Idol's Fiction

          "พี่จะมาวุ่นวายอะไรกับผมนักหนา!!" เสียงตวาดลั่นของ โจวคยูฮยอน ดังขึ้นภายในหอพักใส่ อีซองมิน          

          "ก็นายทำไมไม่ดูแลตัวเองบ้างล่ะห๊ะ อย่าทำให้พี่ต้องเป็นห่วงสิ"        

          "ก็ต่างคนต่างอยู่สิพี่ พี่จะมาวุ่นวายอะไรกับผมนัก!! ผมรำคาญพี่เต็มทนแล้วนะ ออกไปจากชีวิตผมได้มั้ย!!" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ซองมินกับคยูฮยอนทะเลาะกันดังลั่นหอพัก แต่ก็เป็นครั้งแรกที่คยูฮยอนไล่ซองมินให้ออกไปจากชีวิต น้ำตาที่ถูกกลั้นไว้มานานไหลออกมาอย่างต้องการระบายความรู้สึกอัดอั้นในใจ ร่างสูงดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นร่างอวบตรงหน้าร้องไห้ แต่ด้วยทิฐิที่มีมากกว่าจึงยังคงนิ่งไว้          

          "พี่ขอโทษ" ซองมินพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะวิ่งออกไปจากหอพัก คยูฮยอนมองตามหลังซองมินไปจนพ้นจากห้อง สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องเล็กๆคล้ายกล่องของขวัญพอเปิดดูก็พบสร้อยคอจี้เป็นล็อคเกตที่ตัวเองเคยบ่นอยากได้บ่อยๆ กับการ์ดใบเล็ก คยูฮยอนไม่ลังเลที่จะเปิดอ่าน

          'Happy Birthday Cho Kyuhyun                                                                         สุขสันต์วันเกิดนะคยูฮยอน ^^ สร้อยเส้นนี้พี่เห็นนายบ่นว่าอยากได้หลายครั้งแล้ว พี่หวังว่านายจะชอบมันนะ พี่ขอโทษนะคยูฮยอนที่ทำให้นายรำคาญ ทำให้นายไม่พอใจ แต่ที่พี่จุ้นจ้านกับนายก็เพราะว่า...พี่รักนายนะคยูฮยอน ต่อไปนี้ที่เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก ยกเว้นเวลางาน พี่ไม่อยู่นายต้องดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าเล่นเกมเยอะจนไม่มีเวลาพักผ่อน คยูฮยอน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้นายจำไว้เสมอว่าพี่จะอยู่ข้างนายตลอดไปนะ ^^                                                                                            

                                                                               Lee Sungmin'

          "พี่ซองมิน..." คยูฮยอนเรียกพี่ชายคนที่เจ็ดของเขาเบาๆก่อนจะรีบวิ่งตามออกไป ในหัวก็คิดในสิ่งที่ซองมินเพียรทำให้เขาอยู่เสมอจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา คยูฮยอนวิ่งมาเรื่อยๆจนเห็นแผ่นหลังที่กำลังเดินข้ามถนนอยู่ไม่ไกล          

          "พี่ซองมิน!!" ร่างสูงตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายจังหวะเดียวกันกับที่รถวิ่งมาด้วยความเร็วสูงพุ่งชนร่างของซองมินพร้อมกับช่วงชิงลมหายใจไป...            

          สองปีต่อมา            

          'พี่ซองมิน' ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นยังคงติดตาเขาอยู่ คยูฮยอนใช้เวลากว่าหนึ่งปีจึงจะทำใจได้ว่า อีซองมิน จะไม่กลับมาแล้ว นับจากวันที่ซองมินจากเขาไป ไม่เคยมีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงอีซองมินเลย ในทุกๆที่ที่เขาเคยใช้เวลาร่วมกับซองมินไม่ว่าจะไปที่หอพัก ห้องพัก บริษัท เวทีที่เขาเคยขึ้นด้วยกันโดยมีซองมินอยู่ด้วย บางครั้งเขายังเหมือนเห็นซองมินในทุกๆที่ที่เขาไปเหมือนซองมินยังอยู่ข้างๆเขาเหมือนเดิมไม่ได้จากไปไหนอย่างที่เจ้าตัวเคยสัญญาไว้ บางครั้งในยามที่เขาอ่อนล้าเขาสัมผัสได้ถึงไออุ่นบางอย่างที่โอบรอบกายของเขา ไออุ่นที่เขาคุ้นเคย ไออุ่นของซองมิน... กลิ่นหอมจางๆของสบู่ที่ซองมินใช้ประจำเขายังคงได้กลิ่นมันอยู่เสมอ แม้ว่าเจ้าของกลิ่นจะไม่อยู่นานแล้ว ของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ซองมินทิ้งไว้ให้เขาในวันเกิดเขาใส่อยู่ทุกเวลาภายในล็อคเกตมีรูปเขากับซองมินใส่อยู่เป็นสิ่งย้ำเตือนความทรงจำที่เขาทั้งสองมีร่วมกัน วันนี้เป็นวันเกิดของโจวคยูฮยอนนั่นก็คือวันครบรอบวันตายของซองมินเช่นกัน... คยูฮยอนขับรถไปที่โบสถ์เหมือนที่ตัวเองทำอยู่บ่อยๆในยามว่างเช่นเดียวกันกับในวันนี้ ร่างสูงลงจากรถโดยไม่ลืมหยิบกล่องเค้กชิ้นเล็กๆที่ซื้อมาเพื่อฉลองวันเกิดกับคนรัก คยูฮยอนเดินไปตามทางที่คุ้นเคย หยุดอยู่หน้าหลุมศพ 'Lee Sungmin' คยูฮยอนยิ้มราวกับว่าทักทายคนตรงหน้า                      

          "พี่ซองมินวันนี้วันเกิดผมแหละ จำได้หรือเปล่า" คยูฮยอนพูดพลางนั่งขัดสมาธิลงกับพื้นจัดแจงหยิบเค้กสองชิ้นที่ซื้อมาให้ตัวเอง กับให้ซองมิน...

          "กินเค้กกับผมนะ ^^" คยูฮยอนพูดพลางยิ้มไปด้วยก่อนจะร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ตัวเองกับคนตรงหน้า พอร้องจบก็ตบมือแปะๆก่อนจะเริ่มลงมือทานเค้กโดยไม่ลืมชวนอีกฝ่ายคุยไปด้วย           "อร่อยมั้ยฮะเค้กที่ผมซื้อมา ต้องอร่อยแน่นอนอยู่แล้วก็เค้กฝักทองร้านโปรดของพี่เลยนี่นา แต่กินเยอะไม่ได้นะฮะ เดี๋ยวจะอ้วน 5555" คยูฮยอนยังคงชวนซองมินคุยไปเรื่อยๆจนกระทั่งเค้กหมด

          "พี่ซองมินฮะ วันนี้ผมอายุสามสิบแล้วนา เดี๋ยวก็ต้องเข้ากรมแล้ว5555 พี่อวยพรผมหน่อยสิ วันเกิด ฮึก ของผมทั้ง ฮึก ทีนะ" คยูฮยอนพูดไปน้ำตาก็ไหลไปเมื่อคิดว่าวันนี้เมื่อสองปีที่แล้วนั้นเกิดอะไรขึ้น  

          "พี่ฮะ วันนี้ผมมีของอาให้พี่ด้วยนะ ฮึก" คยูฮยอนพูดไปน้ำตาไหลไปเมื่อก็หยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋าเสื้อ          

          "แต่งงานกับผมนะพี่ซองมิน^^" คยูฮยอนเอ่ยประโยคขอแต่งงานพร้อมยิ้มทั้งน้ำตา                 "ไม่ตอบงี้ผม ฮึก ตี๊ต่างว่าตกลงแล้วนะ...พี่ไม่ตอบผมงั้นก็ตกลงแล้วนะ...พี่ซองมิน ฮึก พี่เป็นภรรยาของผมแล้วนะ ฮึก ผมสัญญาว่าผมจะรักพี่ให้มากๆ จะรักพี่คนเดียว ฮึก จะไม่นอกใจ เราแต่งงานกันแล้วเพราะงั้นชีวิตที่เหลืออยู่ของพี่ก็อยู่กับผมแล้วนะ ผมจะใช้ชีวิตของเราให้มีความสุขที่สุดนะพี่ พี่สัญญากับผมแล้วนะ ฮึก ว่าพี่จะอยู่ข้างๆผมตลอดไป ^^" คยูฮยอนหยิบแหวนมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง

          "เราเป็นคนๆเดียวกันแล้วนะพี่ซองมิน ใส่แหวนที่ผมก็คงจะไม่เป็นไรเนอะ ^^" สัมผัสแผ่วเบาที่ใบหน้าคยูฮยอนราวกับว่ามีใครกำลังต้องการจะเช็ดน้ำตาให้ คยูฮยอนใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาก่อนจะบอกลาคนตรงหน้า          

          "ผมไปก่อนนะพี่ซองมิน ช่วงนี้พี่จองฮุนดุเป็นบ้าเลย ผมจะมาหาใหม่นะ ผมรักพี่นะพี่ซองมิน" คยูฮยอนเดินออกไปจากที่ตรงนั้นแต่ถ้าหากเพียงเขาหันมามองหน่อยอาจจะเห็นร่างโปร่งแสงของซองมินยืนมองแผ่นหลังของคนรักเขาเดินไป ซองมินยิ้มน้อยๆกับคนรักของเขา "พี่ก็รักนายนะโจวคยูฮยอน" ซองมินพูดออกมาและประโยคนั้นก็สามารถส่งถึงใจอีกคนได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นซองมินจะอยู่ข้างๆคยูฮยอนเสมอ... 

Talk : ฮรือออออออออออออออ ไม่อยากจะโม้หรอกว่าตอนแต่งนี้เสียน้ำตาไปหลายโหล 5555

รณรงค์ให้ผู้อ่านนิยายของบลูติดแท็ก #bluesoulheart เมื่อพูดถึงนิยายของบลูในทวิตนะจ้ะ หมดเวลาสนุกแล้วสิๆๆ บัยยยยส์