่ใครเค้าเรียกว่ากุลสตรี
"ไม่มีวัน"
"มันต้องมีซิว่ะจำไว้ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับหนูหวานให้ได้"
"พ่อโห่ผมอายุแค่ยี่สิบแปดเองนะรีบไปไหน"อายุอานามมันยังไม่ถึงเวลาอย่าชิงสุกก่อนห่ามพ่อเคยได้ยินป่ะ
"รีบเริบอะไรอีกสองปีก็วัยทองถ้ายังไม่แต่งตอนนี้ก็ไม่มีปัญญาทำหลานให้พ่อแล้ว"โถ่ พ่อดูถูกอย่างโจ่งแจ้งเกินไปมั๊ย…
"ต่อให้สี่สิบผมก็ยังทำลูกไหว"
"แกนี่มันจริงๆเลยนะพ่อจะไปสู่ขอหนูหวานวันเสาร์เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย"เห้ย ไม่!มี!วัน!!!!!