รักนะ ไอ้ขี้เก๊ก

 เช้าวันเสาร์ เวลา 8.30น. 

เรนนอนไม่หลับ " จึงทำให้เธอตื่นเช้าเป็นพิเศษ (นั้นเช้าสุดล้ะน้ะ)  เพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ เธอนอนคิดถึงเรื่องราวในอดีตของเธอที่เกี่ยวกับแบงค์ จนทำให้เธอคิดมาก เธอพยายามไม่คิดอะไรแต่ก็ฝืนใจตนเองไม่ได้ 

#ย้อนไปในอดีต

สมัยมัธยม ม.4 แบงค์ได้เข้ามาอยู่ห้องเดียวกับเรน " ทั้งคู่ถึงได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกันนนน ----

แต่ความรู้สึกของแบงค์เริ่มเปลี่ยนไป แบงค์คิดกับเรนเกินคำว่า เพื่อนสนิท "

แต่แบงค์ไม่กล้าบอกความรู้สึกที่มีต่อเรน เพราะเขากลัวว่าเรนจะไม่คิดอะไรกับเขา และอาจจะต้องเสียเพื่อนไป                   จนกระทั้งปิดเทอมจบม.4 ขึ้นม.5 แบงค์ตัดสินใจบอกความในใจกับเรนไป

แบงค์ : เรน ฉันมีอะไรจะบอกแก

เรน : ไรว๊า ?
แบงค์ : เอ่ออออ ฉันว่าฉันเริ่มคิดกับแกเกินเพื่อนแล้ว ฉันชอบแกนะ

เรน : พูดเล่นป้ะ ? แกไปกินไรผิดมาว๊า ?

แบงค์ : มันออกมาจากใจเลยยยยยยยย " //

เรน : แต่ฉันรู้สึกกับแก แค่เพื่อน "

แบงค์รู้สึกเสียใจมากที่เรนปฏิเสธความรักของเขา  ต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ -- นอกจากแอบรักเพื่อนคนนี้ไปแบบไม่หวังอะไรตอบแทนนน

วันเปิดเทอมวีนแรก " ของชีวิตม.5 จนจบเทอม1 เริ่มเข้าเทอม2 แบงค์ก็มีท่าทีที่เฉยชากับเรนมาก

เรน : เฮ้ยย ไอ้แบงค์ขอคุยไรด้วยหน่อยดิ "

แบงค์ : อะไร ??

เรน : แกเป็นไรว๊า ?

แบงค์หลบหน้าเรน แต่เรนเอามือสองข้างจับหน้าแบงค์ให้ขึ้นมาสบตาเขา

แบงค์ : ก็ฉันชอบแกไง " ฉันก็เลยไม่กล้าคุยกับแก

เรน : แล้วทำไมแกไม่กล้า ?

แบงค์ : กลัวว่าฉันจะหวั่นไหวกับแกอีกครั้งงง "

เรน : นี่แกชอบฉันขนาดนั้นเลยหรอ ?

แบงค์ : มาก ให้โอกาสฉันสักครั้งเถอะนะ "

เรน : ถ้าแกรักฉันขนาดนี้ ฉันก็ยินดีจะคบนะ ...............