ลุ้น LOVE แผนมัดใจของหนุ่มเพลย์บอย
เขียนโดย 
บัวขวัญ
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.36 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) กรรมเวรไรเนี้ย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
และแล้วหมาบ้าก็ได้ลากเจ้าหญิงผู้น่าสงสารไปเล่นโอ้ชีวิตเจ้าหญิงของฉันมอดดับทั้งทีที่เดินมาก้าวแรกของมหาลัยT^T
“นี้กลับเหอะฉันเหนื่อยแล้ว”
อ่า อะไรอ่ะเพิ่งเที่ยวไปสิบกว่าร้านเอง”T^T
10 กว่าร้าน นายยังไม่พอใจอีกหรอนายคงชอบช็อปมากเลยเนอะ นายบ้าพาฉันไปกินข้าวและไอศกรีมแสนหวาน^_^ และนายนี้ก็ลากฉันไปเล่นเกมและก็เกม T_T
“ก็ฉันอยากกลับบ้านแล้ว”
“ก็ได้ แต่ต่อไปนี้เธอต้องแฟนฉันเข้าไหม”
“นายบอกฉันรอบที่ร้อยแล้วนะ”
“ก็ฉันกลัวเธอลืมนี่น่า”^_^
“ขอแบบพอดีๆก็ได้ย่ะ”-*-;
“ฉันไปส่งนะ”
“ไม่ต้องฉันกลับเองได้”
“ฉันเป็นแฟนเธอนะ”T_T
“แต่.................” -__-,
ไอ้บ้า ถ้าฉันไม่ยอมนายสักเรื่องนายจะจูบฉันอย่างเดียวใช่ไหม เอ๋?อย่าบอกนะว่าคุณคิดว่าฉันโดน......แล้ว Noฉันไม่ได้โดนจูจุ๊บ แต่อีตาหมอนั้นมันเลียลิ้มฝีปากฉันรู้ความในใจซะเกลี้ยงแบบนั้น
“โอเค ไปกันเถอะ”
ดูมัน พูดเองเออเองอีกแล้ว และแน่นอนว่าฉันถูกลากกลับหอมาพร้อมกับนายนี่ และเชื่อไหมว่าทุกสายตาของสาวๆและหนุ่มๆทั้งหลายของอีตาบ้านี่จดจ้องหมายจะรับประทานพร้อมกระเดือกเนื้อหวานๆของฉันให้ตึงกระเพาะประมาณนั้น
“นี่เธอนั้นมันใครอ่ะ บังอาจมาเดินควงกับพี่เปอร์เซ่ของฉัน”>__<
เสียงนกอีแร้งกับเสียงอีกาคู่หนึ่งส่งเสียงดัง นินทาไรกันหา>__< ฉันก็แค่เดินควงแขนจับมือนายนี่เองไม่มากอะไรเลยไม่ได้มาเล่นฉากเลิฟซีนให้พวกหล่อนหายใจไม่ทั่วท้องสักหน่อยนะ แล้วอยกรู้จริงเลยหมอนี้มันมีแฟนคลับทั่วมหาลัยเลยหรอ แล้วถ้าข่าวสวีตหวานน้ำตาลขึ้นของฉันและอีตานี่เกิดรู้ถึงหูบรรดาแฟนๆของนายคนนี่เข้ามีหวังฉันได้ตายศพไม่สวยแน่ๆT_T
“นี้ ส่งแค่หน้าหอก็พอแล้ว”
“อะไรกัน คนมันเป็นแฟนกันก็ต้องดูแลซึ่งกันและกันต้องส่งให้ถึงห้องสิ”
“ให้มันน้อยๆหน่อย ฉันดูแลตัวเองได้ไม่ได้เป็นอัมพาต และอีกอย่างฉันรู้ว่านายคิดอะไรหื่นใช่ไหม”-*-,
“เชอะรู้ทัน”
นั้นไงเห็นไมฉันบอกแล้วในหัวนายนี่ไม่มีอะไรนอกจากขี้เลื่อยและความหื่นกามประมาณ95%นอกนั้นคือขี้เลื่อยล้วนๆแน่ล้านเปอร์เซ็น-*-
“เอานี้เอาไปใช้”
O-o-Oนี้มันโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดเพิ่งออกจากเตาเผามาไม่กี่วันนี่น่าแล้วนี่นายกำลังให้ฉันในฐานะ............?นั้นนะสิในฐานะอะไร?วันเกิดหรอ โอ๊ยอีกตั้งเดือนหนึ่ง แล้วมันคือ?
“เพื่อ”
“โทรหากันไง”
“ในโอกาสที่มอบให้”
“ก็แฟนให้แฟนไม่ได้ไง”
“ไม่เอา”
“1.....2.............”
“OK ก็ได้ฉันยอมถ้านายไม่เลียปากและเลิกคิดอะไรหื่นๆฉันว่ามันคงดีมากๆเลยนะ”
“แหะๆ”^_^
ฉันจำใจยอมเอามือถือไอโฟนมีราคาของหมอนั้นมาเก็บไว้กับตัว ทำไมช่วงนี้ฉันเจอแต่ปัญหามายุ่งย่ามกับชีวิตฉันนักฟ่ะ-*-
เฮ้อกลุ้มไปอาบน้ำดูละครดีกว่าเผื่อสบายอารมณ์ขึ้นบ้าง ^__^
“ไปไหนมา” *^*
โอ้แม่จ้า ซวยซ้ำซวยซาก นามิตายแน่แล้วฉันจะบรรยายสรรพคุณให้คุณนายฟังยังไงดีล่ะก่า จะบอกคุณเธอว่าวันนี้ฉันโดนดาวมหาลัยสุดหล่อฉุดกระฉากลากข่มขืนและยังได้รับรางวัลชิงชนะเลิศได้เป็นแฟนเคียงคอกับอีตาบ้าเปอร์เซ่อีก และยังมีอีกหลายกรณีที่พี่ชายฤดูร้อนพี่ชายฝาแฝดยอดรักของนายนั้นอีก TT^TT เออเอาว่ะยังน้อยจะได้มีคนแก้ปัญหา
“เอ่อ คือว่าเรื่องมันคือ”
เวลาผ่านไปและผ่านไปกับคำพูดแสนโอเวอร์ของฉัน
“หา”O{}O
“หาไรอ่ะฉันช่วยไหม”
“ก็ดี เฮ้ย ไม่ใช่ ฉันตกใจว่าคนอย่างเปอร์เซ่เนี้ยนะปล้ำเธอและก็ขอเธอเป็นแฟนและแถมให้โทรศัพท์ด้วย”O{}O
“ก็เออนะสิ”
“เพิ่งเจอกันไม่กี่วันเนี้ยนะ”
“อืม”
“นามิเธอห้ามบอกใครเด็ดขาด ฉันไม่อยากให้เรื่องมันกว้างไป”
“ก็ได้”
“ดีมากเพื่อนรัก”^__^
“จ้า เธอไปอาบน้ำก่อนดีไหมอยู่ชุดนี้มาทั้งวันแล้วมันเหม็นอ่ะ”
“เหม็นหรอ กลิ่นน้ำหอมหมอนั้นยังอยู่เลยแล้วก็ยังกลิ่นเหงื่อหมอนั้นด้วย”
“ของเปอร์เซ่หรอ ปิ๊ง ไหนๆฉันก็ช่วยปิดบังเรื่องของเธอแล้วฉันขอเสื้อตัวนั้นได้ป่ะ นะนะ”
ดูมันทำปากบอกเหม็น ไล่ฉันไปแบบไม่ไยดีแล้วที่งี้มาอ้อนเป็นลูกหมาลูกแมว
“ไหนเธอบอกเหม็นไง”
“ไม่เลย ฉันไม่เคยพูดอย่างนั้น ฉันว่ามันหอมดีแถมสวยด้วย”
“ชุดนักศึกษานี้นะสวย”
“อืม”^__^
“ฉันมีเสื้อนักศึกษาแค่2ตัวเองไม่ให้หรอก”
“ปิ๊ง แลกกันก็ได้นะ”
“เธอมันอกเล็กฉันใส่มันก็บูมหมดสิ”
“ตอกย้ำซ้ำเติม”T^T
“ฉันไปอาบน้ำดีกว่า”
ฉันปล่อยให้นามินอนช้ำใจตายอยู่บนเตียงกับความอาภัพที่ธรรมชาติสรรหามาให้ โอ๊ยดูสิอกฉันแดงหมดแล้วนายหื่นกามนั้นมันบีบมาได้ไงฟ่ะเนี้ย สงสัยต่อไปฉันคงต้องพกของนิรภัยติดตัวไปบ้างแล้วไอ้บ้านี่มันร้ายกาจนักเล่นงี้เลยไอ้บ้า ดีนะเนี้ยที่มันไม่เล่นเลเวลต่อไปไม่งั้นจบเรียนไปคงมีหลานไปให้แม่อุ้มที่บ้านนอกแน่ แต่ฉันยอมมันไปไงฟ่ะ เสียเวลากับซาตาลเป็นไปตั้งครึ่งวัน โอ๊ยพรุ่งนี้ก็ได้ไปเรียนแล้วการเรียนเราจะเป็นไงเนี้ย
‘ยัยติ๊งต๊องรับสายฉันหน่อย ที่รักครับรับสายเปอร์เซ่หน่อยครับ’
ประโยคแรกก็จี๊ด พอประโยคที่สองนี้แสบทรวงในซะ ไอ้บ้าทำไมมันถึงตั้งเสียงเรียกเข้าได้ทุเรศขนาดนี้เนี้ย ถ้าไม่รับก็คงทำให้ไอ้คนที่กินบะหมี่รสต้มยำน้ำข้นค้างไปได้หลายนาที สุดท้ายฉันต้องกดรับสายใช่ไหมเนี้ยโอ๊ยอีตาบ้าทำไมป่วนชีวิตฉันได้ขนาดนี้นะ
“ฮัลโหลที่รักครับนอนยังครับ”
“ถ้านอนแล้วจะมานั่งคุยโทรศัพท์กับนายหรอก”
“อุ๊ย!!!พูดจาหวานๆกับแฟนหน่อยสิ”^__^
“โอ๊ย มีอะไรก็พูดมา”
“เปล่าคิดถึง”
ดูมันทำ บ้านเงินเยอะไงไม่เปลื่องค่าโทรศัพท์ไงห่ะ
“ความจริง”
“พรุ่งนี้กลุ่มนักศึกษาเขาจัดซุ่มสนุกกันแล้วซุ่มหนึ่งในนั้นคือซุ่มฉัน”
“นายจะชวนฉัน”
“Yes”
“ไม่รู้”
“เธอต้องมาให้ได้นะ”
“ไม่รับปากแค่นี้นะ”
กดวางสายเรียบร้อย เบื่อจริงๆ แล้วคุณนายเส้นอืดล่ะอีกนานไมที่จะรับประทานค้างเข้าไป ฉันล่ะกลุ้ม นอนแล้วปล่อยให้คุณเธอค้างต่อไป
“นามิ....นามิตื่น”
เชื่อไหมว่าคุณนายเส้นอืดหลับคาโต๊ะจนเช้าฉันถึงได้มาปลุกหล่อนนี้ไงวันนี้ฉันต้องลากหล่อนไปงานรับน้องกับฉันเพราะหล่อนต้องไปจัดการน้องเพราะมันคือหน้าที่ของพี่ปี2 และรู้อะไรหรือเปล่าว่าซุ้มที่หมอนั้นว่ามันอยู่หน้าทางเขาซุ้มที่2ด้วย
บอกเลยสาวน้อยสาวใหญ่นั้นไปรวมตัวอยู่ที่ซุ้มนั้นเป็นฝูง และมีคนบ้าที่เป็นคนจัดซุ้มกระโดดออกมาจากฝูงแมลงวันมาตามฉันไปเล่นเกม-__-‘
“นี้แหละซุ้มฉัน”^__^
มองสิมองหัวใจนี้เต็มไปหมด นี่มันอะไรกัน
“ซุ้มไรเนี้ย”
“พรมลิขิตไงทำเซ่อ”
ยัยอ้วนเคี้ยมันส่งเสียงพูดกับฉัน ขอโทษที่เสียงดังนะ แต่มันเล่นไงฟ่ะเนี้ย
“เล่นยังไงอ่ะซุ่มเนี้ย”
“ก็หมุนวงล้อนี้ถ้าได้ลูกแก้วสีแดงก็ได้รางวัลใหญ่”
คราวนี้เป็นยัยสิวใส่แว่นแถมเตี้ยพอกับยัยอ้วนคนเมื่อกี้เลยแหะ ลองดูสักตั้งคงไม่เสียหายอะไรเนอะ ปั่นๆ อ้าวสีอะไรพี่ โอ้มายก็อต ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันได้สีฟ้า
“โอ้ไม่ พี่เปอร์ของฉัน”TT^TT
ทำไมต้องโอดโอยขนาดนั้นด้วยเนี้ยกะอีแค่รางวัล...
“ว้าวสีฟ้า รางวัลคือ”
พี่กามเทพเกาหลีทำตัวลุกลี้ลุกลนที่คนสวยอย่างฉันได้รางวัล
“เดี๋ยว ซิฟคนนี้ฉันจองเข้าใจ”
ฉันเป็นของนายนี้ตั้งแต่ชาติไหนกันเนี้ย แล้วจะเดินทำหน้าเจ้าเลห์มาหาฉันอีกเลียปากอีกแล้วนายเปอร์เซ่ โอ๊ย ขนลุก -__-;
“รางวัลลูกแก้วสีเขียวก็คือ........”
จุ๊บ(แก้มค่ะแก้ม) อุ๊บ!!(อันนี้คงไม่ต้องบรรยาย)
“สีฟ้าคือแก้ม ส่วนอันนี้คือของแถม”
“อ๊าย รับไม่ได้”เสียงบรรดาสาวทำเอาคนที่ค้างตาแตกอย่างฉันสะดุ้งมารับขวัญรับพรแฟนคลับเต็มที่
“เหลืออีก2ครั้ง”
“หายังอีกหรอ”O{}O
“ลองอีกทีสิ”
“ไม่อ่ะ ฉันไม่ไหว”
“เจอจูบหวานของฉันแล้วหมดสภาพหรอ”>>>>>>ไอ้เปอร์เซ่
“หลงตัวเอง”
“หรอ แต่เธอโดนฉันจูบไปไม่รู้กี่รอบไม่เห็นบ่นสักคำ”^_^
“หา จูบไม่รู้กี่รอบ”>>>>>>>>>ยัยแฟนคลับแมลงวัน
“ก็ได้ฉันจะเล่นอีกรอบ”
ปั่น ปั่น เกร้ง สีแดง ว่าไงสีแดงหมายถึง....
“ว้าว ได้เจอของเด็ดแหละไอ้เปอร์”>>>>>นายช็อกโก้แล็ตชิฟ
“ท่าทางเป็นคู่นายด้วยนะ”>>>>>>นายบ้าที่เอาแต่อ่านหนังสือและหลบอยู่หลังเสาสงสัยจะชื่อนายมอสไรเนี้ยแหละ
“แล้วสีแดงคือไรอ่ะ”>>>>>สาวน้อยผู้สงสัย
“ตามมาสิ”>>>>ไอ้ปากกาเมจิก
“ไม่อ่ะ”
“มาเถอะ”
อย่าดึงสิ จะพาไปไหน แล้วนี่มันห้องอะไรฟ่ะ มีแค่ม่านและซุ้มดูเล็กมีห้องแบบนี้ด้วย
“เอารางวัลไม่ใช่หรอ”
“ฉันไม่เอาแล้ว”
“หึหึ วันนี้เธอไม่รอดแน่คราวก่อนฉันปล่อยเธอไว้วันนี้ไม่รอดแน่”
เวรแล้วมางัดข้อกับฉันตรงนี้หรอมันใกล้คนดูไปไหม เฮ้ย ไปแถวเตียงก็ได้ทางที่ดีฉันว่านายเลิกหื่นแบบนี้ก็ได้นะ
เสียงซุบซิบนี้ดังจังนะ -*-
“แล้วนายถอดเข็มขัดฉันทำไม” -*-
“หึหึ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
