ใจพยาบาท

งานแต่ง....     นิตยา   &   เดชรักษ์

                       ๑๒   ตุลาคม  

"ยินดี ด้วยนะ นิด หนุ่ย มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ"

แขกตามอวยพรให้คนทั้งสอง นิดมีแตนกับจันเป็นเพื่อนเจ้าสาว สำหรับหนุ่ย ไม่มีเพื่อนเจ้าบ่าว

เพราะเขาไม่เอา หลังเสร็จงานแต่ง ถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาว

"ห้ามออกมาจากห้องหอนะจ๊ะ" แตนแซวนิด

"อย่าแซวสิแตน" นิดกระซิบแตนเบาๆ 

เพื่อนของหนุ่ยต่างพากัยไชโย กันคุ่บ่าวสาวที่หน้าห้อง เมื่อส่งตัวเข้าหอแล้ว ทุกคนก็มานั่งสังสรรค์

กันต่อที่ในงาน

ในห้อง.....ของโรงแรมที่จัดงาน

นิดนั่งลงบนเตียง มองรอบๆ ห้อง หนุ่ยนั่งลงข้างๆ จับมือนิดเบาๆ 

"ตื่นเต้นไหม"

"ฮืม นิดหน่อย"

หนุ่ยค่อยๆ บีบมือนิดเบาๆ ช้าๆ เพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย แล้วค่อยๆ เปลี่บนมาโอบกอด ทุกอย่างเริ่ม

อย่างช้าๆ และนิ่มนวลอย่างทะนุถนอม หนุ่ยค่อยๆ ประทับจูบลงบนริมีปากนิดอย่างช้าๆ และค่อยสอด

ลิ้นเข้าไปหาลิ้นของเธอ หนุ่ยรู้สึกว่าเธอมีอาการเกร็งเล็กน้อย เขาจึงค่อยๆ ลูบไล้ตามร่างกายให้เธอ

รู้สึกร่วมไปกับเขา และนิดก็ค่อยๆ รู้สึกไปตามเขาในไ่่ม่ช้า....

เช้าวันต่อมา.....................

"อรุณสวัสดิ์ที่รัก" หนุ่ยจูบปากนิดที่กำลังลืมตา 

"ตื่นแ้ล้วเหรอค่ะ หนุ่ย นิดตื่นสายเหรอ"

"ไม่หรอกเพียงแต่ ผมอยากมองนิดเวลาหลับ"

"นิดอายนะคะ"

"เหรอ งั้นทำให้หายอายนะครับ" "หา...อุ๊บ..."

.........~~~~~~~~~..................

"เป็นไงคู่ข้าวใหม่ปลามัน"

เมื่อหนุ่ยกับนิดเดินมาหาแม่ที่ร้านขนมหน้าปากซอย ยายแม้นก็แซวทั้งคู่ทันที นิดอายก้มหน้าหนุ่ย

จึงจับมือนิดบีบเบาๆ

"ก็ดีครับยาย นิดน่ารักมากครับ"

"นั่นแนะ สงสัย แม่เอ็งจะได้หลานไม่ช้านะ"

"ยังคะ ยาย" นิดรีบบอกยายแม้นทันที หนุ่ยันมามองหน้านิด แล้วยิ้มเ็ล็กน้อย

"อ๋อ นิดอยากใช้ชีวิตคู่กันก่อนจะต้องรับผิดชอบค่ะ" นิดบอกทุกคน

"ก็ดีนะ"

เมื่อทั้งสองใช้ชีวิตคู่ หนุ่ยย้ายมาอยู่กับนิดที่บ้านเพราะนิดเป็นห่วงแม่ หนุ่ยก็ยอมถึงแม่หนุ่ยจะอยาก

ให้ไปอยู่ที่บ้านของหนุ่ยมากกว่า ทั้งสองเลยเอาวันศุกร์ ถึงวันอาทิตย์ อยู่บ้านหนุ่ย วันธรรมดาอยู่

บ้านของนิด ตัดปัญหาไป

หกเดือนผ่านไป แม่ของหนุ่ยอยากให้ทั้งคู่มีหลานให้แกได้อุ้ม แต่นิดยังไม่พร้อม เธอเป็นห่วงว่า

จะลำบากให้ย่ากับยายเลี้ยง เพราะเธอต้องทำงานทั้งคู่ 

ช่วงหลังมานี้ ทั้งคู่ทำงานหนัก หนุ่ยต้องไปต่างจังหวัดบ่อยๆ เพราะสำนักงานเขาว่าความไปทุกที่

เขาจึงต้องไปประสานงานกับคนในพื้นที่นั้นๆ

และสำหรับนิด เธอกำลังจะสอบเลื่อนตำแหน่ง เธอจึงมุ่งมั่นกับงานที่หัวหน้ามอบหมายใ้ห้ จนทั้งคู่

เหมือนเริ่มห่างกันทั้งๆ ที่อยู่ด้วยกัน เพราะเวลาว่างไม่ค่อยครงกัน นิดรู้สึกว่าหนุ่ยไม่ค่อยพูดกับเธอ

มีอะไรก็จะทิ้งโน๊ตไว้บนโต๊ะ แล้วก็ออกไปทำงานตั้งแต่ตีห้าทุกวัน โทรไปหาเขาก็จะบอกว่ายุ่ง

ตลอดเวลา บางครั้งเธอก็เริ่มน้อยใจบ้าง เธอนั่งรอเขากลับมาตั้งแต่สามทุ่มจนตีสองเขาถึงมา ใน

สภาพที่ยับเยิน พอเธอถามเขาก็ว่า เหนื่อยทุกที เธอจึงไม่อยากให้เขารำคาญ จึงไม่ถามมาก

"เดี๋ยวนิด เตรียมนมอุ่นให้นะ"

"อย่าเลยนิด ผมอยากนอนมากว่าขอตัวก่อนนะ"

"แต่..." ยังไม่ทันจะพูดต่อ หนุ่ยก็ล้มตัวนอนทั้งสภาพแบบนั้น นิดมองดูสภาพของเขา การว่าความ

มันเหนื่อยมาก มันสะบักสะบอมอย่างนั้นเชียวหรือ (เธอคิด) นิดล้มตัวลงหลับตา แต่นอนไม่หลับสัก

ที เธอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนตีสี่ เธอพลิกตัวไปหาเขา อยู่ๆ กลิ่นน้ำหอมมันมาโดนจมูกของเธอ

(กลิ่นน้ำหอมจากไหน เราก็ไม่ได้ใช้ ของหนุ่ยก็ไม่ใช่กลิ่นนี้นี่นา) นิดลืมตามองหน้าหนุ่ยที่หลับอยู่

เธอสังเกตทุกซอกทุกมุมของหนุ่ย เธอจึงสังเกตเห็นรอยช้ำๆ เป็นจ้ำๆ ตามคอ ตามแขนสองสามจุด

เธอเริ่มสงสัยขึ้นทุกที แต่ยังไม่ถามเก็บความสงสัยไว้

"มีอะไรหรือเปล่านิด มองผมแปลกๆ"

"ไม่ค่ะ หนุ่ยล่ะ มีอะไรจะบอกนิดหรือเปล่า"

"ไม่มีหรอก วันนี้ผมต้องไปต่างจังหวัดคราวนี้คงต้องค้างคืนด้วย เพราะนัดลูกความไว้"

"งั้นนิดเตรียมกระเป๋าให้นะคะ"

"ไ่ม่เป็นไร ผมไปหาข้างหน้าก็ได้"

"ทำไมล่ะคะ ของเราก็มีครบ"

"ผมไม่อยากหอบพะรุงพะรัง"

"ตามใจคุณนะคะ" นิดเก็บความสงสัยไว้ในใจ

...................................................................

"แตน เราสงสัยว่าหนุ่ยมีคนอื่น" นิดโทรเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อปรับทุกข์

"จริงเหรอนิด รู้ได้ไง" แตนถามอย่างกระตือรือร้น นิดจึงเล่าให้ฟัง

"อาจจะไ่ม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้นะนิด"

"ไม่รุ้สิ ดูทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดนี่นา"

"ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากันนะนิด"

"ฮืม"

นิดมีความรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของสามีของเธอได้อย่างบอกไม่ถูก แค่ช่วงระยะเวลาสั้นที่

แต่งงานกันมาปีกว่าเท่านั้น เขาก็เปลี่ยนแปลงได้เพียงนี้ ทุกสิ่งมันไม่เหมือนเดิมสักนิด มันไม่

เหมือนตอนเป็นแฟนกันเลย เธอนึกย้อนถึงวันเวลาที่เธอกับเขาคบกันใหม่ๆ มันช่างมีความรู้สึกที่ดี

ให้แก่กันจนเธอยอมใจและรักเขาหมดใจ แต่....ทำไมล่ะ...

นิดไม่เคยแสดงอาการว่าไม่พอใจ หรือโกรธเขาเลยสักนิด เธอกลับคิดว่า เธอคงบกพร่องเรื่องหน้าที่

ของภรรยาหรือเปล่า หรือเขาต้องการมีลูกแต่เธอยังไม่อยากมีหรือเปล่า เธอจึงถามหนุ่ยขึ้นเมื่อเขา

นั่งดูทีวีในห้องนอน

"หนุ่ยคะ คุณอยากได้ลูกผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"

"ฮืม อะไรก็ได้ ทำไมล่ะ นิดท้องเหรอ" เขาถามแบบไม่มองหน้าภรรยาสักนิด พูดน้ำเสียงที่เย็นชา

ในความรู้สึกของนิด

"ยังหรอกคะ แต่นิดคิดว่าเราน่าจะีมีลูกสักคน บ้านจะได้ไม่เหงา"

"มันจะเป็นภาระเราเปล่าๆ นะนิด อย่าเพิ่งดีกว่าไหม"

"ทำไม....." นิดเงียบลงเหมือนรอคำตอบจากเขา

"ผมยังมีงานตั้งมากมายแถมก็อยู่บ้านมั้ง ไม่อยู่มั้ง กลัวนิดจะเหนื่อยนะสิ" เขาพูดแล้วพลางหยิบ

ขนมใส่ปาก นิดมองกิริยาท่าทางของหนุ่ย นิดก็รู้ทันทีว่า เธอไม่ควรมีแน่นอนถ้าเธอยังไม่มั่นใจใน

ชีวิตคู่แบบนี้

"ค่ะ นิดก็คิดว่า เรายังไม่พร้อมค่ะ" แล้วนิดก็เดินออกจากห้องนอนไป เธอก้าวมานั่งบนโซฟาหน้า

บ้าน เธอก้มหน้าเงียบ มันไม่มีน้ำตาหรอก แต่มันคือความรู้สึกเสียใจ น้อยใจ หวั่นใจ และความชั่งใจ

ของชีวิตเธอ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป

                                                     ตอนต่อไป......การเปลี่ยนแปลงที่จำยอมของนิด...