ลุ้น LOVE แผนมัดใจของหนุ่มเพลย์บอย

-ศัตรูป้ายแดง-

“ยอมรับมาสิว่าเธอมันเอาตัวเข้าแลกเพื่อยกตัวเองมาเป็นหวานใจและก็เพื่อได้เรียนในมหาลัยไฮโซนี่”

หล่อนเดินจงกรมพินิจพิจารณาหุ่นสวยของช้านว่ามันน่าจับไปเด็กนางแบบดีใหม่   ล้อเล่น สายตายัยนี่พอๆกับสายตานายเปอร์เซ่จิตเสียนั้น  แต่หล่อนนี้พูด มากจริงๆ อยากรู้นักกว่าเป็นใครกัน ถึงกล้ามาด่าฉันชอดๆ  ฉันนี้ทำบุญด้วยสังฆทานยี่ห้อไรร้านค้าไหน  ถึงได้มีคนค่อยรุ่มกระทืบฉันทุก 360 องศาขนาดนี้

“เธอจะพูดมากไปแล้วนะ   ฉันไม่เคยทำเรื่องทุเรศแบบนั้นหรอ”

“เธอ”-__-*

ไมคุณนางโดนฉันเอาคืนบ้างไม่ได้หรือไง  รู้จักไอ้ปิ๊งน้อยไปซะแล้วนึกว่าแน่

“ฉันว่าเราพูดดีๆไม่รู้เรื่องแล้วมั้ง”

“ไม  เธอจะพูดไง”

จะตีลังกาพูดหรอแม่คูณถึงจะดีของหล่อนคนน่ะไม่ใช่ ดินน้ำมันได้จัดท่าพูดแบบโยคะขั้นเทพได้

เพี๊ย!  เจ็บอีกแล้วฉัน ไอ้อาการแสบร้อนเป็นรูปฝ่ามือเรียวสวยที่ประทับตราบนแก้มสวยฉันจนดูออกแบบไม่ต้องพึ่ง Photshop  เลยล่ะ

“นี้มันอะไรกัน”

“รางวัลสำหรับพวกคนหน้าด้านอย่างเธอด้วย  จำใส่กะโหลกไร้สมองของเธอด้วยว่าเปอร์เซ่เป็นของฉันคนเดียว  คนนอกอย่างเธอไม่มีสิทธิ์สูดดมเขา”

หล่อนเห็นแมลงวันหรือไง  ฉันได้ลูบแก้มแดงหน้าเดือดเป็นแกงส้มปลาหน้าปากซอยได้แต่จ้องดกวงตาสวยกลมโตที่ดูไม่เหมาะกับคนหน้าตาดีแต่ใจร้ายอย่างหล่อนเลย  เสียดายแทนสวรรค์ที่ส่งคนน่ารักๆอย่างนี้มาเกิดเป็นนางมารขนาดนางลำยองในทีวียังถอยหนี

“หยุดเดียวนี้นะ”

เจ้าชายขี้ม้าขาวมาโปรดชัดๆ  นายมาทันเวลามากเลยเปอร์อีก10นาทีฉันคงมีข่าวหลุดไปว่าฆาตกรรมสาวปี1กลางมหาลัยแน่ๆ

“เปอร์ช่วยบีด้วยผู้หญิงคนนี้เขาจะทำร้ายบี” ^_T

โห้ มารยาล้านเกวียนมากเจ้  คิดเอาตัวรอดอีก -__-*

“หยุดเล่นละครได้แล้ว”

“ใช่หยุดตบตาคนอื่นซะเถิดนะ”

ห่าO_O!  ฉันหรอตกลงฉันผิดหรอ

“ฉันหมายถึงเธอแหละบี”

“ใช่เธอนั้นแหละ..อ่ะห่ะห่า”

ตกใจหมดเลยนึกว่านายจะกลายร่างเป็นอสูรกายด้วยอีกคนเสียอีก

“ฉันบอกเธอไปหลายครั้งแล้วว่าถึงอย่างไรฉันก็ไม่ชอบเธอ  เธอเลิกโกหกตัวเองเสียทีเถอะเลิกตอแยฉันเลิกจับฉันได้ไหม”

“แต่เราเป็นแฟนกะ”

“ฉันไม่ใช่แฟนเธอ เราไม่เคยคบกันเข้าใจไหมเราไม่เคยคบกัน”

“แต่เรารักเธอนะเปอร์”

“แต่เราไม่...”

“เพราะยัยหน้าจืดนี่ใช่ไหม”

อ้าวไงงิ้ล่ะ  อุตสาห์หลบคดีแล้วนะ  T_T

“เธอมันตัวซวย  เธอเอาเขาไปจากฉัน เธอมัน”

“หยุดเดียวนี้ ปิ๊งเขาไม่เกี่ยว”

“เปอร์เข้าข้างมันทำไม  ปกป้องมันทำไม”

“ฉันไม่เคยรักเธอ  และไม่คิดจะรักด้วย”

“T_T”

แล้วฉันก็ถูกลากออกมา~~แบบไม่มีบทสนทนาเลยสักติ๊ดเดียวเลย

“นายจะพาฉันไปไหน”

ฉันโดนลากสังขารมานั่งเกาะแกะอยู่ตรงม้านั่งในยามเช้าอรุณรุ่งยามนี้ 

“หันหน้ามานี้”

เฮ๊ยคิดไรว่ะเนี้ย  นายจะทำไรฉัน >_<

“นายจะทำไร”>_<

“เจ็บไหม”

“O_O”

“ฉันทายาให้ไหม”

“นาย...นายอย่ามาทำดร้าม่าใส่ฉันนะ”

“ฉันหวังดีจะช่วยเธอนะ”

นายมีมุมสุภาพบุรุษน้ำตาลขึ้นด้วยหรอเนี้ย>_<  ไม่ไม่ไม่  ฉันต้องไม่หลงระเริงเสน่ห์หมอนี้ไม่เด็ดขาดโอ้ no >_<

 “นิดเดียวเอง  เดี่ยวก็หาย”

“ดื้อหรอ”

“ก็ไม่เป็นไรจริง”

“มานี้เลยยัยตัวแสบ”

“ไปไหน  ไม่ไป จะได้เวลาเรียนแล้วฉันจะไปเข้าเรียนปล่อย” -_-*

นายเห็นฉันเป็นเด็ก 3-4 ขวบไงฮ่ะถึงได้มาคิดจะลากไปชำแหละที่ไหนก็ได้ ยัง ยัง ยัง -_-‘ ยังไม่หยุดโอ๊ย  โห้โครตแมนพามาชมรมแพทย์สาวพราวเสน่ห์  เพื่อมาทายาหรือมาจีบสาวกันแน่ฟ่ะแม้แต่ล่ะคนสาวราวนางฟ้ามาเดินช้อปปิ้งแถวสยามแห่งโลกมนุษย์กันแน่ -_-;

“พี่เปอร์ค่าวันนี้มาทำอะไรหรอค่า”

“หรือส่าจะพานุ๊กไปดูหนัง”

“นังนุ๊กน้อยๆ  พี่เปอร์เค้ามารับฉันไปกินข้าวต่างหากใช่ไหมค่ะพี่เปอร์”

ตอนเช้าเนี้ยนะแม่คูณไปทานข้าวฉันว่าคุณหล่อนจะไปทานอย่างอื่นมากกว่ามั้งแล้วถามหน่อยเถอะว่า She 3 ตัวเอ๊ย  3 คน เห็นคนเจ็บไหม คนเจ็บยื่นบวมแดงอยู่ตรงนี้ -_-*