ใจพยาบาท
เขียนโดย 
เล็กน้อย
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.45 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556 14.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อนิดเรียนจบ ม.๖ เธอกับเพื่อนๆ คุยกันว่าจะต่อที่ไหนดี
"นิดล่ะ จะเรียนต่อไหน"
"เราไม่ได้คิดเลย ใจนึงก็อยากเรียน อีกใจก็ไม่อยากเรียน สงสารแม่" นิดบอกกับแตน
"แต่ จบแค่ม.๖ มันทำงานไม่ได้นะ"
"ก็ใช่ แต่เรากำลังคิดว่าจะเรียนต่อไหนดี เราอยากเรียนด้วย ทำงานด้วย จะได้ช่วยแม่"
"เหรอ ลองไปสมัครเรียนมหาลัย ม.ส.ธ.สิ มันไม่ต้องไปเรียน แค่อ่านหนังสือที่บ้านแล้วก็
ไปสอบ หรือไม่ก็ที่ รามฯ ก็ได้นะ นิด" จันแนะนำ
"เราจะลองดู" นิดยิ้มกับเพื่อน ที่แนะนำเธอ
.....................................
เย็นวันนั้น
"แม่ หนูจะเรียนรามฯ ดีกว่านะ จะได้มีเวลาช่วยแม่ขายขนม"
"ทำไมล่ะ ที่นั่นเขาไม่ต้องไปเรียนเหรอลูก"
"จ๊ะ เอาหนังสือมาอ่าน แล้วค่อยไปสอบเอา"
"ไหวเหรอ แม่กลัวหนูเรียนไม่รู้เรื่องสู้ไปเรียนกับเพื่อนๆ ไม่ดีกว่าเหรอ"
"ไม่ล่ะแม่ ค่าเทอมมันแพงจะตาย"
"มหาลัยรัฐบาลไง"
"เฮ้อ...ค่าใช้จ่ายมันเยอะนะแม่ หนูว่า......"
แล้วนิดก็ถอนหายใจ เฮือกใหญ่
"หนูตัดสินใจแล้วจ๊ะ ...หนูจะเรียน...ที่รามฯ นั่นแหละดีที่สุด"
แม่หันมามองลูกสาว แล้วยิ้มๆ
"ก็แล้วแต่หนูนะ หนูอยากเรียนอะไรที่ไหน ก็เรียนเถอะ เรียนแล้วเราสบายใจก็พอ"
"จ๊ะแม่"
............................................
นิดได้เข้าเรียนมารามฯ สมใจ เธอมาเรียนคนเดียว เพราะแตนก็สอบเอ็นได้ที่ธรรมศาสตร์
ส่วนจันเลือกเอ็นที่มหาลัยกรุงเทพ นิดดีใจกับเพื่อนๆ ทุกคนที่ได้เข้าที่ตัวเองตั้งใจ เวลาส่วน
ใหญ่นิดจะช่วยแม่ทำขนม และออกมาขายหน้าปากซอย หลังจากช่วยงานแม่เสร็จ เธอจึง
หยิบหนังสือมาอ่าน หรือไม่ก็ตอนนั่งขายขนมช่วงที่ไม่มีคน เธอก็หยิบมาอ่าน และทำ
ทดสอบตามชีทที่อาจาร์ยให้มา
แม่เดินมาลูบหัวนิดเบาๆ
"เหนื่อยไหมลูก"
"ไม่จ๊ะแม่ แม่พักเถอะ ยืนนานๆ เมื่อยพอดี"
"ฮืม คนหายไปไหนหมดนะ วันนี้ขายไม่ค่อยดีเท่าไหร่เนอะ"
"จ๊ะ ช่างมันเถอะแม่ ถ้ามันขายดีทุกวัน เราก็รวยไปแล้วล่ะ" นิดยิ้มให้แม่ แม่หัวเราะเบาๆ
"นั่นสินะ" แม่นั่งลงเอาพัดมาพัดให้ตัวเอง เพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าว ไม่มีลมพัดสักนิด
"แม่เข้าบ้านเถอะ หนูขายเอง"
"ไม่เป็นไร มันร้อนเฉยๆ"
นิดมองแม่อย่างเป็นห่วง สักพัก ยายแม้นก็มานั่งคุยเป็นเพื่อนแม่ ได้พอเพลินๆไป นิดลุกขึ้น
ตักขนมหวานขายให้ลูกค้า
"เอ่ย ขนมที่เหลือผมเหมาได้ไหม พอดีแม่อยากได้ไปถวายพระพรุ่งนี้ครับ" ชายคนหนึ่งพูด
ขึ้น นิดเงยหน้ามองตามเสียงที่ถาม
"ค่ะ เหมาหมดนี่เหรอค่ะ" นิดชี้ขนมทั้งหมดตรงหน้า
"ครับ" เขายิ้มๆ "เท่าไรครับ"
"เอ่ย...ทั้งหมด 975 บาทค่ะ แต่นิดลดให้ เหลือ 950 บาทค่ะ"
"ครับ เอาหมดนี่แหละครับ"
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
"ครับ"
นิดจัดแจงตักขนมอย่างปราณีตที่สุด ไม่ให้มันแตกหรือหัก เพราะเขาจะเอาไปถวายพระ แม่
ต้องลุกขึ้นมาช่วยอีกแรง ทั้งสองตักเสร็จก็ใส่ถุงอย่างดีส่งให้ลูกค้าคนนั้น
"ขอบคุณนะพ่อหนุ่ม" แม่ส่งขนมแล้วกล่าวขอบคุณ
"ไม่เป็นไรครับน้า พอดีมีคนบอกว่าร้านนี้อร่อยผมเลยมาหาครับ"
"จริงเหรอ" แม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"ผมไปก่อนนะครับ ไว้ผมจะมาอุดหนุนใหม่นะครับ"
"จ๊ะ" แม่ตอบรับ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินจากไป เขาชายตามามองที่สาวน้อย ที่กำลังเก็บของ
อย่างขมักเขมัน ซึ่งเธอเองก็รู้สึกตัวว่าถูกมอง เธอจึงหันมายิ้มใ้ห้เขาเล็กน้อย เขาก็ยิ้มรับก้ม
หน้าเล็กน้อย
นั่นเป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้พบกัน.....................
ตอนต่อไป...นิดรู้สึกว่า เขาคนนั้นมาบ่อยเกินไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
