COFFEE HOT แผนรุก ซ่อนรัก! SM
เขียนโดย 
ช็อกโกเมล
วันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.46 น.
แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน พ.ศ. 2557 17.09 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ตอนที่1 COFFEE HOT:GOD OF DEATH
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
:.COFFEE HOT แผนรุก ซ่อนรัก!.:
GOD OF DEATH
บทนำ
“ฮึก! อ่า…”
หญิงสาวร้องครางไปตามการเร่งจังหวะของชายหนุ่มที่คล่อมร่างของเธอเอาไว้ สองมือของเธอก็ลูบไหลไปตามแผงอกที่มีที่แต่มัดกล้ามอย่างคนสุขภาพดีของเขา
“…”
“ไม่ไหวแล้ว… ฮึก! ฮอร์ก้า ฉันทนไม่ไหวแล้ว หยุดก่อน ได้โปรดเถอะ”
เธอส่ายหน้าพร้อมๆ กับน้ำตาที่ปริ่มออกมาเพราะความเจ็บปวด พลางขอร้องให้คนที่อยู่เบื้องบนหยุดการกระทำดังกล่าว
“อะไรกันออกัส เธอเองไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนเรียกร้องให้ผมทำแบบนี้”
ชายหนุ่มก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาว แต่ก็ยังคงไม่หยุดการเร่งเร้าจังหวะที่หญิงสาวขอร้อง
“ใช่ แต่…ฉันทนไม่ไหวแล้ว ของนายมันใหญ่จนฉันรับไม่ไหวแล้ว”
น้ำเสียงสั่นระริกของหญิงสาว บ่งบอกว่าสิ่งที่เธอพูดคือเรื่องจริง
แต่ชายหนุ่มกับเหยียดยิ้มร้าย และเร่งจังหวะให้เร็วมากยิ่งขึ้น ยิ่งเธอดิ้นรนทรมานสักแค่ไหน เขากลับรู้สึกสนุกมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
“เธอชอบนอนกับผู้ชายของคนอื่นไม่ไช่เหรอ มันน่าจะบานมากด้วยไม่ใช่หรือไง”
“อย่า…ฮึก! อ่า!”
“แล้วจะมาเจ็บเจิบอะไรอีก! นังร่_น!”
เขาเปลี่ยนมือมาบีบคอเธอด้วยสายตาแห่งความสมเพช เหยียดหยามและดูถูกเธอ ต่างๆ นาๆ จนไม่รู้จะหาคำอะไรมาด่าผู้หญิงเลวๆ แบบนี้ได้อีกนอกจากคำว่าอีตัว!
หน้าที่ขาวนวลเนียนจากการถูกบีบคอ เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ สองมือก็ได้แต่ตะเกียดตะกายดึงมือเขาออกอย่างคนหาทางรอด แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะยอมปล่อยให้เธอหลุดรอดจากเงื้อมือเลยแม้แต่น้อย
“แคกๆ ได้โปรด…ปล่อยฉันไปเถอะ นะ นายต้องการอะไรก็บอกฉันมาสิ ฉันจะทำให้ทุกอย่างเลย”
“ทุกอย่างเลย แน่นะ”
“แน่สิ!”
“หึ!”
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบมีดสั้นในกระเป๋ามาควงตรงหน้าหญิงสาว โดยที่เธอได้แต่หลับตาปี้หวีดร้องด้วยความกลัวในความคิดของชายหนุ่มที่เธอไม่สามารถคาดเดาได้เลยแม้แต่น้อย
เขาค่อยๆ จรดปลายมีดลงที่เนิ่นอกของเธอช้าๆ และลากยาวลงมาจนถึงสะดือ เผยให้เห็นเลือดสดๆ ที่ไหลออกมาตามรอยกรีด จนเธอต้องหวีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“จู๊ๆ อย่าเสียงดังไป ไม่อย่างนั้น…แผลต่อไป อาจจะเป็นที่หน้าของเธอก็ได้นะ”
“ฮือๆ”
หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ทั้งน้ำตา เพราะเธอคงจะทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขี้น และเธอพลาดเองที่มัวแต่ไปหลงใหลในรูปลักษณ์ของเขา จนลืมมองไปถึงนิสัยที่เขาแสดงออกต่อเธอ
“อย่างนั้นสิครับคนดี”
เขาก้มลงเลียรอยเลือดของเธออย่างช้าๆ และเพราะความแสบจากน้ำลายที่ปลายลิ้นของเขา ทำให้เธอสั่นสะท้านจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด
เขาลากปลายลิ้นไปคลอเคลียที่ซอกคอของเธอ พร้อมๆ กับเอามีดแนบแก้มอีกข้างของเธอไปด้วย จนเธอต้องเอียงหน้าหนีด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด
เธอได้แต่คิดทบทวน ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เขาทำกับเธอแบบนี้
หรือว่า…
จะเป็นวันนั้น วันที่เธอเดินออกมาจากห้องของเพื่อนสนิทและเพื่อนสนิทของเธอไม่อยู่ จนทำให้เธอได้สนุกสุดเหวี่ยงไปกับแฟนของเพื่อน และหลังจากนั้นเขาก็เดินเข้ามาตีสนิทกับเธอ จนเธอหลงใหลและยอมตามเขาไปในที่สุด
“นายต้องการอะไรกันแน่…ฮือๆ”
“ความต้องการของผมนะเหรอครับ”
เขาจ้อมมองร่างที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวด้วยแววตาสนุก แล้วยิ่งมองไปเห็นรอยแผลที่เขาสร้างขึ้นที่มีรอยเลือดไหลออกมาอีก ยิ่งทำให้เขาสะใจกับผลงานของตัวเองมากยิ่งขี้น
“คือความสนุก…ที่ได้เล่นกับผู้หญิงเลวๆ แบบคุณออกัสยังไงละครับ”
ตอนที่1
ว่ากันว่า…ก่อนที่คนบางคนจะเลว
คนเหล่านั้นมักจะพบเจอกับความเลวร้ายที่สุดในชีวิตของพวกเขา
จนเป็นสาเหตุและที่มาให้พวกเขากระทำผิดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกในรูปแบบไหน
การประชดชีวิต การทำตัวก้าวร้าว การเสเพล ตลอดจนพวกนักเลงในระดับต่างๆ
และใช่…หนึ่งในนั้นก็คือ ‘โซฮอล์’ ฉันคนนี้ยังไงละ
ฉันนั่งพ่นนิโคตินสีขาวแข่งกันทำเป็นรูปวงกลมกับไอ้บ้าเฟรมอยู่บนดาดฟ้าของมหา’ลัย จนชนะมันในที่สุด
“แคกๆ”
มันสำลักหน้าดำหน้าแดง จนฉันต้องเอื้อมมือเข้าไปช่วยลูบหลังเป็นการใหญ่
อ่อนเอ้ย! ไม่ไหวแทนที่จะบอก เดี๋ยวก็ตายห่าไปก่อนหรอก
“ฉันชนะแล้ว อย่าลืมที่ให้ไปสืบมาละ”
“รู้แล้วน่า ใจเย็นดิ รีบไง”
“ไม่ได้รีบ แค่คันมือคันเท้านิดหน่อย เผลอๆ มันอาจจะคันจนกระตุกไปหาแกก็ได้”
และนี้…คงจะเป็นขอดีเพียงอย่างเดียวของฉัน ที่ไม่ชอบพูดคำหยาบกับใครหน้าไหนทั้งนั้น นอกเสียจากว่าจะหมดความอดทนจนอดไม่อยู่จริงๆ
“อ๊ะๆ ทำเป็นเล่นไป เดี๋ยวอดข่าวดีไม่รู้ด้วยนะ”
ฉันคีบบุหรี่ออกจากปากพร้อมทั้งเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างอยากรู้ และเพื่อเป็นการบอกนัยๆ ว่าให้มันพูดต่อ
“ใช่! แฟนคนที่ห้าสิบห้าของเธอคบชู้”
ฉันเหยียดยิ้มร้ายอย่างคนมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำ ก่อนที่จะกำบุหรี่ทั้งที่มันยังติดไฟไว้ในมือแน่น และเมื่อแน่ใจว่ามันดับแน่แล้วฉันถึงหยิบมันขึ้นมาชูให้ไอ้เฟรมดูเป็นตัวอย่าง
“มาขอฉันคบเมื่อวาน แต่วันนี้กลับไปคบชู้ เลวเอ้ย! ดูไว้ไอ้เฟรม มันสองตัวจะเป็นอย่างบุหรี่ม้วนนี้!”
อันที่จริง…ฉันก็ไม่ได้คิดจะจริงจังกับไอ้แฟนคนที่ห้าสิบห้านักหรอก ขนาดชื่อมันฉันยังไม่คิดจะเอามาจำให้รกสมองเลย เพราะฉันรู้อยู่แล้วไงละ ว่ามันต้องเอยอีหรอบนี้ ฉันถึงให้ไอ้เฟรมคอยตามสืบทุกครั้งเวลาที่มีคนมาขอฉันคบ
แล้วทำไมฉันถึงตอบตกลงทั้งๆ ที่ฉันเองก็ไม่ได้จริงใจเหมือนกันนะเหรอ เหตุผลก็เพราะ…ฉันอยากมีเรื่องไงละ
เนี้ยแหละ เหตุผลของผู้หญิงเลวๆ อย่างฉัน
แต่อย่ามาว่าฉันเลวเลย พวกมันก็เลวไม่ต่างไปจากฉันนักหรอก หึหึ คุณว่าจริงมั้ยละ คนดีๆ ที่ไหนจะคิดนอกใจแฟนของตัวเอง และคนดีๆ ที่ไหนจะยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อเป็นชู้กับคนอื่น
“ฉันจัดเอาไว้ให้เธอแล้วละ โชคดีที่มันสองตัวเข้าโรงแรมของพี่ฉัน ฉันก็เลยให้พี่ทั้งอัดคลิปถ่ายรูปเตรียมรอคำสั่งจากเธอให้ปล่อยลงเว็บเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”
“ทำดีมาก สมแล้วที่เป็นเพื่อนซี้ฉัน”
“แน่นอน พื้นที่นี้มีแค่ฉันคนเดียว”
“งั้นจัดเต็ม!”
หลังจากฟังคำอนุมัติของฉันแล้ว ไอ้เฟรมก็กดโทรศัพท์คุยสองสามประโยคให้ทำตามอย่างที่ได้นัดหมายกับคนปลายสายเอาไว้ล่วงหน้า ก่อนที่มันกับฉันจะพากันเดินลงไปกินข้าวที่โรงอาหาร เพื่อรอชมผลงานที่จะตามมาในอีกไม่ถึงสิบนาทีข้างหน้านี้อย่างใจจดใจจ่อ
“ไปไหนกันมา”
เสียงยัยเมเพอร์เพื่อนสนิทอันดับสอง เอยทักขึ้นทันทีที่ฉันกับไอ้เฟรมหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้พร้อมๆ กับจานข้าวที่เสียเวลาไปต่อคิวซื้อกันมาอยู่หลายนาที
“ถามมาได้ ซื้อข้าวดิ”
ฉันตอบมันอย่างเซ็ง ทำตัวเป็นแม่ฉันไปได้
“โกหก! ฉันได้กลิ่นบุหรี่จากตัวของพวกแกสองคน”
“ไร้สาระน่ะ”
“แต่ฉันก็ได้กลิ่นน่ะ”
วินนิ่งเพื่อนสนิทท่าทางคงแก่เรียนของยัยเมเพอร์ ที่ฉันไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย สวนขึ้นมาจนฉันต้องแอบกระทืบเท้าใส่มันใต้โต๊ะไม่ให้ยัยเมเพอร์รู้
“โอ๊ย!”
“เป็นไรวินนิ่ง ข้าวติดคอเหรอ มาๆ เดี๋ยวฉันทุบหลังให้”
เมเพอร์เสนอตัว แต่กลับถูกวินนิ่งยกมือห้ามเอาไว้ซะก่อน
“ไม่ต้องเลย พวกเธอสองคนนี้ชอบใช้ความรุนแรงกันจริงๆ เลยนะ ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
ว่าแล้วก็กระเถิบตัวพร้อมจานข้าวไปอีกทาง
หึ! นึกว่าฉันจะสนเหรอ แกเพื่อนเมเพอร์ ไม่ใช่เพื่อนฉันสักหน่อย
แต่เมเพอร์กลับจะกระเถิบตัวเข้าไปง้อ จนฉันต้องโวยวายใส่ว่าถ้าไม่นั่งกินดีๆ ฉันจะอาระวาดแน่ ยัยนั้นถึงยอมกินดีๆ ในที่สุด
เปล่าหรอก ฉันอิจฉา! ฉันไม่ต้องการเห็นใครให้ความสนใจคนอื่นนอกจากฉัน
และหลังจากนั่งกินข้าวไปได้สักพัก เรื่องที่ฉันกำลังรออยู่ก็มาสักที
ยัยนมสดชู้รักของไอ้แฟนคนที่ห้าสิบห้า เดินกรีดกรายเข้ามารื้อบอร์ดที่โรงอาหาร ที่มีรูปเธอเปลือยเปล่านอนล่อนจ้อนกำลังทำกิจกรรมสวาทกับแฟนของฉันอย่างคนสติแตก
ปากก็หวีดร้องเขวี้ยงปาข้าวของที่อยู่ใกล้ตัวให้บรรดาไทยมุงถอยห่างจากรูปที่เธอยังไม่ได้ดึงออก
แต่ยิ่งเธอทำแบบนั้น มันกลับยิ่งเป็นการเรียกให้คนเข้ามามุงดูเพิ่มมากยิ่งขึ้น
หึ! นี่มันเพิ่งแค่เริ่มต้น ยังไม่สะใจฉันเลยนะ
“แก! นังโซฮอล์ แกใช่มั้ยที่เป็นคนทำเรื่องแบบนี้”
“อ้าวๆ มากล่าวหากันอย่างนี้ได้ยังไง แล้วฉันทำอะไรเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ไหนลองบอกมาสิ เผื่อฉันอาจจะเผลอทำลงไป”
“แก! ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก!”
หมับ!
ยัยนมสดเงื้อมือหมายจะตบฉัน แต่ถูกเฟรมที่นั่งอยู่ข้างๆ ยึดข้อมือเอาไว้ได้ซะก่อน
“น่าจะรู้นะ ว่าโซฮอล์เป็นคนยังไง ทางที่ดีเก็บหน้าที่ร้าวแล้วออกไปจากตรงนี้ซะจะดีกว่า”
“เหอะ! นึกว่าฉันจะกลัวพวกแกเหรอ ฉันจะไปฟ้องผัวฉัน ให้มาจัดการกับพวกแกให้หมด! คอยดู!”
พูดจบยัยนมสดก็กระชากมือออกจากการถูกเกาะกุมของเฟรม แล้วชี้หน้าขู่พวกฉันรวมถึงวินนิ่งที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย
“หึ! ผัวเหรอ คนไหนละ คนที่เท่าไหร่ รีบไปเรียกมาเลยนะฉันจะรอ ยัยนมเน่า!”
“กรี๊ดดดดดด!!! แก!”
ฉันยกมือขึ้นปิดหูอย่างรำคาญ แต่ยัยเมเพอร์กลับลุกขึ้นเอาน้ำสาดหน้ายัยนี้ไปซะได้ เหลือเชื่อเลยเพื่อนฉัน นี่แหละ ที่ทำให้ฉันคบกับมันได้
“โอ๊ย! หนวกหู ไปกรี๊ดๆ ที่อื่นไป๊! บ้านขายของช่ำหรือไง หูจะแตกแล้วเว้ย”
“แก…นังเมเพอร์ ฉันคิดบัญชีกับแกแน่”
“ยัง! ยังไม่ไปอีก เดี๋ยวปล่อยให้ไอ้โซต่อยซะให้เข็ดเลยนี่”
ยัยเมเพอร์โบกมือไล่ท่าทางฉุนเฉียว จนยัยนมเน่ายอมไปในที่สุด จากนั้นเธอถึงเบนสายตามาที่ฉันอย่างคนจ้องจะจำผิด
“…”
“ฝีมือพวกแกสองคนใช่มั้ย ยอมรับมาซะดีๆ”
“ใช่! แล้วฉันผิดที่ไหน ก็ไอ้แฟนคนที่ห้าสิบห้ามันนอกใจฉันก่อนนี่”
“ยังจะพูดแบบนี้อีก แกอยากคบกับมันซะที่ไหน แกตกลงเป็นแฟนกับมันก็เพราะอยากจะทำเรื่องแบบนี้ กี่ครั้งแล้วห๊ะ ที่มีผู้หญิงเดินมากรี๊ดๆ ใส่แก หรือจะให้ฉันนับ”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”
ฉันลอยหน้าลอยตาตอบอย่างกวนติ่งสุดๆ และถ้าเป็นคนอื่นละก็…เขาคงลุกขึ้นมาชกฉันหน้าหงายไปนานแล้ว แต่นี่คือกลุ่มเพื่อนอันน้อยนิดของฉัน และพวกมันรู้ดีว่าฉันทำหน้าแบบนี้จนจะเป็นหน้าปกติได้อยู่แล้ว
ฉะนั้น…มันก็เลยไม่ลุกขึ้นมาต่อยฉันนั้นเอง
“ก็ได้ แค่แกยังรับปากฉันอยู่ว่าจะไม่ทะเลาะวิวาทกับใคร ฉันจะไม่เซ้าซี้และขอร้องอะไรจากแกอีก”
“…”
“ได้มั้ย โซฮอล์”
“เออๆ”
“แกก็รู้ว่าฉันทำเพื่อแก ฉันอยากเห็นแกเป็นผู้เป็นคน ขอบใจนะเพื่อน”
ฉันรู้สึกผิดกับมันลึกๆ เพราะฉันก็แค่รับปากมันไปส่งๆ แต่ทุกครั้งฉันจะไปดักเล่นงานยัยพวกนั้น แล้วขู่ไม่ให้มันโผล่หน้ามาให้ยัยนี้หรือคนที่เกี่ยวข้องกับฉันเห็นน้ำหน้าของมันอีก
จริงๆ แล้วมันก็เหมือนงานอดิเรกของเด็กมีปัญหาอย่างฉันคนหนึ่ง
และฉันก็เข้าใจความหวังดีของมัน แต่ชีวิตฉัน…มันคงจะหาดีไม่ได้อีกแล้วละ ไม่มีใครรักฉันจริงขนาดคนที่เรียกตัวเองว่าครอบครัวก็เถอะ!
ณ ผับชื่อดังแห่งหนึ่ง
ฉันกับไอ้เฟรมตามยัยนมสดมาที่ผับหลังจากเลิกเรียนมาได้สักพัก จนมาเห็นว่ายัยนี้นัดมาคุยเรื่องที่ฉันเอารูปและคลิปไปประจานกับไอ้แฟนคนที่ห้าสิบห้าที่ลานจอดรถ และมันก็เข้าทางฉันมากเลยทีเดียว เพราะฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปลากคอไอ้แฟนงี่เง่ามาคิดบัญชีให้เสียเวลา จัดการทีเดียวที่นี้ตอนนี้เลย
ฉันเดินฉีกยิ้มหวานปานยาพิษออกมาจากที่ซ่อนพร้อมๆ กับไอ้เฟรม จนมันสองตัวที่หันมาเห็นพากันสะดุ้งจนหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
“แกตามฉันมาเหรอ”
ยัยนมสดเอยปากถามฉันหน้างี้เหงื่อแตกสุดๆ ฉันชอบปฎิกิริยานี่ชะมัด
“ทะ…ที่รัก อย่าเข้าใจผิดนะ นี่มันเรื่องบังเอิญ รูปกับคลิปนั้นมันไม่ใช่ผม”
ไอ้ตัวการรีบถอยห่างและแก้ตัวอย่างพวกเอาตัวรอด จนฉันอดสมเพชกับท่าทีของมันไม่ได้
“นี่! พูดอย่างนี่ได้ยังไง แกได้ฉันแล้วคิดจะทิ้งกันดื้อๆ แบบนี้นะเหรอ ไอ้บ้าเอ้ย!”
ยัยนมสดเข้าไปทุบตีพร้อมกับเสียงก่นด่าต่างๆ นาๆ จนมันสองตัวเริ่มตีกันเองในที่สุด
ฉันยืนมองมันสองตัวทะเลาะกันเองอยู่ได้สักพัก จึงหยิบไม้เบสบอลที่แอบเอาไว้อยู่ข้างล่าง แล้วหวดเข้าที่หลังไอ้แฟนเฮงซวยตอนที่มันเผลอ เพราะมัวทะเลาะกับยัยนมสดใกล้เน่าอยู่
“อั๊ก!”
ยัยนมสดตกใจหน้าตาตื่น จนเดินถอยหลังออกไปชิดกับกระโปรงรถอย่างคนทำอะไรไม่ถูก
ฉันก็เลยหวดเข้าไปหนักๆ ที่ท้องของมันอีกครั้ง จนมันลงไปนอนงอตัวเป็นกุ้งอยู่บนพื้นปูนให้ฉันหวดเล่นอีกหลายๆ ที
“อั๊ก! อีเวรเอ้ย! อย่าให้กูลุกขึ้นไปได้นะ มึงตายแน่”
เห็นมะ แค่นี้ก็เปลี่ยนคำพูดจากหน้ามือเป็นหลังมือแหละ
“งั้นก็อย่าลุกขึ้นมาเลยดีกว่านะ”
ฉันส่งยิ้มหวานไปให้มันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหวดเข้าไปที่ศีรษะอย่างเน้นๆ เอาแบบว่าให้มันได้หลับไปยาวๆ เลยทีเดียว
แต่ไม่ได้ฆ่าหรอกนะ แค่ทำให้หลับไปเฉยๆ
ฉันไม่ได้เลวถึงขนาดเป็นฆาตกรที่จะฆ่าใครต่อใครได้ง่ายๆ หรอกนะ ฉันเลวอย่างมีกรอบย่ะ
“กรี๊ดดดดดด! เกม! แก…นังฆาตกร! ฉันจะไปแจ้งตำรวจ”
อ้อ ไอ้เวรนี่ชื่อเกม
หลังจากที่ยัยนมสดกรี๊ดๆ จนพอใจแล้ว ชีก็วิ่งหนีหางจุกตูดเข้าผับไปเลยคะ แม้…รักกันมากเลยนะ ฉันถึงไม่คิดมีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็เพราะแบบนี้ยังไงละ
และโชคดีที่ฉันไม่ได้เกิดมาเป็นผู้ชาย
เพราะไม่อย่างนั้น…ฉันคงปวดหัวตาย ถ้ามีแฟนเป็นผู้หญิงแล้วมายืนกรี๊ดๆ ใส่หูกันแบบนี้
แต่ช่างเถอะ ถึงยังไงฉันก็คงไม่มีหรอก
“ฝากแกจัดการกับไอ้อดีตแฟนฉันด้วย”
ฉันหันไปบอกไอ้เฟรมเสียงเข้ม ส่วนมันก็พยักหน้าอย่างรู้กันว่าให้เอามันไปปล่อยนอนแถวบาร์เกย์ เหมือนที่ทำกันอยู่เป็นประจำและคงจะรู้กันใช่มั้ย ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับไอ้อดีตแฟนของฉันบ้าง หึหึ แค่คิดก็สนุกแล้ว
งานนี้…อดีตแฟนอันเป็นที่รักของฉัน โดนอัดถั่วดำแน่
หลังจากที่ไว้วานไอ้เฟรมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบวิ่งไล่ตามยัยนมสดเข้าผับไปอย่างรวดเร็ว
ยัยนั้นหันมาเห็นฉันก่อนที่จะทำหน้าตาตกใจกลัวแบบสุดขีด แล้วรีบกระโจนเข้าไปในห้องน้ำแทบจะในทันที และวินาทีที่ยัยนมสดกำลังจะแทรกตัวเข้าไปในห้องส้วมนั้นเอง ฉันก็คว้าคอเสื้อของยัยนั้นไว้ได้ทันอย่างพอดิบพอดี ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นจิกหัวแล้วลากยัยนั้นออกมาจากห้องน้ำไปยังลานจอดรถที่เดิม
โดยที่ยัยนมสดได้แต่กรีดร้องให้คนช่วย แต่ก็ไม่มีใครเลยที่จะกล้าพอที่จะเข้ามาช่วยเธอ
พอมาถึงลานจอดรถฉันก็เลยเหวี่ยงตัวยัยนมสดกระแทกเข้ากับผนังปูน จากนั้นจึงค่อยๆ ก้มตัวลงไปพูดกับเธอใกล้ๆ
“ว่าไงชู้รักของแฟนฉัน”
เพียะ!
ฉันหันหน้าไปอีกทางตามแรงตบจากฝ่ามือของยัยนมสด จนรู้สึกถึงเลือดฝาดๆ ในโพรงปากและเริ่มที่จะเจ็บจี๊ดๆ ตามมาเล็กๆ
“อีฆาตกร! อย่านึกนะว่าฉันจะกลัวแก มีมือมีเท้าเหมือนกัน ฉันขอสู้ตาย!”
เออดี! ประกาศออกมาเองแล้วนะว่าจะขอสู้ตาย งั้นฉันจัดให้!
ฉันลอบหยิบสนัมมือมาสวมโดยที่ไม่ให้ยัยนมสดสังเกตเห็น แล้วจัดการชกไปที่หน้าขาวๆ ของเธออย่างรวดเร็วจนเธอลงไปนอนเกลือกกลิ้งที่พื้นเล่น ตามด้วยการกระทืบไปที่หน้าอกคัพซีของเธอและบดขยี้เน้นๆ จนเธอหวีดร้องด้วยความเจ็บปวด สองมือของเธอก็พยายามดึงขาฉันออกอย่างคนหมดทางสู้
เหอะ! เห็นแล้วทุเรศลูกกะตาว่ะ
"ฉันอุสาห์เมตตาแกแล้วนะ แต่แกหลนหาที่เอง”
บังอาจมาตบหน้าฉันจนเลือดกลบปากได้ยังไงกัน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้แตะต้องใบหน้าของฉันนอกจากแม่เลยนะ แกนี่มันวอนซะแล้ว
สงสัยคงเรียนที่เดียวกันต่อไปไม่ได้แล้วสิ
หมับ!
ฉันหันหน้าไปมองผู้ชายปริศนาที่เอามือมาแตะไหล่ฉันอย่างถือวิสาสะแทบจะในทันที
ผู้ชายผมสีเทาเหลือบขาว ใบหน้าสะอาดสะอ้านจัดว่าหล่อเหลาเอาการคนหนึ่ง แถมผิวของเขาก็ยังขาวผุดผ่องจนฉันยังนึกหมั้นไส้ว่าทำไมฉันถึงได้ไม่ขาวให้มากกว่านี้นะ เขากระตุกยิ้มเล็กๆ จนฉันต้องเลิกคิ้วถามอย่างหงุดหงิด แต่ฉันคงจะลืมไปว่าเขาไม่ใช่บรรดาเพื่อนๆ ของฉัน ที่เขาจะรู้ว่าถ้าฉันเลิกคิ้วขึ้นแปลว่าฉันถามเขาและเขาก็ต้องตอบ
“นายเป็นใคร จะมาช่วยยัยนี้เหรอ”
“เปล่าครับ”
“เปล่าแล้วมายุ่งทำไม”
“ผมชื่อฮอร์ก้า”
เหมือนมันจะคนละประเด็นกันนะ คุณว่ามั้ย ฉันถามว่าเขาเป็นใครคือหมายถึงมายุ่งทำไม เจือกอะไรด้วย แล้วนี่เสือกบอกชื่อตัวเองมาซะอย่างนั้น ใครถามมิทราบ
“แล้วคุณละ ชื่ออะไร?”
“ถ้าฉันตอบ นายจะบอกใช่มั้ยว่ามายุ่งทำไม”
“อืม”
“ฉัน ชื่อ…โซฮอล์ เอาละ ที่นี้นายบอกธุระของนายมาได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะเริ่มหงุดหงิดไปมากกว่านี้”
ฉันยืนเท้าสะเอวมองหน้าเขาอย่างต้องคำตอบ จะได้จัดการธุระของฉันต่อทันที
“ถ้างั้นก็คงไม่ผิดตัว”
เหมือนเขาจะพึมพำอะไรกับตัวเองจนฉันฟังไม่ได้ศัพท์ แบบนี้มันน่าหงุดหงิดนะ หลอกด่าฉันอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้เนี้ย บ้าจริง
“อะไร ฉันรอฟังอยู่นะ”
“ผม...จะมาลงทัณฑ์ผู้หญิงเลวๆ อย่างคุณเอง”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
