ศึก กำปั้นนักเรียนพันธุ์โหด

หมี:เห้ยปอนด์ ทำไงดีวะ ปอนด์:ก็เตรียมตัวเจ็บไง หมี:ห๊ะพึ่งมาเรียนวันแรกเนี่ยนะ ปอนด์:เออน่า

อย่าซีเรียส เราโดนกระทืบจนชินแล้ว หรือนายไม่เคยโดนกระทืบ หมี:ไม่เคยว่ะ ปอนด์:กะแล้ว

ดูนาย รนๆ ตั้งแต่เมื่อกี๊ เอาน่าไม่ต้องห่วง มีปอนด์อยู่ด้วยไม่ต้องกลัว หมี:เหอะๆ จะพยายามไม่กลัว

แล้วกันนะ..เบิร์น:ไหนพวกแกบอกมาดิ๊ ว่ามาเล่นงานเด็กของฉันทำไม ปอนด์:คือผมเดินไม่ระวัง

แล้วไปเตะแก้วน้ำพี่ชายคนนี้เข้า แต่ผมก็ขอโทษไปแล้ว แต่พี่เขาไม่ยอมจะเอาเงินผมตั้งร้อยนึง

ทั้งที่ น้ำแก้วละ 10บาทเอง เบิร์น:ไอท๊อปแกจะเอาไง เรื่องนี้แกเป็นฝ่ายผิด ท๊อป:เอิ่มมม

เบิร์น:เอางี้ละกัน มาตัดสินกันให้รู้เรื่องไปเลย แกสองคนมาต่อยกัน ตัวต่อตัว ไม่มีรุม ไม่มีซ้ำ

ปอนด์:แล้วผมจะมั่นใจได้ไง ว่าผมและเพื่อนของผม จะไม่โดน หมาหมู่รุมกัด

เบิร์น:เอางี้ สู้กัน สองต่อสอง แก กับ ท๊อป  ฉัน กับ เพื่อนของแก และห้่ามใคร รุมหรือซ้ำถ้าใคร

ฝ่าฝืน ฉันจะฆ่าทิ้งให้หมด ลูกน้อง:ครับลุกพี่ เบิร์น:พอใจยัง ปอนด์:ก็พอได้ แต่เพื่อนผม มันดู

ท่าทางจะต่อยไม่เป็นอ่ะ เบิร์น:อ่าวหรอนี่แก ต่อยไม่เป็นหรอวะ หมี:ต่อยหรอ ก็พอได้แหละ

เบิร์น:แน่นะ เพราะฉันไม่อยากทำคนต่อยไม่เป็น หมี:อืมแน่ เบิร์น:งั้นก็เริ่มเลย ไอท๊อปก่อน....

หมี:การต่อสู้ครั้งนั้นผล ออกมาว่า ปอนด์ชนะท๊อป โดยที่ปอนด์เล่นงานท๊อปแค่ฝ่ายเดียว...

หมี:ท๊อป สะบักสะบอม มาก ตาแตก ปากเจ่อ เลือดท่วมตัว...และก็มาถึง คิวของผม......เบิร์น:นี่แก

ต่อไปตาแกแล้ว หมี:ได้ มาเลย....เบิร์น:ฉันไม่ออม มือนะ หมี:...  ลูกน้อง:เริ่มได้... หมี:ทันที ที่เสียง ลูกน้อง เงียบลง เบิร์นก็บุกเข้ามาเล่นงานผม อย่างรวดเร็ว หน้า ลำตัว แขน ขา ตุ๊บตั่บๆๆๆ

ไม่กี่วิผมก็ ทรุดลงที่พื้น ปอนด์:เห้ยหมีเป็นไรมั้ย เบิร์น:ฮ่าๆๆ มีแค่นี้เองหรอวะ นึกว่าเจ๋งสักแค่ไหน

ทันใดนั้นผมก็ลุกขึ้นมา ด้วยท่าทางที่เฉยๆ แล้วพูดออกไปว่า ขอฉันบ้างนะ... ผมวิ่งเข้าไปซัดหน้า

ไอเบิร์น อย่างเร็วและแรง ปั้งงงงงง...!!!! ผลออกมาว่า ไอเบิร์น ล้มทั้งยืน พร้อมด้วยเลือดเต็มปาก เพราะโดน หมัดของผม แค่หมัดเดียว....

จากนั้น ผมก็รีบไป ประคองไอเบิร์นไว้ แล้วก็พามานอนพักใต้ ต้นไม้...จากนั้นก็บอกกับลูกน้องมันว่า..ถ้ามันตื่นมาฝากขอโทษด้วยนะ แล้วผมก็แบกไอปอนด์กลับ โรงอาหาร...

                                     โปรดติดตาม ตอนต่อไป^^